บันทึกพัฒนาการของ แม่สองภาษา vs ลูกสองภาษา

[Tao's mamy รักในหลวง]

เริ่มสอนตามแนวคิดเด็กสองภาษา
ตอนเด็กอายุ : 8 เดือน – ปัจจุบัน 1 ขวบ 4 เดือน

ระบบที่เลือกใช้ : OPOL แม่พูดอังกฤษ พ่อพูดอังกฤษบางเวลา

อาชีพแม่ : ค้าขาย การศึกษาแม่ : ป.ตรี

ระดับภาษาอังกฤษของแม่ : ม.6 , กลัวฝรั่ง, ฟังไม่ออก พูดไม่ได้ เพราะแม่ไม่เคยพูดภาษาอังกฤษในชีวิตจริงเลย สมัยทำงานเคยโดนล้อไม่เลิกเมื่อพูดอังกฤษ จึงติดต่อลูกค้าทางอีเมลอย่างเดียวเป็นเวลา 1 ปีครึ่ง จากนั้นเมื่อมาค้าขายก็ใช้เพียงวลีสั้นๆ เช่น yes, no, sorry, thank you.

อุปสรรคและการแก้ไข

1. แม่: ต้องรื้อฟื้นความรู้ ภาษาอังกฤษใหม่หมด ขาดความมั่นใจ

การแก้ไข : ทำตัวเหมือนเป็นแก้ว ที่เทน้ำออกให้หมด เปิดใจให้กว้าง เรียนรู้สิ่งใหม่ๆอย่างหิวกระหาย

2. แม่ : ไม่กล้าพูดเวลาออก นอกบ้าน อายคนไทยด้วยกันเอง เพราะสำเนียงเห่ย

การแก้ไข :วันหนึ่งได้ยิน ผู้หญิงคุยโทรศัพท์มือถือเสียงดังในห้าง สำเนียงแย่มาก (ไอมิ้ดยูออนเด... I miss you all day)แต่เค้ามั่นใจและไม่แคร์สายตาใคร เลยคิดได้ และเลิกอายตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

3. แม่ : พอเริ่มต้นได้สัก ระยะหนึ่ง แม่เริ่มท้อ เพราะเครียดหนัก เมื่อเจอไวยากรณ์ที่ยากขึ้น กลัวจะสอนลูกผิด กลัวลูกพูดสำเนียงแย่ตามแม่

การแก้ไข : ได้รับกำลังใจอย่าง มากมายจากผู้คนในห้องอิงลิชคลับ ทำให้เลิกท้อ กลับมาฮึดสู้ใหม่ และเนื่องจากลูกยังไม่เริ่มพูด จึงต้องสมมติเหตุการณ์ต่างๆ แล้วคุยโทรศัพท์กับลูก พยายามพูดทุกสิ่งที่คิดในใจออกมาเพื่อฝึกการแต่งประโยค,อ่านหนังสือนิยายภาษาอังกฤษ, ดูภาพยนตร์โดยเปิด caption ตามไปด้วย ส่วนด้านสำเนียงก็ได้ความกระจ่างหลังจากอ่านกระทู้ของผู้ใหญ่บิ๊กในช่วงนั้น ว่าควรออกเสียงให้เคลียร์ และชัดเจนจะดีที่สุด

