ปัญหาที่คิดว่าจะเกิดในอนาคตน่ะครับ

[พ่อน้องเพชร พัฒนสัณห์]

สวัสดีครับ ผมพ่อน้องเพชรนะครับ คือว่าตอนนี้น้องเพชร อายุ 1 ขวบ 2 เดือน แล้ว กำลังหัดเดิน พูดได้อ้อแอ้นิดหน่อย ฟังในสิ่งที่บอกได้ เช่น Where is a cow? เค้าก็จะหยิบตุ๊กตาวัว มาให้ได้ และอะไรอีกหลาย ๆ อย่าง แต่ว่าผมก็อดคิดในใจไม่ได้ว่า ในอนาคตผมจะพูดภาษาอังกฤษกับลูกไปอย่างนี้ได้อีกสักกี่ปี เดี๋ยวพอลูกผมเข้าเรียนหนังสือ ซัก ป.1 ป.2 เขาจะโตขึ้นและมีความรู้รอบตัวมากขึ้น ถ้าเขาถามอะไรที่ต้องการคำอธิบายยาว ๆ มาก ๆ เช่น พ่อครับ เล่าเรื่องประวัติสมเด็จพระนเรศวรให้ผมฟังหน่อยสิครับ เอาล่ะสิ จะทำยังไงล่ะครับเนี่ย จะอธิบายเป็นภาษาอังกฤษคงจะไม่ไหวล่ะมั้งครับ ถ้าอธิบายเป็นภาษาไทยจะง่ายกว่านะเนี่ย แล้วถ้าผมพูดกับลูกเป็นภาษาอังกฤษเป็น แบบ opal เนี่ยครับ ลูกจะพูดอังกฤษกับผมตลอด แล้วถ้าอนาคตอาจจะพูดกับลูกได้แค่ อนุบาล หลังจากนั้น เราพูดหรืออธิบายภาษาอังกฤษยาว ๆ ไม่ได้ และจะกลับมาพูดภาษาไทย ลูกจะงงมั้ย แล้วถ้าพูดไทยกับลูก ภาษาอังกฤษที่ปลูกฝังให้ลูกพูดตั้งแต่เกิด มิเป็นอันล้มเหลวเหรอครับเนี่ย ปัญหาที่เห็นๆ ก็คือ ชีวิตประจำวันของเขาจะพบแต่ภาษาไทย คนพูดไทย หนังสือภาษาไทย ป้ายภาษาไทย มากกว่า และไม่มีฝรั่งมาพูดกับเขา ครอบครัวพูดไทย ที่โรงเรียนพูดไทย มีแต่เราคนเดียวเท่านั้นที่พูดอังกฤษกับเขา เพราะผมคงไม่มีปัญญาส่งลูกเรียนโรงเรียนอินเตอร์หรอกครับ กลัว จริง ๆ เลยนะครัยเนี่ยว่า จะพูดอังกฤษกับลูกได้ไม่นาน เฮ้อ.........

[แม่ แม่ น้องคนโปรด]

อ่านหลายๆความเห็นที่ช่วยกันเล่าแล้วความกลัวประเด็นนี้ลดลงแยะเลยคะ ขอบคุณมากๆ นะคะ

[นันทิยา (แม่น้องตังเม)]

เห็นด้วยกะคุณภาคะ อย่างน้อยลูกก็จะได้รับการซึมซับในการพูดภาษาอังกฤษหรือคำศัพท์ต่างๆ เมื่อเค้าโตขึ้น เค้าก็ย่อมที่จะมีหนทางหรือช่องทางเพื่อการศึกษาเองที่มากขึ้น และอีกอย่าง เค้าก็จะรู้สึกคุ้นเคยกับภาษาอังกฤษ และไม่กลัวการพูดหรือเรียนภาษาอังกฤษ หากเปรียบเทียบกับเด็กที่ไม่เคยได้รับการปลูกฝังภาษาอังกฤษมาเลย ปุ๋มคิดว่า ลูกเราก็จะมีภาษีดีกว่าค่ะ ปุ๋มจะทำเท่าที่เวลาหรือสิ่งแวดล้อมจะอำนวย ไม่พยายามอย่ากดดันตัวเองและลูก เดี๋ยวจะกลายเป็นความเครียดสะสมไปทั้งแม่และลูกค่ะ

