หมู่บ้านเด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้ - สองภาษาดอทคอม

ความสำเร็จเริ่มต้นของแม่ลูกหนึ่งกับระบบ OPOL ตอน ผ่านอุปสรรคขั้นที่ 1

หลายเดือนมาแล้ว ที่ไม่ม่โอกาสได้เขียน blog เล่าเรื่องราวความเป็นไปของตัวเองและลูก ที่ใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางมรสุม (ออกจะเว่อร์ไปนิดส์) และมรสุมที่ว่านั้น เรา 2 คนแม่ลูกได้ร่วมกันฝ่ามาจนสำเร็จไปแล้ว 1 ขั้นค่ะ

หลายๆ คนที่ได้ปรับระบบ ปรับโหมด มาใช้ภาษาอังกฤษกับลูก ไม่ว่าจะเป็น OPOL หรือ TPOL บ้าง ก็คงจะทราบดีว่ามีอุปสรรคขวากหนามมากมายเหลือเกินกว่าที่แต่ละครอบครัวจะประสบความสำเร็จได้ ทุกคนล้วนต้องผ่านจุดเดียวกันมาทั้งนั้น หรืออย่างน้อยก็คล้ายกันบ้าง และโดยเฉพาะครอบครัวที่อยู่กันแบบครอบครัวใหญ่ อย่างเช่นตัวโบว์เองเป็นต้น แรกเริ่มเดิมทีบ้านเราพูดกัน 2 ภาษา ภาษาที่1 คือ เมือง(เหนือ) ภาษาที่ 2 คือ ไทยกลาง แต่โดยส่วนใหญ่อู้เมืองกันตลอด กระทั่งลูกชาย น้องแอนฟิลด์อายุได้ 9 เดือน เราก็ยังคงใช้ชีวิตแบบเดิมๆ แต่แล้วอยู่ๆ วันนึง แม่มันเกิดคึกอะไรขึ้นมา ปรับโหมดตัวเองเป็นฝรั่งมังค่า พูดกับลูกเป็นภาษาอังกฤษซะงั้น ระหว่างนั้น มีเสียงวิพากษ์วิจารณ์ต่างๆ นานา

"มันเป๋นผีบ้า"

"โอ๊ย ฟิลด์มันจะเป๋นลูกฝรั่งแล่ว"

"โฮ๊ะ เดวลูกมันสับสนเน่อ"

"จะไปฮอดซักเต้าใด(จะไปรอดได้ซักกี่น้ำ)"

"จ้างมันเต๊อะ(ปล่อยมันเถอะ)"

หรือแม้แต่บางทีเราพูดอะไรไปกับลูก ลูกก็ฟังมั่งไม่ฟังมั่ง หรือบางทีคุณสามีก็หัวเราะ หรือยายหรือใครๆก็พากันหัวเราะ

ด้วยอารมณ์ที่กดดัน บางครั้งถึงขั้นร้องไห้ไปเลยก็มี ช่วงนั้นถือว่าเจอมรสุมหนักมาก

จนกระทั่งวันหนึ่ง (แอนฟิลด์อายุ 11เดือน)

ยาย: ฟิลด์ นั่งลงค้าบ นั่งลง

แอนฟิลด์ : (เฉย)

ยาย : อ้ายฟิลด์ นั่งลงคับ นั่งๆ

(อ้ายภาษาเหนือใช้เรียกผู้ชายค่ะ จริงๆแปลว่า พี่ผู้ชาย แต่เวลาเค้าเรียกเด็กๆจะมีอ้ายหรือปี้(พี่ผู้หญิง) นำหน้าชื่อค่ะ)

แอนฟิลด์ : (เฉย)

หลานอายุ 8 ขวบ: แอนฟิลด์ๆ sit down

แอนฟิลด์ : นั่งลงเรียบร้อยโรงเรียนเด็ก 2 ภาษาแม่สร้างเอง^^

หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา ดูทุกคนในบ้านภูมิอกภูมิใจกับหลานชายคนนี้มาก ทั้งๆที่เค้าไม่ได้เก่งอะไร เพียงแค่เค้ามีศักยภาพในการรับรู้ภาษาอื่นๆ เท่าๆกับที่เด็กทุกคนมีดังที่หนังสือของอาจารย์ซูซูกิ (กว่าจะถึงอนุบาลฯ) หนังสือคุณบิ๊ก และงานวิจัยอีกหลายๆ ชิ้นบอกเอาไว้

