ขอคำแนะนำเรื่องการพูด Eng

[นันทวัน]

ลูกสาวอายุ 2 ขวบ 9 เดือน แล้ว เค้าพูดและฟังภาษาไทยได้ รู้เรื่องและเข้าใจหมดแล้ว สามารถพูด ENG ได้เป็นคำๆ ไม่เป็นค่อยได้เป็นประโยค

จากที่ได้ศึกษาวิธีการต่างๆ ที่ผู้มีประสบการณ์แต่ละท่านได้นำมาเขียนไว้เป็นระยะเวลาหนึ่งแล้ว และได้ลองนำไปปฏิบัติอยู่ 2 สัปดาห์ พบว่ามีข้อสงสัยอยากขอคำแนะนำดังนี้

1. เมื่อเราพูด Eng ( แต่ยังไม่ได้ตลอดเวลานะค่ะ ใช้วิธี OTOL ) แต่มีบางประโยคที่เรานึกไม่ออกก้พูดไทยกับลูกไปเลย บางครั้งเราพูด eng เค้าก็พูดไทย พอเราให้เค้าพูด eng อีก เค้าก็ถามว่า แม่พูดว่าอะไร ที่นี้เราควรจะตอบเค้าอย่างไรดี จะอธิบายเป็นไทยได้หรือไม่ค่ะ

2. คำศัพท์บางคำถ้าเค้ารู้พอเราพูด eng เค้าก็ฟังเฉยๆ แต่ตอบกลับเป็นไทย ควรแก้ไขอย่างไร

3. บางคำเราพูด eng แต่เค้าไม่รู้ความหมายเค้าถามแม่ มันคืออะไร เราจะแปลให้เค้าฟังได้หรือไม่ หรือว่าควรจะทำอย่างไรดี ส่วนใหญ่จะเป็นพวกคำกริยา เช่น finish (พูดตอนอาบน้ำเสร็จแล้ว ) เค้าถามแม่ทันที finish คืออะไร

 

บางเหตุการณ์ เช่น Give me some milk please พอกินหมดบอกว่าจะขออีก แม่สอนให้พูดว่า I want some more please  เค้าเถียงทันทีทีว่า some milk นะ ไม่ใช่ some more แม่อึ้ง่ะ พูดไม่ออกเลย เหตุการณ์อย่างนี้แม่จะทำอย่างไรดี

 

ดูการ์ตูนถ้าเป็นคายุ เค้าจะไม่ชอบบอกว่าเบื่อฟังไม่รู้เรื่อง ถ้าเป็น Gogo จะชอบมากกว่าเพราะเป็นประโยคสั้นๆ

[Pat]

1. พยายามอธิบายเป็นภาษาอังกฤษ ใช้ศัพท์ง่ายๆอธิบาย (เท่าที่จะทำได้)

2. พูดกลับซ้ำประโยคที่เค้าพูดมาแต่เป็นภษาอังกฤษค่ะ Do you mean ........  You want to say this.............

3. พยายามแปลเป็นภาษาอังกฤษ หรือใช้วิธีทำให้ดูว่าที่พูดหมายถึงอะไร

เช่น finish (พูดตอนอาบน้ำเสร็จแล้ว ) เค้าถามแม่ทันที finish คืออะไร Finish mean you done taking shower. You finish your shower. You're all clean now. 

บางเหตุการณ์ เช่น Give me some milk please พอกินหมดบอกว่าจะขออีก แม่สอนให้พูดว่า I want some more please เค้าเถียงทันทีทีว่า some milk นะ ไม่ใช่ some more แม่อึ้ง่ะ พูดไม่ออกเลย เหตุการณ์อย่างนี้แม่จะทำอย่างไรดี
Yes, you have finished your milk but now you want some more milk. Right?