4. แม่ : เมื่อเห็นเด็กส่วนใหญ่เข้าโรงเรียนโปรแกรมอังกฤษกับโรงเรียนอินเตอร์ ก็เริ่มคิดมากและเริ่มผิดหวังกับระบบเด็กสองภาษา เพราะกลัวว่าถ้าส่งลูกเรียนโรงเรียนไทยธรรมดาแล้ว ความพยายามที่สอนลูกทั้งหมดจะสูญเปล่า
การแก้ไข : ปรึกษากับคุณแม่ใน เว็บสองภาษาที่ส่งลูกเรียนโรงเรียนไทยธรรมดา
จนได้รับความมั่นใจ และกลับมาเชื่อมั่นในระบบสองภาษานี้อีกครั้ง นอกจากนี้ยังได้กำลังใจและการเตือนสติจากพ่อที่เตือนให้นึกถึงแรงบันดาลใจตอนแรกเริ่ม ว่าเราแค่ต้องการให้ลูกไม่กลัวฝรั่งและใช้ภาษาอังกฤษอย่างไม่เขินอายไม่ใช่หรือ เพราะฉะนั้นหากลูกเรียนรร.ไทยแล้ว ภาษาอังกฤษของเค้าไม่ดีเลิศเทียบเท่ากับเด็กที่เรียนรร.โปรแกรมอังกฤษก็ไม่เห็นเป็นไรเลยยังไง ก็ไม่ขาดทุนอยู่แล้ว

5. เริ่มกังวลว่ามีเวลาอยู่กับลูกน้อยไปหรือเปล่า และขณะที่อยู่กับลูกก็พูดไทยกับป้า
ลูกจะสับสนและเป็นสาเหตุของการพูดช้าของลูกหรือเปล่า

การแก้ไข : ปรึกษาคุณแม่ในเว็บ โดยเฉพาะพี่เล็กจนหายกังวล การพูดเร็วช้าของเด็กอยู่ที่พัฒนาการของเค้าเอง
และไม่ได้ขึ้นอยู่กับเวลามากหรือน้อย ที่สำคัญคืออย่าใจร้อน ต้องค่อยๆทำเปรียบเหมือนการตอก
เสาเข็มบ้าน ต้อง ค่อยๆวางรากฐานให้แข็งแรงก่อน

พัฒนาการ ของแม่สองภาษา VS ลูกสองภาษา

เดือนแรก-เดือนที่ สาม

แม่ - ดูดีวีดีที่หนังสือแนะนำ ฝึกพูดตาม ท่องเนื้อเพลงแล้วหัดร้อง
ค้นหาตำราไวยากรณ์เก่าๆ มาอ่าน ตามอ่านกระทู้ทั้งหมดในห้องอิงลิชคลับ แต่ยังพูดไทยกับลูกเป็นส่วนใหญ่เพราะเห็นว่าลูกยังพูดไม่ได้

ลูก - เล่น Peekaboo, สามารถคลานหาแม่เวลา แม่พูดว่า Where is mommy? Can you find me?

เดือนที่สี่

แม่ – หลังจากชะล่าใจมา 3 เดือน เพราะคิดว่ามีเวลาเยอะ เนื่องจากเริ่มตอนลูกยังเล็ก ก็เริ่มหันมาทบทวนตัวเอง แล้วก็คิดได้ว่าจะทำแบบเรื่อยๆ อย่างนี้ไม่ได้ เพราะลูกจะครบหนึ่งขวบแล้ว แต่แม่ยังไม่เก่งขึ้นเลย รู้ศัพท์และไวยากรณ์มากขึ้นก็จริง แต่การพูดยังติดขัด ต้องคิดอยู่นาน การออกเสียงยังแย่เหมือนเดิม จึงเริ่มพูดอังกฤษกับพ่อด้วย และเริ่มตั้งกระทู้ถามในห้องอิง

ลูก – พูด ปาปา ได้คำเดียว

เดือนที่ห้า – เดือนที่แปด

แม่ – ได้ความรู้เพิ่มขึ้นมากมายจากห้องอิงลิชคลับ พูดอังกฤษกับลูกเกือบ 100% ไม่รู้สึกตื่นเต้นเวลาคุยกับฝรั่ง ถึงยังพูดติดขัดอยู่ แต่ไม่ถึงกับนึกศัพท์ไม่ออกเหมือนเมื่อก่อน เทียบกับบันได 7 ขั้น ก็ยังอยู่ระหว่างบันไดขั้นที่ 5 (E ประโยคคำถาม ตัวเลือก และปลายเปิด) คือยังเรียบเรียงประโยคยาวๆ และประโยคคำถามไม่ถูกต้องนัก...และยังต้องฝึกฝนกันต่อไป

