เราเป็นกันบ้างหรือเปล่าหน๊อ.......ทัศนคติบอด

[supawadee]

ได้รับ forward เมลล์มาเลยขอเอามาให้เพื่อนๆอ่านด้วย คงมีจิ๊ดๆในใจกันบ้างไม่มากก็น้อยนะคะ

"ทัศนคติบอด"
ชนะโทรไปบริษัทนี้
เป็นหนที่สองในรอบสัปดาห์นี้
บริษัทนี้เป็นลูกค้ารายใหม่ที่เขากำลังติดตามเรื่องอยู่
เสียงของโอเปอร์เรเตอร์ซึ่งรับสายด้วยเสียงที่เป็นมิตรและอ่อนโยนกล่าวว่า
' สวัสดีคะบริษัทเอบีซีอิงค์ ยินดีต้อนรับคะ '
คุณชนะกล่าวว่า
' ผมขอเรียนสายกับคุณสมจิต ผู้อำนวยการฝ่ายทรัพยากรมนุษย์หน่อยครับ
'
โอเปอร์เรเตอร์กล่าวทักขึ้นมาว่า ' นั่นคุณชนะใช่ไหมคะ '
ชนะรู้สึกแปลกใจความสามารถในการจดจำเสียงของพนักงานคนนี้ได้

เขากล่าวตอบด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความประทับใจ

' ใช่แล้วครับ ขอบคุณที่จำได้ครับ '
เธอกล่าวว่า ' ยินดีคะ ดิฉันจะโอนสายให้นะคะ '


หลังจากที่ชนะสนทนาเรื่องงานกับสมจิตจบ
ชนะจึงถามสมจิตขึ้นมาว่า
' คุณสมจิต ผมขอชม พนักงานรับ
โทรศัพท์ของคุณหน่อยครับ เธอเก่งจริงๆเลยที่จำเสียงผมได้

เป็นการให้บริการ ที่เกินความคาดหวังของผมจริงๆ เลยครับ
ผมเองไม่ได้เป็นลูกค้าประจำ
และก็ไม่ได้โทรมาบ่อยๆ ขนาดที่ เธอจะจำเสียงผมได้ด้วย เธอมีเคล็ดลับอะไรครับ '
สมจิตพูดว่า ' เธอชื่อเรณูคะ เธอได้รับคำชมอย่างนี้บ่อยๆ
หากคุณฟังเรื่องของเธอมากขึ้นกว่านี้คุณจะยิ่งประทับใจ
สนใจฟังไหมละคะ '


ชนะรีบกล่าวตอบด้วยความกระตือรือร้นว่า
' สนใจสิครับ
ช่วยกรุณาเล่าให้ฟังหน่อยครับ '

สมจิตเริ่มต้นเล่าอย่างอารมณ์ดี
' คุณเรณู เธอตาบอดคะ
เธอจึงต้องอาศัยการฟังเพียงอย่างเดียว
ทำให้! เธอสามารถจดจำชื่อคนได้ดี
เธออาศัยอยู่ที่สมุทรปราการและมาทำงานที่ออฟฟิศนี่ ซึ่งอยู่แถวดอนเมือง ซึ่งถือว่าไกลมากโดยเฉพาะสำหรับเธอ ซึ่งต้องเดินทางโดยรถเมล์เหมือนคนปกติ ส่วนใหญ่ก็จะมีคนตาดีอย่างพวกเรา
ที่คอยช่วยดูสายรถเมล์
และส่งเธอขึ้นรถ
เธอไม่เคยมาสายเลย และก็ไม่เคยเรียกร้องขอ รถรับส่งแต่อย่างใด ไม่เหมือนพนักงานปกติของพวกเราหลายคน
ตอนที่เราย้ายสำนักงานจากในเมือง ต้องขอรถรับส่งให้ด้วย

แถมหลายๆคนที่มีรถส่วนตัว ก็ยังมาทำงานสาย
พร้อมกับเหตุผลสารพัด คิดแล้วอายแทนคนตาบอดเลยคะ '

เธอหยุดเว้นจังหวะสักครู่ ก่อนจะเล่าต่อว่า
' คุณเรณูมีทัศนคติที่ดีมากๆกับงานของเธอ
เธอเคยเล่าให้ดิฉันฟังว่า สำหรับเธอแล้ว
การรับโทรศัพท์ไม่ใช่งาน แต่มันคือชีวิต
เงินเดือนที่บริษัทให้กับเธอ

ทำให้เธอสามารถเลี้ยงตัวเอง และครอบครัวได้อย่างดี
นอกจากนี้ เธอยังมีเงินเหลือกว่าครึ่งสะสมไว้อีก
ที่จริงแล้วเพื่อนคนตาดีหลายคนเคยหยิบยืมจากเธอในยามฉุกเฉิน

คุณเรณูกล่าวว่า บริษัทเรา เพื่อนร่วมงาน ลูกค้า และสังคมมอบโอกาสให้เธอได้พิสูจน์ว่าเธอมีคุณค่า และสามารถมีส่วนร่วมสร้างสรรค์ประโยชน์ให้กับสังคมได้ เธอบอกว่า เธอพยายามทำงานของเธออย่างสุดความสามารถ ซึ่งรวมทั้งพยายามจำชื่อของผู้ที่โทรเข้ามาด้วย เธอบอกว่า ทุกคืนก่อนเข้านอน เธออยากรีบนอนไวๆ

เพื่อจะได้รีบตื่นขึ้นมาทำงาน เธออดใจรอจะมาทำงานไม่ไหว

แหม!! อย่าหาว่าดิฉันบ่นเลยคะ
แต่พวกตาดีๆอย่างพวกเรากลับภาวนา ให้ถึงวันหยุดเร็วๆเสียนี่กระไร '
สมจิตจบเรื่องด้วยเสียงหัวเราะเบาๆอย่างคนอารมณ์ดี

เมื่อชนะมาเล่าเรื่องนี้ให้กับผมฟังในรถ
ระหว่างที่เราเดินทางไปพบลูกค้าที่นวนคร
ผมจึงเสริมความเห็นของผมไปว่า