เว็บทั้งหมดจะย้ายไปที่ www.2pasa.com แล้วนะครับ ตามไปที่นั่นได้เลย

หมู่บ้านเด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้

หมู่บ้านเด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้ - สองภาษาดอทคอม

สอนลูกเองก็ได้...ง่ายจัง10 : เดินทางไกลไปกับครอบครัว

ฉิก : หวัดดีครับ หลังจากยกตัวอย่างไป 2 cases แล้ว คิดว่าผู้อ่านทุกท่านคงมีคำตอบในใจกันบ้างพอสมควรแล้ว เอ้า! คราวนี้เฉลยได้แล้วมั้งครับคุณป้อม

ป้อม : ไม่เฉลยครับ!!!

ฉิก : !!! ???

อ้าว! เบี้ยวเฉยเลย แล้วคราวนี้จะมามุขไหนอีกละเนี่ย หรือว่าจะเล่าcaseที่3 ต่ออีกเหรอครับ

ป้อม : ปล่าวครับ ไม่ได้คิดจะเล่นตัวอะไรเลยครับ
คืองี้ ที่ผมเล่ามาให้ฟังทั้ง 2 casesเนี่ย อยากให้ทุกคนลองคิดตาม และ พยายามหาคำตอบตามความเข้าใจของแต่ละคนดูน่ะครับ

เพราะจริงๆแล้ว "คำตอบ" ที่คุณคาดหวังจะได้จากผมน่ะ มันไม่ได้สำคัญไปกว่า "กระบวนการแสวงหาคำตอบ"ด้วยตัวคุณเองเลยนะ

ที่ผมเล่าๆมาตั้งเยอะแยะเนี่ย ไม่ได้คาดหวังให้คุณ"เชื่อ"
แต่อยากให้ฝึกพิจารณาข้อมูลทุกสิ่งอย่างรอบด้าน วิเคราะห์ และ ไตร่ตรองปัญหาอย่างรอบคอบ และ พยายามฟัง"เสียงข้างใน" ตัวคุณเองด้วย
แล้วคุณก็จะได้คำตอบที่เหมาะสม และ ดีที่สุดสำหรับตัวคุณเอง มากกว่าที่จะได้จากผมเอง

อีกอย่างเรื่องปัญหาพฤติกรรมเด็ก หรือ ปัญหาชีวิตของแต่ละคน มันไม่ใช่โจทย์คณิตศาสตร์ หรือ ปัญหาอะไรเอ่ยนะครับ
มันไม่ได้มีถูก-ผิด ดี-ชั่ว ขาว-ดำ ชัดเจน
และ มันก็ไม่ได้มีคำตอบ และ วิธีแก้ปัญหาแบบในหนังสือ Howto ที่ชอบบอกเราว่าต้องทำอย่างงั้น อย่างงี้ 1 2 3 4...บลา บลา บลา...อะไรแบบนั้น

เพราะ ชีวิตคนเราไม่ใช่สิ่งตายตัว
ไม่มีใคร ครอบครัวไหน ที่เหมือนกันเลยซักรายเดียว
อย่าลืมนะครับว่า ชีวิตของแต่ละคน ต่างก็เป็นผลรวมมาจาก "ชุดประสบการณ์ชีวิต" ที่แตกต่างกันมากเหลือเกิน

ดังนั้น มันจึงไม่มีคำตอบสำเร็จรูปที่ใช้ได้กับทุกคน
แล้วคุณยังจะให้ผมเฉลยปัญหาอะไรอีกล่ะ

ฉิก : โอ้วววววว!!!!! ขอโต้ด ! ผมผิดไปแล้วก๊าบ ที่อยากได้อะไรที่มันย่อยง่ายๆ เคี้ยวสะดวกๆ แบบว่าจำเอาไปใช้ได้เลย แต่ผมคงไม่ผิดนะครับที่ยังอยากรู้แนวทางในการ"มอง"ปัญหาจากคุณน่ะครับ

ป้อม : OK อย่างนั้นค่อยคุยกันได้หน่อย
แต่อย่างที่บอก เรื่องอย่างนี้มันไม่ได้มีถูก-ผิด บางทีคำตอบในใจคุณอาจจะดีกว่าของผมเยอะก็ได้