ลูก – ยังพูดได้คำเดียวเหมือนเดิม แต่สามารถทำตามคำสั่งง่ายๆ และเข้าใจในสิ่งที่พูดเป็นภาษาอังกฤษ เช่น Give me …, get it, take it, Open, clap your hand, Open your mouth, sweet smile, Pick it up, put it down, throw it away, feed the dog, where is the moon, sky, bird.., What should you do…Wai

คำ แนะนำเกี่ยวกับการสร้างเด็กสองภาษา : หาแรงบันดาลใจให้พบ แล้วลงมือทำเลย

ข้อสังเกต : เวลาน้อยกว่า

ลูกมีเวลาอยู่กับแม่ น้อยกว่าที่อยู่กับคนเลี้ยงซึ่งพูดภาษาไทยทั้งวัน
แต่ลูกกลับทำตามคำสั่งภาษาไทยได้น้อยกว่าภาษาอังกฤษ
เพราะฉะนั้นถึงมีเวลาอยู่กับลูกน้อยแต่ถ้าใช้เวลาให้คุ้มค่า และหาวิธีสอนแบบสนุกๆ
ลูกก็เข้าใจภาษาอังกฤษได้

ข้อสังเกต : 8 เดือน กับ 8 ปี

แม่ เริ่มฝึกภาษาอังกฤษที่เว็บนี้ เป็นเวลาเพียง 8 เดือน

แต่ภาษาอังกฤษของแม่ดีขึ้นกว่าการเรียนในโรงเรียนกว่า 8 ปี (ป.5 - ม.6)
อย่างเห็นได้ชัดเจน เว็บแห่งนี้ไม่ใช่เป็นเพียงเว็บเด็กสองภาษาเท่านั้น แต่เป็นเว็บสอนภาษาที่มีประสิทธิภาพและยอดเยี่ยมยิ่งกว่าสถาบันสอนภาษาซะอีก

คำ ขอบคุณจากใจ
ขอบคุณ ผู้ใหญ่บิ๊ก พี่ตุ๊กตา น้องเพ่ยเพ่ย เจ้าของเว็บและเจ้าของหนังสือที่ยอดเยี่ยมที่สุดในโลก

ขอบคุณที่สร้างห้อง อิงลิชคลับขึ้นมาค่ะ

ขอบคุณ พี่เล็ก (แม่น้องเนย) เป็นคนแรกที่กล้าเข้าไปคุยด้วย
ประทับใจที่พี่เข้ามาตั้งคำถามในห้องอิงบ่อยๆ และเห็นความมุ่งมั่นและความพยายามของพี่ในรายการครอบครัวเดียวกันแล้วประทับใจมากเลยค่ะ

ขอบคุณ คุณครูประจำห้องอิง ครูพี่แพท ครูพี่อ๊อบ ครูพี่รี ครูพี่เก๋ ครูพี่จิ๊ ความมีน้ำใจและความเสียสละที่มอบความรู้ให้โดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทน เป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่และมีคุณค่ามากเกินกว่าจะบรรยายได้หมด

ขอบคุณ เพื่อนๆพี่ๆน้องๆที่ร่วมเป็นกำลังใจให้กันและกัน พี่ดา พี่ตังโอ คุณคิง คุณอ้อย พี่อ๋อ พี่อี๊ด พี่หนึ่ง พี่กิ้ม พี่ลี่ คุณหมอนุ้ย น้องแพร พี่ภา คุณนุ้ย พี่เสก คุณกว้าง น้องหญิง พี่หญิง พี่บี คุณตั๋ม พี่เม่ย น้องเจน พี่เอ๋ คุณจู และทุกๆท่านที่เป็นส่วนหนึ่งของห้องอิงลิชคลับค่ะ

