วันเกิดครบ 8 ขวบ ที่ไม่เสียเปล่า ??????

[องุ่น]

อ่ะแฮ่ม ....ขอกระแอมก่อนอารัมภบท

เมื่อ วานเป็นวันเกิดครบ 8 ขวบน้องพริก ขอออกตัวก่อนเลยว่าทุกอย่างในปีนี้ ไม่มีการบันทึกรูปภาพหรือภาพเคลื่อนไหวใดๆไว้ทั่งสิ้น อันเนื่องมาจากว่า ... แม่องุ่น ขี้.....เกียจชาร์ตแบต.....อ่ะจ้า ก็เลย ปล่อยให้ทุกอย่างผ่านเลยไปและอาจอยู่ในความทรงจำของพวกเราทุกคนอย่างเดียว (ชะล่าจายยยยเสี่ยงลืมจริงๆเลยหนอ)

เรื่องมีอยู่ว่า.......แม่องุ่นเตรียมการณ์ไว้หลายวันล้ะว่าปีนี้ จะไม่จัดปาร์ตี้ฉลองวันเกิดลูกพริกอย่างเดียวอีกต่อไป เอ! จะว่าอย่างเดียวก็ไม่ได้ก็ทุกปีไปทำบุญถวายสังฆทานพระที่วัดด้วยนี่นา เอาเหอะว่ากันต่อดีกว่า ปีนี้ลูกก็โตพอที่จะเห็นโลกกว้างสักที อันดับแรก... แอบเตรียมการสุ่มเงียบ หาข้อมูลบ้านเด็กกำพร้าต่างๆ บ้านพักคนชราด้วย จนคิดว่าแม่นและพร้อม ก็เริ่มเลย


วัน พุธ ที่ 8 เมษายน 2552 ไปเลี้ยงหาอาหารที่บ้านพักคนชราบ้านบางแค1 เป็นอาหารมื้อเย็น รอบ 16.00 น. ค่ะ คุณตาคุณยายเยอะเชียว 219 คน แต่พอถึงวันที่เราไปจริงๆ มีคุณยายจากไปช่วงกลางคืน 1 คน เลยเหลือ 218 เราไปก่อนเวลา ไปถึงราวๆ 14.00 น. เผื่อว่าจะเดินไปชวนคุณตาคุณยายคุยเล่นสักหน่อย แต่บอกก่อนไม่ได้ไปเลี้ยงแต่อาหารอย่างเดียวน้ะจ้ะ เอาของไปฝากด้วย จัดเป็นชุดๆ ในชุดมี ขนมโรล มีนมถั่วเหลือง แป้งเย็น หวี และพัดด้วย ลืมบอกค่าอาหารแม่องุ่นจ่ายไป 8,760 ออกเองคนเดียวเลยทุกอย่างตั้งแต่ของแจกยันค่าอาหาร จะว่าไปก็มีคนอื่นไปเหมือนกันนะ เยอะเลย ร่วม 20 คน แต่ทุกคนดันคิดเหมือนกันว่า จะแค่ไปดูเฉยๆ ไม่ช่วยกันออกอะไรเลย แถมเอาของเราไปแจกเปรียบประดั่งว่าตัวเองเป็นคนซื้อมาเองซะอีก คิดแล้วท้อเหมือนกัน แม่องุ่นจัดไปไม่ได้แจกคุณตาคุณยายเลยสักชุดเดียว คนอื่นเอาไปแจกหมดเลย เราก็ได้แต่แค่เดินตามเก็บถุงพลาสติกที่พวกคุณเธอทั้งหลายหยิบแต่ของออกไป คิดในใจ ทำบุญ ทำบุญ ฮึ่มมมม พอถึงเวลาอาหารเจ้าหน้าที่ก็พาเราไปดูว่าเราเสียเงินไปเขาเอาไปทำอะไรให้คุณตาคุณยายกันบ้าง อาหารมื้อนี้จะว่าไปก็พอทนนะมี แกงเลียงผัก หมูสับอัดเป็นแผ่นทอด ข้าวสวย และของหวานเป็นกล้วยบวชชี ก็ OK เจ้าหน้าที่บอกให้แม่องุ่นเดินตามไปดูตอนที่เขาแจกอาหารแต่เราก็ไม่ได้ไปเนื่องจากคนที่ไปด้วยเกิดขี้เกียจเดิน ร้อน จะกลับกันท่าเดียว เราก็เลยจำเป็นต้องขอตัวกลับก่อนโดยไม่ทันได้บอกลาคุณตาคุณยาย แต่ก็ยังโชคดีที่น้องพริกยังได้มีโอกาสเอาของไปแจกและแถมรับพรจากคุณตาคุณยายมาด้วย ผ่านไป 1 วัน

