ความภูมิใจเล็ก ๆ น้อย ๆ จากการสอนสองภาษา

[Bless's Dad]

ขอบันทึกจุดเริ่มต้นของความภูมิใจการสอนสองภาษาไว้สักหน่อย โดยความภูมิใจเล็ก ๆ นี้เกิดขึ้นในระหว่างการไปเที่ยวภูเก็ตในช่วงวันที่ 11-14 ส.ค.2553 ที่ผ่านมา โดยทริปนี้ไปกัน 5 ชีวิต พ่อ แม่ ลูก ย่าและยาย (พาแม่ไปฉลองวันแม่)

ภูมิใจ 1 ระหว่างที่นั่งเครื่องบินจาก กรุงเทพฯสู่ภูเก็ต

เนื่องด้วยสายการบินที่บินไปภูเก็ตมีที่นั่งแค่แถวละ 3 ที่นั่งติดกัน จึงทำให้หนึ่งคนในจำนวนที่ไปต้องออกไปนั่งแยกอีกที่นั่งต่างหาก ซึ่งผมเองก็เสียสละไปนั่งและก็มีน้องเบลสติดตามไปนั่งด้วย (ด้วยความที่ติดพ่อ) ในระหว่างที่เดินทางก็พูดกับลูกไปเรื่อย จนคนที่ติดกันเค้าหันมาถามว่า สอนภาษาอังกฤษตั้งแต่เด็กเลยเหรอ เลยได้โอกาสบอกเค้าถึงการสอนเด็กแบบสองภาษา ซึ่งเค้าเองก็เห็นด้วยอย่างมากว่าถ้าจะสอนก็ต้องสอนตั้งแต่เด็กแบบนี้แหละถึงจะได้ผล แสดงว่าความคิดนี้เริ่มแพร่หลายมากขึ้นแล้ว ดีใจที่มีคนเริ่มให้ความสำคัญกับเรื่องนี้เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ (มาทราบภายหลังจากลงเครื่องว่าคนที่นั่งข้าง ๆ เป็น อ.สอนที่ราชภัฏภูเก็ต ตอนนี้กำลังเรียน ป.เอกที่ ม.จุฬาฯ อยู่)

ภูมิใจ 2 ระหว่างทานข้าวบนเกาะพีพี
ในการทานข้าวกลางวันบนเกาะพีพีนั้น ทางเรือที่เราได้จองทัวร์ไว้เค้าจะจัดโต๊ะให้แบบโต๊ะจีน ทำให้โต๊ะที่เรานั่งอยู่มีคนจากหลาย ๆ ที่มานั่งกินรวมกัน (เรียกว่าเจอใครก็ไม่รู้แหละมานั่งกินด้วย) โต๊ะที่ผมนั่งมีคณะผมเอง 4 คน คนเยอรมัน 1 คน(รู้จักบนเรือที่นั่งมา) คนอังกฤษ 3 คน คนออสเตรเลีย 2 คน(รู้หลังจากได้คุยกันแล้ว) ในแรกช่วงที่นั่งกินก็ประหม่ากันเล็กน้อย ไม่ค่อยได่พูดกับใครเท่าไหร่ แต่ผมเองก็คุยกับคนเยอรมันอยู่แล้วเพราะเค้ามาเที่ยวคนเดียวเลยทำหน้าที่เจ้าบ้านที่ดีหน่อย พอช่วงหลัง ๆ ก็มีคณะคนอังกฤษถามว่ามาจากไหน เราก็บอกไปว่ามาจากกรุงเทพฯ เค้าก็ถามต่อว่า ไทยแลยด์นี่หรอ ก็บอกไปว่าใช่ เลยถามกลับว่าทำไมคิดว่าเราไม่เหมือนคนไทยเหรอ เค้าก็ตอบว่าไม่แน่ใจ นึกว่าเป็นคนจีนซะอีก (จีนเตี๊ยะ .. สงสัยว่าดูหน้าน้องเบลสกับแม่ หรือฟังสำเนียงแปล่ง ๆ ที่เราพูดกับลูกหรือเปล่าหว่า) หลังจากนั้นก็มีการพูดคุยไปเรื่อย ๆ บางคำที่ผิด เค้าก็ช่วยแก้ให้ถูก ซึ่งถือว่าเป็นสิ่งที่ดีมากเลย จากการพูดคุยกับชาวต่างชาติบนโต๊ะอาหารครั้งนี้ ทำให้รู้เลยว่าต้องฝึกอีกเยอะพอสมควร (^^") และจากการที่ชาวต่างชาติเข้ามาคุยหรือเล่นกับน้องเบลส ทำให้รู้เลยว่าเค้าน่าจะเข้าใจภาษาอังกฤษได้ดีทีเดียว เพราะสามารถทำตามคำสั่งต่าง ๆ จาก native speaker ได้ โดยฉพาะเวลาที่บอกให้น้องเบลส Make a funny face นี่ ฮากันทั้งโต๊ะเลยครับ

