ปลื๊ม ปลื้ม

[อรดา พงศ์สุธนะ]

เมื่อวานได้ออกไปกินขนมปังร้านในเมืองแถวนี้ มีดาและเคทไป ซึ่งปกติช่วงนี้เก็บตัวแล้วค่ะ เนื่องจากท้องใหญ่โย้เย้ จะไปไหนมาไหนก็ไม่สะดวกเอาเสียเลย ปกติจำศีลอยู่ที่บ้านแบบไม่ออกไปไหนเลยราวๆเดือนได้ค่ะ ซึ่งตรงนี้ก็ทำให้เราไม่เห็นโลกภายนอกเลย

เราเลือกโต๊ะนั่งในร้านขายขนมปังแบบไกลคนอื่นนิดหนึ่ง เพราะในใจเราคิดว่า ไม่ได้ต้องการจะอวดใครว่าเรากับลูกคุยกันเป็นภาษาอังกฤษ เพราะการที่เราอยู่ต่างจังหวัดแบบนี้ พูดภาษาัอังกฤษกับลูก (อาจมีคนว่าได้ว่า ทำไมเธอ...ดั๊ช ชา ริท จังเลย)

จากนั้นเราก็สั่งอาหาร เครื่องดื่ม และดาก็เล่นและพูดคุยกับเคทเรื่องทั่วไป พยายามชวนเขาดูโน่นนี่ (เพื่อที่เขาจะไม่ลุกเดินออกจากโต๊ะ ..แหะๆ ซึ่งเป็นปกติค่ะ เคทไม่ค่อยนั่งอยู่กับที่นาน) โดยส่วนตัวแล้ว ดาจะไม่พูดภาษาอังกฤษกับลูกเสียงดังมากเพราะเราเกรงใจคนอื่นค่ะ เดี๋ยวเขาจะหาว่าเราอวดรู้

ระหว่างนั้น เคทก็เริ่มส่งเสียงดัง พูดภาษาอังกฤษอย่างโน้นอย่างนี้ เช่น I will eat jelly empty. I want some water. etc.Mother, I'm here!!(ระหว่างที่เขาไปดื่มน้ำ) ตามประสาเด็กนะคะ เพราะเขาไม่รู้ว่าระดับเสียงของเขาเนี่ยดังไปเท่าไรแล้ว ซึ่งเราก็คงจะไม่ได้ไปห้ามลูกว่า อุ้ย อย่าพูดภาษาอังกฤษสิ อายเขา แต่ด้วยความที่เราคุยสนุกกับลูก ก็ยังไม่ได้สนใจ

สักพักหนึ่ง โต๊ะข้างๆเป็นวัยรุ่นหนุ่มสาว...เิริ่มหันมามอง...คงจะหันมามองว่า เอ้ ..แม่กับลูกคู่นี้คนไทยหรือเปล่า เริ่มพินิจพิเคราะห์ดูสีผมดูหน้าตา ว่าเป็นคนชาติไหน ทำไมพูดอังกฤษกันแจ้วเจื้อยที่เดียว เขาิเริ่มมองหน้าแม่ - หน้าลูก เอ้...คนไทยนี่หว่า ทำไมพูดอังกฤษกันจ้อยๆๆเลยหือ เขามองไปก็วิจารณ์ไปและก็พากันยิ้ม (คิดว่าเขาคงประหลาดใจและแปลกใจนะคะว่าเด็กเล็กๆ ทำไมพูดอังกฤษได้ดีจัง)

เรานั่งสักพักก็เตรียมจ่ายเิงินทีแคชเชียร์เพื่อจะกลับบ้าน และแล้วคำถามก็หลุดจากปากแคชเชียร์ว่า ขอโทษนะคะ น้องพูดไทยได้ไหมคะ (จุดนี้ละค่ะ สุดปลื้มเลย) ดาก็ยิ้มและก็บอกกับเขาว่าพูดได้ค่ะ ลองคุยกับเขาสิคะ เคทก็พูดและตอบกับแคชเชียร์ด้วยภาษาไทยเป็นปกติค่ะ และเขาก็ชมว่าเคทยังเล็กมากเลยแต่พูดภาษาอังกฤษเก่งมาก

เรื่องที่รู้สึกปลื้มใจมากก็คือ เมื่อก่อนเวลาดาเจอลูกครึ่ง ดามักจะถามเขาเสมอว่า น้องพูดไทยได้ไหมคะ แต่มาวันนี้มีคนถามคำถามแบบเดียวที่เราถามครอบครัวลูกครึ่ง ย้อนกลัีบมาหาเรา มันทำเอาเราปลื้มใจมาำกๆเลยค่ะ เพราะเราสร้างเด็กสองภาษาขึ้นมาเองจากตัวเราเอง

จากเดิมที่คิดว่า ทำไมเราต้องท่องคำศัพท์เยอะจังเลย มีสองเล่มหลายหน้าเหลือเกิน กลัวไม่ทันสอนเคท หรือแม้แต่บางอัน ก็ยังลืมเลยขนาดเคยพูดเคยใช้กับเคทไปแล้ว ความท้อถอยและขาดกำลังใจมันพังทลายไปหมดเลย กลับมีแรงฮึดที่จะสอนเคทต่อไปแบบไม่หยุดยั้งทีเดียว

เชื่อว่าหลายครอบครัวที่เริ่มสร้างเด็กสองภาษาก็คงจะมีจุดที่เราฟังแล้วปลื้มใจจากคนรอบข้าง ขอให้เอาจุดนี้มาเป็นแรงผลักดันให้ทำให้สำเร็จ

