หมู่บ้านเด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้ - สองภาษาดอทคอม

ความสำเร็จเริ่มต้นของแม่ลูกหนึ่งกับระบบ OPOL ตอน ผ่านอุปสรรคขั้นที่ 1

หลายเดือนมาแล้ว ที่ไม่ม่โอกาสได้เขียน blog เล่าเรื่องราวความเป็นไปของตัวเองและลูก ที่ใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางมรสุม (ออกจะเว่อร์ไปนิดส์) และมรสุมที่ว่านั้น เรา 2 คนแม่ลูกได้ร่วมกันฝ่ามาจนสำเร็จไปแล้ว 1 ขั้นค่ะ

หลายๆ คนที่ได้ปรับระบบ ปรับโหมด มาใช้ภาษาอังกฤษกับลูก ไม่ว่าจะเป็น OPOL หรือ TPOL บ้าง ก็คงจะทราบดีว่ามีอุปสรรคขวากหนามมากมายเหลือเกินกว่าที่แต่ละครอบครัวจะประสบความสำเร็จได้ ทุกคนล้วนต้องผ่านจุดเดียวกันมาทั้งนั้น หรืออย่างน้อยก็คล้ายกันบ้าง และโดยเฉพาะครอบครัวที่อยู่กันแบบครอบครัวใหญ่ อย่างเช่นตัวโบว์เองเป็นต้น แรกเริ่มเดิมทีบ้านเราพูดกัน 2 ภาษา ภาษาที่1 คือ เมือง(เหนือ) ภาษาที่ 2 คือ ไทยกลาง แต่โดยส่วนใหญ่อู้เมืองกันตลอด กระทั่งลูกชาย น้องแอนฟิลด์อายุได้ 9 เดือน เราก็ยังคงใช้ชีวิตแบบเดิมๆ แต่แล้วอยู่ๆ วันนึง แม่มันเกิดคึกอะไรขึ้นมา ปรับโหมดตัวเองเป็นฝรั่งมังค่า พูดกับลูกเป็นภาษาอังกฤษซะงั้น ระหว่างนั้น มีเสียงวิพากษ์วิจารณ์ต่างๆ นานา

"มันเป๋นผีบ้า"

"โอ๊ย ฟิลด์มันจะเป๋นลูกฝรั่งแล่ว"

"โฮ๊ะ เดวลูกมันสับสนเน่อ"

"จะไปฮอดซักเต้าใด(จะไปรอดได้ซักกี่น้ำ)"

"จ้างมันเต๊อะ(ปล่อยมันเถอะ)"

หรือแม้แต่บางทีเราพูดอะไรไปกับลูก ลูกก็ฟังมั่งไม่ฟังมั่ง หรือบางทีคุณสามีก็หัวเราะ หรือยายหรือใครๆก็พากันหัวเราะ

ด้วยอารมณ์ที่กดดัน บางครั้งถึงขั้นร้องไห้ไปเลยก็มี ช่วงนั้นถือว่าเจอมรสุมหนักมาก

จนกระทั่งวันหนึ่ง (แอนฟิลด์อายุ 11เดือน)

ยาย: ฟิลด์ นั่งลงค้าบ นั่งลง

แอนฟิลด์ : (เฉย)

ยาย : อ้ายฟิลด์ นั่งลงคับ นั่งๆ

(อ้ายภาษาเหนือใช้เรียกผู้ชายค่ะ จริงๆแปลว่า พี่ผู้ชาย แต่เวลาเค้าเรียกเด็กๆจะมีอ้ายหรือปี้(พี่ผู้หญิง) นำหน้าชื่อค่ะ)

แอนฟิลด์ : (เฉย)

หลานอายุ 8 ขวบ: แอนฟิลด์ๆ sit down

แอนฟิลด์ : นั่งลงเรียบร้อยโรงเรียนเด็ก 2 ภาษาแม่สร้างเอง^^

หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา ดูทุกคนในบ้านภูมิอกภูมิใจกับหลานชายคนนี้มาก ทั้งๆที่เค้าไม่ได้เก่งอะไร เพียงแค่เค้ามีศักยภาพในการรับรู้ภาษาอื่นๆ เท่าๆกับที่เด็กทุกคนมีดังที่หนังสือของอาจารย์ซูซูกิ (กว่าจะถึงอนุบาลฯ) หนังสือคุณบิ๊ก และงานวิจัยอีกหลายๆ ชิ้นบอกเอาไว้