ภูมิใจ 3 Check out จากโรงแรม
วันที่ 14 ต้องเดินทางกลับ กทม.แล้ว (ยังเที่ยวไม่ทั่วเกาะเลย) ไปทำการ check out ที่ lobby โรงแรมไปกัน 3 คน พ่อ แม่ ลูก พอเดินถึง lobby พนักงานคนแรกจำน้องเบลสได้และในมือน้องเบลสถือ keycard อยู่ข้างละใบ ส่วนคนที่สองเพิ่งเจอครั้งแรกตั้งแต่เข้าพักที่โรงแรมแห่งนี้ บทสนทนาเลยเริ่มขึ้นประมาณนี้
พนง.1 : ขอหน่อยได้ไหมครับ
เบลส : นิ่ง ไม่มีปฏิกริยาตอบสนอง
ถามซ้ำอีกครั้งก็ยังเหมือนเดิม
พ่อ : Give a card to she. (บอกยื่นให้ พนง.2 เข้าใจว่าเค้าคงคิดว่าเราพูดอังกฤษ)
เบลส : ทำท่าเหมือนจะยื่นให้แล้ว ชักมือกลับ กำแน่นกว่าเดิม
พนง.2 : Can i take this one ? okay, Change I take a new one for you. (ค้นหา card อื่นมาแลก)
พนง.2 : ยื่นให้แล้วบอก Change, Can i change this ?
เบลส : ยื่นบัตรเดิมให้ แล้วเอาบัตรใหม่ที่เค้าให้มา ...

จากนั้นผมต้องออกไปเลื่อนรถเนื่องจากจอดขวางอยู่ เลยไม่รู้ว่าบทสนทนาดำเนินต่อไปยังไงบ้าง พอจะเดินกลับไปที่ lobby อีกครั้ง แฟนผมและน้องเบลสก็เดินออกมาพอดี แถมได้ card เปล่ามาด้วยใบนึง พอขึ้นรถออกจากโรงแรมแฟนเล่าต่อให้ฟังว่า พนง.โรงแรมก็คุยภาษาอังกฤษไปเรื่อยกับเบลสนั่นแหละจนยอมคืน card ให้เค้าหมด จากนั้นทางโรงแรมคิดใช้จ่ายเพิ่มอีก 50 บาท แต่ตอนที่บอก เค้าหันมาพูดกับแฟนผมว่า Fifty baht ฮ่า ฮ่า อย่างฮาเลย เค้าคงคิดว่าแฟนผมพูดอังกฤษกับลูกด้วยมั่ง แฟนผมเองเลยแซวเบลสว่า เด็กอะไรฟังออกแต่ภาษาอังกฤษ ภาษาไทยไม่รู้เรื่องเลย นี่ก็น่าจะเป็นสัญญาณที่ดีอีกอย่างว่าเด็กสามารถเข้าใจภาษาอังกฤษจากคนอื่นที่ไม่ใช่คนที่สอนเค้าเป็นประจำทุกวันได้

ภูมิใจ 4 Feed back จากคุณย่า
อีกหนึ่งเสียงสะท้อนจากคุณย่าน้องเบลส วันที่ไปส่งขึ้นรถกลับบ้านที่ต่างจังหวัดในระหว่างที่เดินทางไปส่ง ไปกัน 2 คน คุณย่าน้องเบลสบอกว่า สอนภาษาไทยให้ลูกบ้างล่ะ ไม่ใช่อังกฤษอย่างเดียว เดี๋ยวลูกจะพูดไทยไม่ได้ ไอ้เราก็ หา ..... ภาษาอังกฤษผมพูดกับลูกคนเดียวเองหน่ะ คนอื่นเค้าก็พูดไทยกัน (สงสัยจะสังเกตจากที่ไปภูเก็ตมามั่งว่า เข้าใจภาษาอังกฤษได้ดี) เลยถามไปว่า ทำไมคิดอย่างนั้นว่าน้องเบลสจะไม่รู้ภาษาไทย คุณย่าน้องเบลสเลยว่าบอก ก็ตอนที่อยู่ห้องกับเบลสลองให้ถามแล้วให้น้องเบลสชี้รูปสัตว์ต่าง ๆ ให้ดู ถามเป็นภาษาไทย น้องเบลสนิ่ง งง ไม่รู้เรื่องเลย แต่พอว่า Elephant, Golila, Pig, Panda, Lion etc. น้องเบลสเค้าชี้ถูกหมดเลย เลยอธิบายเพิ่มเติมให้ฟังจนเค้าเข้าใจในที่สุด .... แต่ก็ยังไม่วายถามคำถามยอดฮิตอีกว่า สอนแบบนี้จะไม่ทำให้ลูกพูดช้าหรือสับสนเหรอ ... แม่ฉัน ... ก็ต้องอธิบายกันอีกรอบ เฮ้อ ...

