10เดือนที่ผ่านไปกับน้ำมนต์ของแม่

[แม่น้ำมนต์]

กับการสร้างเด็กสองภาษาที่เดี๋ยวก็มีแรงฮึดเดี๋ยวก็หมดแรงเป็นช่วงๆ แต่สิ่งที่ไม่ขาดหายคือการเข้ามาเวป สองภาษาทุกครั้งที่มีโอกาส (ก็เฉพาะตอนเวรบ่ายดึกที่คนไข้น้อยๆและไม่ยุ่งเพราะ net ที่บ้านเรามันช้ามาก กว่าจะ load ครบ ต้มมาม่าสุกพอดี )
อุปสรรคมากมายตั้งแต่ตอนต้นไม่ว่าจะเป็นความไม่เก่งภาษาของแม่ ทุกวันนี้ก็ยังไม่ได้เก่งอะไรเพียงแต่ว่าดีขึ้บางทีอาศัยว่ามึนๆไปก่อน
ความอายที่ตอนนี้ไม่อายแล้วที่จะพูดปนกันทั้งสองภาษา เพราะยอมรับว่าแม่เป็นคนที่แทบจะเลี้ยงลูกคนเดียว จะใช้ภาษาอังกฤษมาอบรมลูกมันก็คิดไม่ทันมันจะทำให้ลูกของแม่ขาดบางอย่างที่สำคัญในการเติบโตเป็นเด็กดีไปอย่างน่าเสียดาย
ล่าสุดเรื่องโรงเรียนของลูก ตอนแรกกะว่าจะให้เรียนสองภาษา แต่ค่าเทอมมันช่างแพงเหลือเกิน และแม่ก็ตั้งใจว่าจะมีน้องให้หนูอีกคน ถ้าแม่จะให้หนูเรียนแม่คงต้องเอาเวลาที่มีอยู่ออกไปทำงานมากขึ้น และแน่นอนแม่ก็จะได้อยู่กับหนูน้อยลง ไม่ได้อ่านนิทานให้หนูฟัง ไม่ได้พาหนูไปว่ายน้ำ ทำอะไร ๆ ร่วมกันซึ่งแม่รู้ดีว่าเป็นช่วงเวลาที่หนูมีความสุขที่สุดและหากมันผ่านไปแล้วไม่มีทางหวนกลับมาได้ และพี่เลี้ยงคนไหนๆ ก็ให้หนูไม่ได้ และประกอบกับการที่เข้ามาในเวปนี้ คุณ อ๊อบ ได้เขียนข้อความหนึ่งไว้ว่า เหตุผลที่อยากให้ลูกเป็นเด็กสองภาษา คือเอาเงินค่าเรียนเก็บไว้เรียนอย่างอื่น เป็นข้อความที่แม่อ่านแล้วต้องอมยิ้ม ประกอบกับความเห็นในห้องโรงเรียนของลูก ทำให้แม่ตัดสินใจว่า ในวัยอนุบาลของหนู ควรเป็นวันที่แสนสุข แม่เลยเลือกอนุบาลที่หนูเรียนอยู่ปัจจุบัน ซึ่งก็ได้เรียนภาษาอังกฤษในรูปแบบที่แม่ต้องการ มีรูปแบบการสอนที่แม่ต้องการคือให้หนูได้เล่นอย่างอิสระ ไม่เร่งเรียนเขียนอ่าน ไม่ไกลจากที่ทำงานมาก
ตอนนี้ลูกของแม่ใช้ภาษาอังกฤากับแม่เกือบตลอดแต่ที่น่าห่วงคือเมื่อแม่คิดไม่ออกและคุยกับหนูเป็นภาษาไทย หนูก็พูดภาษาไทยมาเป็นชุดๆ เริ่มเปลี่ยน mode ระหว่างไทย eng เมื่อคุยกับแม่หรือ พี่เลี้ยงหนูรู้แล้วว่าจะพูดอะไรกับใคร เริ่มเห็นชัดขึ้นเรื่อยๆว่า ศักยภาพเด็กเล็กๆ อย่างหนูเริ่มรุดหน้าจนจะแซงหน้าแม่เสียแล้ว ตอนนี้เริ่มท้อเหลือเกินเพราะรู้ตัวเลยว่าประโยคภาษาอังกฤษที่ใช้กับหนูมันซ้ำๆ บางครั้งยิ่งเข้ามาดูในเวปยิ่งเห็นว่าโอ้ เราช่างไม่เอาไหนเลย
ล่าสุดตอนนี้เขาจะมีจัดwork shopใกล้ๆบ้านเรา(พัทยา)แม่ตัดสินใจเข้าร่วมเพราะคิดว่าน่าจะเป็นโอกาศที่ดีที่จะชาร์จแบตตัวเองอีกครั้ง
ตอนนี้หนู 2.8 เดือนแม่หวังว่าจะจะสามารถประคับประคองแนวทางนี้ต่อไปเรื่อยๆ เอาใจช่วยแม่ด้วยนะ