วัน พฤหัสบดี ที่ 9 เมษายน ก็ตรงกับวันเกิดพอดี วันนี้แม่องุ่นแพลนไว้แล้วว่า ตอนบ่ายสอง จะไปทำบุญเลี้ยงอาหารเด็กกำพร้าเด็กอ่อนชื่อดังแถบปริมณฑลแห่งหนึ่ง วันนี้เราไม่ต้องเลี้ยงอาหารมื้อหลักเพราะวันนี้ช่วงเช้าที่สถานสงเคราะห์มีจัดทำบุญเลี้ยงพระเราก็ได้แต่ไปเลี้ยงอาหารว่างช่วงบ่าย แม่องุ่นจัดเตรียมไปเอง มีแยมโรล เซี่ยงไฮ้ ปลาแผ่น คุ้กกี้ครีมโอ และนมไวตามิลค์ เอาสมุดระบายสีกับสีเทียนไปแจกให้เด็กๆระบายเล่นด้วย หิ้วมาจากสำเพ็ง ไปคนเดียวด้วย จอดรถไว้ที่ดิโอสยามพลาซ่า แต่ดันเดินเข้าไปในสำเพ็ง ท้ายๆสำเพ็งแน่ะ กว่าจะแบกสมุดระบายสี จำนวน 200 เล่มสำหรับเด็ก 200 คนเดินฝ่าผู้คนออกมาได้ แทบจะย้ายอาชีพไปสมัครเป็นกุลีแบกข้าวสารเลยทีเดียว ปกติกล้ามท้องก็ใหญ่อยู่แล้ว..................................สารภาพก็ได้จริงๆมันเป็นไขมันล้วนๆดีๆนี่เอง กลายเป็นคราวนี้ทั้งพุงทั้งแขน เฮ้อ...........ล่ำไปทั้งตัวเลย แต่ไปที่นี่ไม่ประทับใจเอาซะเลย จะเล่าให้ฟัง