มาถึงวันนี้ แม่คนนี้ไม่อายแล้วค่ะ ที่จะเป็นฝรั่ง(ดอง)ทั้งนอกบ้านและในบ้าน ถึงแม้แรกๆอาจจะมีบ้างที่อยู่บ้านพูดอังกฤษ นอกบ้านพูดไทย แต่ตอนนี้มันเหมือนกับเป็นความชินไปแล้วค่ะ เริ่มสนุก และรู้สึกภูมิใจค่ะ อะไรที่ทำให้ลูกได้ก็จะตั้งหน้าตั้งตาทำต่อไป ดีว่าไม่ได้ทำอะไรให้เค้าเลยค่ะ

ขอบคุณคุณบิ๊ก-คุณตุ๊กตา-น้องเพ่ยเพ่ย, พี่อ๊อบ-น้องต้นกล้า-น้องจันทร์เจ้า, พี่เล็ก-พี่ก๊อก-น้องภูมิ, พี่เก๋-น้องพริม-น้องภูมิ, พี่ดา-น้องเคท, พี่โอ-น้องปั้น-น้องแป้ง, พี่รี-น้องลิซซี่, พี่แพท-น้องนิว-น้องซี และทุกๆครอบครัวค่ะ ที่เป็นแรงบันดาลใจ เป็นกำลังใจซึ่งกันและกัน จนเรา2แม่ลูกผ่านอุปสรรคขั้นที่ 1 มาได้ ขอบคุณทุกๆคนมากจริงๆค่ะ

ที่สำคัญที่สุด ขอบคุณลูกชายตัวดีและจอมซนที่ยอมให้แม่ทำทุกอย่างกับผมได้ (555) และคุณสามี ที่คอยเป็นกำลังใจ สนับสนุน และเชื่อมั่นในสิ่งที่โบว์ทำเสมอมาค่ะ (ถึงแม้ตอนแรกป๊าจะหัวเราะเค้าก็ตาม T^T)

สุดท้ายอยากให้กำลังใจกับทุกคนที่กำลังจะเริ่ม หรือเพิ่งเริ่ม หรือกำลังทำอยู่ Keep walking! ผ่านมรสุมต่างๆไปให้ได้นะคะ เราจะเดินไปด้วยกันค่ะ^^

Comment

You need to be a member of หมู่บ้านเด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้ to add comments!

Join หมู่บ้านเด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้

Comment by แม่น้องตะวัน on August 26, 2010 at 11:42pm: ได้อ่านแล้วมีกำลังใจขึ้นอีกแยะเลยค่ะ เพราะเริ่มต้นเหมือนกันตัวเราเองก็ภาษาอังกฤษอ่อนแอจัง แต่ก็จะสู้สู้จ้า

Comment by DaddyOnTheBus on August 26, 2010 at 9:40pm: งานนี้ขอชมคุณแม่ละกัน... น่ารักจริงๆ d(- _ᴖ )

Comment by Tipjung on June 22, 2010 at 2:45pm: เพิ่งเริ่มเหมือนกันคะ แต่ยากมากที่จะเป็น OPAL เพราะว่าไม่สามารถพูดกับลูกได้ตลอด ตอนนี้น้องอีฟ เก้าเดือนกว่าแล้ว พยายามพูดตอนอยู่สองคน เพราะเราก็เขิลอยู่มาก จะพยายามสู้ต่อไป ถ้ามีเคล็ดลับอ่ะไรช่วย share ด้วยนะคะ

Comment by Tanaporn P on June 18, 2010 at 12:59am: สวัสดีเจ้าคุณโบ อยู่เจียงใหม่เหมือนกันเลย อ่านแล้วมีกำลังใจ๋ขึ้นจั๊ดนัก ขอบคุณนะเจ้า :)

