ปลื๊ม ปลื้ม

[อรดา พงศ์สุธนะ]

เมื่อวานได้ออกไปกินขนมปังร้านในเมืองแถวนี้ มีดาและเคทไป ซึ่งปกติช่วงนี้เก็บตัวแล้วค่ะ เนื่องจากท้องใหญ่โย้เย้ จะไปไหนมาไหนก็ไม่สะดวกเอาเสียเลย ปกติจำศีลอยู่ที่บ้านแบบไม่ออกไปไหนเลยราวๆเดือนได้ค่ะ ซึ่งตรงนี้ก็ทำให้เราไม่เห็นโลกภายนอกเลย

เราเลือกโต๊ะนั่งในร้านขายขนมปังแบบไกลคนอื่นนิดหนึ่ง เพราะในใจเราคิดว่า ไม่ได้ต้องการจะอวดใครว่าเรากับลูกคุยกันเป็นภาษาอังกฤษ เพราะการที่เราอยู่ต่างจังหวัดแบบนี้ พูดภาษาัอังกฤษกับลูก (อาจมีคนว่าได้ว่า ทำไมเธอ...ดั๊ช ชา ริท จังเลย)

จากนั้นเราก็สั่งอาหาร เครื่องดื่ม และดาก็เล่นและพูดคุยกับเคทเรื่องทั่วไป พยายามชวนเขาดูโน่นนี่ (เพื่อที่เขาจะไม่ลุกเดินออกจากโต๊ะ ..แหะๆ ซึ่งเป็นปกติค่ะ เคทไม่ค่อยนั่งอยู่กับที่นาน) โดยส่วนตัวแล้ว ดาจะไม่พูดภาษาอังกฤษกับลูกเสียงดังมากเพราะเราเกรงใจคนอื่นค่ะ เดี๋ยวเขาจะหาว่าเราอวดรู้

ระหว่างนั้น เคทก็เริ่มส่งเสียงดัง พูดภาษาอังกฤษอย่างโน้นอย่างนี้ เช่น I will eat jelly empty. I want some water. etc.Mother, I'm here!!(ระหว่างที่เขาไปดื่มน้ำ) ตามประสาเด็กนะคะ เพราะเขาไม่รู้ว่าระดับเสียงของเขาเนี่ยดังไปเท่าไรแล้ว ซึ่งเราก็คงจะไม่ได้ไปห้ามลูกว่า อุ้ย อย่าพูดภาษาอังกฤษสิ อายเขา แต่ด้วยความที่เราคุยสนุกกับลูก ก็ยังไม่ได้สนใจ

สักพักหนึ่ง โต๊ะข้างๆเป็นวัยรุ่นหนุ่มสาว...เิริ่มหันมามอง...คงจะหันมามองว่า เอ้ ..แม่กับลูกคู่นี้คนไทยหรือเปล่า เริ่มพินิจพิเคราะห์ดูสีผมดูหน้าตา ว่าเป็นคนชาติไหน ทำไมพูดอังกฤษกันแจ้วเจื้อยที่เดียว เขาิเริ่มมองหน้าแม่ - หน้าลูก เอ้...คนไทยนี่หว่า ทำไมพูดอังกฤษกันจ้อยๆๆเลยหือ เขามองไปก็วิจารณ์ไปและก็พากันยิ้ม (คิดว่าเขาคงประหลาดใจและแปลกใจนะคะว่าเด็กเล็กๆ ทำไมพูดอังกฤษได้ดีจัง)

เรานั่งสักพักก็เตรียมจ่ายเิงินทีแคชเชียร์เพื่อจะกลับบ้าน และแล้วคำถามก็หลุดจากปากแคชเชียร์ว่า ขอโทษนะคะ น้องพูดไทยได้ไหมคะ (จุดนี้ละค่ะ สุดปลื้มเลย) ดาก็ยิ้มและก็บอกกับเขาว่าพูดได้ค่ะ ลองคุยกับเขาสิคะ เคทก็พูดและตอบกับแคชเชียร์ด้วยภาษาไทยเป็นปกติค่ะ และเขาก็ชมว่าเคทยังเล็กมากเลยแต่พูดภาษาอังกฤษเก่งมาก

เรื่องที่รู้สึกปลื้มใจมากก็คือ เมื่อก่อนเวลาดาเจอลูกครึ่ง ดามักจะถามเขาเสมอว่า น้องพูดไทยได้ไหมคะ แต่มาวันนี้มีคนถามคำถามแบบเดียวที่เราถามครอบครัวลูกครึ่ง ย้อนกลัีบมาหาเรา มันทำเอาเราปลื้มใจมาำกๆเลยค่ะ เพราะเราสร้างเด็กสองภาษาขึ้นมาเองจากตัวเราเอง

