คุณแม่เอ๋'s Comments

อ้าว เอ๋ ไม่ได้ไปหรอกเหรอ ไม่บอก ผ่านรังสิตยังนึกถึงอยู่เลย ไม่งั้นจะได้ไปเยี่ยมกัน
15 นี่คือกลับเหรอ รึว่าอยู่ถึงวันนั้นอ่ะ
เรื่องถ่ายคลิปน่ะ เป้าถ่ายได้ตอนฝึกกันได้ 7 เดือนแน่ะเอ๋ เจ้าขาก็เป็นโรคแย่งกล้อง อยากถ่าย เหมือนกัน ไม่ก็อยากดู ไม่ก็พอถ่ายก็หยุดพูด เข้าใจเลย รอดูผลงานอันน่าภาคภูมิใจของเอ๋นะ แต่อย่ารอดูผลงานเป้านะ เพราะว่ารายนั้น ขึ้นกับอารมณ์เธอ ถ้าเธออารมณ์จะเขินเธอก็จะม้วนต้วน และไม่ยอมพูดคุย แต่ถ้าอารมณ์เธอจะพูดเยอะ(พูดมาก...) เธอก็จะถามซะจน ไม่อยากจะให้เธอคุย หุหุ

เรื่องแนะนำ ไม่รู้จะแนะนำอะไร ที่เอ๋ ทำอยู่น่าจะดีกว่าเป้าด้วยซ้ำ เพราะเวลาเยอะกว่า และมีแนวทางให้เดินตามทั้งหนังสือและอื่นๆ ตอนเป้าทำอ่ะ มั่วๆไงไม่รู้ หุหุ แต่ถ้าสงสัยอะไรก็ถามได้จ้า จริงๆตอนฝึกไปเรื่อยๆ มันก็จะเจอด่านอีกหลายด่านเลยแหละ หนทางยังอีกยาวไกล ก็ถามมาเรื่อยๆละกันจ้า ยินดี

รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ คุณแม่

ดีจ้า...เอ๋เข้ามาทักทายแอบเห็นว่าจะมีน้องให้เรนเหรอ อิจฉาจัง อยากมี แต่ไม่อยากท้อง 555...
ว่าแต่เอ๋ ไปอุบลเมื่อไหร่อ่ะ จะได้นัดกัน พอดีต้องรีบกลับขอนแก่นด้วย พี่สาวเป้าเค้ามีงานขึ้นบ้านใหม่อ่ะ จริงๆว่าจะไม่กลับนะ แต่คิดถึงเพื่อนๆ ก็เลยกลับละกัน

ดีจ้าเอ๋ เดี๋ยวเจอกันสงกรานต์นะ น้องเรนไปพร้อมๆกับน้องขอบคุณนะ น่าจะเริ่มเห็นความเปลี่ยนแปลงที่ชัดเจนแล้วใช่ไหม เหมือนที่เป้าบอกไว้เลย พอไม่คาดหวัง ก็จะไม่เครียด ทำไปเรื่อยๆ พอลูกเริ่มตอบสนองก็มีกำลังใจขึ้นมาเลย ถ้าได้ไป กทม. จะพาน้องขอบคุณไปค้างด้วยนะจ๊ะ พาไปเที่ยวด้วยนะ

เอ๋ เพิ่งได้เข้ามาอ่านในห้องเอ๋อ่ะ วันหลังเอ๋ไปโพสต์ในห้องเป้าหน่อยนะ มันไม่โชว์เหมือน facebook นะ

เอ๋ ไม่ต้องอายหรอก เด็กซนเป็นเด็กฉลาด ธรรมชาติของเด็กอ่ะ ใครก็เข้าใจ คุยกับพี่ตุ๊กตา ก็ขำๆกันอ่ะ เค้าไม่ว่าไรหรอก น่ารักดีออก

