หวัน ถู๋ ถี๋

[แม่น้องสปาย]

การนับเลขเป็นเรื่องธรรมดา แต่เด็กเล็กๆ นับได้ก็รู้สึกว่า อันตัวแม่นี้หูฝาดหรือป่าว ปกติจะเล่นนับ one to ten ก่อนปิดไฟนอนกัน ทุกคืน มาสองสามคืนก่อน พอแม่เริ่ม หวัน สปาย ก็ ถู๋ ถี๋ โฟ่ว ฟ๊าย ชิค เชเว่น เอ๊ก นาย เท่น ต่อจนจบ สุดปลื้มค่ะ

วันนี้เลยเอารูปปลาวาฬมาให้ชี้แล้วนับดู ก็เริ่มชี้ไปที่ปลาวาฬตัวแรกแล้วบอกเค๊า หวัน เค๊าก็ชี้ต่อไปทีละตัวนับเองจนครบสิบตัว

ส่วนภาษาไทย หนึ่งถึงสิบ ก็นับให้ฟังวันละสามเวลาตอนแปรงฟัน จะเรียกน้องพิมพ์มาดา มาแปรงฟันได้แล้วค่ะ ก็นับหนึ่งถึงสิบจะแปรงเสร็จพอดี ลูกก็นับภาษาไทยได้ แต่ไม่คล่องเท่าภาษาอังกฤษนะคะ หลังๆ แม่ก็ร้องเพลง this is the way we brush our teeth ซ้ำไปซ้ำมาซักสามรอบ โอ้โห หลอกแปรงฟันได้นานขึ้นจะสะอาดทีเดียว แกไม่ชอบให้แปรงฟันค่ะ ชอบร้องเองตอนท่อนสุดท้าย early in the morning ร้องแค่ มอนิ่งนั่นเอง

ว๊าวว ลูกเข้าใจนี่นาว่าเป็นการนับ ไม่ได้แค่ท่องแบบนกแก้วนกขุนทองตามแม่

อ้อ แล้วเดี๋ยวนี้ลูกอุทานว่า ว๊าววว เวลาเจออะไรใหม่ๆ ตามห้าง แกจะว๊าววว แม่คนอื่นฟังแล้วคิดว่า กระแดะจัง ฮิ แต่เราก็เข้าใจว่าลูกเรียนแบบจากในหนังที่แม่ขยันเปิดให้ดูนี่แน่นอน

ติดมาจากมัมมี่แอนด์มีก็มี ตอนกินข้าวแล้วมันอร่อยในวันที่่มีเป็นพะโล้ของโปรดก็ เอื้อนเอ่ยว่า ย่ำ ย่ำ (yum yum) ใครจะไปนึกว่าแกดูละเอียดตอนจิงโจ้กินผักขมกันนะ

มาอัพเดท นิดๆ หน่อยๆ ก็ยังดีให้แม่ชื่นใจ

แล้วมาตอนนี้ลูกชอบร้องเพลง low low ที่เป็นเพลงฝรั่งฮิบฮอบมั้ง ต้องฟังทุกคืน แล้วแดนซ์กระจาย เค๊าก็ร้องตาม แต่คงยังไม่รู้ความหมาย เพราะแม่ก็ฟังไม่ทันเหมือนกัน เค๊าร้องเร็วมาก ว่าจะไปหาเนื้อมาดู

[wanwisa Hprnarongsiri]

ดีใจด้วยนะคะ
น้องเปตอง เริ่มแรกก็พูด วัน ทู ทรี โฟร์ หลังจากนี้ก็ สี่ห้าหกเจ็ดแปดเก้าสิบ ทังัยดีคะ

[แม่กิ่ง]

ดีใจด้วยนะค่ะ...........