และแล้ว....ก็หันกลับมามองตัวเอง

[MamaNoi&Porjai]

เมื่อเดือนที่แล้วค่ะ ไปซื้อของที่ห้างแห่งหนึ่งแล้วเข้าห้องน้ำ ระหว่างยืนล้างมืออยู่ ได้ยินเสียงแม่ลูกคุยกันในห้องน้ำค่ะ

ลูกชาย : เอาอีกแม่ เอาทิชชูอีก

แม่: พูดว่า more ซิครบลูก

ลูกชาย: เอาอีก

แม่: more ลูก more

ลูกชาย: more

จากนั้นก็ออกมาจากห้องน้ำ ตัวเองก็เลยยิ้มทักทายแล้วถามว่ากี่ขวบแล้วคะ คุณแม่ตอบว่า สามขวบกว่า ค่ะแต่ไม่ยอมพูดเลย คุณครูที่รร.บ่นว่าทำไมลูกคุณไม่ยอมพูดภาษาอังกฤษเลย

ตัวเองถามต่อว่า คุณแม่สอนลูกสองภาษาด้วยรึเปล่าค่ะ

คุณแม่ตอบว่า เปล่าค่ะ พอดีส่งลูกเรียน รร.อินเตอร์ตั้งแต่สองขวบ แต่ครูฝรั่งบอกว่าให้พ่อแม่พูดภาษาอังกฤษกับลูกที่บ้านด้วย เพราะไม่งั้นลูกจะไม่ยอมพูดที่รร. และพูดไม่ได้เลย

อ้าว...เป็นงั้นไป ส่งลูกไปเรียนรร.อินเตอร์พูดภาษาอังกฤษกับครูฝรั่ง แต่ครูสั่งให้พ่อแม่พูดด้วย......แล้วตัวเองก็กลับมานั่งคิด แล้วจะส่งไปทำไมเนี่ย (เสียเงินตั้งแพง อิอิ)

พออ่านมาถึงตรงนี้....เริ่มเห็นแล้วใช่มั้ยคะ ว่า รร.เป็นแค่บางส่วนเท่านั้น ที่เหลือคือที่บ้าน พ่อแม่ และสภาพแวดล้อม

ก็เหมือนกันกับการที่เราเรียนภาษาอังกฤษที่รร.ไทย ครูก็สอนได้ดี ทั้งแกรมม่า ไวยากรณ์ สนทนา แต่พอกลับมาที่บ้านเราไม่ได้ใช้ ออกนอกบ้านเราไม่ได้ใช้ คนในสังคมส่วนใหญ่ไม่ได้ใช้(เพราะไม่ใช่ภาษาราชการ หรือภาษาพ่อภาษาแม่)........พอเนิ่นนานไป.....เราก็ลืม........ แถมหลายๆ คนแทนที่จะโทษตัวเอง แต่ หันกลับไปโทษระบบการศึกษา อย่างโน้นอย่างนี้

และแล้ว....เมื่อได้อ่านหนังสือของคุณบิ๊ก ก็ได้หันกลับมามองตัวเอง เราเนี่ยภาษาก็แย่ (ไม่โทษอะไรทั้งนั้น เพราะทุกอย่างเราทำเช่นนั้น จึงเป็นเช่นนี้ 5555) แต่ก็อยากให้ลูกได้ จึงได้เริ่มไปพร้อมๆ กับลูก (ต้องขอขอบคุณ คุณบิ๊กกับแนวคิดเด็กสองภาษาพ่อแม่สร้างได้ค่ะ) ก่อนอื่นเราต้องเริ่มจาก ความเชื่อ เชื่อว่าทำได้จริง มีจริง ...แล้วก็เริ่ม

