ความภูมิใจเล็ก ๆ น้อย ๆ จากการสอนสองภาษา

[Bless's Dad]

ขอบันทึกจุดเริ่มต้นของความภูมิใจการสอนสองภาษาไว้สักหน่อย โดยความภูมิใจเล็ก ๆ นี้เกิดขึ้นในระหว่างการไปเที่ยวภูเก็ตในช่วงวันที่ 11-14 ส.ค.2553 ที่ผ่านมา โดยทริปนี้ไปกัน 5 ชีวิต พ่อ แม่ ลูก ย่าและยาย (พาแม่ไปฉลองวันแม่)

ภูมิใจ 1 ระหว่างที่นั่งเครื่องบินจาก กรุงเทพฯสู่ภูเก็ต

เนื่องด้วยสายการบินที่บินไปภูเก็ตมีที่นั่งแค่แถวละ 3 ที่นั่งติดกัน จึงทำให้หนึ่งคนในจำนวนที่ไปต้องออกไปนั่งแยกอีกที่นั่งต่างหาก ซึ่งผมเองก็เสียสละไปนั่งและก็มีน้องเบลสติดตามไปนั่งด้วย (ด้วยความที่ติดพ่อ) ในระหว่างที่เดินทางก็พูดกับลูกไปเรื่อย จนคนที่ติดกันเค้าหันมาถามว่า สอนภาษาอังกฤษตั้งแต่เด็กเลยเหรอ เลยได้โอกาสบอกเค้าถึงการสอนเด็กแบบสองภาษา ซึ่งเค้าเองก็เห็นด้วยอย่างมากว่าถ้าจะสอนก็ต้องสอนตั้งแต่เด็กแบบนี้แหละถึงจะได้ผล แสดงว่าความคิดนี้เริ่มแพร่หลายมากขึ้นแล้ว ดีใจที่มีคนเริ่มให้ความสำคัญกับเรื่องนี้เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ (มาทราบภายหลังจากลงเครื่องว่าคนที่นั่งข้าง ๆ เป็น อ.สอนที่ราชภัฏภูเก็ต ตอนนี้กำลังเรียน ป.เอกที่ ม.จุฬาฯ อยู่)

ภูมิใจ 2 ระหว่างทานข้าวบนเกาะพีพี
ในการทานข้าวกลางวันบนเกาะพีพีนั้น ทางเรือที่เราได้จองทัวร์ไว้เค้าจะจัดโต๊ะให้แบบโต๊ะจีน ทำให้โต๊ะที่เรานั่งอยู่มีคนจากหลาย ๆ ที่มานั่งกินรวมกัน (เรียกว่าเจอใครก็ไม่รู้แหละมานั่งกินด้วย) โต๊ะที่ผมนั่งมีคณะผมเอง 4 คน คนเยอรมัน 1 คน(รู้จักบนเรือที่นั่งมา) คนอังกฤษ 3 คน คนออสเตรเลีย 2 คน(รู้หลังจากได้คุยกันแล้ว) ในแรกช่วงที่นั่งกินก็ประหม่ากันเล็กน้อย ไม่ค่อยได่พูดกับใครเท่าไหร่ แต่ผมเองก็คุยกับคนเยอรมันอยู่แล้วเพราะเค้ามาเที่ยวคนเดียวเลยทำหน้าที่เจ้าบ้านที่ดีหน่อย พอช่วงหลัง ๆ ก็มีคณะคนอังกฤษถามว่ามาจากไหน เราก็บอกไปว่ามาจากกรุงเทพฯ เค้าก็ถามต่อว่า ไทยแลยด์นี่หรอ ก็บอกไปว่าใช่ เลยถามกลับว่าทำไมคิดว่าเราไม่เหมือนคนไทยเหรอ เค้าก็ตอบว่าไม่แน่ใจ นึกว่าเป็นคนจีนซะอีก (จีนเตี๊ยะ .. สงสัยว่าดูหน้าน้องเบลสกับแม่ หรือฟังสำเนียงแปล่ง ๆ ที่เราพูดกับลูกหรือเปล่าหว่า) หลังจากนั้นก็มีการพูดคุยไปเรื่อย ๆ บางคำที่ผิด เค้าก็ช่วยแก้ให้ถูก ซึ่งถือว่าเป็นสิ่งที่ดีมากเลย จากการพูดคุยกับชาวต่างชาติบนโต๊ะอาหารครั้งนี้ ทำให้รู้เลยว่าต้องฝึกอีกเยอะพอสมควร (^^") และจากการที่ชาวต่างชาติเข้ามาคุยหรือเล่นกับน้องเบลส ทำให้รู้เลยว่าเค้าน่าจะเข้าใจภาษาอังกฤษได้ดีทีเดียว เพราะสามารถทำตามคำสั่งต่าง ๆ จาก native speaker ได้ โดยฉพาะเวลาที่บอกให้น้องเบลส Make a funny face นี่ ฮากันทั้งโต๊ะเลยครับ