ปวดหัวมากมาเลยล่ะเค้าซนมากมาก ไปworkshopข้าวของกระจายเลย อายสุดๆ เราเองก็พยายามupตัวเองเกี่ยวกับภาษาอังกฤษนะ เพราะเราว่าเรนเค้าตอบสนองเร็วมากมาก ตอนนี้ถามหาข้าวของ เค้าจะตอบ It is here.หมดไม่ว่าจะอยู่ตรงไหนก็ตาม ก็เริ่มตอบรับเรา แต่ยังไม่ยอมฟังนิทานเลย แบบว่าเค้าชอบเล่นมากกว่านั่งอ่านหนังสือ เรายังทำกิจกรรมซำ้ๆทุกวัน พาไปตลาดทุกวัน ซื้อผักผลไม้ให้เค้าช่วยหยิบให้ จนเดี๋ยวแม่ค้าในตลาดเริ่มชินแล้ว แรกๆยอมรับว่าอายมากมากเลยล่ะ
แบบว่ากลัวเค้าคิดว่าเราดัดจริต แต่เพื่อลูกแล้วช่างมันชั้นไม่แคร์ เราเองก็ค่อนข้างอ่อนภาษาแต่จะพยายามต่อไปจ้ะ
แล้วเราคงได้เจอกันช่วงสงกรานต์

อ้าว เพิ่งได้เข้ามาอ่านห้องเอ๋ เก่งจัง แค่สัปดาห์เดียว โต้ตอบได้แบบนี้ สุดยอดเลย สงสัย ไม่นาน ก็พูดคล่องปร๋อแล้วนะเอ๋ เจ้าขายังไม่ได้เท่านี้เลยนะ 2 เดือนแรกเนี่ย แทบไม่ต้องนับเลยกับเจ้าขา เพราะยุ่งมากกกกก...จนทุกวันนี้ ยังไม่รู้เลย ว่าจริงๆแล้วเราเริ่มกันเมื่อไหร่ ก็เดาๆช่วงเวลาเริ่มเอา อิอิ
เป็นไงบ้างไป วช.ดีมะ แอบเข้าไปอ่านที่พี่ตุ๊กตาเขียนแล้วล่ะ 555...เจ้าเรน ซนไม่ใช่เล่นนะเรา อิอิ เห็นหน้าในคลิปก็จำได้เลย พี่สาวเราบอก หน้าโขกซูเนะ ออกมาเลย อิอิ

เราทึ่งลูกเราสุดๆเลย เราเพิ่งปรับตัวกับOPLแค่ 1 สัปดาห์ เค้าเริ่มโต้ตอบกับเรามากขึ้น ถามเราใหญ่เลยว่านี่อะไรwhat is it?
mommy เข้าใจว่าเราถามมีความเหมือนอะไรwhat when who how จนเรากลัวเลย เพราะเราก็ไม่ได้เก่งภาษาอังกฤษมาก เราต้องแอบไปเปิดดิกประจำ ทุกวันนี้พยายามที่จะรุ้ศัพท์รอบตัวในบ้านให้มากที่สุดเลย เอาเค้าไปอยู่ที่คลินิกด้วยตลอด เรามีความสุขมากมากเลยนะ ช่วงแรกค่อนข้างอึดอัดไม่ชินกับการพูเลย ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์เราว่าเราOK.นะ แบบว่าพูดได้เลย
แบบอัตโนมัติ ไม่ต้องคิดอะไรมากดูธรรมชาติมากขึ้น ไม่อยากจะเชื่อเลย พลังความรักที่มีต่อลูกมันเปลี่ยนตัวเราได้จริง
ดีใจมากมากเลยล่ะเป้า แต่เสียอย่างเดียวเค้าไม่ค่อยชอบอ่านหนังสือนิทาน เวลาเราอ่านได้ไม่กี่หน้า เค้าจะthe endเลย
เราต้องไปแนวเล่นกับเค้ามากกว่า แบบว่าบู๊ๆหน่อย เค้าจะชอบben 10 มากมากเลย เราก็จะสมมุติben 10เป็นเพื่อนเค้าเวลา
ไม่พูดด้วยก็จะพูดกับben 10แทน เค้าก็จะสนใจเราทันที กลับสงกราต์เปล่า? อาจได้เจอกันนะจ้ะ เรา ซู น้องเรนจะกลับอุบลช่วงสงกรานต์พอดี แล้วคุยกันใหม่นะจ้ะ

เค้าไม่ได้สับสนหรอกเอ๋ และเอ๋ ก็ไม่ได้ทำให้เค้าสับสนด้วย เราว่า เด็กเก่งกว่าที่เราคิดเยอะ...