น้องพอใจเริ่มสองภาษา แบบผิดๆถูกๆตอน ขวบกับหกเดือน จากนั้นอีกสองเดือนก็เข้าร่วมเวิร์คช็อป10 เราจริงเริ่มนับหนึ่งใหม่พอกลับมาบ้านก็ตกลงกันว่าให้คุณพ่อใช้ OPOL ส่วนคุณแม่ก็ป้อนศัพท์ให้เรื่อยๆ พอทำได้ซัก 3-4 เดือน ...เอ้..ทำไมภาษาไทยไปโลดขนาดนี้ แม่ก็เลยตัดสินใจใช้ OTOL ด้วย เพราะลูกจะได้เจอกับคุณพ่อก็แค่สัปดาห์ละครั้ง น้องพอใจอาจจะไปได้ช้าๆ หรือช้ามากๆ แต่เราก็ไม่ท้อนะคะ เราทำไปเรื่อยๆ ทำให้เต็มที่ พอดีๆ และสม่ำเสมอ ถึงตอนนี้พอใจยังมีภาษาไทยบนมาบ้าง อาจเพราะ ยังนึกคำหรือประโยคไม่ออก(แอบเข้าข้างตัวเอง... เข้าข้างลูกด้วย อิอิ)

เป็นกำลังใจให้พ่อแม่ที่เริ่มภาษาที่สองกับลูกนะคะ เราเดินไปด้วยกัน รร.ให้พื้นฐานค่ะ ที่เหลือ(และที่สำคัญ) คือการต่อยอดจากที่บ้าน พ่อแม่ และสภาพแวดล้อม

[อ้อม&ปาล์มมี่]

ฮั่นแน่! บ้านนี้ชมกันด้วย อิอิ ^_^

[Por-Jai's DAD.]

เพิ่งรู้นะเนี่ย....ว่าเขียนบล็อกได้น่าอ่านทีเดียว

[อ้อม&ปาล์มมี่]

เราจะเดินไปด้วยกันค่ะ

[anutra bualuang]

พ่อแม่มีบทบาทที่สุดค่ะ..ลูกจะเป็นยังไงก็อยู่ที่เราปั้น..

ไม่เก่ง..แต่เชื่อมั่นค่ะว่าลูกทำได้..ช้าหรือเร็ว..ไม่สำคัญ

ได้มากได้น้อยก็ดีกว่าไม่ได้เลยยยย

ไม่กดดันตัวเอง..ไม่กดดันลูก...คงมีซักวันที่ฝันแม่เป็นจริง อิอิ

[อรดา พงศ์สุธนะ]

เยี่ยมเลยค่ะ เห็นด้วยกับไอเดียที่พี่หน่อยพูดถึง ว่ารร อินเตอร์ เสียตังค์แล้วทำไมพ่อแม่ต้องมาพูดอังกฤษกับลูกที่บ้านด้วย ค่าเทอมตั้งแพง

การได้ทำตามแนวคิดคุณบิ๊ก ทำให้เราประหยัดตังค์ไปเยอะเลยค่ะ สามารถนำเอาเงินส่วนนี้ไปทำอะไรได้มากมายเลย เพียงขอใ้ห้มุ่งมั่น เราทำได้แน่ๆค่ะ วันละเล็กวันละน้อย

ขอบคุณที่แชร์ปสก.ให้ฟังค่ะ

[วัชรินทร์ แฮดอินตอง]

เห็นด้วยอีกคนค่ะ พัฒนาลูกและพัฒนาตนเองไปพร้อมๆ กัน ได้มากได้น้อย ไม่เป็นไร เรายังมีเวลาอีกเยอะ ขอเพียงอย่าท้อและต้องทำต่อเนื่อง เป็นอีกคนหนึ่งที่ต้องพัฒนาตัวเองอีกเยอะ สู้ สู้ ต่อไปนะคะ เราจะเป็นกำลังใจให้ซึ่งกันและกันค่ะ

[nuntaka chantorn]

เราเองก็ไม่ได้เก่งเหมือนกันค่ะ ภาษาอังกฤษออกจะมีปมด้อยเรื่องนี้ด้วยซ้ำ
แต่ก็พยายามอยู่ผ่าน web นี้แหละคะ ถามไปท่องไปพูดกับลูกคิดว่าเพื่อลูก
ได้น้อยก็ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย

[คุณแม่เอ๋]

เห็นด้วยค่ะ พ่อแม่ไม่ควรหวังพึ่งโรงเรียนอย่างเดียว เราเองต้องพยายามสร้างบรรยากาศของการเรียนรู้ด้วยค่ะ เพราะยังไงลูกก็ใกล้ชิดเรามากกว่าคุณครูที่ต้องดูแลเด็กหลายคน