ภูมิใจ 3 Check out จากโรงแรม
วันที่ 14 ต้องเดินทางกลับ กทม.แล้ว (ยังเที่ยวไม่ทั่วเกาะเลย) ไปทำการ check out ที่ lobby โรงแรมไปกัน 3 คน พ่อ แม่ ลูก พอเดินถึง lobby พนักงานคนแรกจำน้องเบลสได้และในมือน้องเบลสถือ keycard อยู่ข้างละใบ ส่วนคนที่สองเพิ่งเจอครั้งแรกตั้งแต่เข้าพักที่โรงแรมแห่งนี้ บทสนทนาเลยเริ่มขึ้นประมาณนี้
พนง.1 : ขอหน่อยได้ไหมครับ
เบลส : นิ่ง ไม่มีปฏิกริยาตอบสนอง
ถามซ้ำอีกครั้งก็ยังเหมือนเดิม
พ่อ : Give a card to she. (บอกยื่นให้ พนง.2 เข้าใจว่าเค้าคงคิดว่าเราพูดอังกฤษ)
เบลส : ทำท่าเหมือนจะยื่นให้แล้ว ชักมือกลับ กำแน่นกว่าเดิม
พนง.2 : Can i take this one ? okay, Change I take a new one for you. (ค้นหา card อื่นมาแลก)
พนง.2 : ยื่นให้แล้วบอก Change, Can i change this ?
เบลส : ยื่นบัตรเดิมให้ แล้วเอาบัตรใหม่ที่เค้าให้มา ...

จากนั้นผมต้องออกไปเลื่อนรถเนื่องจากจอดขวางอยู่ เลยไม่รู้ว่าบทสนทนาดำเนินต่อไปยังไงบ้าง พอจะเดินกลับไปที่ lobby อีกครั้ง แฟนผมและน้องเบลสก็เดินออกมาพอดี แถมได้ card เปล่ามาด้วยใบนึง พอขึ้นรถออกจากโรงแรมแฟนเล่าต่อให้ฟังว่า พนง.โรงแรมก็คุยภาษาอังกฤษไปเรื่อยกับเบลสนั่นแหละจนยอมคืน card ให้เค้าหมด จากนั้นทางโรงแรมคิดใช้จ่ายเพิ่มอีก 50 บาท แต่ตอนที่บอก เค้าหันมาพูดกับแฟนผมว่า Fifty baht ฮ่า ฮ่า อย่างฮาเลย เค้าคงคิดว่าแฟนผมพูดอังกฤษกับลูกด้วยมั่ง แฟนผมเองเลยแซวเบลสว่า เด็กอะไรฟังออกแต่ภาษาอังกฤษ ภาษาไทยไม่รู้เรื่องเลย นี่ก็น่าจะเป็นสัญญาณที่ดีอีกอย่างว่าเด็กสามารถเข้าใจภาษาอังกฤษจากคนอื่นที่ไม่ใช่คนที่สอนเค้าเป็นประจำทุกวันได้

