ถอยมาหนึ่งก้าว

[โอ๋...จัง]

  เจอความกดดันจากรอบข้างแม้กระทั่งคนที่ร่วมคิดวางแผนอนาคตให้ลูก เมื่อลูกยังไม่พูดได้มากและออกเสียงได้ไม่ชัดเท่าเด็กในวัยเดียวกัน และจากการอ่านหนังสือเด็กสองภาษาเล่มอื่นๆ พ่อแม่บางคนก็ไม่ได้ใช้ภาษาอังกฤษกับลูกตลอดเวลา พี่บิ๊กเองก็บอกเสมอว่าให้เลือกตามความเหมาะสม เราจึงถอยมาหนึ่งก้าว

 คืนหนึ่งระหว่างอ่านนิทานภาษาไทยให้ลูกฟัง ตัดสนใจถามลูกว่า "หนูอยากให้แม่พูดกับลูกอย่างนี้ตลอดไหม" ลูกมองหน้าเราแล้วพยักหน้า เราปรึกษาสามีและตัดสินใจค่อยๆพูดภาษาไทยกับลูก อีกอย่างเราต้องย้ายจากนครศรีฯไปปากช่อง ซึ่งภาษาเดียวที่ลูกจะได้ยินคือภาษากลาง พัฒนาการด้านการพูดของลูกน่าจะดีขึ้น

 ผ่านมาเกือบห้าเดือน ลูกชายขยันพูดขึ้นมาก(ไม่ค่อยชัดหรอกค่ะ ต้องตั้งใจฟัง) แต่เราก็ไม่ทิ้งภาษาอังกฤษ พ่อเค้าห่วงกลัวลูกลืม เราก็ใช้วิธีให้ดูการ์ตูนอังกฤษแทน(สำเนียงดีกว่าแม่เยอะเลย...) มีการทดสอบเป็นระยะ(เล่นทีเผลอ) เช่น ตอนอาบน้ำก็พูดภาษาอังกฤษ soap your self ,   soap your butt , turn your back to mom เค้าก็ทำได้นะคะ  ยิ้มด้วย บางทีพูดอังกฤษตามอีกต่างหาก

  คาดว่าที่ลูกชายไม่พูดน่าจะเนื่องจากรับสามภาษาคือพ่อ-กลาง แม่-อังกฤษ ปูย่าและคนรอบข้าง-ใต้  จึงทำให้สับสน

แต่พอย้ายมาปากช่อง เหลือภาษาเดียวคือภาษากลาง การพูดของลูกจึงดีขึ้น

  ยังมุ่งมั่นที่จะสอนภาษที่สอง ภาษาที่สามให้ลูก(เมื่อลูกพร้อม) อยากเรียนภาษาจีนไปพร้อมๆกับลูกค่ะ แต่ะก็จะปรับให้เข้ากับตัวเองและลูก ไม่หักโหมเหมือนตอนแรก ตอนนี้มีความสุขค่ะที่ได้สอนลูกเกี่ยวกับทุกๆเรื่องเป็นภาษาไทย(เพราะไม่เก่งอังกฤษ บางเรื่องคงไม่สามารถอธิบายได้ชัดเจนแน่ๆ)

  เป็นกำลังใจให้พ่อแม่ทุกคนค่ะ การที่เราถอยมาหนึ่งก้าวไม่ได้แปลว่าเราไม่ประสบความสำเร็จ เราถอยมาเพื่อหาทางอื่นที่เหมาะสำหรับเราเพราะทางเดินที่เราเลือกอาจไม่เหมาะกับเรา เราสามารถหาเส้นทางใหม่ที่กำลังดีต่อความสามารถของเราให้ไปถึงจุดหมายอย่างที่เราไม่เหนื่อยเกินไปนัก

 

[แม่เนเน่&ริว]

لเห็นด้วยอย่างมากคะ ตอนแรกลูกเราไม่พูดเลยคะ ทุกคนคิดว่าลูกเป็นอะไรรึเปล่า โดนเข้าไป สามภาษา คงงงคะไปปรึกษาหมอหมอบอกให้ใช้ภาษาไทยไปก่อน แล้วตอนนี้สองขวบแล้ว พอเข้าใจภาษาอังกฤษแล้วพูดไทยได้เยอะมากภาษาจีนก็ได้คะ พี่พูดอังกฤษก็ตามคะ ง่ายกว่าตอนที่ยังไม่พูดอีกคะสบายๆ ดีกว่าคะพยายามทีละเล็กละน้อยก็ได้สักวันคะ