เค้าหาว่าหนู "กระแดะ"

[แหม่แม่ ♥]

แพรอยู่จังหวัดชัยภูมิค่ะ จังหวัดเล็กๆ แคบๆ เหมือนใจคน (บางคน)
น้องไมก้าเป็นลูกครึ่งค่ะ อยู่ที่ประเทศไทย และก็ไม่รู้จะย้ายไปเมืองนอกกะเค้าตอนไหน
ไอ่เราก็กลัวลูกพูดกะพ่อมันไม่ได้ ก็ต้องพูดภาษาอังกฤษกับลูกตลอด
ไม่ว่าจะนอกบ้าน ในบ้าน เราพูดภาษาอังกฤษกับลูกตลอด งูๆ ปลาๆ ไปค่ะ
เพราะเห็นตัวอย่าง สาวคนนึงได้สามีสวีเดน สามีเธอพูดอังกฤษไม่แข็งแรง เธอเองก็ไม่ได้ ลูกชายตอนนี้ประถมแล้ว
พูดลาวจ้อยยยๆๆ ไทยบ้าง ปนกันไป คือพ่อเด็กไม่ได้อยู่ด้วยอ่ะค่ะ ไปๆมาๆ สรุปแล้วครอบครัวนี้มาเจอกันที ชี้นิ้วทิ่มตากันให้จ้าละหวั่น
ไม่ได้นินทานะค่ะ แค่ยกตัวอย่างค่ะ

อ่ะๆ ที่นี้เข้าเรื่องเลย
เหตุการณ์ที่หนึ่ง เหตุเกิด ณ.ห้างเทสโก้ โลตัส แพรพาลูกไปซื้อของ แพรเอาไมก้านั่งใน Shopping cart seat แล้วมีป้าคนนึง แกก็เอาหลาน หรือลูกก็ไม่ทราบนั่งใน คาร์ท ซีท เหมือนกัน แล้วล้อรถเข็นของห้างมันช่างฝืดเสียจริงค่ะ เหตุการณ์ไม่น่าคาดฝันก็เกิดขึ้น (อิอิ..พูดซะน่ากลัว) รถเข็นของแพรไปชนป้าแกค่ะ เราตกใจเห็นเด็ก(น่าจะ 7-8 เดือน) อยู่ในรถด้วย เราก็รีบกราบขอโทษกันยกใหญ่ เจ้าไมก้าก็ร้องเหมือนกันเพราะคงตกใจ เราก็โอ๋ลูกเรา ป้าแกก็โอ๋ลูกแก เราก็พูดกะไมก้าว่า Don't cry baby, It's OK...I'm sorry I didn't mean to... blah blah blah สักพักป้าแกหันมาด้วยหน้าตาที่หุนหวย (หงุดหงิด) แล้วตะคอกใส่หน้าว่า หืยยย...เว้าภาษาอังกฤษปันว่าลูกมึงจิ๊ฟังออกหลาย 555+ คุณแม่ ภาคกลาง เหนือ ใต้ งงเลย มี sub ไทยค่ะ ป้าแกพูดว่า แหมๆๆๆ พูดภาอังกฤษเหมือนว่าลูกแกจะฟังออกยังงั้นแหละ เราอึ้ง คนก็มองด้วยสิ ทำไงดี เราก็เลยตอบป้าแกไปว่า อ่อ พอดีลูกเป็นลูกครึ่ง เลยหัดพูดกะเค้า ยายแกเบะปากเล็กน้อย ทำตาแข็งใส่ แล้วก็พูดว่า โอ้ยยย เมียฝรั่ง พูดได้งูๆปลาๆ แล้วก็ยังอยากจะพูด อึ้งค่ะ โกรธมาก เลยตะคอกกลับไปเลยค่ะ แล้วป้าอ่ะ พูดลาวกะลูก ลูกก็ตัวแค่เนี๊ยะ ลูกป้าไม่เข้าใจหรอก จะพูดทำไม พูดภาษาอะไรเด็กมันก็ไม่เข้าใจหรอกป้า เพราะมันยังเล็ก ถ้าป้าพูดอังกฤษได้ แล้วป้าพูดกับลูก ถึงป้าไม่มีผัวววววฝรั่งเหมือนหนู ลูกป้าดั้งแหมบ(ไม่มีสั้นจมูก) เป็นเด็กอีสาน มันก็พูดอังกฤษได้ ป้าแกโกรธมาก เดินหนี บ่นๆ งึมงำคนเดียวค่ะ ซะใจค่ะ