[mom_jenita]

ในความคิดเห็นของภานะคะ เคยตั้งคำถามกับตัวเองแบบนี้เหมือนกันค่ะ แต่ก็ทำมาเรื่อยๆจนได้ 1 ปีแล้วค่ะ และ 1 ปีที่เดินทางมา ก็เจอคำถามยากๆมากมาย จากเจ้าหนูจำไมค่ะ และก็เป็นโอกาสที่ดีที่ได้พยายามลองค้นคว้าจากหนังสือ พาเค้าหาจากอินเตอร์เนต ถามจาก eng club ค่ะ มากมายหลายประการ ผลที่เกิดขึ้นกับตัวภานะคะ คือ รู้สึกว่าเราอธิบายได้เยอะขึ้นเรื่อยๆ และมีสื่อเกี่ยวกับสิ่งที่ลูกเราสนใจมากมายที่แปลไทยเป็นอังกฤษ เราก็เอามาอ่านกัน อย่างเรื่องยากๆพวกวิทยาศาสตร์ เราก็เอา encyclopedia เด็กมาดูกัน อ่านวันละนิดวันละหน่อย อ่านไปทดลองจริงไป เพราะลูกภายังเล็ก 3.5 ขวบ ค่ะ อ่านยาวไม่ได้ ความคิดที่ว่าเราจะอธิบายไม่ได้ ก็ลดลงไปเรื่อยๆค่ะ

แต่ก็แอบกังวลเรื่องความละเอียดลึกซึ้ง เมื่อโตเป็นวัยรุ่น ที่เราอาจใช้ภาษาเราได้ดีกว่า ภาก็คิดว่า ถ้าเค้าโตพอที่จะขวนขวายด้วยตัวเองได้มากขึ้น การเรียนรู้จากภายนอก ก็อาจจะเพิ่มมากขึ้น จนเราไม่ต้องช่วยอะไรจากเค้ามากค่ะ ภาว่าตอนเด็กๆเป็นช่วงปลูกฝัง นอกจากฝึกฝนการพูด การฟังภาษาอื่นๆ เพราะเด็กหูดี ความกล้าในการพูดคุยด้วยภาษาอื่นๆ การคุยกับชาวต่างชาติ และทัศนคติที่ดีต่อภาษาอังกฤษ ก็น่าจะคุ้มค่า และไม่เสียเวลาเปล่า นะคะภาว่า

[พ่อน้อง save]

คิดเหมือนผมเลยครับ แต่ก็เพื่อลูกเนอะ สู้ๆ

[นันทิยา (แม่น้องตังเม)]

เห็นด้วยคะว่า อย่ากดดันตัวเองและลูก มันจะทำให้เราและลูกเครียด ทำได้แค่ใหนก็เอาแค่นั้น ให้มันเหมาะสมกับสภาพแวดล้อมของครอบครัวเรา เครียดมากเดี๋ยวไม่เป็นธรรมชาติและไม่สนุกนะคะ

[กุลวรา ดุษฎี]

พูดชวนลูกไปค้นในหนังสือ(พูดเป็นภาษาอังกฤษ let us find out from the text)ถ้าเป็นหนังสือไทยก็ให้อ่านภาษาไทยตามหนังสือ (เทียบเหมือนที่เราพูดภาษาไทยเวลาเราเรียนในห้องเรียน แต่อ่านภาษาอังกฤษจากตำราเรียนภาษาอังกฤษ)

[Benjamin's Daddy]

ไม่ต้องคิดมากครับ ทำได้เท่าที่ทำได้ครับ อย่ากดดันตัวเอง แต่ถ้าเราคิดว่าอังกฤษสำคัญจริง ก็หาเวลาเรียนเพิ่มเติมเพื่อลูก แต่จุดสำคัญผมว่าทำสิ่งที่เรารู้สึกว่าเหมาะสมกับตัวเราและลูก และไม่ทำให้เราต้องเคลียดหรือกดดันครับ

