เด็กสองภาษาของจริง

[Clamp ka]

ว่าจะเข้ามาเล่าให้ฟังหลายวันแล้ว แต่ไม่รู้ทำไมมันpostอะไรไม่ค่อยได้
ไม่สิ ต้องเรียกว่า post ไม่ได้เลยต่างหาก เลยอดเล่าไป
กว่าจะได้มาเล่าให้ชาวบ้านเค้าฟัง มันก็ผ่านมาเนิ่นนานเสียแล้ว

เมื่อสองอาทิตย์ก่อนได้มีโอกาสไปเจอเพื่อนเก่าสมัยเรียนมหาวิทยาลัยค่ะ
ก็คุณเพื่อนน่ะซิคะ อยู่ๆก็โทรมาบอกวาจะมากรุงเทพ ให้ไปเจอกันที่พารากอนไม่ก็central world
เราก็ได้แต่ตารีตาเหลือกไปตามนัดน่ะซิ ทั้งๆที่วันนั้นเราก็มีธุระมากมาย

อ่านมาถึงตรงนี้แล้ว หลายคนคงถามว่า แล้วมาเล่าให้ฟังทำไม
คือว่า น้ำท่วมทุ่งอยู่น่ะค่ะ มาเข้าเรื่องกันดีกว่า

เพื่อนของเราเป็นคนญี่ปุ่นค่ะ ชื่อว่า นะโอะ รู้จักกันเพราะเค้ามาเรียนภาษาไทยที่มหาลัยของเราค่ะ
นะโอะแต่งงานกับสาวไทยใจงามมีลูกสุดน่ารักขึ้นมาสองหน่อ
หน่อแรกคือน้องอั๊ตจังค่ะ คนนี้จะสี่ขวบแล้ว
หน่อที่สองคือน้อง ยูมิ ค่ะ คนนี้ใกล้สามขวบ

น้องอั๊ตจังเนี่ยเป็นเด็กสองภาษาของแท้ เพราะว่าตอนนี้เค้าได้ไทยกับญี่ปุ่นด้วย
ด้วยความที่แม่เป็นคนไทย พูดไทยตลอด และพ่อซึ่งเป็นคนญี่ปุ่น ก็พูดญี่ปุ่นตลอด
ถึงแม้ว่าพ่อจะพูดภาษาไทยได้ ก็ไม่ยอมพูดกับลูกเลยสักคำเดียว
เวลาอั๊ตจังพูดไทยกับพ่อ พ่อจะพูดกับมาว่า ไม่เข้าใจ เป็นภาษาญี่ปุ่น

ที่เราไม่เข้าใจก็คือ แล้วทำไมอั๊ตจังไม่สงสัยว่า ทำไมแม่พูดภาษาไทยกับพ่อ พ่อฟังรู้เรื่อง
คนอื่นพูดไทยกับพ่อ พ่อก็ฟังรู้เรื่อง แต่กลับตัวเอง ฟังไม่รู้เรื่องอยู่คนเดียว
เราก็ได้แต่สงสัยอ่ะนะ ไม่รู้จะไปถามน้องเค้าว่าอะไร เดี๋ยวไปถามขึ้นมาแล้วเค้าดันเลิกพูกญี่ปุ่น จะโดนเพื่อนสรรเสริญเอาได้

นะโอะบอกเราว่า ต้องทำใจแข็งนะป๊อป ไม่งั้นลูกก็ไม่ยอมพูดญี่ปุ่นสักที
ต้องทำเป็นฟังลูกไม่รู้เรื่องไปเลย ไม่อย่างนั้นล่ะก็ ลูกไม่ยอมสักที

อื้อ เข้าใจค่า คุณเพื่อน ปัญหาของเราคือ เรากลัวลูกไม่ยอมพูดภาษาอังกฤษ
พอคุยถึงตรงนี้ แฟนเราก็บอกว่า ป๊อปเอ๋ย ลูกเรายังไม่พูดอะไรสักภาษา แล้วแจกค้อนมาหนึ่งที
อ้าวก็เค้ากังวลว่าเจ้าไทเปที่รักจะไม่พูดภาษาอังกฤษนี่นา รอบข้างมีแต่คนพูดภาษาไทย

นะโอะบอกว่า ไม่ต้องไปกังวล เพราะถ้าเราฟังไม่รู้เรื่องเค้าต้องยอมพูด

ทีนี้มาดูยูมิ ลูกคนรอง
ด้วยความที่เป็นน้องคนเล็ก แถมเป็นลูกสาวด้วย เจ้าพ่ออย่างนะโอะเลยโอ๋เป็นพิเศษมั้งคะ
น้องยูมิเลยได้ไม่เท่ากับที่พี่ชายได้ เพราะว่าพ่อไม่ใจแข็งพอ พูดภาษาไทยกับน้องด้วยน่ะซิ
ทีนี้เลยกลายเป็นว่า น้องยูมิได้ภาษาญี่ปุ่นอ่อนแอมาก
ซึ่งนะโอะก็บอกว่า ไม่รู้จะทำยังไง เพราะน้องยูมิไม่ยอมฟัง ไม่ยอมพูดท่าเดียว

