ใครเป็นอย่างนี้บ้างเริ่มท้อแล้ว

[August Jank]

คุยกับลูกเป็นภาษาอังกฤษมาตั้งแต่ 1.2 ขวบ ตอนนี้ก็2ขวบแต่แล้วแต่เรายังไม่ไปถึงไหนกันเลยรู้สึกว่าภาษาอังกฤษของแม่จะตามหลังภาษาไทยของลูกมาก ตอนนี้เลี้ยงลูกเองอยู่ด้วยกัน 2 คน พ่อทำงานต่างจังหวัด ต้องจัดการอะไรกับลูกเองทุกอย่าง ตอนนี้ลูกก็อยู่เนอสตอนเช้าไปส่งตอนเย็นก็ไปรับได้คุยกับลูกเป็นภาษาอังกฤษช่วงตอนเช้ากับตอนเย็นเท่านั้นกว่าจะกลับถึงบ้านก็เป็นทุ่มแล้วทำโน่นนี่ก็ได้เวลานอนพอดีวันเสาร์อาทิตย์ก็ได้อยู่ด้วยกันรอบข้างคุยกันเป็นภาษาไทยหมดมีแต่แม่ที่ความรู้น้อยเหลือเกินยิ่งนึกคำที่จะมาพูดก็ยากเทียบกับภาษาไทยของลูกแล้วไปไกลเหลือเกินทั้งที่ตั้งใจว่าวันนี้จะต้องพูดภาษาอังกฤษทั้งวันให้ได้เพราะต้องการให้ลูกได้รับเต็มที่ไม่รู้กดดันเกินไปหรือเปล่าบางครั้งพูดผิดลูกก็เข้าใจแม่เดาความหมายของแม่ได้แต่แม่ซิเหนี่ือยเหลือเกินปริ้นประโยคในห้องภาษาอังกฤษไปก็เยอะแต่เวลาท่องได้หน้าลืมหลังยังไงไม่รู้ แต่ลูกก็ไม่ต่อต้านบอกให้พูดอะไรก็พูดตาม เช่นเขาถามนี่อะไร เราก็ก็ใหม่ 

What is it?  เขาก็พูดตาม แต่สักพักก็จะถามใหม่นี่อะไร บางที่ก็กินน้ำเราก็จะพูดนำก่อนว่า Give me แล้วเขาก็ต่อ น้ำ please.

เราก็ say again ก็นำเขาใหม่  Give me some water please. บางครั้งก็ได้บางครั้งก็ลืมเป็นเพราะช่วงหลังเราใช้ภาษาไทยกับเขามากเกินไปก็ได้คือวันไหนเหนื่อยก็จะพูดไทยกัน แต่เวลาถามไทยก็ตอบไทยนะ ถามอังกฤษก็จะตอบอังกฤษ  ไม่ว่าอะไรขึ้นต้นด้วย

Do you......................? เขาก็จะตอบ yes หมดเลยจะแก้ยากเหมือนเคยชินว่าจะตอบอย่างนี้ 

ตั้งใจจะให้ภาษาเขาเต็มที่แต่ตอนนี้ตัวแม่เริ่มท้อแล้วตามภาษาลูกไม่ทันเลยได้ใหม่มาทุกวัน ใครมีประสบการณ์ช่วยแนะนำหน่อยค่ะ

ขอบคุณค่ะ

 

[แม่ข้าวหอม]

สู้ๆค่ะ อย่างน้อยคุณแม่ก็โชคดีกว่าแม่ข้าวหอมที่สามารถเลี้ยงลูกเองเต็มเวลา ท้อได้แต่อย่าถอยนะค่ะคุณแม่สู้ๆค่ะ

[nuntaka chantorn]

เข้ามาให้กำลังใจค่ะ สู้ ๆ นะคะ

[แม่เพ่ยขอแจม]

ไม่ต้องพุดตลอดเวลาดีไม๊คะ...ถอยกลับมาก่อน เอาเป็นช่วงกิจกรรมแทน เช่น พูดเฉพาะช่วงเวลาที่อาบน้ำก่อน..ส่วนเวลาอื่นๆก็พูดไทยไป  คุณแม่ก็สะสมคำศัพท์เกี่ยวกับกิจกรรมในห้องน้ำไปเรื่อยๆ พูดกันจนชิน ก็ค่อยๆขยับไปยังช่วงอื่นๆ เช่นตอนทานข้าว  ตอนเล่น ทีละน้อยไปเรื่อยๆ จะได้ไม่กดดันและไม่ต้องหาคำศัพท์คราวละเยอะมากๆ  แล้วเวลาเล่านิทานก่อนนอนก็เล่าเป็นภาษาอังกฤษบ้างก็น่าจะไปไหวนะคะ

อย่าท้อ อย่าหมดกำลังใจนะคะ เหนื่อยนักก็พักก่อนค่ะ

[มาม๊าน้องบุหลัน]

การที่คุณแม่ตั้งใจจะให้ภาษาเขาเต็มที่เป็นเรื่องดีค่ะ แต่ในขณะเดียวกันคุณแม่ก็กำลังกดดันตัวเองอยู่นะคะ ซึ่งหมาม๊าน้องบุหลันก็เคยเป็นแบบนี้มาก่อนค่ะ แต่อาการนี้แก้ไม่ยากค่ะ ก่อนอื่นคือคุณแม่ได้อ่านหนังสือเด็กสองภาษาครบทุกเล่มแล้วยังค่ะ ถ้ายังขอให้เริ่มจากการอ่านหนังสือให้ครบก่อนค่ะ ใจเย็นๆ ค่อยๆทำความเข้าใจกับแนวคิดการสร้างเด็กสองภาษาบนวิถีธรรมชาติของคุณบิ๊กให้ดีค่ะ ต่อมาก็คือสิ่งที่คุณแม่กำลังเจอไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเลยค่ะ หลายต่อหลายครอบครัวที่เจอด่านทดสอบกำลังใจด่านนี้แล้วก็ผ่านมันไปได้อย่างงดงาม แต่การจะผ่านมันไปได้ก็ขึ้นอยู่กับตัวคุณแม่เองค่ะ คุณแม่ต้องหาจุดที่เหมาะสมของตัวเองให้เจอนะคะ ไม่ต้องเร่งรีบ ไม่ต้องกดดันตัวเอง ขอให้มีความสุขในทุกกิจกรรมที่ทำร่วมกันกับลูก

[Ju (Jui Jui's mommy)]

ใจเย็นค่ะ คุณแม่ working mom จะเจอปัญหานี้อยู่เหมือนกัน ส่วนตัวคิดว่าปล่อยไปตามธรรมชาติ ไม่เร่งรัดจนอึดอัดให้เสียบรรยากาศการเรียนรู้ที่ดีสำคัญที่สุด จะได้มากได้น้อย เรื่องภาษาต้องอาศัยความต่อเนื่องและการฝึกฝน เก็บเล็กผสมน้อยไปเรื่อยๆ ดีกว่าค่ะ น้องยังเล็ก อยู่ในวัยเรียนรู้การใช้ชีวิต การแบ่งปันความรัก การใช้ชีวิตร่วมกันในสังคม ครอบครัว สำคัญที่สุดค่ะภาษาที่สองค่อยๆ เสริมไปเรื่อยๆ ดีกว่าค่ะ

ให้กำลังใจนะคะ