ตอนนี้โลกเราเปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก และการกระจายของประชากรทั่วโลกก็มีมากขึ้น จะเห็นได้ว่าประเทศเราจะมีคนต่างชาติเข้ามาอยู่อาศัยทั้งแบบถาวรและท่องเที่ยวเป็นจำนวนไม่น้อย นั่นหมายความว่าโอกาศใช้ภาษาอังกฤษของลูกเราก็จะมีมากขึ้นเรื่อยๆ

สำหรับพ่อแม่ที่ตอบลูกไม่ได้จริงๆ อย่างตัวอย่างเกี่ยวกับ พระนเรศวร ลองเอาบทสนทนานี้ไปใช้ดูครับ

son/daughter: dad, can you tell me a little bit about King Naresuan? พ่อเล่าเกี่ยวกับนเรศวรมหาราชให้ฟังหน่อยดิ
dad: well, my knowledge on the subject is very limited so I suggest you read a book about him ความรู้พ่อเกี่ยวกับนเรศวรมีน้อยมาพ่อแนะนำให้ลูกไปหาหนังสืออ่านละกัน

จุดคิดของผมตรงนี้ก็คือ เราปัดไปเลยว่าเราไม่รู้ และให้เขาหาอ่านเอาเอง แต่เรายังคงใช้ภาษาอังกฤษในการแนะนำนั้นๆอยู่ เราอาจจะมีการแก้ปัญหาเหตุการณ์เช่นนี้อีกหลายแบบ ก็คิดใช้กันดูนะครับ

[ประทุมทิพย์ บุญยะแต่ง]

พี่ค่ะ ตอนนี้ทิพย์เป็นปัญหาเดียวกับที่พี่คิดเลยค่ะ บางอย่างที่ต้องอธิบาย ก็อธิบายไม่ได้ค่ะ ก็กระซิบให้คุณพ่ออธิบายเป็นภาษาไทยให้ค่ะ (ปัญหามันอยู่ที่ทิพย์ค่ะ คือเราพูดได้น้อยอะค่ะ)

[แม่น้องแอน]

ประเด็นที่คุณพ่อ กลัว กลัวจริงๆ คือ 1.ความสามารถของพ่อในการพูดกับน้อง หรือ 2.ภาษาอ.ที่ปลูกฝังไว้จะล้มเหลว
ถ้าเป็นข้อ 1.มี สื่อหลายชนิดให้เป็นอีกทางเลือกในการพัฒนาภาษา เช่นนิทานสองภาษา ,dvd,internet etc.
2.ปลูกฝังไว้จนกลายเป็นความจำระยะยาว
ความจำระยะยาว คือความจำถาวร พร้อมที่จะนำออกมาใช้งานได้ทันที โดยอัตโนมัติ แบ่งออกเป็น 3 ประเภท ได้แก่
1. จำความหมายจากภาษาหรือสัญลักษณ์
2. จำเรื่องราวหรือเหตุการณ์ สถานที่ วัน เวลา ที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์
3. จำกระบวนการหรือวิธีการหรือการปฏิบัติ
ความจำระยะยาวนี้ไม่มีข้อจำกัด ไม่มีระยะเวลา ขึ้นอยู่กับประสบการณ์และการระลึกออกมาได้
ที่บ้าน อาม่าจะพูดไทยกับลูกๆ แต่เวลาด่าลูกๆใส่ภาษาจีนเป็นชุด
สรุป อาม่า: ลื้อใจโบ๋ย:(
ลูกๆ : เข้าใจจ้า

[ทิพวัลย์]

คิดว่าในอนาคตลูกเราโตขึ้นเค้าก็ต้องเรียนรู้ด้วยตัวเองต่อไป เราพยายามส่งเค้าให้ไกลมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ต่อไปเค้าก็ต้องหัดเรียนรู้ด้วยตัวเองด้วย เมื่อถึงเวลานั้น คิดว่าอย่างไงก็ตามเค้าต้องเก่งกว่าเราแน่นอนค่ะ แต่เวลานี้พ่อแม่ต้องพยายามกันต่อไปค่ะ