มาถึงวันนี้ แม่คนนี้ไม่อายแล้วค่ะ ที่จะเป็นฝรั่ง(ดอง)ทั้งนอกบ้านและในบ้าน ถึงแม้แรกๆอาจจะมีบ้างที่อยู่บ้านพูดอังกฤษ นอกบ้านพูดไทย แต่ตอนนี้มันเหมือนกับเป็นความชินไปแล้วค่ะ เริ่มสนุก และรู้สึกภูมิใจค่ะ อะไรที่ทำให้ลูกได้ก็จะตั้งหน้าตั้งตาทำต่อไป ดีว่าไม่ได้ทำอะไรให้เค้าเลยค่ะ

ขอบคุณคุณบิ๊ก-คุณตุ๊กตา-น้องเพ่ยเพ่ย, พี่อ๊อบ-น้องต้นกล้า-น้องจันทร์เจ้า, พี่เล็ก-พี่ก๊อก-น้องภูมิ, พี่เก๋-น้องพริม-น้องภูมิ, พี่ดา-น้องเคท, พี่โอ-น้องปั้น-น้องแป้ง, พี่รี-น้องลิซซี่, พี่แพท-น้องนิว-น้องซี และทุกๆครอบครัวค่ะ ที่เป็นแรงบันดาลใจ เป็นกำลังใจซึ่งกันและกัน จนเรา2แม่ลูกผ่านอุปสรรคขั้นที่ 1 มาได้ ขอบคุณทุกๆคนมากจริงๆค่ะ

ที่สำคัญที่สุด ขอบคุณลูกชายตัวดีและจอมซนที่ยอมให้แม่ทำทุกอย่างกับผมได้ (555) และคุณสามี ที่คอยเป็นกำลังใจ สนับสนุน และเชื่อมั่นในสิ่งที่โบว์ทำเสมอมาค่ะ (ถึงแม้ตอนแรกป๊าจะหัวเราะเค้าก็ตาม T^T)

สุดท้ายอยากให้กำลังใจกับทุกคนที่กำลังจะเริ่ม หรือเพิ่งเริ่ม หรือกำลังทำอยู่ Keep walking! ผ่านมรสุมต่างๆไปให้ได้นะคะ เราจะเดินไปด้วยกันค่ะ^^

Comment

You need to be a member of หมู่บ้านเด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้ to add comments!

Join หมู่บ้านเด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้

Comment by ฟ้าใส on February 4, 2011 at 10:44am: ขอแสดงความยินดีด้วยนะค่ะ อ่านแล้ว รู้สึกมีกำลังใจขึ้นมาเลยค่ะ^^

ตอนนี้ดิฉันก็เริ่มฝึกพูดอังกฤษกับลูกสาวมากขึ้นค่ะพยายามให้เค้าชินหูเข้าไว้555

แต่เข้าใจความรู้สึกตรงคำวิพากษ์วิจารย์ จารย์คนรอบข้างค่ะคือเข้าจะมองว่าเราจะทำให้ลูกสับสนเรื่องภาษา..แต่ไม่ท้อค่ะเพราะสุดท้ายแล้วผลดีจะตกอยู่ที่ลูกเราเองสู้ๆค่ะ^^

Comment by Chartchamart on January 28, 2011 at 10:21pm: ยินดีตวยเน้อเจ้า

Comment by น้องพี(Phi) on January 27, 2011 at 9:41pm: ยินดีด้วยค่ะกับการผ่านอุปสรรคขั้นที่ 1 ---ผาเป็นสมาชิกใหม่คะ(ลูกสาวอายุ15 เดือน21วัน)..มีความสนใจที่จะสอนลูกมานานแล้วแต่พึ่งจะได้เริ่มสอนลูกมาประมาณหนึ่งเดือน...ผาไม่ค่อยมีเวลาเข้าเน็ตบ่อยนักก็เลยมีความกลัวกับการสอนลูกเพราะภาษาก็ไม่เก่งการสื่อสารก็ไม่สะดวกห่างไกลความเจริญนิดหน่อยคะ(555)แต่ก็พยายามต่อไปเช่นกันคะเพื่อลูก

