ทำยังไงถึงจะข้ามผ่านความเขินต่อคนรอบข้างได้คะ

[พี่ฟ้าใส น้องไออุ่น]

กว่าจะเลิกเขินลูกตัวเอง ก็ใช้เวลาพอสมควร ตอนนี้กล้าพูดอังกฤษกับลูกได้เยอะขึ้นแล้ว

แต่การออกไปนอกบ้าน มีผู้คนมากมายที่แน่นอนว่าเค้าต้องพูดไทยแน่ๆ

ทำยังไงคะถึงจะไม่รู้สึกเขิน เราก็หน้าตาบ้านๆ (บ้านนอก)

สำเนียงก็ธรรมด๊าธรรมดา พูดไปไม่รู้ว่าผิดซักกี่คำ

ใครมีประสบการณ์นอกบ้านบ้างคะ

ทำยังไงถึงจะให้การพูดอังกฤษดูเป็นธรรมชาติ ไม่เกร็ง หรือกลัวคนมอง

[คุณแม่เอ๋]

คิดว่ามีแค่เราและลูกเราสองคน ลืมความอายค่ะ สำเนียงหรือพูดผิดไม่ใช่ปัญหา พูดไปเรื่อยๆมันจะชินไปเองจากที่เคยผิดบ่อยจะผิดน้อยลงเรื่อยๆค่ะ และจะพูดได้ยาวขึ้นเรื่อยๆค่ะ เอ๋ทำopol มาสองเดือน ตอนนี้คล่องกว่าแต่ก่อนแยอะเลย สำเนียงไม่ใช่ปัญหาขอแค่pronounceเสียงถูกต้องฝรั่งฟังเรารู้เรื่องก็พอ เรื่องสำเนียงค่อยๆเรียนรู้ไปก็ได้ค่ะ

[แม่น้องวาเม]

เป็นเหมือนกัน เกร็งไปหมดเลย พอเรามานึกดูดี ๆ ยิ่งเราเกร็งเรายิ่งรนและคิดไม่ออกว่าจะพูดอะไร ส่วนตัวจะพยายามจะพูดประโยคสั้น ๆ หรือเป็นคำสั้น ๆ เดี๋ยวนี้ดีขึ้นเยอะ อีกอย่างเพื่อนบ้านหรือเพื่อนเค้ารู้กันทั่วแล้วว่าเราพูด E กับลูก ก็เลยไม่รู้จะอายไปทำไม สู้ ๆๆๆๆๆๆ เพื่อลูกค่ะ อยู่ระยองเหมือนกัน

[แม่น้องกุน & น้องญาญ่า รักในหลวง]

จะช่วยอะไรได้บ้างไหมเนี้ยะ เป็นกำลังใจให้นะ เพราะว่าพี่เจอน้อยอะ เพราะว่าคนรอบข้างสนับสนุนคะ แต่คนในออฟฟิคไม่สนใจอะ(เราก็ไม่สนใจเหมือนกัน) วิธีของพี่คือหน้าด้านเข้าไว้คะ ไม่ต้องแคร์ใคร ลูกฉัน ไม่ใช่ลูกเธอ อนาตคลูกของฉันๆก็ต้องทำให้ดีที่สุดเพื่อลูก เพราว่าฉันไม่ได้เกิดมาเป็นคนรวยมีสตังต์มากมายไปเรียนอินเตอร์ สุ้เอาเงินไปทำอย่างอื่นดีกว่า
จงเป็นคนเข้มแข็งไม่ใช่อ่อนแอ แคร์ความรุ้สึกของเรา เราต้องชั่งน้ำหนักสิ่งที่ถูกต้องที่สุดให้มากกว่า สิ่งนั้นมันถูกต้องใช่หรือไม่ คิดให้การณ์ไกลๆเข้าไว้ คะ

[Rawadee Niamkrod]

คนที่ทำผิดถึงต้องอาย เราไม่ได้ทำผิดไม่ต้องอายค่ะ ^_^

[worjung]

มาให้กำลังใจค่ะ ตอนแรกยากมากกกกกกกกกกกที่บ้านเป็นอู่ซ่อมรถ ไม่มีใครรู้ภาษาอังกฤษเลยมีก้อแต่พ่อกับลุงของเจเจเท่านั้นที่รู้จักภาษาอังกฤษแต่ก้อไม่ได้ใช้ ห็นเราพูดกับลูกแรกๆก้อแซวกันมากก้อก้อหน้ามึนพูดกับลูกไปเรื่อยๆตรงไหนเป็นศัพท์ที่เรานึกไม่ออกเอาป้ายมาแปะไว้อีกต่างหาก ในชีวิตนี้แม่ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเราจะได้ใช้ภาษาอังกฤษ เรียนก้อไม่เคยรู้เรื่องเลย มาจนวันนี้แม้แต่ช่างในร้านก้อรู้ศัพท์บ้างแล้ว พ่อกะลุงเห็นเราพูดก้อพูดบ้างแล้ว เวลาไปเช็งเม้งงี้คนแซวตรึมเลยว่าต้องไปเรียนภาษาอังกฤษบ้างแล้วเดี๋ยวพูดกะเจเจไม่รู้เรื่องเวลาญาติมาเจอเค้าก้อบอกว่ามาเรียนภาษาอังกฤษวันละคำกับเจเจเร็ว ทั้งๆที่ตอนนั้นเจเจยังไม่พูดอะไรเลยมีแต่แม่พูดอยู่คนเดียว เค้าพูดได้ประโยคเดียวเลยค่ะ pick me up please mommy.เวลาจะให้อุ้มดูอะไรก้อพูดออกมาเลยอัตโนมัต ถ้าพูดภาษาไทยแม่จะทำเป็นฟังไม่รู้เรื่อง ตอนนี้พูดได้อีก2-3ประโยคเพิ่มเติมเช่น เวลาเห็นอะไรสีเขียวก้อจะพูดว่า อิท สะ กรีน เลย ก้อถือเป็นเรื่องสะนุกของเราแม่ลูกๆไปค่ะ เข้ามาแวปนี้บ่อยๆกำลังใจมีเพียบค่ะ สู้ๆนะคะ

[พี่ฟ้าใส น้องไออุ่น]

ตอนนี้เริ่มคล่องขึ้นนิดนึงแล้วค่ะ
พยายามพูดกับลูกมากขึ้น
พยายามไม่ติดกับดักของลูก
หมายถึงเวลาลูกพูดไทยใส่ แม่ก็หลงพูดไทยตามลูกน่ะค่ะ
ตอนนี้พยายามดึงตัวเองกลับมา บังคับให้พูดอังกฤษมากๆ
ลูกเราจะได้เก่งไวๆ