จากเดิมที่คิดว่า ทำไมเราต้องท่องคำศัพท์เยอะจังเลย มีสองเล่มหลายหน้าเหลือเกิน กลัวไม่ทันสอนเคท หรือแม้แต่บางอัน ก็ยังลืมเลยขนาดเคยพูดเคยใช้กับเคทไปแล้ว ความท้อถอยและขาดกำลังใจมันพังทลายไปหมดเลย กลับมีแรงฮึดที่จะสอนเคทต่อไปแบบไม่หยุดยั้งทีเดียว

เชื่อว่าหลายครอบครัวที่เริ่มสร้างเด็กสองภาษาก็คงจะมีจุดที่เราฟังแล้วปลื้มใจจากคนรอบข้าง ขอให้เอาจุดนี้มาเป็นแรงผลักดันให้ทำให้สำเร็จ

คุณบิ๊กและครอบครัว อีกแล้วค่ะ

เขียนบล็อคทีไรก็ไม่ลืมที่จะกล่าวคำขอบคุณกับคุณบิ๊กนะคะ หากดาไม่ได้ตัดสินใจทำระบบโอพอลแล้ว ยังนึกไม่ออกเลยค่ะว่า ภาษาอังกฤษของเคทและดาจะเป็นอย่างไร เราคงต้องแปลทีละคำ ทีละประโยคไปเรื่อยๆ และสุดท้ายก็คงเข้าสู่ระบบการเีรียนภาษาัอังกฤษแบบเก่า ซึ่งไม่ประสบผลค่ะ

คุณบิ๊กเป็นผู้จุดประกายแนวคิด และสามารถทำให้ดาเอาไปต่อยอดและสร้างเด็กสองภาษาด้วยมือเราเอง และชอบคำพูดที่คุณบิ๊กเคยพูดว่า ประหยัดงบและมีความสุขค่ะ ขอเพิ่มนะคะ ทำได้จริงด้วยค่ะ

[boj]

ดีใจด้วยครับภูมิใจแทนคุณพ่อคุณแม่ความพยายามสำแดงเดชแล้ว ครอบครัวไหนยังยิ้มไม่ออกมาดูครอบครับนี้นะครับเป็นตัวอย่างผมเชื่อได้เลยว่่าแรกๆคงอึดอัดและยากๆมากๆๆๆๆ กว่าลูกจะเปล่งเสียงภาษาอังกฤษ ให้เราได้ฟัง พอได้ยินแล้วก็เป็นอย่างที่เห็นอะครับ เชียร์ทุกๆครอบครัวครับผม

[ชัญญกัญญ์]

ขอปลื้มด้วยคนน่ะค่ะ ยินดีในความสำเร็จค่ะ บางครั้งท้อ เหนื่อย คิดว่านี่เราพูดอยู่คนเดียวเลย บางครั้งเหนื่อยก็เลิกพูด E กับลูกไปพักหนึ่ง พอนึกได้ก็รีบกลับมาใหม่ มีอะไรให้ปลื่มเหมือนกันค่ะ หลายวันก่อนมีคุณยายคนหนึ่งแวะมาทักลูกสาว เล็กก็ชวนลูกคุยกับคุณยาย เช่น แม่ : หมวกคุณยายสวยมั้ย ลูก : สวย แม่ : รักคุณยายมั้ย ลูก : รัก แล้วลูกสาวก็ไปจับหูคุณยายบอกว่า Ear, Eye, Nose, Mouth มีผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ข้างๆ หันมาถามแม่ว่า น้องเข้าเรียนแล้วหรือค่ะ ก็บอกเขาไปว่ายังค่ะสอนลูกเอง เขาบอกเก่งจังน้องอายุเท่าไหร่ค่ะ 1.3 ขวบค่ะ เป็นปลื่มเลยค่ะ

[พลอยชมพู]

มาปลื้มด้วยคนค่ะ ดีใจด้วยจริงๆ ค่ะ

[แม่น้องกุน & น้องญาญ่า รักในหลวง]