เหตุการณ์ที่สอง ที่ร้านขายลูกชิ้นทอด หน้าโรงเรียนมัธยมเก่าที่แพรเคยเรียน แพรซื้อลูกชิ้นอยู่ดีๆค่ะ ครูสาว (วัยเกือบ 50) เดินมาซื้อลูกชิ้น เหมือนกัน จำหน้าแพรได้ อินังเด็กกคนนี้ สมัยก่อนหน้าขาว ผมซอย ปากแดงอุทัยทิพย์ ว๊ายๆๆ ดูมันสิ มีลูกแล้ว ข๊าว ขาว ลูกฝรั่งหรอยะ เราก็ไม่รู้จะตอบยังไง จิก(กู)เจ็บว่ะ แมร่ง แต่ก็ยิ้มแหยๆ ไป อ่อ ค่ะๆ ลูกชาย... ว่าแล้วสาวแก่ก็จัดการจับไมก้า บีบแก้ม ไอ้เราก็โกรธ แต่ก็ไม่รู้ทำไง จนมาว่าลูกเราว่าเป็นเด็กยักษ์ ตัวใหญ่เกินวัย หยอกแล้วจ้องหน้าเฉยๆ สงสัยความรู้สึกช้า เพราะไม่สมบูรณ์ แม่มันมีลูกตอนยังเด็ก แกว่าไปถึงนั่น (อ้าวๆๆ นังนี่นิ) เราเลยตอบไป โอ้ยๆ ป่าวหรอกค่ะจารย์ ลูกหนูไม่ชอบคนแปลกหน้า เค้ายังไม่ชินหน้า(เน่าๆ)ของจารย์หน่ะ. คิดในใจ ฮึ่มมม ทำไงดี show off your smile หน่อยสิไมก้า เราก็บอกลูกเลย Mika, baby give me a smile, เล่น peekaboo กะเค้า ให้เค้ายิ้มหน่อย ครูจะได้ไม่ว่าลูกเราอิก แต่พอเริ่มสปี๊กกิ้ง อิงลิชเท่านั้นแหละ พ่อแม่พี่น้องเสียงโห่จากครู กะ แม่ค้าลูกชิ้น "เบ๊ยๆๆ เว้าฝรั่งกะลูกพุ๊นล่ะเด๊" >>> sub Thai >>> โหยๆๆ พูดภาษาอังกฤษกับลูกด้วยว่ะเห้ย จากประสบการณ์จากป้าที่เทสโก้แล้วเราก็ไม่อยากมีเรื่องอีก เราก็เลยเอาสามีมาแก้ตัว "พอดีแฟนหนูเค้าอยากให้พูดภาษาอังกฤษกับลูกอ่ะค่ะ ลูกกะพ่อจะได้คุยกันรู้เรื่อง" ครูแก่ได้ยินดังนั้น หล่อนกลั้นหัวเราะไม่หยุด ว๊ายๆ เธออำครูหรือป่าว เธอเนี่ยนะพูดภาษาฝรั่งกะเค้าเป็น ฟิสิกส์ของครูเธอติด 0 สามเทอมซ้อนเลยนะย่ะ (ปล.ขอประจารความโง่ของตัวเองหน่อยนะค่ะ) เราก็เขิล แบบว่าตอบอ้ำอึ่ง ก็มันคำนวนหนิค่ะ หนูไม่ถนัด แต่หนูชอบภาษา แล้วก็ได้เกรดดีทุกเทอม หัวเราะอิกค่ะ แล้วแกก็เบี่ยงเบนไปคุยกะแม่ค้าลูกชิ้น เรื่องผู้หญิงบ้านนอก ไม่มีการศึกษา พอได้สามีฝรั่งก็ฟุต ฟิต ฟอ ไฟอวดเรื่อยไป....โมโหมากแต่ก็อดไว้ค่ะ เพราะหล่อนเป็นครู!!!


