นาทีที่ตัดสินใจและนาทีตกลงใจลงมือทำ

[พิชชา พงษ์ศักดิ์ศรี]

ต้องออกตัวก่อนเลยว่าเพราะเป็นคนที่เรียกได้ว่าพวกเป็ดฝรั่ง...ขยายความได้ว่าเป็นคนที่พอจะพูดอังกฤษกะเค้ารู้เรื่องแต่ว่าถ้าพอเอาเข้าจริงๆ ก็ไม่ได้รู้อะไรมากมายได้แต่พวกพื่นๆ ทั่วไปเคยทำงานติดต่อต่างประเทศมีนายต่างชาติตลอดแต่พอบางทีก็นึกประโยคที่จะพุดไม่ออก...เวลาเขียนเมลบางคำก็ต้องเปิด dictionary กันให้วุ่น พอแต่งงานก็ออกมาทำงานที่บ้านทีนี้ไม่ได้เจอต่างชาติที่ไหนให้พูดด้วยแล้วภาษาเราก็เริ่มขึ้นสนิม
พอมีน้องไจไหมเราก็ตั้งใจไว้ว่าจะสอนภาษาลูกไว้ด้วยเพราะว่าดูจากตัวเองแล้วว่าเราต้องช่วยส่งเสริมให้เค้าสามารถใช้ภาษาอังกฤษได้อย่างสบายใจ...เคยคิดจะพูดอังกฤษกับลูกนะแต่ด้วยความไม่แน่ใจว่ามันจะเป็นผลดีจริงๆหรือเปล่านาทีนั้นก็เป็นได้แค่นาทีที่ตัดสินใจแต่ยังไม่มีนาทีที่ลงมือทำตามมา...... จนเวลาผ่านเลยมา 1 ปี ไจไหมครบ 1 ขวบ นาทีที่ลงมือทำมันก็ก้าวตามมาพร้อมๆ กันการได้ชมรายการชีพจรโลกของคุณสุทธิชัย...

นาทีที่เห็นน้องเพ่ย เพ่ย พูดภาษาอังกฤษ...
นาทีที่เห็นน้องภูมิเดินไปหยิบมาราคัสบนเตียงมาให้คุณพ่อ...
นาทีที่เห็นน้องต้นกล้าอธิบายรูปภาพบนกระดาน..

นาทีเหล่านี้เป็นนาทีที่ตกลงใจลงมือทำ...ทุกอย่างที่ข้องใจกันถูกไขให้กระจ่างและทุกคำถามก็ได้รับคำตอบยืนยันจากสิ่งที่เห็น...

วันรุ่งขึ้นก็เริ่มพูดอังกฤษกับลูกเลย...เค้าก็งงๆนะ มองหน้าแม่ไปมาแต่ผ่านไป 3 วันทุกอย่างก็เป็นปกติ
ไปหาหนังสือมาอ่านยิ่งได้เพิ่มเครื่องมือเป็นตัวช่วยมากขึ้นยิ่งมีแรงฮึด...ทำมาได้พักเล็กๆ ก็เริ่มเข้าทางตัวเองว่าลูกเข้าใจ...เพราะว่าเวลาที่อุ้มเค้าก้จะถามว่า where do want to go? which ways? เค้าก็จะชี้มือไปทางทีเค้าจะไป...แค่นี้เราก็มีกำลังใจขึ้น.

ต้องขอขอบคุณทุกครอบครัวที่เป็นแรงบันดาลใจให้คุณแม่เป็ดคนนี้กล้าที่ทำในสิ่งที่คิด...กล้าจะก้าวออกมาเป็นพื้นฐานที่ดีให้กับลูกและหวังว่าเราจะมีสมาชิกเพิ่มขึ้นเพื่อวันหน้าเด็กไทยจะใช้ภาษาอังกฤษได้ดีไม่ต่างจากภาษาไทยที่เรารัก

[พิชชา พงษ์ศักดิ์ศรี]

ขอบคุณมากๆคะ..คุณแม่เป็ดจะสู้ๆต่อไปนะคะ

[แม่น้องเนย]

แรงมุ่งมั่นที่แรงกล้าแบบนี้แหละค่ะ ที่จะทำให้เราฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆไปได้
เอาใจช่วยอีกคนค่ะ ไปด้วยกันค่ะ

[อรนัย รักในหลวง]

ขนลุกค่ะ...เป็นกำลังใจให้ด้วยค่ะ

[ผู้ใหญ่บิ๊ก]

เป็นกำลังใจให้ครับ และยินดีต้อนรับสู่หมู่บ้านสองภาษาแห่งนี้ (สมาชิกเยอะขึ้นจนเป็นหมู่บ้านได้แล้ว อิอิ)