ขอบคุณ โชคชะตาฟ้าลิขิต ที่วันเข้าพรรษาปีที่แล้ว 8 ก.ค.2552 ตรงกับวันพุธ ทำให้เราสามคนพ่อแม่ลูกได้ไปห้างด้วยกันครั้งแรกในรอบหลายเดือน จากความตั้งใจจะซื้อหนังสือ ก.เอ๋ย ก.ไก่ ให้ลูก
ทำให้ได้เจอกับหนังสือเด็กสองภาษาเล่มหนึ่ง และต้องขอบคุณฟ้าลิขิตอีกครั้งสำหรับข้อมูลด้านในปกหน้า.....ไม่อย่างนั้น....เราก็คงไม่ได้พบกัน

ขอบคุณค่ะ

[Roongtiwa Pattanapan]

คุณรู้ไหม ว่า คุณเขียนบรรยาย ได้ดีจัง พอแคทอ่านแล้วรู้สึกปลื้มไปกับคุณด้วย
ดีใจด้วยค่ะ

[ทิพวัลย์]

ตามมาลอกด้วยคนจ้า จะได้เป็นครอบครัวที่ 10 ที่โดนเปิดใจ พูดจริงนะเนี่ย เอาจริงด้วย ฮ่า ฮ่า ฮ่า

ขอบคุณนะค่ะ จะพยายามต่อไปค่ะ

[Bless's Dad]

ฮั่นแน่ .... ในที่สุดก็รู้ตัวแล้วว่า ครอบครัวที่ 9 ที่โดนเปิดใจคือ คุณรัตน์นี่เอง แต่เอ๊ะ... สงสัยว่าทำไมหนังสือเล่ม 2 ของผมไม่มีหน้านี้อยู่น้า.... อิ อิ เอาล่ะ ๆ เลิกแซวมาเข้าสาระดีกว่า ได้อ่านแล้วรู้สึกว่าคุณรัตน์ทุ่มเทและมีความพยายามฝึกลูกให้เป็น 2 ภาษาได้เยี่ยมมากเลยครับ เวลาที่เริ่มฝึกลูกเต๋าก็น่าจะพอ ๆ กับที่ผมเริ่มกับน้องเบลสเหมือนกัน แต่ของผม..ยังไม่พูดภาษาอังกฤษเหมือนกันอ่ะ ... T_T ตอนนี้ที่ออกเสียงได้ก็มี พา พ๊า แหม่ม แหม่ม (เวลาหิว) ตอนนี้คุณตาเค้าสอนคำว่า ตา อยู่ แต่น่องเบลสยังออกเสียงเป็น อา อยู่ ยังไงก็พยายามต่อไปครับ ผมเองก็อยากจะบอกว่าที่พูดกับลูกทุกวันนี้ก็อาศัยระบบการเรียนของเมืองไทยนี่แหละ ไม่เคยเรียนพิเศษอังกฤษเพิ่ม หรือไปลงคอร์สใด ๆ มาก่อนเลย แบบว่ามันอยากพูดก็จับโน่นมานี่มาพูด บางครั้งก็ถูกบ้าง ผิดบ้าง ก็คิดว่าไม่เป็นไร ขอให้มีความกล้าพูดไว้ก่อน เดี๋ยวก็ชำนาญไปเอง รู้ว่าอะไรถูกอะไรผิด ตั้งแต่เข้ามาที่เว็บนี้ความรู้ก็เพิ่มพูนขึ้นเช่นเดียวกันครับ ...... สู้ ต่อไปครับ คุณรัตน์

[อรนัย รักในหลวง]