อดปลี้มไม่ได้คะ เป็นกำลังใจให้คะ เคยเจอเหมือนกัน ไปซื้อกล้วยทอดพ่อค้าถามว่า น้องพูดภาษาอังกฤษได้ด้วย นั่งรถแท็กซี่ น้องฟังภาษาอังกฤษรู้เรื่องด้วย เขาคิดว่าเราเป็นลูกครี่ง เพราะหน้าเราออกไปทางญี่ป่นมากกว่า ความจริงเราเป็นไทยนะเนียะ
ต้องยกให้น้องเคท ที่คุยเสียงดัง คนจะได้ให้ความสำคัญคะ ว่ายุคนี้โลกมันเปลี่ยนแล้วเน้อ ไม่ต้องกลัว ดั้น ซะริชคะ

[JT007]

เข้ามาปลื้มด้วยคน เก่งมากๆเลยคะน้องเคท แบบนี้ต้องยกความดีให้น้องดาคะ ที่ทำให้น้องเคทเก่งได้ขนาดนี้

[แม่น้องกันต์]

ปลื้มแทนคุณดาด้วยค่ะ น้องเคทเก่งมากเลย

[ubonsruang]

ดาอ่านแล้วเข้าใจเลยอ่ะความรู้สึกนี้
ปลื้มใจด้วยคนน่ะ

[อรดา พงศ์สุธนะ]

คุณวรรณา สู้ๆนะคะ เราทำได้จริงค่ะ ขอให้มุ่งมั่นและสม่ำเสมอ เพราะเด็กๆเนี่ยเขาอัจฉริยะมากค่ะ
แม่น้องเรอิ-เรอาคะ เวลามีีคนทักแบบนี้ แม่ก็หน้าบานจริงๆล่ะค่ะ
พี่อ๊อบ ขอบคุณค่ะ
โบว์ ขอบคุณนะคะ ดีใจที่บล็อคนี้เป็นกำลังใจให้นะคะ
คุณบิ๊ก...ดีเหมือนกันค่ะ เห็นด้วยนะคะ
พี่เม่ย น้องอชิเก่งมากแน่ๆเลย พี่เม่ยขยันสอนกว่าดาเยอะเลยค่ะ
พี่หน่อยคะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ อยากให้เคทเป็นเด็ก 3 ภาษาแบบลูกพี่หน่อยมากเลยค่ะ
แม่น้องนะโม ขอบคุณสำหรับกำัลังใจ เห็นด้วยนะคะ ต้องขอบคุณคุณบิ๊กมากที่แบ่งพื้นที่ให้ทุกคนได้แชร์ประสบการณ์กันค่ะ
แม่น้องดราก้อนค่ะ อยากให้เคทเป็น 3 ภาษาแบบน้องดราก้อนบ้างค่ะ ขอบคุณนะคะ สำหรับกำลังใจ
คุณลี่คะ ขอบคุณนะคะ คุณลี่ทำได้เช่นกันนะคะ อย่าท้อ

[Minnie's Papa (che)]

ปลื้มกับคุณดาด้วยนะครับ..อยากได้ยินคำถามเหมือนที่มีคนถามคุณดาบ้างจัง..(คงจะยิ้มไม่หุบเหมือนกัน)..คงต้องสู้ไปอีกสักระยะถึงจะได้ยินคำถามนี้..ตอนนี้น้องมินนี่เริ่มโต้ตอบเป็นภาษาอังกฤษบ้างแล้ว(นิดหน่อย..และนานๆครั้ง)..เดี๋ยวอีกสักระยะน้องมินนี่จะตามพี่เคทไปบ้างนะ..

[อรดา พงศ์สุธนะ]

พี่อ้อยคะ เป็นกำลังใจให้เช่นกันคะ พี่อ้อยมีภาษาที่แข็งแรงมากเลยค่ะ การสอนน้องเป็นเอกก็ไม่ยากเลยค่ะ
พี่รีคะ คงต้องขอบคุณเช่นเคย เพราะภาษาอังกฤษของดาและเคทดีขึ้นมามากเลย เพราะพี่รีเป็นครูที่น่ารักเสมอค่ะ แม้คำถามจะยาก แต่พี่รีหาคำตอบให้ดาเสมอเลย ซึ้่งในน้ำใจมากๆเลยนะคะ
พี่ตังโอ พัฒนาการน้องปั้นและน้องแป้งก็เยี่ยมมากๆเลยค่ะ ดีใจนะคะที่เรื่องของดาสามารถเป็นกำลังใจให้พี่ตังโอได้
พี่เล็ก ใช่ค่ะ คำถามเดีียวกันแต่ให้ความรู้สึกแตกต่างกันมากเลยค่ะ ไม่นึกว่าคำถามนี้จะกลับมาหาเรา พัฒนาการน้องเนย ยิ่งล้ำเลยค่ะ