ภูมิใจ 4 Feed back จากคุณย่า
อีกหนึ่งเสียงสะท้อนจากคุณย่าน้องเบลส วันที่ไปส่งขึ้นรถกลับบ้านที่ต่างจังหวัดในระหว่างที่เดินทางไปส่ง ไปกัน 2 คน คุณย่าน้องเบลสบอกว่า สอนภาษาไทยให้ลูกบ้างล่ะ ไม่ใช่อังกฤษอย่างเดียว เดี๋ยวลูกจะพูดไทยไม่ได้ ไอ้เราก็ หา ..... ภาษาอังกฤษผมพูดกับลูกคนเดียวเองหน่ะ คนอื่นเค้าก็พูดไทยกัน (สงสัยจะสังเกตจากที่ไปภูเก็ตมามั่งว่า เข้าใจภาษาอังกฤษได้ดี) เลยถามไปว่า ทำไมคิดอย่างนั้นว่าน้องเบลสจะไม่รู้ภาษาไทย คุณย่าน้องเบลสเลยว่าบอก ก็ตอนที่อยู่ห้องกับเบลสลองให้ถามแล้วให้น้องเบลสชี้รูปสัตว์ต่าง ๆ ให้ดู ถามเป็นภาษาไทย น้องเบลสนิ่ง งง ไม่รู้เรื่องเลย แต่พอว่า Elephant, Golila, Pig, Panda, Lion etc. น้องเบลสเค้าชี้ถูกหมดเลย เลยอธิบายเพิ่มเติมให้ฟังจนเค้าเข้าใจในที่สุด .... แต่ก็ยังไม่วายถามคำถามยอดฮิตอีกว่า สอนแบบนี้จะไม่ทำให้ลูกพูดช้าหรือสับสนเหรอ ... แม่ฉัน ... ก็ต้องอธิบายกันอีกรอบ เฮ้อ ...

ไม่น่าเชื่อว่าการไปเที่ยวภูเก็ตทริปนี้จะได้เรียนรู้สิ่งต่าง ๆ เพิ่มมากขึ้น และได้เห็นพัฒนาการของน้องเบลสเพิ่มมากยิ่งขึ้นอีกด้วย และสิ่งสำคัญทริปนี้ยังได้ความรัก ความอบอุ่นกลับมาอย่างเต็มที่จากทุก ๆ คนที่ร่วมเดินทางไปด้วยกันอีกด้วย เป็นการฉลองวันแม่ที่ดีอีกปีหนึ่ง จึงขอบันทึกเรื่องราวการเดินทางและความภูมิใจไว้หน่อยนะครับ และที่ขาดไม่ได้เลยก็คือเจ้าของเว็บสองภาษาที่ได้จุดประกายสิ่งดี ๆ ให้เกิดขึ้น

ปล.เริ่มสอนสองภาษาระบบ OPOL ตั้งแต่น้องเบลสอายุ 3.5 เดือน ตอนนี้ 1.3 ปีแล้ว นับว่าไม่เสียแรงที่สอนกันมาเกือบจะปีเต็ม ๆ แล้ว (เร็วจังอ่ะ เหมือนเพิ่งเริ่มได้ 5-6 เดือนเอง)

Thanks
Bless's Dad (King)

[Tao's mamy รักในหลวง]

เพิ่งได้มาอ่านอ่ะค่ะ คุณคิง เยี่ยมมากๆเลยค่ะ เป็นปลื้มด้วยคนนะคะ เอ...แต่ทำไมตอนรัตน์ขึ้นเครื่องบิน (ตั้ง 4 เที่ยว) ไปอุบล พูดอังกฤษกะลูกตลอด (แฟนรัตน์ยิ่งพูดเสียงดังด้วย) ไม่เห็นมีใครทักสักคนเลยอ่ะ หรือเค้าคิดว่าเราเป็นต่างชาติ อิอิ