เหตุการณ์ที่สาม สดๆร้อนๆ ไม่นานมานี้ค่ะ เหตุเกิดที่ รพ.เอกชนแห่งหนึ่ง วันนั้นพาไมก้าไปรับวัคซีน เราก็พูดภาษาอังกฤษ
กับลูกเหมือนเดิม พยาบาลสาว (วัยทอง) เดินตรงเข้ามาหาขออุ้มไมก้า เราก็เลยให้อุ้ม หยอกไมก้าค่ะ หัวเราะกันคิกคัก สักพักเจ้าไมก้าคงคิดได้ โอ้ ชี อิส นอท มาย แหม่แม่ แล้วก็ร้องจ๊ากสิค่ะ เราก็เลยไปอุ้มคืนมา ปลอบลูก คุยเล่น หยอกเป็นถาษาอังกฤษ ผลคือ พยาบาลเดินมา....
Nurse : ไปเรียนมาจากไหนหรอภาษาอังกฤษหน่ะ
Me : เรียนที่โรงเรียนแหละค่ะ
Nurse : ไม่ๆ หมายถึง เรียนพิเศษหรือป่าว หรือเรียนประเทศนอก หรือยังไง ทำไมพูดได้
Me : ป่าวค่ะ ก็เรียนที่โรงเรียนรัฐบาลเค้าสอนนั่นแหละค่ะ
Nurse : ให้แฟนสอนหรือป่าวอ่ะ
Me : ก็สอนบ้างค่ะ ถ้ามันยากๆ
Nurse : พูดกะแฟนรู้เรื่องหรอ ทุกคำพูดเลยมั้ย
Me : ก็ไม่ได้มีปัญหาหนิค่ะ (ฉันไม่ได้ใช้ BODY LANGUAGE อย่างเดียวนะจ๊ะ)
พอมาถึงตรงนี้ เอ๊ะ นังนี่ยุ่งเรื่องส่วนตัวจังว่ะ เริ่มมีน้ำโหค่ะ
Nurse : พี่ว่าเธอพุดได้ เพราะเธอมีสามีฝรั่งเนี่ยแหละ ไม่ใช่เพราะเธอเรียนเองหรอก
Me : โห พี่ ไม่งั้นถ้าอยากพูดภาษาอังกฤษได้ก็แต่งงานกับฝรั่งเลยดิ ไม่ต้องเรียนแมร่งหรอก หาผัวฝรั่งเลย จบ
Nurse : หน้าซีด ดูท่าทาง she อึ้ง & ช๊อก

นี่คือส่วนหนึ่งนะค่ะ เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกะแพรบ่อยมาก และคิดว่าคงจะเกิดขึ้นอีกในไม่ช้า อยากจะบอกแม่ๆว่าสู้ๆนะค่ะ ไม่ต้องสนใจใครทั้งนั้นค่ะ สวยไม่แคร์สื่อค่ะ 555+ เกี่ยวไรกัน

[ต้นไม้และดวงจันทร์]

อ่านสนุกจริงจริง มีสาระด้วยคะ มายืนยันคะ คนใจแคบ และกบในกะลา ยังมีอยู่ทั่วไป แม้ในประเทศญี่ปุ่นเองที่เรียกตัวเองว่าเป็นประเทศที่เจริญแล้วก็ยังมีคนใจแคบ วงเล็บ บางคนนะคะ อ้อมยังไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบน้องแพรคเ เพราะเราเป็นต่างชาติในญี่ปุ่น ก็เลยเป็นเรื่องปกติที่จะพูดภาษาต่างประเทศ ไม่มีใครว่ากระแนะกระแหนคะ แต่แบบว่าพอได้ยินเราพูดก็เดินหนีไปเลยคะ คนญี่ปุ่นมองคนเอเซียอย่างเราเหมือนว่าเราด้อยกว่าเขา พอเห็นหน้าเราแล้วยิ่งได้ยินเราพูดภาษาต่างชาติอีก เหมือนเราเป็นมนุษย์ต่างดาวอะไรประมาณนั้นคะ ผู้ไม่รู้ย่อมไม่ผิด คิดซะว่าเขายังเป็นบัวใต้นำอยู่ ก็อย่าไปถือโกรธเขาเลยนะคะ เราก็จะสบายใจคะ เป็นกำลังใจให้คะ

[พัชรินทร์ นพณัฐธนากุล]

มาเป็นกำลังใจให้คนหนึ่งค่ะครูแพร(เพราะตอบให้เราบ่อยฮิๆ) คุณแพรเขียนด้ายจายยยยมักๆมากกกกชอบค่ะ อ่านแล้วคงทำให้คุณแม่หลายคนสนุกสนานแต่คงมีสาระในแนวคิดเด็กสองภาษา คุณแพรเข้ามาทำให้บ้านเรามีสีสันต์ดีจัง ชอบๆค้ามีปล๊อกเข้ามาบ่อยๆนะค่ะ จะติดตามค่ะ