เอ๋ทำดีที่สุดแล้วจ้า...เราว่านะ เพราะเราไม่รู้ว่าควรทำยังไงมากกว่า แต่ก่อนเราก็สอนเหมือนกัน แต่ไม่รู้วิธีเหมือนกัน พอขวบนึงเจ้าขาเริ่มพูดเก่ง ก็หยุดไป เพราะส่วนใหญ่อยู่กับแม่เยอะกว่าพ่อไง ก็เลยไม่รู้จะพูดภาษาไหนตอนไหน เลยคิดว่าสอนไทยก่อนละกันและค่อยอังกฤษทีหลังละกัน ดูสิ... ทั้งที่ตอนนั้น ก็ได้ศัพท์ได้วลีไปบ้างแล้วนะ แต่ยังโชคดีที่คุณบิ๊กมาแบ่งปันไม่งั้นก็คงไม่มีวันนี้หรอก

เอ๋ ไม่ต้องเข้ม รึเร่งเค้ามากนะ ทำไปเรื่อยๆ เดี๋ยวเหนื่อยทั้งแม่และลูก ยังไงก็ต้องได้อยู่แล้ว เมื่อเค้าพร้อม เชื่อสิ ยิ่งปูพื้นฐานมาดี ไม่ต้องห่วงเลย

สู้ๆ ครับ พวกเราเป็นกำลังใจให้ และสร้างแรงจูงใจให้กับตัวเองด้วยเหมือนกันครับ สุขภาพแข็งแรงนะครับ

โอ้โห แม่เอ๋ ไฟแรงมาก ยังงี้ไม่นาน น้องเรนต้องพูดคล่องปร๋อ ได้เป็นเด็ก 2 ภาษาในเร็ววันแน่ๆจ้า เห็นเอ๋ เข้าworkshop ด้วยเหรอ ดีจัง ยังไม่เคยเข้าเลยอ่ะ แต่เค้าบอกดีมากๆๆ บอกพี่ตุ๊กตากับคุณบิ๊กว่าเป็นเพื่อนกับภานะ จะได้รู้จักกันเป็นเครือข่าย 555...

(ลืมบอกไป ที่นี่เค้ารู้จักแต่ภากันนะ เพราะเข้ามาพร้อมกับพี่ๆ น้องๆที่เค้าเรียกภากัน เค้าเลยเรียกภากันไปทั้งเวปจ้า)

ไม่เจอใบบุญ 4 วันแล้วเนื่องจากมีภารกิจ... กลัวไม่ต่อเนื่อง และความถี่น่อยไป เลยใช้โทรศัพท์ให้ต่ายเปิดโฟนตอนต่ายให้นม และหลังเลิกการ ตอนนี้ใบบุญ 1.3 ปี ยังเป็นเด็กโข่งกินนมแม่อยู่เลย ขอบคุณคุณแม่เอ๋ที่เข้ามาแบ่งกัน

หวัดดีพี่เรน ดีใจจังที่มาเจอกันที่นี่ น้องใบบุญสบายดีและหลับแล้ว

เราเล่นได้เฉพาะตอนดึกๆนี่แหละจ้ะ เวลาของเราเลย
น้องเรนยังพูดไม่เก่งเลย แต่เข้าใจคำสั่งได้ดีที่เดียว ชี้ได้หมดแต่ไม่ยอมพูดเป็นประโยคสักกะที
ต้องเข้มกว่าเดิมแล้วล่ะ จะไม่พูดภาษาไทยกับเค้าอีกแล้วล่ะนะ

อ้าว เอ๋ มาดึกเหมือนกันเหรอ ทำไรเนี่ย ดึกจัง...

ดีจ้า ยินดีต้อนรับสู่ web 2 ภาษานะ
โห... เอ๋ สอนตั้งแต่อยู่ในท้องเลยเหรอ ตอนนี้ ไม่ใช่พูดน้ำไหลไฟดับแล้วเหรอเนี่ย คือเจ้าขาอ่ะ เพิ่งเริ่มตอน 2.5 ขวบนี่เองจ้า สงสัยต้องให้ เรนมาสอนเจ้าขาล่ะมั้งเนี่ย เรนอายุ 3 ขวบเหรอ ลูกเราใกล้ๆกันเลยเนอะ ดีจังจะได้มีเพื่อนเล่น เจ้าขาก็ซนไม่ใช่เล่นเหมือนกันจ้า....

จ้า เราร่วมอุดมการณ์เดียวกันแล้ว ชวนเพื่อนสนิทๆของเราเข้ามาหน่อย เวลาเจอกันจะได้พาลูกมา meeting กัน อิจฉาน้องเรนจังเลยที่ได้คุ้นเคยกับภาษาอังกฤษตั้งแต่อยู่ในท้อง