Comment by Bogies & Mom on January 24, 2011 at 11:16pm: ดีใจด้วยจร้า ความรู้สึกเดียวกันเลยจร้า ตอนนี้ลูกพอพูดได้ หลายคำแล้ว แต่ไม่ได้พูดเป็นต่อยหอยเหมือนคนอื่นเค้า ป้าๆ ของเรา ยายของลูกชายบอกว่าน้องเค้าสับสนสองภาษาไม่ยอมพูด แต่เรายังเชื่อและพร้อมสู้ต่อไป แม้ภาษาอังกฤษยังไม่ก้าวหน้าเท่าไหร่ สู้ต่อไปคุณแม่

Comment by แม่มิ้นมาย on January 20, 2011 at 3:48pm: เราก็เป็นครอบครัวใหญ่เหมือนคุณแม่แอนฟิลล์ เรา OTOL คนอื่นพูดไทยกลาง อีสาน ตอนนี้เรากำลังอยู่ในช่วงกลัวคนอื่นจะมองว่าดัดจริต ภาษาอังกฤษผุบๆโผล่ๆ ตลอด เรายังกังวลที่ต้องตอบคำถามยอดฮิต ที่ว่าจะทำให้ลูกยิ่งพูดช้า?

Comment by พัชรนันท์ on January 20, 2011 at 12:25pm: ดีใจด้วยจริงๆคะ ปลื้มอ่ะเนอะ มีกำลังใจอีกเป็นกองเลย

สามีเราก็เป็นคนเหนือที่พูดกลางชัด ... พ่อสามีบอกว่า "พูดไทยกลางกับลูกทุกคนตลอดตั้งแต่เด็กจนทุกวันนี้ ภาษาเหนือเค้าพูดได้เองจากสภาพแวดล้อม" (อยู่บ้านเจอพ่อพูดกลางเจอแม่พูดเมือง)...ก็หลักการเดียวกับสองภาษาของเราเนี่ยแหละเนอะ ตอนนี้คุณแม่โบว์ก็พูดอังกฤษ ให้คุณพ่อพูดไทยกลาง ลูกจะได้เป็นเด็ก 3 ภาษาไงค่ะ ได้เปรียบคนอื่นนะเนี่ย

Comment by แม่น้องเมตร on December 3, 2010 at 10:16pm: อ่านแล้วมีกำลังใจคะ ตอนนี้พัฒนาถึงไหนแล้วคะ
จะตามอ่านคะ

Comment by แม่หนูแมมมี่ on October 11, 2010 at 8:10am: ดีใจด้วยจริงๆๆค่ะ ขอให้ประสบความสำเร็จยิ่งๆๆขึ้นไปค่ะ ส่วนตัวเอง ลูกสาวกำลังจะ 10 เดือน เริ่มพูดอังกฤษกับลูก 2 คน ให้คุณพ่อกับคนอื่นๆๆพูดไทยค่ะ ก็จะพยายามต่อไปเหมือนกันค่ะ

Comment by แม่ขวัญ on October 9, 2010 at 4:22pm: ยินดีด้วยนะ แต่ขวัญสิ โดนพ่อตัวเองด่าเต็มๆเลยวันนี้ อย่าดัดจริตให้มันมากนัก เราก็เสียใจนะที่การที่เราสอนลูกแม่จะไม่เต็มที่ การเรียนรู้เป็นสิ่งที่ดี แต่กับโดนกดดันค่ะ และคนรอบข้างไม่เข้าใจ ท้อจนเหนื่อยใจมากเลยค่ะ พอเราให้เหตุผล ก็โดนบ่นหาว่าเถียงคำไม่ตกฟาก อวดดี อ้าวเป็นงั้นไป จริงทัศนคติไม่ตรงกันในเรื่องเรียน พอจะส่งคนโตไปเรียนพิเศษ แค่ 2 ชม หาว่ายัดเยียดเด็กอีก (โอ้ย จะบ้าตาย!!! ) อยู่บ้านพอหลานคนโตกวน ก็บอกให้เอาไปไกลๆๆ คนเป็นแม่อย่างเราทำไม่ถูกเลยอ่ะ T-T

Comment by แม่น้องโอม on September 30, 2010 at 9:40am: เคยอยู่ในระยะนี้เหมือนกันค่ะ เหมือนระยะวัดใจ
ก็มีมรสุมจากคนรอบข้างเหมือนกันค่ะ แต่ก็แค่ทำให้เครื่องสะดุดไปบ้าง
แต่ตอนนี้ Keep walking ka.