Comment by ninny on June 16, 2010 at 11:39am: ดีใจด้วยค่ะ เรากำลังเริ่มต้นอยู่ตอนนี้น้องฮีมจะหกเดือนแล้ว
แต่แค่เริ่มพูด สามีก็หัวเราะเอา เพราะไม่เก่งภาษาเลย
ส่วนย่าเป็นครูสอนภาษาอังกฤษ ก็ไม่ค่อยเห็นด้วย
กลัวยัดเยียดหลานเค้ามากไป ให้อ่านหนังสือ ไม่รู้จะอ่านป่าว
ยิ่งดื้อๆอยู่ เฮ้อ เราเลยต้องพยายามสุดๆ แบบต่อสู้คนเดียว ^-^
แต่หวังว่าคงจะผ่านไปได้แบบแม่น้องปอนฟิลด์นะคะ

Comment by อรอินทุ์ on June 16, 2010 at 2:13am: เป็นกำลังใจให้ด้วยคนค่ะ อ่านแล้วรู้สึกมีกำลังใจสอนลูกขึ้นเยอะเลย ค่ะ

Comment by Anfield's mommy on March 4, 2010 at 10:32am: ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ สู้ๆค่ะ ^^

Comment by JJ Samui on February 17, 2010 at 10:10pm: ดีใจด้วยค่ะ เพื่อลูกเรา อย่าได้แคร์(ความคิดคนอื่น)
อนาคตของลูกเราสำคัญค่ะ เคยมีประสบการ์ณทำนองเดียวกัน เดี๋ยวนี้เปลี่ยนมาชื่นชม(ทั้งที่ค้านมาตลอด..)
สู้ๆ น้องยังเล็ก ไปโลด

Comment by Anfield's mommy on February 14, 2010 at 12:50pm: ขอบคุณทุกๆครอบครัวสำหรับแรงผลักดันและกำลังใจค่ะ^^

คุณยุ โชคยังดีที่มีทุกๆคนในหมู่บ้าน 2 ภาษาแห่งนี้เป็นกำลังใจและแรงใจที่ดีมากๆค่ะ^^
คุณแม่ลูกอิสาน, mamapig, แม่น้องไนน์, คุณสุนันท์, Sincere’s mum สู้ๆค่ะ เดินไปด้วยกันนะคะ อีกไม่นานเกินรอค่ะ เห็นพัฒนาการเค้าแล้วเราจะภูมิใจค่ะ
คุณปาล์มมี่ ขอบคุณมากๆค่ะ เพราะทุกๆกำลังใจจากที่นี่แหละค่ะ^^
คุณกัญญ์พิชญา สู้ๆค่ะ ตอนแรกหนูร้องไห้เลยค่ะ บ่อยมาก แต่อาศัยกำลังใจดีและมีแรงฮึดจากที่นี่(หมู่บ้าน 2ภาษา) keep walking ค่ะ
คุณณรงค์ชัย อุปสรรคเยอะนิดนึงค่ะไม่ได้เจอลูกทุกวันใช่มั้ยคะ ไม่เป็นไรค่ะ หนูท่องตลอดเราให้ลูกได้แค่ไหนก็ใส่เต็มที่ค่ะ ดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ เต็มที่ค่ะสู้ๆค่ะ
คุณชัชญา น่าอิจฉาค่ะที่ครอบครัวมีความพร้อมด้านภาษามากทั้งคุณย่าและอาๆ พยายามเข้าค่ะ เค้าจะเห็นความพยายามของเราแล้วจะเริ่มสนุกตามกับเราค่ะ แอนฟิลด์นี่ปู่กะย่ากะตาช่วยกันพูดกับหลานเป็นภาษาอังกฤษด้วยค่ะ(เท่าที่รู้ศัพท์)เพราะเห็นพัฒนาการเค้าและเริ่มสนุกกับหลานแล้วค่ะ สู้ต่อไปค่ะ

พี่อ๊อบ พี่โอ พี่เล็ก พี่ดา พี่อ๋อ พี่ฝ้าย พี่เอ๋ เพราะพี่ๆและเด็กๆทุกคนล้วนเป็นแรงผลักดันและกำลังใจให้ผ่านอุปสรรคนั้นมาได้ค่ะ ตอนนี้กำลังฝ่าอุปสรรคขั้นที่ 2 อยู่ค่ะ รอดูผลงานคุณครูฝรั่ง(ดอง)คนนี้นะคะ^^
พี่โอขา หนูรอเรื่องสนุกๆอีกจริงๆค่ะ เห็นหลายๆคนมีวีรกรรมเพียบเลย แสบๆทั้งน้านน อิอิ
พี่ฝ้าย เจอกันที่ WS นะคะ ^^