[มาม๊าน้องบุหลัน]

คนใจแคบใช่ว่าจะมีแต่ในจังหวัดเล็กๆ นะคะ คนใจแคบในเมืองใหญ่ก็หาได้ทั่วไปตามท้องถนนค่ะ และยิ่งแย่เข้าไปใหญ่เมื่อได้เจอคนใกล้ใจแคบค่ะ เมื่อก่อนเวลาต้องเจอคนใกล้ใจแคบก็จะไม่ค่อยใช้ภาษาอังกฤษกะน้องบุหลันหรือไม่ก็พูดเบาๆ แต่ตอนนี้ไม่ว่าจะที่ไหน เมื่อไหร่ก็จะพูดภาษาอังกฤษกะน้องด้วยระดับเสียงที่ปกติเสมอค่ะ และถ้าเจอคนใจแคบก็จะบอกตัวเองว่าจงให้อภัยในความไม่รู้ของเค้าค่ะ แล้วเราก็ไม่อยากพูดอะไรที่ไม่ดีให้ลูกได้ยินด้วยค่ะ ...เข้าใจความรู้สึกน้องแพร(เป็นอย่างดี)นะคะ แต่น้องแพรต้องไม่ลืมนะคะว่าเราอยู่กะลูกและเด็กเหมือนฟองน้ำค่ะ ซึมซับสิ่งต่างๆได้อย่างรวดเร็ว ถ้าเจอคนใจแคบก็รีบพาน้องไปไกลๆเค้าดีกว่าค่ะ พี่เคยเจอคนใกล้ใจแคบเป็นขโยง กระแนะกระแหนเรา ประมาณว่าต่อไปลูกจะพูดกะใครรู้เรื่องพร้อมทั้งหัวเราะ ตลกขบขัน จะพาลูกเดินหนีไปไหนก็ไม่ได้ ก็ต้องอดทน ให้อภัยและไม่โต้ตอบค่ะ..ทุกอย่าง..เพื่อลูก..แม่ทำได้ค่ะ

[babyashi]

น้องแพรเล่าได้มันส์จริงๆ เหมือนอยู่ตรงนั้นกับน้องด้วยเลย แต่ถ้าเป็นพี่คงไม่กล้าตอบกลับอย่างนั้นอ่ะ น้องแพรเยี่ยมมากๆเลย นับถือๆ พวกนี้ต้องเจอแบบนี้แหละ จะได้เข็ด

[My KhorbKhun and Thaenkhun]

น้องแพรจ๊ะ(คิดว่าเป็นน้องนะ) พี่อยู่ยโสธร ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ เล่าเรื่องมันได้ใจมาก เชื่อว่าน้องคงเป็นสาวมั่นเหมือนกันกะพี่ คนขี้อิจฉามักจะมองเห็นความพิเศษของคนอื่นเป็นข้อด้อยเพื่อที่จะทำให้ความด้อยของตัวเองเป็นสิ่งปกติ opol ในต่างจังหวัดจะเป็นอะไรที่ ท็อค ออฟ เดอะ ทาว มาก คนมองเป็นของแปลก ลูกพี่ไม่ใช่ลูกครึ่งพี่ไม่มีข้ออ้าง ยังไม่เคยโดนใครว่าแต่โดนล้อเลียน เช่น ข้างบ้านได้ยินเราพูดกับลูก เขาก็แกล้งพูดกันเป็น E แล้วก็หัวเราะ น้องแพรพูดภาษา E ได้ดีกว่าคนจบ ป.ตรี บางคน ไม่ต้องแคร์ใครจะว่ายังไง สู้ สู้ ค่ะ

[Danui]

มาขอขำน้องแพร....อ่านสนุกมากค่ะ
ถูกใจภรรยาไทย ที่อยู่ไทยจัง
เพราะพี่ก็เคยโดนให้เกิดอาการเช่นนี้เหมือนกัน...
ไม่รู้ว่า ความคิดแบบนี้ยังหลงเหลืออยู่ในเมืองไทยเนอะ...
น้องแพร น้องไมก้า ยังหน้าฝรั่งจ๋า....
ตอนน้องแองเจิ้ลเกิดสิ ใครๆก็ว่าทำไมชี ผมดกดำ ตาดำ ดั้งหายไปไหนทั้งที่ซาวด์ดู หมอก็ทักว่าลูกฝรั่งเหรอ
ออกมานี่ผิวเหมือนเด็กฝรั่ง แต่ผมหน้าไม่ให้เลยยยยยยยยยยยยยยย....