เวลาที่พ่อแม่พาเด็กคนนึงมาพบเราด้วยปัญหาพฤติกรรมเนี่ย
ผมมักจะมองว่ามันเป็นจาก
1 ลักษณะบางอย่างของเด็กเอง เช่น เด็กบกพร่องในการเรียนรู้(LD) เด็กสมาธิสั้น เด็กออติสติก เป็นต้น
2 ลักษณะความสัมพันธ์ของคนในครอบครัว

ส่วนตัวผมมักจะมองตรง"ความบิดเบี้ยว"ของความสัมพันธ์ในครอบครัว มากกว่าที่จะสนใจตัวพฤติกรรมของเด็กที่พ่อแม่มองว่าเป็นปัญหา

เพราะพฤติกรรมของเด็กส่วนใหญ่มักจะเป็นปลายทางของปัญหา ซึ่งมีต้นตอมาจากมีปัญหาความสัมพันธ์ของคนในครอบครัว ซึ่งบางทีพฤติกรรมเจ้าปัญหาบางอย่างที่ดูไม่มีอะไร อาจจะเป็นชนวนเหตุถึงกับทำให้บ้านแตกได้เลยนะครับ ถ้าความสัมพันธ์ของคนในบ้านง่อนแง่นเต็มที

หากเราแก้ไขปัญหาตรงนี้ได้ เจ้าพฤติกรรมเหล่านี้ก็มักจะหายไปด้วยซะอย่างงั้น

บางทีไม่ต้องอะไรมาก ขอเพียงแค่ความเข้าใจจากคุณพ่อคุณแม่เอง ก็ทำให้อะไรๆดีขึ้นเยอะแล้วครับ

และ ถึงแม้ว่าเราจะแก้ปัญหาให้เขาไม่ได้มากนัก แต่ถ้าหากเราสามารถทำให้คุณพ่อคุณแม่และลูกๆ กลับมามีความรัก ความเข้าใจ และ อยู่ร่วมกันในครอบครัวอย่างมีความสุข มันก็เป็นสิ่งที่สำคัญกว่าการมุ่งหวังที่จะไปจัดการพฤติกรรมนั้นๆเพียงอย่างเดียว



ฉิก : แล้วส่วนใหญ่ปัญหาพฤติกรรมพวกนี้มักมาจากอะไรเหรอครับ

ป้อม : ต้นตอก็มาจาก"ความคาดหวัง"น่ะครับ

เวลาที่พ่อแม่พาเด็กที่มีปัญหามาหาผม พวกเขาก็มักจะโทษโน่น โทษนี่ประจำเลย มีตั้งแต่โทษตัวเด็กเอง โทษรร. โทษพี่เลี้ยง โทษปู่ย่าตายาย บางทีก็ไปโทษ"แพะ"ที่มันไม่รู้อีโหน่อีเหน่อะไรเลย อย่างโทรทัศน์ คอมพิวเตอร์ เกมออนไลน์ ก็โดนอยู่เรื่อย

ที่เขาลืมไปก็คือ โทษตัวเองล่ะครับ

ที่ผมได้ยินบ่อยๆ ก้อคือ คุณพ่อคุณแม่เหล่านั้นมักจะชอบ"ขยาย"ปัญหา ให้ดูเลวร้ายเกินจริงเสมอ
เด็กที่ผมเห็นมักจะเป็นเด็กที่อาจจะมีพฤติกรรมที่ไม่สบอารมณ์พ่อแม่อยู่บ้าง
แต่เด็กเหล่านั้นผมก็ยังมองว่าเขายังเป็นเด็กที่ไม่ได้"เลวร้าย"อะไรแบบที่พ่อแม่เขาว่าเลยนะครับ

