เตรียมตัว ครั้งยิ่งใหญ่

[ณภัทร์]

แฝงตัวอยู่ที่นี่มานานแล้ว คอยตามดูพัฒนาการของหลาน ๆ หลาย ๆ คน แอบชื่นใจแทนคุณพ่อ คุณแม่ทุกคน แต่ตัวเองยังไม่ได้ท้องซักที ยังไม่ปล่อยนะค่ะ

ตอนนี้อายุก็ไม่น้อยแล้ว 35 ไปเมื่อวานนี้ (แต่ยังแอบแบ๊วบ้างบางโอกาส ) ตัดสินใจว่าจะมีลูกกับเค้าซักท้องดีกว่า :) ต้องบอกว่าซักท้องเพราะว่าสามีมีฝาแฝด คุณพ่อสามีก็มีฝาแฝด ชีวิตนี้เหมือนวนเวียนกับฝาแฝดยังไงไม่รู้ ลืมบอก น้องสะใภ้ก็มีฝาแฝด แต่หลานไม่ยักกะแฝด :) ลองดูว่าจะได้ลูกฝาแฝดไหม ^^

ตอนนี้ได้แต่เตรียมตัว

1. ตรวจร่างกายไปแล้วตั้งแต่เดือนพฤศจิกายน ปีที่แล้ว ปกติ แต่ตัวเราเองเป็นพาหะไวรัสตับบี (เป็นตั้งแต่เกิดเลย)

ไม่กังวลเลยเพราะคุณหมอบอกว่าไม่ต้องกังวลให้นมลูกได้ปกติ เพียงแต่พอเด็กคลอดมาต้องฉีดวัคซีนทันที

เราก็อุตส่าห์กลุ้มใจล่วงหน้ามาซะตั้งนาน

2. ตื่นตี 5 ทุกวันออกกำลังกายทุกวัน วันละประมาณ 45 นาที วิ่ง 30 นาที ที่เหลือก็เล่นเฉพาะส่วนยังแอบห่วงสวยอยู่

แล้วก็อาบน้ำ ลั้นลาไปทำงาน เสาร์อาทิตย์ก็ไปว่ายน้ำที่สวนหลวง ร.9 ตั้งแต่ 6.00 - 7.00 น.

3. วัดอุณหภูมิร่างกายตอนตื่นนอนทุกวันเพื่อหาช่วงเวลาไข่ตกของเราเอง เพื่อความแม่นยำ

4. ศึกษาภาษาอังกฤษ เพราะรู้แบบงู ๆ ปลา ๆ บางทียังไม่รู้เลยว่างูอะไรปลาอะไร คืนอาจารย์หมดแล้ว ^^! แอบจำจากในนี้ แหละ จดไว้ แล้วก็หัดพูดกับตัวเองเวลาเจอสถานการณ์ต่าง ๆ ยังแย่เหมือนเดิม ไม่มีเวลาเพราะทำงานตลอด

5. หาข้อมูลการเตรียมตัวท้องก็กินโฟลิคแอซิคมา 2 เดือนแล้ว

6. มองหาโรงพยาบาลและหมอที่จะฝากท้อง (เว่อร์ไปไหมเนี่ย ) แต่เราเตรียมตัวเพื่อรอคอยสิ่งสำคัญไม่เห็นเว่อร์ตรงไหน อยากคลอดเองมาก ๆ แต่พี่ๆ ที่ออฟฟิศบอกว่า เดี๋ยวถึงเวลาหมอก็จับผ่า เราเลยเซ็งเลย เราอายุมากแล้วไม่อยากไปฝากท้องโรงพยาบาลรัฐ เราอยากได้พูดคุย อยากได้รับการดูแลเอาใจใส่ ดี ๆ ถึงได้เลือกเอกชน แต่ถ้าเป็นแบบนี้จริง สงสัยต้องหาต่อไป สู้ ๆ

ออกกำลังกายทุกวันนอกจากจะทำให้สุขภาพแข็งแรง ไขมันหน้าท้องลดลงนิ๊ดนึง แล้ว ประจำเดือนยังมาตรงแป๊ะ ๆ ทุกเดือนเลย ธรรมดาจะมากระปิดกระปอยเป็นอาทิตย์แล้วก็ค่อยถึงศึกวันแดงเดือด แต่เดี๋ยวนี้ตรงตลอด ดีจะได้นับวันไข่ตกง่าย ๆ หน่อย

