ปรากฎการณ์..การเปลี่ยนแปลง

[แม่เพ่ยขอแจม]

วันนี้เพ่ยเพ่ยไม่สบาย เป็นไข้นิดหน่อย เลยพากันไปหาคุณหมอดารารัตน์ ที่ รพ. ระหว่างที่ตรวจไข้เพ่ยเพ่ย คุณหมอก็เล่าให้ฟังถึงปรากฎการณ์..การเปลี่ยนแปลง
คุณหมอบอกว่าตั้งแต่หนังสือเด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้ ออกวางขาย ก็เริ่มมีผู้ปกครองที่พาลูกมาตรวจรักษาถามคุณหมอเพิ่มขึ้นเรื่อยๆเกี่ยวกับน้องเพ่ยเพ่ยและคุณพ่อมือใหม่ รวมถึงถามไปด้วยว่าคุณหมอเกี่ยวอะไรด้วยจึงกรุณาเขียนคำนิยมให้...แม้แต่เพื่อนหมอด้วยกันก็ยังถามและมาแอบดูเพ่ยเพ่ยอย่างเงียบๆ...
สารพัดคำถามที่ถูกถาม ว่าทำได้จริงหรือ พ่อพูดภาษาอังกฤษดีไหม..แล้วตัวลูกล่ะ พูดได้แบบไหน สำเนียงเป็นอย่างไร..........
สิ่งที่คุณหมอบอกเล่าอย่างตื่นเต้นและพลอยทำให้ครอบครัวเรารู้สึกตื่นเต้นไปด้วย...เพื่อนหมอได้นำแนวทางอย่างที่พวกเราทำไปปฏิบัติ และผลที่เกิดขึ้นชี้ชัดไปในทางบวก ลูกคุณหมอสามารถทำได้และทำได้ดี
คุณพ่อคุณแม่ที่พาลูกมาโรงพยาบาล...กลายเป็นกลุ่มที่ใช้ 2 ภาษากับลูกมากขึ้น คุณหมอสังเกตุเห็นว่าจะมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งคุยกับลูกเป็นภาษาอังกฤษและอีกฝ่ายใช้ภาษาไทยมากขึ้น ซึ่งก่อนหน้านี้จะไม่เคยปรากฎ ในกรณีที่เป็นครอบครัวไทยแท้ ... บางรายก็เล่าให้คุณหมอฟังว่าอยากให้ลูกสามารถเรียนรู้ได้มากกว่า 1 ภาษา และครอบครัวเขาน่าจะทำได้ บางครอบครัวลูกอายุแค่ 1เดือนมานั่งรอฉีดวัคซีน..พ่อไทยแท้แต่พูดภาษาอังกฤษกับลูกไม่หยุดเลย..คุณหมอบอกว่าได้แต่อมยิ้มและชื่นชมแกมสงสัยว่าจะเป็นเพราะอิทธิพลของเจ้าหนังสือเด็กสองภาษาหรือเปล่า
แต่ไม่ว่าจะใช่หรือไม่ใช่ก็ตาม..ครอบครัวของเราและเชื่อว่าทุกครอบครัวในหมู่บ้านสองภาษาแห่งนี้คงรู้สึกยินดีไม่แพ้กัน..ที่ได้เกิดปรากฎการณ์การเปลี่ยนแปลงเช่นนี้
ระหว่างทางกลับบ้าน..คุณบิ๊กถามว่าหากทุกสิ่งยังคงเดินไปตามปรากฎการณ์นี้..จะเกิดอะไรขึ้นในอีก20ปีข้างหน้า...ก็คิดว่ามันน่าจะเป็นความโชคดีของเด็กรุ่นนี้ที่จะได้เติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่มีศักยภาพ สามารถเปิดโลกแห่งการเรียนรู้ได้กว้างขึ้นเท่าที่เขาต้องการและพยายามจะไป..ที่สำคัญเขาคงไม่ต้องวิ่งหนีฝรั่ง..เหมือนรุ่นเรา
ส่วนพ่อแม่อย่างพวกเรา..คงเก็บได้ความภูมิใจไปเต็มๆหัวใจ..ที่วันวาน..เราร่วมกันเปลี่ยนแปลง..ทำเรื่องยากให้กลายเป็นเรื่องง่าย..และธรรมดาสำหรับลูกหลานของเรา
ร่วมกันฝ่าฟัน..และร่วมกันสร้างปรากฎการณ์การเปลี่ยนแปลงต่อไปนะคะ สู้ๆ

[แม่เพ่ยขอแจม]

ขอบคุณแม่น้องการ์ตูนนะคะที่ร่วมเดินทางไปกับพวกเรา เชื่อเหลือเกินว่าจุดหมายการสอนภาษาที่สองให้กับลูกๆของพวกเราคงจะไม่แตกต่างกัน...