บางคนอาจจะเรียนดีในระดับหนึ่ง พ่อแม่ก็บอกว่า โง่ ห่วย หัวทึบ ขี้เกียจ
บางคนอาจจะยังควบคุมตัวเองได้ไม่ดีนัก พ่อแม่ก็จะหาว่า ซน ดื้อ เกเร ก้าวร้าว ไม่เชื่อฟังพ่อแม่เลย
บางคนอาจยังไม่มีทักษะด้านสังคมที่เพียงพอ พ่อแม่ก็จะบ่นว่า เก็บตัว ขี้อาย ไม่คบใคร
บางคนอาจจะทำอะไรพลาดไปบ้าง พ่อแม่อาจตราหน้าเขาว่า "เลว" ไม่มีอะไรดีเลยซักอย่าง

ทั้งนี้ทั้งนั้น ก็ต้องเห็นใจพ่อแม่ด้วยนะครับ เพราะ เขามีเวลาใกล้ชิดอยู่กับเด็กมากกว่าคนนอกอย่างผม ที่สำคัญคือเขามี"ความรัก"ในตัวเด็กอย่างสุดซึ้ง แต่สิ่งที่จะตามมาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เลย คือ "ความเป็นเจ้าของ" จนลืมไปว่าเด็กเขามีชีวิตเป็นของตัวเขาเอง ไม่ได้เป็นส่วนขยายของพ่อแม่ และ "ความคาดหวัง"ที่ก่อให้เกิดความตึงเครียดตามมา เมื่อไม่ได้อะไรอย่างที่หวัง

เรื่องความคาดหวังนี่ มีพ่อแม่บางคนวาดฝันไว้ว่า ชีวิตครอบครัวต้อง"สมบูรณ์แบบ"เหมือนในนิยาย ครอบครัวต้องสงบสุข ยิ้มแย้มแจ่มใสกันตลอดเวลา สมาชิกในครอบครัวรักใคร่กลมเกลียว ลูกๆว่านอนสอนง่าย ตั้งใจเรียน ไม่เกเร และ ไม่มีอุปสรรคปัญหาใดๆมาแผ้วพานเลยตลอดปีตลอดชาติ หากคุณคิดเช่นนั้น ก็เตรียมใจรับความผิดหวังได้เลยครับ

เพราะที่จริงแล้ว ชีวิตครอบครัวมันก็เหมือนกับ การเดินทางไกลไปในดินแดนที่เราไม่รู้จักน่ะครับ เราไม่มีทางรู้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างในระหว่างทาง ที่สำคัญก็คือ เราต้องมีสติ และ พร้อมที่จะร่วมกันฝ่าฟันปัญหา และ อุปสรรคที่จะถาโถมเข้ามาเรื่อยๆตลอดการเดินทางนั้นๆ จึงจะไปถึงจุดหมายปลายทางได้

อย่างไรก้ตาม ความสุขก็มักจะเกิดขึ้นได้เสมอในระหว่างทางนั้นๆ
แม้ว่าจุดหมายปลายทางจะยังมืดมนไม่รู้แน่ชัด แต่ความสุขระหว่างทาง ณ ปัจจุบันนี้ เราสามารถร่วมกันดื่มด่ำมันได้อย่างแน่นอน

สิ่งที่ควรทำเมื่อเกิดปัญหาขึ้น ก็คือ ลุกขึ้นมายอมรับความจริง ไม่ต้องโทษใครทั้งสิ้น แต่ให้เราปรับปรุงตัวเราเองก่อน ชีวิตครอบครัวก็จะพร้อมที่จะเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง

ฉิก : อืมมมมมม เยี่ยมมาก แต่ตกลงเราก็ยังไม่ไปถึงไหน ไม่ได้พูดถึง 2cases นั้นอยู่ดี เฮ้อ!!!!! สงสัยคงต้องมาต่อกันครั้งหน้าแล้วล่ะครับ









pomjom.bloggang.com
Create Date : 05 กุมภาพันธ์ 2552

Views: 51

Comment

You need to be a member of หมู่บ้านเด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้ to add comments!

Join หมู่บ้านเด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้

--oO--

สแกนโค้ด แอดไลน์ @2pasa แล้วลุ้นของรางวัลรวมคลิปเวิร์กช็อปทั้งหมด

Events

หนังสือในชุดเด็กสองภาษา



© 2024   Created by ผู้ใหญ่บิ๊ก.   Powered by

Badges  |  Report an Issue  |  Terms of Service