[นันทวัน]

ขอบคุณมากค่ะ สำหรับคำแนะนำ จะต้องพยายามให้มากกว่านี้ ท่องเอาไว้ ( แม่น่ะค่ะ)

[pokylive]

ขอบคุณครับ

[Samita Srimachaporm]

น้องเบสท์แรกๆ ก็เป็นเหมือนกันค่ะ แต่เวลาเขาพูดภาษาไทยคุณแม่จะแกล้งฟังไม่เข้าใจแล้วบอกให้เขาพูดเป็นภาษาอังกฤษ...ถามตัวเอง..และก็ตอบตัวเองและเวลาอาบน้ำเสร็จแม่ก็จะพูดทันทีว่า OK..finished..และต้องพูดบ่อยๆ ด้วยนะคะแล้วน้องเขาก็จะเกิดความเคยชินและรู้ว่า finished คือเสร็จแล้วและเวลาทำอย่างอื่นก็จะพูดเหมือนกันเช่น ตอนถูสบู่ก็จะถูไปพูดไป soap yourself ..เช็ดตัวก็พูดว่า dry yourself..ส่วนเวลาทานข้าว พอข้าวหมดเราก็จะตักข้าวใส่ปากลูกแล้วก็พูดกับเขาว่า some more พูดกับเขาบ่อยๆ เขาก็จะเข้าใจ และหาสื่อที่เป็นภาษาอังกฤษให้เขาดูการ์ตูนคายุน้องเบสท์ก็ชอบเขาก็ดูบ้างไม่ดูบ้างแต่แม่จะเปิดทิ้งไว้ไม่ได้ดูด้วยตาก็ฟังด้วยหูก็ยังดี แต่ที่ชอบดูบ่อยๆ คือ วีดีโอของน้องลิซซี่ ชอบมากดูแล้วก็เลียนแบบ และตอนนี้ก็สบายแล้วกันคุยกันโต้ตอบเป็นประโยคได้แล้วแต่ต้องอาศัยเวลาและความถี่เข้าช่วยตามตำราคุณบิ๊กเลยค่ะ สู้ๆ นะคะเปผ้นกำลังใจให้

[นันทวัน]

ตอนนี้เกิดคำถามขึ้นมาในใจ ว่าเราสอนลูกด้วยภาษาอังกฤษ แต่สำเนียงเป็นไทยแท้ๆ เลย แล้วเค้าจะมีปัญหาเวลาที่เค้าไปเจอคนต่างชาติพูด ซึ่งสำเนียงไม่เหมือนเราพูดกันหรือไม่ค่ะ  อยากจะลองฝึกพูด แต่ตัวเองก็ไม่เก่ง แถมภาษาและสำเนียงก็ไปกันใหญ่เลย  ท่านใดมีวิธีการฝึกตัวเองอย่างไร ให้พูดแล้วพูดได้คล่องและได้สำเนียงด้วย เวลาคิดว่าจะออกเสียงอย่างไร คิดตั้งนานพูดไม่ทันลูกเลยอ่ะ

[พี่ฟ้าใส น้องไออุ่น]

ฟังเยอะๆ ค่ะ อาจจะเป็นการ์ตูนของเด็กที่ง่ายๆ ก่อน พอเราเริ่มคุ้นหู สำเนียงเราก็จะค่อยๆ ดีขึ้นค่ะ

อ้อใช้วิธีฟังเพลงเด็ก การ์ตูนเด็กในรถค่ะ พอนานๆ เข้ามันจะซึมซับเอง

เรื่องการพูดต้องฝึกฝนค่ะ พูดบ่อยๆ ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แรกๆ ถ้านึกคำศัพท์ไม่ออกก็เลี่ยงไปใช้คำที่ใกล้เคียง ที่ง่ายๆ

พยายามบังคับตัวเองให้ไม่พูดไทยค่ะ อ้อใช้วิธีนี้ คำไหนติดก็มาหาความรู้เพิ่มในเว็บนี้เป็นหลัก หรือไม่ก็ถาม Google

 

[Samita Srimachaporm]

คุณแม่ไม่ต้องห่วงเลยค่ะเพราะลูกชายคนโตปีนี้เรียนอยู่ ม.2 สำเนียงเขาพูดเหมือนฝรั่งเลย พอเด็กเขาเข้าโรงเรียนเขาก็จะเรียนรู้และพัฒนาตัวของเขาเองเพราะตามโรงเรียนส่วนใหญ่เดี๋ยวนี้วิชาภาษาอังกฤษเขาจะมีอาจารย์ชาวต่างชาติมาสอนชั่วโมง conversation ส่วนแกรมม่าจะเป็นอาจารย์คนไทยสอน เพราะตอนนี้ภาษาอังกฤษบางคำเราไม่แน่ใจว่าออกเสียงถูกหรือเปล่าก็จะถามลูกคนโตค่ะ ปีใหม่ที่ผ่านมาหลานเขยมาจากอังกฤษเราคุยกับเขาได้แต่เขาฟังเราเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้างส่วนลูกชายคนโตเขาคุยกันเหมือนไปอยู่เมืองนอกด้วยกันมาเลยค่ะ อาจจะเป็นพราะว่าเขาได้พูดและฟังอาจารย์ต่างชาติเขาบ่อยๆ ทุกๆ วันและทำให้เขาเกิดความเคยชินในสำเนียง ไม่ต้องกังวลค่ะ