....ขอทักนิดนึงนะคะคุณคิง จากประสบการณ์ของรัตน์ คล้ายๆกับคุณคิงเลยค่ะ ตรงที่ว่า คนที่เลี้ยงลูกทั้งวัน พูดไทยกับลูกทั้งวัน แต่ปรากฏว่าลูกเข้าใจอังกฤษจากเรามากกว่า คุณคิงอย่าประมาทนะคะ อย่าคิดว่าเวลาที่คุณคิงอยู่กับเค้าน้อยกว่าคนเลี้ยง เพราะฉะนั้นน้องเบลสน่าจะได้ไทยมากกว่าอังกฤษ หรือเท่าๆกันนะคะ .... เพราะว่า เวลาที่เรา (รัตน์,คุณคิง) อยู่กับเค้ามันน้อยกว่าไง เราเลยทุ่มเท ทั้งเล่น ทั้งสอน ทั้งหามุกตลก และตั้งใจสอนเค้ามากกว่าคนเลี้ยงซึ่งมีเวลาทั้งวัน เพราะงั้นลูกจะชอบเรา ติดเราแจ และสนุกเวลาที่อยู่กับเรามากกว่า เค้าจึงเรียนรู้ภาษาอังกฤษได้เร็วกว่า และมากกว่าภาษาไทยค่ะ ... อันนี้รัตน์สรุปเอาเองจากเคสเจ้าเต๋านะคะ
พอเริ่มสังเกตเห็นว่า เวลาคุณป้าสั่งให้ทำอะไร(ไทย) เค้าไม่ทำตาม แต่เวลาเราบอก เค้ากลับทำตาม ไปๆมาๆ คนเลี้ยงเลยพาลพูดอังกฤษไปด้วย เพราะพูดไทยหลานไม่เข้าใจ ยิ่งไปกันใหญ่เลยทีนี้ ก็เลยไม่ได้การละ กลัวจะเป็นปัญหาเวลาถึงวัยเค้าเข้าโรงเรียน เลยปรับความเข้าใจกับคุณป้าใหม่ ให้เน้นสอนไทยเยอะๆ ไม่งั้นไปรร.หลานจะไม่มีเพื่อน แล้วก็ซื้อนิทานไทยมาอีกหลายเล่ม (เดิมมีแต่นิทานอังกฤษ อิอิ) ตอนนี้ รู้สึกว่าไทย-อังกฤษจะบาลานซ์กันแล้วอ่ะค่ะ ก็ค่อยหมดห่วงหน่อย ^__^
ปล. คิดถึงคุณย่า คุณยาย จังค่ะ เป็นผู้ใหญ่ที่น่ารักมากๆเลยค่ะ

[แม่ตุ้งหลิง]

ดีจัง อยากให้ตุ้งหลิงเข้าใจมั่งค่ะ ตอนนี้หลิงยิ้มอย่างเดียวเลย555

[Bless's Dad]

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาร่วมภูมิใจครับ ฝาก clip chill chill ไว้ให้ดูอีก 1 clip ครับ

[แม่น้องอุลตร้า/ใบข้าว]

ขอปรบมือให้เลยค่ะ เก่งจริงๆ เห็นความพยายามและความสำเร็จไปพร้อมกัน ยินดีด้วยค่ะ

[Thita]

น้องเบลสเก่งมากค่ะ น่าปลื้มใจแทนคุณพ่อคุณแม่
อ่านแล้วมีกำลังใจที่จะเริ่มสอนลูกเยอะเลย

[nuch]

ปรบมือดังๆให้ค่ะ อ่านแล้วมีแรง ฮึด

[Tunwarat]

น้องเก่ง มากๆเลย

[zen's mommie]

น่าปลื้มใจจังเลยค่ะ น้องเก่งจัง 1.3 ปีเอง คุณพ่อเก่งมากค่ะ ทุ่มเทมั่กๆแน่เลย อดอมยิ้มไม่ได้เลย

[Areena]

อ่านแล้วปลื้มด้วย และทำให้น้องใหม่อย่างเรามีกำลังใจด้วยค่ะ เรื่องนี้ให้ห้าดาวเลย ^^

[สุมนา วงศาสุทธิกุล]

เห็นด้วยกับทุกข้อความค่ะว่าน้องเบลสเป็นเด็กสองภาษาจริงๆเข้าซะแล้ว
ยินดีกับคุณคิงด้วยน่ะค่ะสำหรับก้าวแรกครบปีของน้องเบลส และก้าวต่อๆไปค่ะ