Choltisa's Comments

ตอบคุณCholtisaนะคะ ตอนแรกเขียนตอบไว้ในกระทู้ขอบคุณคะ แต่กลัวคุณCholtisaจะไม่เห็นเลยตามมาตอบถึงห้องเลยคะ สามีคุณCholtisaยังดีนะคะที่ยังสนับสนุนให้ลูกพูดภาษาไทย สามีอ้อมตอนแรกไม่ยอมให้พูดเลย แต่เดียวนี้ไม่ว่าอะไรแล้วเพราะถึงว่าอ้อมก็ไม่สนคะ เพราะคิดว่าเรามาในแนวทางที่ถูกต้องแล้วแล้วถ้าคิดว่าถูกแล้วก็จะทำต่อไปคะ เรื่องของการสอนสามภาษาไทคิโชคดีที่มีคุณยายอยู่ที่นี่ด้วยคะ ก็เลยให้คุณยายรับหน้าที่พูดภาษาไทยกับหลานคือคุณยายจะมาหาหลายทุกอาทิตย์คะมาสองสามวันแล้วก็กลับคะ แตเดี๋ยวสิ้นปีนี้คุณยายก็จะกลับเมืองไทยแล้วก็คงต้องสอนเองละคราวนี้
สำหรับคำถามว่าเป็นกังวลไหมว่าลูกจะพูดภาษาไทยไม่ได้ ก็เป็นกังวลเหมือนกันคะคุณแมว แต่ที่กังวลมากกว่าคือกลัวลูกพูดอังกฤษไม่ได้คะ สำหรับภาษาญี่ปุ่นคงไม่ต้องห่วงเพราะเกิดและโตที่นี่ยังไงก็ต้องได้ ส่วนภาษาไทยกับภาษาอังกฤษนั้นจะเอาอย่างไหนก่อนดี สำหรับตัวเองแล้วขอเลือกสอนภาษาอังกฤษก่อนคะ เพราะในชีวิตประจำวันของตัวเองและไทคิแล้วเนี่ย นอกจากวิทยุกับทีวีแล้วก็แทบไม่ได้ยินหรือใช้ภาษาจากที่อื่นเลย เลยคิดว่าชั่วโมงในการใช้ภาษาอังฤษจะน้อยมาก และคิดว่าเด็กจะพูดภาษานั้นนั้นได้ก็ต่อเมือได้ยินและได้ใช้บ่อยบ่อยคะ ซึ่งการสื่อสารทางเดียวจากทีวี วิทยุ หรือการอ่านนิทานให้ฟังอย่างเดียวค่งช่วยไม่ได้มากเท่ากับพูดคุยกับเขาในชีวิตประจำวันคะ ตอนไทคิประมาณหนึ่งขวบแปดเดีอนพาไทคิไปเมืองไทย ก่อนหน้านั้นส่วนไหญ่แล้วจะพูดญี่ปุนกับลูกคะ แต่พอไปเมืองไทยได้ประมาณสองอาทิตย์ เท่านั้นคะ ที่บ้าน มีลุงมีหน้ามียาย และมีเพื่อนต่างก็ใช้ภาษาไทยคุยกันตอนไทคิหนึงขวบแปดเดือนช่วงนั้นไทคืพูดได้แค่ ปาปา มามา เท่านั่นคะ แต่หลังจากกลับเมืองไทยสองอาทิตย์ คำแรกที่ไทยคิพูดนอกจากปาปา มามา คือ ก๊อ แล้วยื่นมือออกมา เขาหมายถึงขอนั้นเอง พอเวลาจะออกไปข้างนอก เขาก็จะมองหาอะไรซักอย่างแล้วก็พูดว่า เป๊า เป๊า นันก้หมายถึงเขาตัองการหากระเป๊าคะ ก็เลยคิดว่าขนาดไปอยู่เมืองไทยแค่สองอาทิตย์ เขาได้ยินภาษาไทยทุกวัน เขาก็ยังพูดภาษาไทยออกมาก่อนภาษาอื่นอื่น ทั้งที่ก่อนหน้านี้พูดแต่ภาษาญี่ปุ่นคะ ตอนไทคิเด็กเด็กคุณยายไม่ได้อยู่ด้วยเลยแทบไม่ได้ใช้ภาษาไทยเลยคะ เลยคิดว่าสำหรับตัวเองขอสอนภาษาอังกฤษก่อน ส่วนภาษาไทยเขาอาจจะยังไม่ค่อยได้พูดแต่ก็ได้ยินคุณยายกับคุณแม่พูดกันบ่อยบ่อย แล้วตัวเองก็ชอบดูละครไทยเขาก็ได้ยินไปด้วยถึงเขาจะไม่ได้ดูก็ตาม นอกจากนั้นเวลาโทรศัพท์ อ้อมมักชอบโทรจากเนตแล้วเปิดลำโพงคุย แล้วตัวเองก็เป็นคนคุยเสียงด้ง ลูกก้จะได้ยินการสนธนาภาษาไทยไปในตัว เวลาเจอเพื่อนคนไทยก้คุยภาษาไทยอีก ดังนั้นชั่วโม่งในการใช้ภาษาไทยังมีมากกว่าภาษาอังกฤษ คะ แต่ถ้าหลังจากคุณยายกลับเมืองไทยแล้วก็คงต้องเน้นภาษาไทยมากขึ้นคะ สำหรับนิทาน ก็อ่านให้ฟังทุกภาษาคะ เพลงก็เปิดให้ฟังทุกภาษาเช่นกัน สำหรับตอนนี้ก็ยังไม่มีอะไรจะเล่าซักเท่าไหร่คะ เพราะกำลังดูพัฒนาการของไทยคิเหมือนกันคะ ตอนนี้เวลาเขาอยู่กับแม่เขาจะพูดอังกฤษคะ แต่ก้ยังไม่เป็นประโยคที่ยาวซักเท่าไหร ส่วภาษาญี่ปุ่นไม่ต้องพูดถึงเลย ทั้งที่ไม่ได้สอนแต่เด็กได้ยินจากการโต้ตอบของพ่อแม่ เลยพูดได้เองแต่ก็ยังไม่เป็นประโยคยาวสักเท่าไหร่คะเมื่อเทียบกับเด็กญี่ปุ่นที่อยู่ในวัยเดียวกัน ดูเหมือนเด็กคนอื่นจะพูดประโยคได้ยาวกว่า สำหรับภาษาไทย ฟังได้รู้เรื่องแต่ยังไม่ค่อยพูด นานนานพูดทีคะ แต่ยังไงก็แล้วแต่ก็จะเดินหน้าต่อไปคะ เพราะภาษาอังกฤษเป็(นภาษาสำคัญที่ใช้ทั้วโลกไม่รู้ไม่ได้ ส่วนภาษาไทยก็เป็นภาษาของเราเอง มีความรู้ภาษาไทยอย่างดีอยู่กับตัวแล้วไม่สอนลูกให้รู้เนี่ยรู้สึกว่ามันน่าเสียดายมากคะ เลยคิดว่าต้องสอนทั้งสอนอย่าง แต่ผลจะเป็นอย่างไรก้ยังไม่ทราบ เอาณ ปัจจุบันทำให้ดี่ที่สุดก่อนคะ คิดแค่นี้คะ เขียนมาซะยาว อ่านตาลายเลยนะคะคุณแมว