จงเชื่อมั่น .. และอย่าบีบคั้นจนเกินไป

[panchalee]

เนืองจากช่วงนี้ .. ลูกหยุดเรียนบ่อย (ศูนย์เด็กเล็ก) คือป่วยหน่อยแม่ก็จะพาลไม่ให้ไปเลยเพราะไม่อยากไปรับเชื้อหรือแพร่เชื้อ และมีทำงานอยู่บ้าน เลยสะดวกที่จะเลี้ยงลูกได้ ทำให้พัฒนาการทางภาษา Eng ของแยมเด่นชัด

ของครอบครัวเราจะใช้ประโยคผ่านทางเกมส์การ์ด ต่างๆ เลข และหนังสือ

เกมส์การ์ด ก็ใช้เรื่องพื้นฐาน พวก สี คำศัพท์จากภาพ ได้ประโยคคำถาม What color?  How many are there?  What number? ประมาณนี้ สับดาห์นี้มีเวลาเล่นด้วยกันมากขึ้น แยมใช้ประโยคคำถามพวกนี้กับแม่ได้แล้ว ชื่นใจจังเลยค่ะ จากที่เมื่อก่อนเป็นฝ่ายตอบและแม่ถาม .. มีวลีเด็ด สำหรับแม่คือ  what would you like? ทั้งที่ไม่ได้ใช้บ่อย แต่จะเน้น ๆ เวลาใช้ ไม่จ้ำจี้จ้ำไชลูก จนเครียดเกินไปและแม่จะกระตือรือร้นที่จะเล่นกับเค้า ถ้าเค้าเล่นเป็น Eng. ลูกเปลี่ยนโหมดได้

เข้าสู้เดือนที่ 7 ของ ภาษาอังกฤษ  

ส่วนภาษาญี่ปุ่น ระยะนี้เน้นผ่านไปกับการเขียนควบคู่ เวลาเล่นเกมส์คำศัพท์ ถามว่า Kore wa nan desu ka?  ถ้าเขาตอบไม่ได้ ก็ไม่ตอบเป็นไทย ตอบเป็น eng แสดงว่า (แม่คิดเอง) เค้าคงปรับโหมดได้ ว่าโหมดภาษาต่างประเทศ

การจัดสิ่งแวดล้อมให้นำไปสู่การเรียนรู้ในแนวที่เราควรส่งเสริม เป็นสิ่งสำคัญมาก ๆ และการจัดเวลาให้เมาะสมกับวัยลูกก็เป็นสิ่งสำคัญเพราะเด็กเล็ก มีเรื่องเกี่ยวกับกายภาพ และสมอง ที่เราต้องไม่ลืมในการกระตุ้นพัฒนาการ ซึ่ง 0-7 ขวบ เป็นการวางรากฐานความเป็นคนอย่างไรของลูกเรา ดังนั้นจึงให้ลูกลูกเป็นคนเลือกว่าจะทำอะไร อ่านหนังสือ ดูการ์ตูน เขียน เล่นเลข ให้เค้าเป็นคนเลือก แต่ก็ให้แนะนำ หรือให้เลือกในกิจกรรมที่เราออกแบบให้เค้า

ประสบการณ์ที่นำมาบอกต่อ วันนี้ คือ จากการอ่านบล็อค ที่คุณพ่อ คุณแม่ท่านอื่นที่ประสบความสำเร็จทำไว้ ให้เราได้เดินตามต่อโดยไม่ต้องอ้อมเสียเวลา เมื่อลูกมีคลังคำศัพท์มากพอ มีความสุข มีความสนุก เค้าจะมาเองตามเวลาให้แม่ใจเย็นไว้และเชื่อมั่นในแนวทาง หมั่นศึกษาความรู้เพิ่มเติมไปเรื่อย ๆ 

ขอบพระคุณทุกครอบครัว 2 ภาษา ที่หมั่นแชร์ประสบการณ์ไว้ให้ครอบครัวเรามีแนวทางในการส่งเสริมศักยภาพลูกนะคะ

[nattaporn]

เข้ามาอัพบล๊อก

และขอขอบคุณเว็บสองภาษาเช่นเดียวกันครับ

ที่นี่ทำให้ผมเห็นทางสว่างจากที่เคยวิตกกับระบบการเรียนการสอนของบ้านเรา

ทั้งจากที่เป็นข่าว และที่คิดเอง

ตอนนี้หาทางออกได้แล้ว นั่นคือเราต้องพยายามเป็นครูให้ลูกด้วย

อย่าปล่อยให้บุคลากรทางการศึกษา (ไม่ใช่เฉพาะครู) และระบบการศึกษาเป็นผู้ชักพาแต่ฝ่ายเดียว

เด็กควรได้แสดงศักยภาพที่เค้ามีอย่างเต็มที่ ไม่ควรจำกัดให้เค้าเป็นแค่ที่อยากให้เป็น

ควรเบ่งบานเป็นลานทุ่งดอกไม้ มีสีมีสรร มีความเก่ง ความสามารถที่แตกต่างกัน 

และที่นี่ เป็นที่ที่แสดงให้เห็นว่าสิ่งเหล่านั้นเกิดขึ้นได้จริง และบางส่วนก็เกิดขึ้นแล้ว

เหลือแต่เพียงการยอมรับและการปรับเปลี่ยนของเรา และของสังคมเท่านั้นเอง