[แม่น้องเนย]

ตามมาเป็นแรงใจให้ค่ะ เล็กก็เคยรู้สึกแบบนี้เหมือนกันค่ะ
ทุกอย่างอยู่ที่คนเป็นแม่ค่ะ บางครั้งมีท้อ ว่าทำไมฉันไม่พัฒนาขึ้นสักที
ตามลูกไม่ทันแล้ว แต่ให้รู้เถอะค่ะว่า "ลูกนั้นรอแม่เสมอค่ะ"
เมื่อเรามีกำลังใจแล้ว รีบต่อเติมความรู้เข้าไป เดินนำลูกไป 1 ก้าว
แล้วสอนให้ลูกเดินตามมาค่ะ

[สมาพร โมลี(แม่น้องอะตอม)]

เราต้องทำได้ค่ะคุณแม่น้ำมนต์ เด็กเค้าเก่งอยู่แล้ว เหมือนกันค่ะ บางครั้งก็รู้สึกว่าพูดภาษาอังกฤษอย่างเดียวอาจไม่ได้สอนลูกหลายๆ อย่าง แต่ก็บอกให้คุณยายเค้าสอนด้วย หรือบางครั้งเราก็พยายามสอนเป็นภาษาอังกฤษซึ่งมันก็ยากสำหรับเราที่จะสอนให้ได้ดั่งที่เราคิด โดยใข้ภาษาอังกฤษ แล้วเค้าจะมี work shop ที่ไหนเหรอค่ะ พอดีว่าพัทยาเผื่อว่าจะมีโอกาสเข้าร่วมบ้าง

[อรดา พงศ์สุธนะ]

ทำไ้ด้นะคะคุณแม่ อย่าท้อ เป็นกำลังใจให้ค่ะ คิดว่าหากผ่านจุดยากไปแล้วเราจะสบายนะคะ ขอให้ยึดมั่นในระบบโอพอลนะคะ การเข้า ว/ช ของคุณบิกจะทำให้คุณแม่มั่นใจอีกเกินร้อยเลยค่ะ พยายามทำให้เป็นเรื่องสนุกนะคะ แล้วเราจะสนุกกับการสอนลูกค่ะ และลูกเองก็จะไม่เครียดนะคะ เด็กๆเขารับรุ้ถึงความรุ้สึกเราได้ค่ะ

[แม่น้ำมนต์]

ขอบคุณมากค่ะ
พอดีช่วงนี้เค้าเริ่มไปโรงเรียนได้เจอเพื่อน ภาษาไทยแข็งแรงขึ้นมาก แม่เลยใจคอไม่ค่อยดีน่ะค่ะ
เมื่อวานเพิ่งไปถอยกล่องดำมาวันนี้มาตาม load file MP3 ค่ะ บวกกับตามจดในห้อง eng club ช่วงนี้จิตตกๆเดี๋ยวสักพักคงดีขึ้น ขอบคุณทุกคนอีกครั้งนะคะ

[ยศภัด มีเดช]

เป็นกำลังใจให้ค่ะ เพราะต้องอยู่เวร บ่าย ดึก เหมือนกันคะ( net ที่บ้านเรามันช้ามาก เหมื่อนกัน55555555)

[อรนัย รักในหลวง]

อ๊อบเอาใจช่วยด้วยนะค่ะ รูปแบบการสอนลูกเรา เราออกแบบเองได้..ขออย่ากดดัน..อย่าล้มเลิก..เมื่อไหร่เราเหนื่อย ท้อ พักได้ ประคองๆไป พอหายเหนื่อยมาลุยต่อ..ไม่มีกำหนดว่าต้องสอบเมื่อไหร่..

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[สุภาพร(แม่ปั้น฿แป้ง)]

อยู่แถวพัทยา อย่าพลาด วช นะคะ จะได้พลังและแรงบันดาลใจหลายๆอย่าง
อยู่เวร บ่าย ดึก เหมือนกันนะคะ โชคดีจังนะคะ ที่คนไข้ไม่มาก555555