[นันทวัน]

ขอบคุณค่ะ ทุกคำแนะนำ สู้ๆ เพื่อลูก

[ครูเพ็ญจากอเมริกา]

ขออนุญาตให้คำแนะนำตามประสบการณ์จากการสอนและพัฒนาเด็กนานาชาติ, เด็กพิเศษด้านภาษา, และเด็กไทยในอเมริกา

เพ็ญเข้าใจคุณแม่ที่ว่า มีความประสงค์ที่จะให้ลูกเรียนรู้ภาษาอังกฤษแต่เยาว์วัยนอกเหนือจากภาษาไทย

ภาษาอังกฤษเป็นภาษาแห่งการสื่อสารทั่วโลก โรงเรียนเอกชนหรือรัฐบาลในเมืองไทยให้ความสำคัญมาก

โดยปัจจุบันนี้ เด็กต้องเรียนภาษาอังกฤษตั้งแต่ 2 ขวบขึ้นไปเพื่อที่ว่าเวลาเข้าเรียนอนุบาล จะได้เรียนไวและเรียนทันเพื่อน

ยิ่งเรียนรู้ภาษามากเท่าไหร่ ก็จะช่วยสร้างฐานะการงานได้มาก หรือที่ผู้ใหญ่ส่วนใหญ่

บางคนก็อยากให้เด็กฉลาดวัยในภาษาอื่นๆและสอบได้ดีหรือสอบผ่านเมื่อเข้าโรงเรียน

 

ซึ่งหลักความจริงแล้ว หลักการเรียนรู้ภาษาอื่นๆหรือภาษาอังกฤษนั้น ขึ้นอยู่กับการพัฒนาการของเด็กแต่ละคน

บางคนก็อาจจะมีการพัฒนาการเรียนรู้ช้ากว่า ซึ่งอาจจะเกิดจากเซลล์ในสมองหรืออารมณ์ แต่ก็ยังแก้ได้บ้าง

หากหมั่นฝึกฝนอย่างมีความสุขแต่เยาว์วัยและไม่รังเกียจภาษาอื่นๆ

เพ็ญจึงอยากจะขอร้องให้คุณพ่อคุณแม่และผู้ใหญ่ทุกคนเห็นใจและเข้าใจในตัวเด็กบ้างนะคะ

 

อย่าลืมนะคะว่า "นี่คือภาษาที่สองของเด็ก" จำเป็นมากน้อยแค่ไหนที่จะต้องเรียนรู้การหัดพูด เมืองไทยเก่งในการเรียนรู้แกรมม่า

บางคนฝึกพูดตอนอายุใกล้ 40 ปีก็ยังไม่สายเกินไปนะคะ ยังไงๆแกรมม่าก็ยังอยู่ในความทรงจำบ้างค่ะ พี่สาวดิฉันไม่ได้เรียนภาษาอังกฤษมา 31 ปีเต็มๆ พอกลับไปเรียนภาษาอังกฤษเพียงแค่ 1-3 ปี เธอสามารถพูดได้ 65-85%

 

ก่อนที่จะสอนภาษาอะไรก็ตาม ผู้ใหญ่หรือผู้สอนต้องคอยสังเกตและคำนึงถึง (อย่าลืมไปว่า "นี่คือภาษาที่สองของเด็ก")

1. พื้นฐานในการพัฒนาการตามวัยของเด็กแต่ละคน ไม่ว่าจะสอนภาษาใดๆก็ตาม เช่น

    - เด็กเบบี้จะพัฒนาเรียนรู้และโต้ตอบภาษาด้วยเสียง อู้อี้ แอ้ แอ้ และเลียนแบบด้วยการโต้ตอบปฏิสัมพันธ์

      ได้โดยจาก การฟัง, การมองหน้าและท่าทางปฏิกิริยาบทของผู้ใกล้ชิดหรือผู้ใหญ่...