ก็คุณพ่อไม่ใจแข็งเองนี่น้า ใช่ไหม

หลังจากที่ไปเจอครอบครัวคุณเพื่อนเข้า เลยมาบอกตัวเองว่าต้องฮึดต่อไป

หวังว่าเรื่องเล่านี้จะสร้างกำลังใจให้คนเข้ามาอ่านนะคะ
ถ้าไม่สร้างก็ต้องขออำภัย

ใจแข็งเข้าไว้แล้วจะดีเอง ท่องไว้เลยค่ะ ประโยคนี้ สู้ สู้

[แม่ดาว&น้องพลอย]

เราก็ใจอ่อนตลอดเลย ต่อไปนี้ต้องใจแข็งเหมือนคุณพ่อนะโอะบ้างแล้ว น้องพลอยจะได้พูดภาษาอังกฤษได้ซะที สู้ตายค่ะ

[อรดา พงศ์สุธนะ]

ต้องใจแข็งแบบที่คุณแม่เขาบอกเลยนะคะ คุณแคล้ม มีภาษาที่เยียมยอดอยู่แล้ว...ไม่มีอุปสรรคเลยค่ะ ลุยเลย สู้ๆ

[panatdakitamura(Line ID)]

เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งค่ะ อุ้มคิดว่าพอเราพูดภาษาอะไรกับใครไปซักระยะหนึ่ง ตัวเราจะเซตระบบอัตโนมัติขึ้นมาเองค่ะ อย่างอุ้มคุยกับลูกชายของเพื่อนบ้าน (ขวบกะห้าเดือน คนไทยค่ะแต่เค้าให้ช่วยสอนภาษา) เห็นหน้าเค้าทีไรก็จะคุยญี่ปุ่นกะเค้าอัตโนมัติ แม้แต่คำอุทานค่ะ

[Tao's mamy รักในหลวง]

พอรู้มาบ้างค่ะว่าต้องใจแข็งทำเป็นไม่รู้เรื่อง แต่พอคุณป๊อบเล่าอย่างนี้ ก้อสรุปว่าต้องใจแข็งสุดๆ ว่างั้นเถอะ
โอเค้ เอาก็เอา(วะ) ไหนๆ ก็ลงเรือลำเดียวกันแล้วนี่
แต่ก่อนที่ลูกจะเริ่มพูด (ไม่รู้จะไทยหรืออังกฤษ) แม่ต้องฟิตอังกฤษก่อนนะจ้า

[แม่โอ๋ของน้อง IKKYUSAN]

ตอนนี้ก็ท้อๆ ไม่ฮึดเหมือนตอนแรกเลยค่ะ ลูกไม่สบายด้วย แล้วแม่ก็ลืมคิดไม่ออก ไม่รู้จะพูดกับลูกยังไง ทำการบ้านน้อยไปหน่อย เลยเริ่มล้า ขอกำลังใจหน่อยได้ไหมค่ะ ตอนนี้เห็นน้องเนยเป็นแบบอย่างเพราะเริ่มวัยใกล้เคียงกัน คือ 2 ปี 5 เดือน แต่คุณแม่น้องเนยเขาเก่งมากเลย บางที่นึกโมโหทำไมพูดไม่ได้ สงสัยตรงนั่งสมาธิ เรียกสติกลับมาซะแล้ว

[i-Gie Gie]

ท่องไว้ สู้ สู้ (เหมือนกัน) ค่ะ

แกล้งเป็นฟังไม่รู้เรื่อง นี่เป็นเทคนิคที่ดีและได้ผลมาแล้วในหลายครอบครัว ต้องใจแข็งเวลาอยู่กับลูกสาวมั่งแล้วค่ะ มีประโยชน์มากเลยค่ะ สำหรับเรื่องราว(เทคนิค)ดี ๆ ที่นำมาแบ่งปัน

[Nui & Pordee krub]

นุ้ยใจอ่อนไปทีแล้วค่ะ ตอนลูกไม่สบายเข้ารพ.เวลาเค้าโดนเจาะเลือดร้องไห้จ้า ตอนนั้นคิดไม่ออกว่าจะปลอบเป็นภาษาอังกฤษยังไง มัวแต่สงสารลูก ก็เลยโอ๋ภาษาไทยตลอด
ต่อไปจะใจแข็งแล้วค่ะ สู้ สู้ ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องราวดีๆนะคะ

[nuntaka chantorn]

เป็นกำลังใจให้กันและกันนะคะ