เคยเจอวันหนึ่ง เิดินทางไปเชียงราย แวะปั้มน้ำมัน
ยัยป้าปาสุนัขไม่รับประทานก็เดินเข้ามาจับแก้มน้องแองเิจิ้ล วัยยังไม่ถึงขวบ
ถามต่อหน้าลูกเลยว่า...ใช่เหรอ เด็กคนนี้ใช่ลูกของฝรั่งคนนี้จริงๆเหรอ...
อ๊าว....มานชวนให้ของต่ำให้อยู่บนหน้าซะแว้ว....แต่ก็ได้แต่อึ้ง 555

ตอนนี้ชินแล้ว แต่เบื่อตรงที่ ไปไหนมีแต่คนบี้แก้มน้องแองเจิ้ลนี่สิ พ่อเค้าต้องอุ้มหนีเลย....=="

[โอ๋...จัง]

ของเราเวลาออกข้างนอก เนื่องจากลูกหน้าไทย ดั้งน้อย เหมือนแม่ เลยพูดกะลูกแบบกระซิบๆ
เวลาออกข้างนอกจะพูดกะลูกน้อยค่ะ เลยยังไม่เคยเจอแรงๆ
ถ้าเจอก็ไม่รู้จะโต้กลับได้เร็วเหมือนคุณแพรรึเปล่า เรายิ่งเถียงคนไม่เก่งด้วยดิ
กว่าจะนึกคำเถียงได้ก็ตอนกลับถึงบ้านแล้วน่ะแหละ...เฮ้อ

[แม่แอน]

คุณแพรเล่าเรื่องได้สนุกดีจังเรื่องดูเครียดแต่อ่านแล้วไม่เครียดเลย แอนเป็นคนใต้ค่ะพูดใต้ทั้งตระกูลพอมีแฟนก็คนใต้ พอมีลูกก็ย้ายมาอยู่ที่บ้านแฟน(เกือบจะใต้สุด) ช่วงที่แอนคุยภาษาอังกฤษกับลูกให้ชาวบ้านได้ยินนะ โอ้โหลือกันให้แซ่ดทั้งตำบลเลยค่ะ แอนกับลูกกลายเป็นคนดังไปเลย แต่ก็นั่นแหละค่า มีทั้งติ ทั้งหาว่าเรายัดเยียดความเครียดให้ลูก แต่แอนไม่สนใจค่ะเพราะคนในครอบครัวของแอนเข้าใจค่ะ เพื่อลูกสู้สู้ค่ะ

[duangamon Buranasaksri]

หวัดดีค่ะคุณแพร ปุ๊กอยู่ที่ชัยภูมิเหมือนกันค่ะ แต่อยู่ต่างอำเภอ บ้านนอกค่ะ โดนมายิ่งกว่านี้อีกค่ะ มีแต่คนรอสมน้ำหน้าเรา แต่เราถือว่าเราได้ทำเพื่อลูกอย่างเดียว คนอื่นช่างหัวมันค่ะ แต่ปุ๊กซะอีกที่ไม่มีเวลาให้ลูกเลย(ยังมีหน้ามาเล่าอีกเนอะ) เอาเป็นว่าสู้ๆค่ะ

[mama_rut & shinwa]

อิอิ คุณเม่เล่าได้ถึงพริกถึงขิงมากมายเลยค่ะ อ่านไปนึกภาพออกเลย นี่ขนาดลูกเป็นลูกครึ่งเค้ายังกล้าว่าขนาดนี้ เป็นเราก็คงโมโหเหมือนกันอ่ะนะ ส่วนตัวเราเพิ่ง(กำลัง)จะเริ่มสอนลูก ตอนนี้ลูก6เดือนจะครึ่งแล้วค่ะ แต่เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นก็ไม่กล้าพูดแฮะ 555+ แม่มันอังกฤษอ่อนแอเข้าขั้นรุนแรงซะด้วย >< ยังไงก็สู้สู้นะคะ