โห อยากเขียนได้เก่งอย่างรัตน์บ้างจังเลย อ่านไปขนลุกไปเลยอ่ะ
สิ่งนึงที่พี่ชอบเวลาคุยกับรัตน์(ผ่านตัวหนังสือ) คือความสนุกสนาน อารมณ์ดี แล้วอยู่กะเต๋าจะมันส์ขนาดไหน..เราสอนไป สนุกไป เด็กก็ชอบที่จะเรียนด้วย...เป็นกำลังใจให้เสมอจ้า

[แม่น้องเนย]

ตอนแรกอ่านนึกว่ารัตน์ส่งประวัติไปสมัครงานซะอีก อิอิอิ
เป็นบล๊อกที่อ่านแล้วลุ้นมากเลยรัตน์ เห็นถึงความตั้งใจและมุ่งมั่นจริงๆ
การเริ่มภาษาอังกฤษกับเด็กที่ยังสื่อสารไทยไม่ได้(เด็กเล็ก)
พี่ว่ายากเหมือนกันนะ เพราะว่าเราต้องทำงานหนักมากขึ้นกว่าเดิม
โดยถามเองตอบเอง เหมือนพูดคนเดียวในภาคอังกฤษ
แต่ก็เป็นการฝึกตัวเองไปในตัวเหมือนกันเนอะ
พอเต๋าเริ่มพูด ทีนี้รัตน์ก็เก่งมากแล้ว พอที่จะประลองฝีปากกันได้ อิอิ
เรื่องราวของรัตน์ น่าสนุก และน่าติดตามมาก พี่จะตามดู

[zen's mommie]

อ่านแล้วรู้สึกมีกำลังใจขึ้นมาเยอะเลยค่ะ เพราะกำลังเริ่มทำได้ 1 สัปดาห์ค่ะ ขอบคุณที่มาแชร์ประสบการณ์นะคะ

[มามี้ปิ๋ม]

ง่า... อ่านแล้วรู้สึกว่าเราเรื่อยเฉี่อยไปหรือเปล่านี่ เกือบ 2 เดือนแล้วยังไม่ได้ทำอะไรจริงจังเลยอ่ะค่ะ
แค่ตั้งใจว่า ok ชั่วโมงนี้เราจะพูดภาษาอังกฤษกับลูกทั้งชั่วโมง ยังรู้สึกว่า 1 ชม. ทำไมมันนานนน จัง แล้วในที่สุดก็ใบ้กิน แง้..

[Prim & Poom]

เพิ่งรู้ว่ารัตน์เริ่มสอนใกล้เคียงกับพี่เลย เริ่มก่อนพี่ด้วย เราเป็นพวกเดียวกันในเวลาที่ใกล้เคียงกันมากเลยจ้ะรัตน์
พี่ประทับใจในความตั้งใจ ติดตาม และ ผันตัวเองมาเป็นนักตั้งคำถามตัวยง และ ตอบคำถามด้วย หลักการณ์ตลอดเลยนะ และ ติดตามกระทู้อย่างทันเหตุการณ์ และประทับใจไม่ลืม ในการแต่งกลอนให้ห้อง อิงลิช นั่นเป็นการแสดงถึงการติดตามและ ความผูกพันผ่านตัวหนังสือบนโลกไซเบอร์แห่งนี้ นั่นเอง

จากเรื่องราวที่รัตน์เล่ามา น้องเต๋า จะไม่เก่งไม่ได้เลย ความตั้งใจของรัตน์เต็มเปี่ยมและพร้อมลุยเพื่อน้องเต๋าไปอีกไกล
น้องเต๋าต้องเป็นเด็กสองภาษาได้อย่างดี กว่าที่รัตน์จะคาดหวังไว้ซะอีกนะ รับรองได้ คอยดูเถอะ

[ยศภัด มีเดช]

รัตน์ เยี่ยมจริงอ่านแล้วประทับใจจัง เราโชคดีที่ได้เป็นครอบครัวเดี่ยวกัน มี เพื่อนๆพี่ๆน้องๆที่ร่วมเป็นกำลังใจให้กันและกัน ประทับใจมากเลยค่ะ