ปลื๊ม ปลื้ม

[อรดา พงศ์สุธนะ]

เมื่อวานได้ออกไปกินขนมปังร้านในเมืองแถวนี้ มีดาและเคทไป ซึ่งปกติช่วงนี้เก็บตัวแล้วค่ะ เนื่องจากท้องใหญ่โย้เย้ จะไปไหนมาไหนก็ไม่สะดวกเอาเสียเลย ปกติจำศีลอยู่ที่บ้านแบบไม่ออกไปไหนเลยราวๆเดือนได้ค่ะ ซึ่งตรงนี้ก็ทำให้เราไม่เห็นโลกภายนอกเลย

เราเลือกโต๊ะนั่งในร้านขายขนมปังแบบไกลคนอื่นนิดหนึ่ง เพราะในใจเราคิดว่า ไม่ได้ต้องการจะอวดใครว่าเรากับลูกคุยกันเป็นภาษาอังกฤษ เพราะการที่เราอยู่ต่างจังหวัดแบบนี้ พูดภาษาัอังกฤษกับลูก (อาจมีคนว่าได้ว่า ทำไมเธอ...ดั๊ช ชา ริท จังเลย)

จากนั้นเราก็สั่งอาหาร เครื่องดื่ม และดาก็เล่นและพูดคุยกับเคทเรื่องทั่วไป พยายามชวนเขาดูโน่นนี่ (เพื่อที่เขาจะไม่ลุกเดินออกจากโต๊ะ ..แหะๆ ซึ่งเป็นปกติค่ะ เคทไม่ค่อยนั่งอยู่กับที่นาน) โดยส่วนตัวแล้ว ดาจะไม่พูดภาษาอังกฤษกับลูกเสียงดังมากเพราะเราเกรงใจคนอื่นค่ะ เดี๋ยวเขาจะหาว่าเราอวดรู้

ระหว่างนั้น เคทก็เริ่มส่งเสียงดัง พูดภาษาอังกฤษอย่างโน้นอย่างนี้ เช่น I will eat jelly empty. I want some water. etc.Mother, I'm here!!(ระหว่างที่เขาไปดื่มน้ำ) ตามประสาเด็กนะคะ เพราะเขาไม่รู้ว่าระดับเสียงของเขาเนี่ยดังไปเท่าไรแล้ว ซึ่งเราก็คงจะไม่ได้ไปห้ามลูกว่า อุ้ย อย่าพูดภาษาอังกฤษสิ อายเขา แต่ด้วยความที่เราคุยสนุกกับลูก ก็ยังไม่ได้สนใจ

สักพักหนึ่ง โต๊ะข้างๆเป็นวัยรุ่นหนุ่มสาว...เิริ่มหันมามอง...คงจะหันมามองว่า เอ้ ..แม่กับลูกคู่นี้คนไทยหรือเปล่า เริ่มพินิจพิเคราะห์ดูสีผมดูหน้าตา ว่าเป็นคนชาติไหน ทำไมพูดอังกฤษกันแจ้วเจื้อยที่เดียว เขาิเริ่มมองหน้าแม่ - หน้าลูก เอ้...คนไทยนี่หว่า ทำไมพูดอังกฤษกันจ้อยๆๆเลยหือ เขามองไปก็วิจารณ์ไปและก็พากันยิ้ม (คิดว่าเขาคงประหลาดใจและแปลกใจนะคะว่าเด็กเล็กๆ ทำไมพูดอังกฤษได้ดีจัง)

เรานั่งสักพักก็เตรียมจ่ายเิงินทีแคชเชียร์เพื่อจะกลับบ้าน และแล้วคำถามก็หลุดจากปากแคชเชียร์ว่า ขอโทษนะคะ น้องพูดไทยได้ไหมคะ (จุดนี้ละค่ะ สุดปลื้มเลย) ดาก็ยิ้มและก็บอกกับเขาว่าพูดได้ค่ะ ลองคุยกับเขาสิคะ เคทก็พูดและตอบกับแคชเชียร์ด้วยภาษาไทยเป็นปกติค่ะ และเขาก็ชมว่าเคทยังเล็กมากเลยแต่พูดภาษาอังกฤษเก่งมาก