    - เด็กเตาะแตะวัย 12-18 เดือน พัฒนาการออกเสียงแค่ 1-2 คำสั้นๆ เช่น milk, more, go, no, Dada, MaMa

    - เด็กเตาะแตะวัย 18-24 เดือน พัฒนาการพูดประโยคสั้นๆ หรือแค่ 2 คำสั้นๆขึ้นไป ที่อาจไม่ตรงตามแกรมม่า

       เช่น no more, want more, me want more, go there, carry me, here,

    - เด็กวัย 2-3 ปี พัฒนาการพูดประโยคได้อย่างน้อย 3 คำขึ้นไป เช่น I want more, some more milk please,

       I don't want that, did you see that, I want it, I don't want it, I love you

 

2. วัย 0-4 ปี การเรียนรู้แกรมม่าหรือการเขียนและการอ่านยังไม่เน้นมากนัก และไม่ว่าจะอายุเท่าไหร่ก็ตาม ก็ไม่จำเป็นที่จะไปเน้นการออกเสียงให้ชัดเหมือนเจ้าของภาษานั้นๆ  ก็เหมือนกับการร้องเพลง ควรใช้เสียงอันไพเราะของตัวเองเปล่งเสียงออกมา ให้ความภูมิใจและรักเสียงกับสิทธิของตัวเด็กเองหรือผู้ใหญ่เองก็ตาม

    สิ่งที่สำคัญสำหรับเด็กก็คือ ขอให้เด็กได้พัฒนาการฟัง, เข้าใจความหมายของคำและประโยค, รู้จักโต้ตอบหรือแสดงออกและสามารถพูดได้, เด็กออกเสียงได้มากน้อยแค่ไหน, พัฒนาคำศัพท์ตามวัยได้ถึงไหน

 

3. คำที่เหมาะสมตามวัย เช่น เด็กควรจะเรียนรู้อะไรก่อน..สอนคำอะไรบ้างตั้งแต่เกิด..

 

4. ความถนัดในการเรียนรู้ภาษาของเด็ก เช่น เด็กบางคนถนัดหรือรับรู้ได้จากการอ่าน, บางคนรับรู้ได้จากการมองภาพและให้อ่าน,

    บางคนก็ถนัดและรับรู้ได้จากการสัมผัส

 

5. การพัฒนาของตัวเซลล์ในสมองมีมากพอที่จะให้เด็กรับรู้ที่จะเรียนภาษาหรือเข้าใจภาษาได้มากน้อยแค่ไหน

 

6. เด็กมีอารมณ์ที่จะเรียนรู้หรือพร้อมหรือเปล่าในเวลานั้น

 

7. ผู้ใหญ่มีเทคนิคในการสร้างความสนใจในการเรียนรู้ภาษาในตัวเด็กได้อย่างไร

    เด็กมีความสนใจมากน้อยอย่างไร หรือว่าไม่อยากที่จะเรียนรู้จากการถูกบังคับจนเด็กรังเกียจที่จะเรียนรู้ภาษา

 

เพ็ญหวังว่าข้อคำแนะนำดังกล่าวข้างต้นอาจจะช่วยคุณแม่ได้บ้างนะคะ

[นันทวัน]

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำของครูเพ็ญค่ะ ต้องของฝากเนื้อฝากตัวเป็นลูกศิษย์ ด้วยคนนะค่ะ

[ธรรมรัตน์ เนตรหิน]

ว้าว!  ใช่เลยค่ะครูเพ็ญ อ่านแล้วเก็ต...เลยค่ะ ต้องดูอารมณ์ของเด็ก ณ.ตอนนั้นด้วย ความถนัดในการเรียนรู้ของเด็กแต่ละคนก็ต่างกัน จะดู จะฟัง จะอ่าน จะจับ แต่ละคนชอบไม่เหมือนกันเลย   ในหนึ่งวันเจ้าเด็กคนเดิมยังเปลี่ยนเรื่องชอบตั้งหลายแบบ ต้องสลับเปลี่ยนวิธีการสอนตลอดทั้งวันด้วยใช่มั้ยคะ แม่บุ๋มค่อยรู้สึกผ่อนคลายหน่อยค่ะ เหมือนได้เจอจิตแพทย์เลยนิ ขอบคุณ คุณนันทวันเจ้าของกระทู้นี้ด้วยนะคะ