ไม่น่าเชื่อว่าการไปเที่ยวภูเก็ตทริปนี้จะได้เรียนรู้สิ่งต่าง ๆ เพิ่มมากขึ้น และได้เห็นพัฒนาการของน้องเบลสเพิ่มมากยิ่งขึ้นอีกด้วย และสิ่งสำคัญทริปนี้ยังได้ความรัก ความอบอุ่นกลับมาอย่างเต็มที่จากทุก ๆ คนที่ร่วมเดินทางไปด้วยกันอีกด้วย เป็นการฉลองวันแม่ที่ดีอีกปีหนึ่ง จึงขอบันทึกเรื่องราวการเดินทางและความภูมิใจไว้หน่อยนะครับ และที่ขาดไม่ได้เลยก็คือเจ้าของเว็บสองภาษาที่ได้จุดประกายสิ่งดี ๆ ให้เกิดขึ้น

ปล.เริ่มสอนสองภาษาระบบ OPOL ตั้งแต่น้องเบลสอายุ 3.5 เดือน ตอนนี้ 1.3 ปีแล้ว นับว่าไม่เสียแรงที่สอนกันมาเกือบจะปีเต็ม ๆ แล้ว (เร็วจังอ่ะ เหมือนเพิ่งเริ่มได้ 5-6 เดือนเอง)

Thanks
Bless's Dad (King)

[Clamp ka]

เก่งมากมาย

[RATCHANEEWAN KHAMCHAI]

จะเริ่มสองภาษาตอนอายุ 7 เดือนจะยังได้ไหมค่ะ

พอดีน้องอยู่ต่างจังหวัดแล้วคุณแม่ต้องทำงานที่กรุงเทพค่ะ

เดือนนี้ครบ 7 เดือนแล้ว จะเอาลงมาเลี้ยงและจะใช้สองภาษาด้วย

7 เดือนจะช้าไปไหมค่ะ คุณพ่อคุณแม่ท่านไหนมีประสบการณ์

ช่วยแบ่งปันหน่อยนะค่ะ

[YaYo & JaJa & MamaKim]

เยี่ยมคร๊าบบบ!!!

[Pat]

ตามมาภูมิใจด้วยคน

[แม่หนูนานา]

ยินดีด้วยค่ะ ^^

[แม่มิ้นมาย]

อ่านแล้วรู้สึกดีค่ะ ขอบคุณที่แชร์ค่ะคุณคิง

[แพรวาฏ์ว เกิดศักดิ์]

สนุกดีครับ ขอฮาด้วยคน 555555555555555

[แม่น้องเมตร]

ตอนนี้น้อง 1.7 ขวบ แล้วใช่ไหมคะ เคยสงสัยตอนแรกคิดว่าคุณพ่อน้อง เป็นต่างชาติ หรือ
ไม่ก้อเก่งภาษาอังกฤษสุด ๆ แบบ จบนอกคะ ที่คิดแบบนี้เพราะคุณพ่อเคยเข้ามาช่วยตอบ
คำถามให้คะ แต่ได้อ่านแล้วก้อคิดว่าคุณพ่อมีแอบไม่มั่นใจด้วย(ตอนเจอเจ้าของภาษาอ่ะคะ)
เลยทำให้คิดว่า ซักวันถ้าเราพยายาม คงเก่งได้แบบคุณพ่อ เขียนเยอะๆนะคะ ตามอ่านคะ ขอบคุณที่
ช่วยตอบคำถามด้วยคะ ไว้จะถามเยอะๆ เลย

[สุจิรา]

คุณคิงส์แอ้เพิ่งได้เข้ามาอ่าน ภูมิใจกับน้องเบลสจริงๆ เลยค่ะ สมแล้วค่ะที่คุณคิงส์เป็นพ่อตัวอย่าง

[Tao's mamy รักในหลวง]

คลิปนั้น เห็นคุณยายนอนอยู่ที่ชายหาด โอ้ว ชิล ชิล จริงๆ ค่ะ อิอิ