เรื่องที่รู้สึกปลื้มใจมากก็คือ เมื่อก่อนเวลาดาเจอลูกครึ่ง ดามักจะถามเขาเสมอว่า น้องพูดไทยได้ไหมคะ แต่มาวันนี้มีคนถามคำถามแบบเดียวที่เราถามครอบครัวลูกครึ่ง ย้อนกลัีบมาหาเรา มันทำเอาเราปลื้มใจมาำกๆเลยค่ะ เพราะเราสร้างเด็กสองภาษาขึ้นมาเองจากตัวเราเอง

จากเดิมที่คิดว่า ทำไมเราต้องท่องคำศัพท์เยอะจังเลย มีสองเล่มหลายหน้าเหลือเกิน กลัวไม่ทันสอนเคท หรือแม้แต่บางอัน ก็ยังลืมเลยขนาดเคยพูดเคยใช้กับเคทไปแล้ว ความท้อถอยและขาดกำลังใจมันพังทลายไปหมดเลย กลับมีแรงฮึดที่จะสอนเคทต่อไปแบบไม่หยุดยั้งทีเดียว

เชื่อว่าหลายครอบครัวที่เริ่มสร้างเด็กสองภาษาก็คงจะมีจุดที่เราฟังแล้วปลื้มใจจากคนรอบข้าง ขอให้เอาจุดนี้มาเป็นแรงผลักดันให้ทำให้สำเร็จ

คุณบิ๊กและครอบครัว อีกแล้วค่ะ

เขียนบล็อคทีไรก็ไม่ลืมที่จะกล่าวคำขอบคุณกับคุณบิ๊กนะคะ หากดาไม่ได้ตัดสินใจทำระบบโอพอลแล้ว ยังนึกไม่ออกเลยค่ะว่า ภาษาอังกฤษของเคทและดาจะเป็นอย่างไร เราคงต้องแปลทีละคำ ทีละประโยคไปเรื่อยๆ และสุดท้ายก็คงเข้าสู่ระบบการเีรียนภาษาัอังกฤษแบบเก่า ซึ่งไม่ประสบผลค่ะ

คุณบิ๊กเป็นผู้จุดประกายแนวคิด และสามารถทำให้ดาเอาไปต่อยอดและสร้างเด็กสองภาษาด้วยมือเราเอง และชอบคำพูดที่คุณบิ๊กเคยพูดว่า ประหยัดงบและมีความสุขค่ะ ขอเพิ่มนะคะ ทำได้จริงด้วยค่ะ

[สุธีรา สารียัง]

ดีใจด้วยจริงๆคะอ่านแล้วมีกำลังใจอีกโขเลยคะ

[Benjamin's Daddy]

อีกไม่นาน เราคงจะเห็นประเทศไทยพูดภาษาอังกฤษกันเป็นเรื่องธรรมดาไปเลย ซึ่งเป็นเรื่องที่ดี และต้องขอชมเชยคุณบิ๊กที่นำแนวคิดนี้มาเผยแพร่ให้พวกเราทุกคนนำมาใช้กัน ตอนนี้ผมเห็น 2pasa มีสมาชิกอยู่ 6600 กว่า ผมอยากให้ทุกคนช่วยกันแนะนำคนที่รู้จักให้มาร่วมกันเป็นสมาชิก 2pasa เพื่อประโยชน์ของประเทศไทยในอนาคต ประเทศไทยเสียดุลการค้าด้านการบริการทางการศึกษาอย่างมหาศาลให้กับ อังกฤษ อเมริกา ออสเตรเลีย นิวซีแลนด์ แคนนาดา และอื่นๆ และเชื่อหรือไม่ว่าเงินเหล่านั้นบางทีก็สูญเสียโดยไม่ได้อะไรคืน เนื่องจากนักเรียนจำนวนมากไม่ประสบความสำเร็จในการศึกษา และก็มีจำนวนมากในนั้นที่สื่อสารได้ไม่ดีเอาซะเลย แต่ก็คงอีกไม่นานที่เราคงจะไม่เสียดุลการค้าในด้านการศึกษา เพราะเราจะมีลูกครึ่งเต็มบ้านเต็มเมืองเหมือนน้องแคท - ผลผลิตของ 2pasa ที่น่าชื่นชมอย่างมากทีเดียว

[mom_jenita]

ตามมาปลื้มจ้า หวังว่าคงไม่ช้าไปนะ พอดีกลับบ้านหาคุณตา คุณยาย เพิ่งได้เข้าเนตอ่ะ อ่านแล้วเข้าใจเลยอ่ะ ตั้งแต่เรื่องอยู่ต่างจังหวัดแล้วไม่ค่อยกล้าพูดเสียงดัง ภาก็เป็นอ่ะ แก้ไม่หาย และตอนปลื้มนี่ ก็เข้าใจความรู้สึกเลย ชื่นชม ชื่นชมจ้า