[กาญจนา ขัติทะจักร์]

ดีใจจังเลยที่มีเพื่อนเยอะแยะที่ต้องการให้กับสิ่งที่ดีที่สุดให้ลูกเหมือนกัน จะพยายามต่อไปค่ะ

[แม่เพ่ยขอแจม]

ร่วมเป็นแรงใจของกันและกันด้วยเช่นกันค่ะ

[แม่น้องชีส]

อีก 20 ปีข้างหน้า เมืองไทยคงไม่ล้าหลังใครอีกแล้ว ขอบคุณคุณบิ๊ก และแม่เพ่ย และน้องเพ่ยเพ่ย ด้วยค่ะที่สร้างแรงบันดาลใจให้ รู้สึกภูมิใจแทนจังที่ได้เป็นครอบครัวแรกที่ทำให้อีก หลายๆ ครอบครัวเป็น "เด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้" จากแต่ก่อนไม่กล้าคุยกับลูกเป็นภาษาอังกฤษเวลาอยู่ข้างนอกเพราะอาย แต่เดียวนี้ไม่แล้วค่ะ เพื่อลูก ต้องท่องไว้

[แม่เพ่ยขอแจม]

ยืมคำพูดคุณก๊อกพ่อน้องภูมิมาใช้ได้เลยค่ะ "โลกนี้มีเพียงเราสองคน" อาจจะถูกบ้างผิดบ้างแต่เราก็จะพยายามกันต่อไปนะคะ

[Anfield's mommy]

Keep walking

(ไม่ได้โฆษณาแบรนด์อะไรนะคะ อิอิ)

ขอบคุณครอบครัวของน้องเพ่ยเพ่ย และอีกหลายๆ ครอบครัวที่เป็นแรงบันดาลใจ/กำลังใจและคอยให้ความช่วยเหลือกันนะคะ ขอบคุณมากจริงๆ

ปล. อยากให้มี work shop ที่เชียงใหม่บ้างจัง (นอกเรื่องนิดนะคะ ^^")

[แม่เพ่ยขอแจม]

ขอบคุณทุกๆครอบครัวที่น่ารักด้วยเช่นกันค่ะ หวังว่าจะมีโอกาสพบกันที่เชียงใหม่นะคะ (อยากทานข้าวซอยที่ฟ้าฮ่ามค่ะ)

[อรนัย รักในหลวง]

ข้าวซอยฟ้าฮ่ามก็มาขายที่สัมมากรแล้วค่ะ

[Pat]

แต่ยังมาไม่ถึงนิวซีแลนด์เลย

[อรดา พงศ์สุธนะ]

ยินดีด้วยนะคะ ครอบครัวคุณตุ๊กตา ...ผู้สร้างความเปลี่ยนแปลงให้กับสังคมไทยค่ะ..

[แม่เพ่ยขอแจม]

คงเปลี่ยนแปลงไม่ได้นะคะคุณดา ถ้าไม่มีครอบครัวแบบคุณดาและครอบครัวอื่นๆในหมู่บ้านเราร่วมด้วยช่วยกันเช่นนี้..หวังว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้นเรื่อยๆ..เหมือนเช่นที่คุณสุทธิชัย หยุ่น เคยมองเอาไว้ด้วยเช่นกันค่ะ ต้องขอบคุณด้วยเช่นกันนะคะ

[Kanokwan]

ฟังแล้วน่ายินดีจังค่ะที่มีคนเห็นความสำคัญของภาษาที่สองและอยากให้ลูกได้ภาษาอย่างเป็นธรรมชาติ ช่วงก่อนหน้านี้เราเองก็สับสนเพราะได้อ่านกระทู้จากอีกสังคมหนึ่งที่เห็นว่าการใช้ภาษาอังกฤษกับลูกโดยที่พ่อแม่ไม่ได้เก่งภาษา (บางคนบอกว่าพ่อหรือแม่ควรต้องพูดได้ถึง 80%ของnatvie specker แน่ะ) อาจเป็นผลเสียกับลูก แต่สังคมที่นี่บอกไม่ใช่ เราสามารถเรียนรู้ไปกับลูกได้ (คิดว่าทำได้แน่ถ้ามี English Club อยู่ที่นี่)

มาคิด ๆ ดูแล้วในอนาคตของเด็กรุ่นต่อ ๆ ไปก็คงต้องมีการพัฒนาไปเรื่อย ๆ อาจจะเป็น
รุ่นเรา--->ไม่กล้าพูดกับฝรั่ง พูดอังกฤษไม่คล่อง
รุ่นลูก--->กล้าพูด กล้าใช้ภาษา พูดคล่อง แต่อาจมีผิด ๆ ถูก ๆ หรืออาจมี Thailish (Thai+English)
รุ่นลูกของลูก--->พูดได้ ใช้ภาษาอังกฤษเหมือนเป็นภาษาราชการอีกภาษาหนึ่ง

ถ้าไม่เริ่มต้น ก็ไม่ได้ไปไหนซะที คิดอย่างนี้ก็ลุยเลยค่ะ