27 เมษายน 2553 วันที่สอง สำหรับนายฟีโฟ้

[แม่ปุ๊]

วันนี้ท่าทางฟีโฟ้คุ้นเคยกับภาษาที่สองมากขึ้น เพราะเมื่อวานพูดภาษาที่สองทั้งวันเลย โดยไม่มีภาษาไทย หักดิบเลยนะเนี่ย โชคดีที่อยู่กับแม่แค่สองคนเลยไม่ค่อยเขินอายเท่าไหร่นัก แต่ก็ขำๆดี เวลานึกศัพท์ไม่ออก ก็เงียบมันซะยังงั้นเลยแม่อ่ะ

วันนี้ ป้อนศัพท์เพิ่มเติมอีกหลายคำ แต่เป็นสิ่งของที่อยู่ในบ้านล้วนๆ และที่เกี่ยวข้องกับชีวิตประจำวันที่ฟีโฟ้ต้องเจอทุกวัน แต่ปัญหาที่เจอวันนี้คือ เวลาฟีโฟ้งอแง ร้องไห้ อยากเอาโน่นอยากเอานี่ เวลาจะดุลูก ปุ๊นึกศัพท์แทบไม่ออกเลย อยากเปลี่ยนโหมดตัวเองให้เป็นภาษาไทย ไว้ดุลูก ก็กลัวว่าจะทำให้ลูกงง! เลยได้แต่ใช้ภาษามือแล้วก็เบี่ยงเบนความสนใจของลูกให้ไปทำอย่างอื่น สรุปว่าวันนี้เหนื่อยมากๆ เรยย

แต่กำลังใจก็มาเต็มๆ เมื่อนึกสนุกลองพูดกับฟีโฟ้ว่า

FeeFo, Give me your shoe,please.

พร้อมกับทำท่าทางภาษามือไปด้วย พูดรอบแรกทำหน้างงๆ แต่จ้องหน้าแม่อยู่สักพัก แม่ก็พูดย้ำอีก ย้ำอีก 4 5 6 ครั้ง ฟีโฟ้ก็ยิ้มแล้วเดินไปหยิบรองเท้ามาให้

ดีใจมากๆ เลยค่ะ ได้เท่านี้ก็เยี่ยมมากๆ แล้วจ้าลูก แต่คุณๆค่ะ ฟีโฟ้ไม่ได้หยิบรองเท้ามาคู่เดียวเท่านั้นนะคะ รองเท้ากี่คู่มีอยู่ในบ้าน มาหมดเรยยค่ะ เหนื่อยแม่เก็บอีกเหมือนเคย

555....