ที่นี่ต้องไปก่อน 15.00 น. เราก็ไปซะก่อนตอนบ่ายโมงกว่าๆ กะว่าจะไปเล่นกับเด็กๆ แต่ที่ไหนได้ ไปถึงไม่มีเจ้าหน้าที่มาสนใจสักคนเดียว เดินไปติดต่อธุรการก็ต้องนั่งรอร่วมครึ่งชั่วโมง เจ้าหน้าที่นั่งเม้าท์อยู่กับเพื่อนร่วมงาน ดู ดู๊ ดู ดูเธอทำ ทำไมถึงทำกับฉันได้ จากแม่องุ่นหน้ายิ้มก็กลายเป็นหน้าหงิก ถามว่านี่คุณเมื่อไหร่จะแนะนำดิฉันซะทีว่าต้องทำยังไงบ้าง คุณเธอบอกรอก่อนเด็กยังไม่ว่าง แล้วก็ไม่สนใจเราอีก เห็นเจ้าหน้าที่ใส่เสื้อลายดอกไม้เข้ากับเทศกาลสงกรานต์หลายสิบคนแต่ไม่มีใครสักคนจะเดินมาทักหรือมาแนะนำเราเลยว่าต้องทำยังไงบ้างต่างกับที่บ้านบางแคลิบลับที่นั่นเจ้าหน้าที่ส่งต่อเจ้าภาพกับเป็นช่วงๆแนะนำอย่างดีมากทีเดียว เราก็รอ อดทน คิดดี ทำดี หวังว่าคงจะมีอะไรดีๆที่น่าประทับใจบ้างล่ะ นั่งเหงื่อตกจนถึงบ่ายสามจนได้แบบนอกอาคารไม่มีศาลาใดๆทั้งนั้น ไม่มีพัดลม อย่างว่าแต่แอร์เลย เก้าอี้นั่งหรือน้ำเย็นสักแก้วยังไม่มี เรานั่งกันริมขอบปูนฟุตบาทตรงที่จอดรถกันเลยทีเดียว เฮ้อ...เสียภาพพจน์คุณหนูชาววังหมดเลย มีเจ้าหน้าที่จำนวน 3 คนเดินตรงมาที่เราและของๆเราที่จะเอาไปเลี้ยงเด็กๆ เดินมาเลยค่ะ เดินมาหยิบขนมและของแจกไปต่อหน้าต่อตาเลย ไม่สนใจกลุ่มเราที่นั่งอยู่ติดกับของเลย ไม่พูด ไม่ถาม ไม่ยิ้ม ไม่สน หยิบไปเลย เราก็มองหน้ากันใหญ่ จะถามก็กระไรอยู่ มอง มอง แล้วคนและของก็หายเข้าไปในตึกแต่ละตึก ทุกอย่างอยู่ในความเงียบงันกับคนอีกเกือบ 15 คน เอาไงดีหว่า ผ่านไปสิบกว่านาทีได้ หลังจากที่แม่องุ่นเริ่มหมดความอดทน ก็เลยยืนขึ้นและบอกกับทุกคนว่า เดียวชั้นไปจัดการเอง แม่องุ่นเดินไปที่ตึกสีชมพูที่อยู่ใกล้ที่สุด มีเด็กๆอายุราว 2 ขวบกว่าๆอยู่ในห้องนั้นด้วยตามสายตาประมาณ 20-22 คนได้ มีพี่เลี้ยงคนนึงอ้วนๆเห็นเขาแทนตัวเองว่าแม่แต่ไม่ใช่คนที่เดินมาเอาของ เราก็เคาะประตูแล้วถามว่า อาหารว่างที่เลี้ยงน้องๆตรงนี้หรือเปล่าคะ มีเจ้าหน้าที่เดินมาเอาของไปแล้วไม่ได้แจ้งอะไรเลย เธอผู้นั้นตอบว่าตรงนี้แหละ เราก็ถามว่าแล้วจะให้เจ้าภาพช่วยทำอะไรได้บ้างคะ พี่เลี้ยงบอกว่าอยากจะป้อนหรือเปล่าล่ะ ถ้าไม่ป้อนก็กลับไปได้เลย เพล้ง! อารมณ์และความอดกลั้นแตกเลยค่ะ แม่องุ่นเดินไปที่ธุรการอีกครั้งเล่าเรื่องที่เจอให้เจ้าหน้าที่ทางธุรการฟัง ทางนั้นตอบกลับมาว่า จะกลับก็กลับได้เลย แค่นั้น ห้วนมาก แม่องุ่นเดินไปเรียกคนที่ไปด้วย กลับทันที น้องพริกถามใหญ่เลย แต่คำตอบที่ได้จากแม่องุ่นที่ตอบให้ลูกคือ เจ้าหน้าที่คงกลัวน้องๆติดเชื้อโรคจากบุคคลภายนอกมั้งลูก เอ...วังด้วยประการฉะนี้ จบบริบูรณ์... ได้แต่สะท้อนในใจเราว่าก็ได้ทำบุญแล้วไง เฮ้อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[พลอยชมพู]

สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังนะคะน้องพริก