คุณบิ๊กคะ ถ้าเจอคำถามนี้แล้วแปลว่าสอบผ่านด่านแล้วใช่มั้ยคะ อิอิ เอ..แล้วมีด่านต่อไปมั้ยคะเนี่ย หุหุ

[Danui]

อ่านแล้วปลื้มกับคุณดาด้วยค่ะ อ่านแล้วเห็นภาพเลย.....
สู้ๆค่ะ ^^

[Prim & Poom]

พี่มาปลื้มกับดา ช้าไปรึป่าว

อ่านแล้วปลื้มแทน แม่ดาจัง อีกหน่อย ดาก็ไม่ได้แค่ปลื้มกับเคทแล้วนะ อีกหน่อย ดาจะได้นั่งจ้องพี่น้องเค้าคุยกัน เป็นภาษาที่เราสอนเค้าเองนั่นแหละ นึกแล้วยังอยากปลื้มล่วงหน้าเลยอะ ผลงานของดา เอง สร้างมากะมือเลยเนอะ

[เบญจพร]

อดภูมิใจกับคุณดาจัง เป็นปลื้มคะ คงหายเหนื่อยกับเวลาที่ทุ่มให้กับลูก
เป็นกำลังใจให้นะคะ มีนเองก็กำลังพยายามแต่ก็ไปไม่ถึงไหนเลย
ก็อดท้อใจกับเขาเหมือนกัน

[อรดา พงศ์สุธนะ]

ขอบคุณทุกท่านมากนะคะ เสียสละเวลามาอ่านบล็อคนี้ค่ะ
โอ้จ้ะ เอาเรื่องน้องภูมิมาเล่าพัฒนาการให้ฟังบ้างนะคะ น้องภูิมิแอบซุ้มอยู่นานแล้วจ้า
แม่น้องกันต์คะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ น้องกันต์ก็ต้องเก่งมากเลยค่ะ เพราะคุณแม่ขยันและเข้าเวปนี้เติมความรู้ประจำเลยค่ะ
พี่หญิงคะ ภาษาที่ดีขึ้นมาก็เพราะมีครูใจดีหลายๆคนในห้องอังกฤษล่ะค่ะ ไม่งั้นภาษาดาคงหยุดที่เก่าและไม่พัฒนาไปไหนเลยค่ะ
แม่น้องกุนคะ มีคนถามเราบ่อยๆแบบนี้เราก็ปลื้มนะคะ มีแรงสอนลูกต่อไปอีกค่ะ
แม่น้องพลอยชมพูคะ น้องเคทอยากเดินตามรอยพี่พลอยเป็นเด็ก 3ภาษานะคะ สงสัยอีก 7-8 ปีเชียวค่ะ
คุณชัญญกัญญ์ น้องยังเล็กมากเลยค่ะ อีกหน่อยน้องเริ่มพูดเก่งแล้ว คุณแม่จะมีเรื่องให้ปลื้มอีกเพียบเลยค่ะ
คุณboj ขอบคุณสำหรับคำชมนะคะ ขอให้น้องเก่งๆมากๆเลยนะคะ
แม่น้องเก๋อคะ น้องเก๋อเนี่ยเด็ก3 ภาษาโดยธรรมชาิติเลย คุณแม่ไม่ต้องเหนื่อยมากเลยค่ะ
คุณแม่คะ ยินดีนะคะ เรื่องของดาเป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆค่ะ เดินไปด้วยกัน
พี่ตุ๊กคะ ขอบคุณมากนะคะ อัปเดทเรื่องน้องให้ฟังบ้างนะคะ

[i-Gie Gie]

อ่านแล้วปลื้ม มีความสุขจังเลยค่ะ

[May, แม่น้องเอินเอิน]

ป้าแวะเข้ามาชม ปลื้ม สุดๆ เก่ง สุดๆค่ะ มาขอซึมซับความภูมิใจของคุณดาไว้เป็นกำลังใจค่ะ

[แม่เก๋อ]

อ่านแล้วก็ปลื้มไปด้วยเลยค่ะ
อยากขยันได้อยากคุณดาจัง จะพยายามนะคะ จะขอดูคุณดาไว้เป็นตัวอย่างค่ะ