ภาคคุณสามี

อย่างเดียวที่ดูแน่วแน่ คือ "อยากมีลูก" "ท้องเหอะนะ" แต่ยังไม่เตรียมตัวอะไรเลย ร่างกายก็ยังไม่ตรวจ ออกกำลังกายเฉพาะเสาร์อาทิตย์ วิ่งรอบสวนหลวง ร9 2 รอบ ระหว่างรอเราว่ายน้ำแต่ยังกินดึก กินเยอะ ทำงานเครียดเหมือนเดิม ตกลงใครกันแน่ที่อยากมี ^^! ขอรายงานความคืบหน้าแค่นี้ก่อนนะคะ

[แหม่แม่ ♥]

ขอให้มีน้องเร็วๆนะค่ะ

[แม่ดาว&น้องพลอย]

เอาใจช่วยด้วยคนค่ะ แต่งงาน 4 ปีกว่า ๆ ถึงจะมีน้องพลอย ตอนนี้อยากมีอีกคนก็ยังไม่สำเร็จเลยค่ะ แต่คุณณภัทร์เตรียมตัวดีมากเลยนะค่ะ ดาวแค่ออกกำลังกายวันละครึ่งชั่วโมงเอง ไม่มีเวลาค่ะ ต้องทำงานและดูแลลูกด้วย

[แม่เสาว์กับน้องพอใจ]

เอาใจช่วยคะ เพราะเป็นอีกคนที่มีลูกยากเหมือนกัน แต่งงานมา 5 ปี แท้งก็ตั้ง 2 หน ยังมีน้องพอใจให้ออกมาชื่นใจได้เลย อย่าเครียด เดี๋ยวเค้าก็มาหาเราแบบไม่ให้รู้เนื้อรู้ตัวเองละคะ สู้ๆนะคะ

[นันทิยา (แม่น้องตังเม)]

เอาใจช่วยเหมือนกันค่ะ เพราะเป็นอีกคนที่ท้องยากท้องเย็นเหลือเกิน แต่งงานประมาณ 4 ปี ในระหว่างนี้ก็ไปหาคุณหมอ (โรงพยาบาลตำรวจ อาจารย์หมอจะลงตรวจมีบุตรยากอาทิตย์ละ 1 วัน) ตรวจพบว่ามีเนื้องอกอยู่ในมดลูก ก็ทำการผ่าตัด cleanทุกอย่างที่ไม่ต้องการ เช่น ผังผืด ซีสต์ ออกจากมดลูก และหาคุณหมออยู่ประมาณ 2 ปี ฉีดยาไม่รู้จะกี่เข็ม อัลตร้าซาวน์ภายในไม่รู้จะกี่ที(จนรู้สึกหยิกหน้าแล้วไม่ค่อยเจ็บ) ระหว่างทำงานก็เครียดมากกลับบ้าน 4 ทุ่มเป็นประจำ กลางคืนนอนไม่ค่อยหลับ คิดถึงแต่เรื่องงาน เพราะต้องดูแลเรื่องยอดขายให้เข้าเป้า บางทียังต้องหอบงานกลับมาทำที่บ้าน) และสุดท้ายสามีก็อนุมัติให้ลาออกจากงาน มาตั้งใจมี(ทำ)ลูก เนื่องจากประเมินสถานการณ์ดูแล้วว่า หากไม่ลาออกคงไม่มีวันได้อุ้มลูกแน่ หรือคุณสามีอาจต้องหาตัวช่วยใหม่ๆ(เอ๊าะๆ) โดยในระหว่างออกจากงานก็ออกกำลังกายทุกเย็น พักผ่อนนอนหลับอย่างเต็มที่ นับวันตามคุณหมอสั่งเป๊ะๆ (ต้องส่งการบ้านให้ตรงเวลา เพราะเดือนนึงมีช่วงเวลาทองเพียงวันเดียวเท่านั้น) ใช้เวลาประมาณ 6 เดือน และในที่สุดของที่สุดก็ท้องเองค่ะ...ฉะนั้น อย่าเครียด(สำคัญมากๆ) ความอยากมีลูกมากๆ ก็เป็นความเครียดอย่างหนึ่งที่เราไม่รู้ตัว พักผ่อนให้เต็มที่ ออกกำลังกายให้ร่างกายแข็งแรง ตอนนี้น้องตังเม 2 ขวบกะ 5 เดือนแล้วค่ะ กำลังน่ารัก(น่าหยิก)มาก(เข้าไปดูรูปได้นะคะ) ช่างพูด รู้สึกตัดสินใจไม่ผิดค่ะที่ลาออกจากงาน

[แม่โบว์ของไอ้แฝด]

เอาใจช่วยค่ะ เข้าใจคนอยากมีลูกเลยค่ะ เพราะว่ากว่าจะมีน้องแฝดก็ผ่านไป 3 ปีหลังแต่งงานแน่ะ