คุณบิ๊กและครอบครัว อีกแล้วค่ะ

เขียนบล็อคทีไรก็ไม่ลืมที่จะกล่าวคำขอบคุณกับคุณบิ๊กนะคะ หากดาไม่ได้ตัดสินใจทำระบบโอพอลแล้ว ยังนึกไม่ออกเลยค่ะว่า ภาษาอังกฤษของเคทและดาจะเป็นอย่างไร เราคงต้องแปลทีละคำ ทีละประโยคไปเรื่อยๆ และสุดท้ายก็คงเข้าสู่ระบบการเีรียนภาษาัอังกฤษแบบเก่า ซึ่งไม่ประสบผลค่ะ

คุณบิ๊กเป็นผู้จุดประกายแนวคิด และสามารถทำให้ดาเอาไปต่อยอดและสร้างเด็กสองภาษาด้วยมือเราเอง และชอบคำพูดที่คุณบิ๊กเคยพูดว่า ประหยัดงบและมีความสุขค่ะ ขอเพิ่มนะคะ ทำได้จริงด้วยค่ะ

[kaew]

ปลื้ม ปลื้ม เช่นกันคะ

[เด็กหญิงอิ่มไอบุญ]

ความรู้สึกปลื้มของคนเป็นแม่ คนแม่ด้วยกันยิ่งเข้าใจลึกซึ้งนะคะพี่ดา แอบรอวันนั้นด้วยคน

[mama kimsung]

เพิ่งเข้ามาอ่านเหมือนกันค่ะ อยากได้ยินแบบนี้บ้างจังเลย แต่ว่าคงอีกนานค่ะ(หวังไว้)เพราะเพิ่งเริ่มได้ไม่นาน ขอชื่นชมด้วยคนนะค่ะ

[YaYo & JaJa & MamaKim]

เพิ่งได้อ่านค่ะดา ขอมาปลื้มด้วยอีกคน...

[กอหญ้ามัม]

อ่านแล้วรู้สึกดีจัง...แบบว่าสร้างขวัญและกำลังใจ...

ขอบคุณค่ะ

[Nam1's mama]

อ่านแล้วก็ปลื้มด้วยคนค่ะ ผิดกับของเฮียง อยู่ที่นี่ถ้าคนไทยได้ยินพูดอังกฤษกับลูกจะไม่สนับสนุน คอยถามว่าทำไมต้องสอนภาษาอังกฤษเค้าเดี๋ยวเค้าไปโรงเรียนเค้าก็เป็นเอง เด็กเค้าเรียนรู้เร็วไม่ต้องไปสอนเค้าหรอกเดี๋ยวเราสอนผิดเด็กก็จำไปผิด ๆ สำเนียงก็ไม่ดีเดี๋ยวเค้าติดสำเนียงเราไป ต้องสอนภาษาไทยเค้านะเดี๋ยวเค้าพูดไทยไม่เป็น..... ฯลฯ ก็ยอมรับว่าภาษาเราก็ยังไม่ดีก็กลัวสอนลูกผิด ๆ ไปที่ฝึกลูกเพราะแม่อยากฝึกตัวเองด้วย แต่เฮียงก็พูดภาษาไทยกับลูกด้วยนะคะ ซึ่งเค้าก็ฟังรู้เรื่องแต่เค้าจะเน้นตอบเป็นภาษาอังกฤษซะมากกว่า ตอนนี้เฮียงก็เลยเน้นภาษาไทยมากขึ้นให้เค้าพูดภาษาไทยให้ได้ด้วย เพราะถ้าเจอคนไทยลูกไม่พูดไทย พอเค้าถามเราก็เคลียสอีก แถมตอนนี้อยากหัดภาษาจีนให้ลูกอีก ไม่รู้จะไหวหรือเปล่า จนพ่อเค้าแซวว่าเดี๋ยวไม่ได้ซักภาษานึงจะแย่เอา แต่จะลองดูค่ะ เพราะในเวปนี้มีเพื่อนร่วมทางเยอะ สู้ ๆ ค่ะ

[สาวิตรี พื้นทอง]

ยินดีด้วยนะคะ อยากให้มีคนมาชมแบบนี้มั่งจัง ตอนนี้น้องซีต้าร์ขวบกับเดือนยังพูดไม่เก่ง แต่ก็รู้ว่าเค้าเริ่มเข้าใจบ้างแล้ว พอนกบินมาเราพูด bird เค้าก็ชี้ไปที่นก แถมหมาเดินมาเราบอกว่า dog เค้าก็รีบชี้เลย เป็นกำลังใจให้ทุกคนค่ะ

[ยศภัด มีเดช]

เข้ามาปลื้มช้าหน่อยค่ะ WOW ปลื้มมมมมมมมมมมมมมมมม

[แม่น้องคีน]

อ่านแล้วอมยิ้มค่ะ โดนถามบ่อย เพราะคีนน้อยถูกหาว่า หน้าอินเทรนด์เกาหลี คนเลยชอบถามว่า ลูกครึ่งเกาหลีรึคะ ขำค่ะ เพราะแม่ชอบ เจอรี่ คนไต้หวันมากก่า ตอนท้องพึ่งเคยดู F4 ( เชยสุดๆๆใช่มะคะ)

แล้วล่าสุด (ใครถามอิชั้นเนี่ย แบบว่าอยากแจมค่ะ) มีคนมาชวนน้องคีนคุยเป็นภาษาอังกฤษค่ะ ถามน้องคีนว่า what's your name? คีนยังพูดได้แค่คำเดียว คือ "หมา" ค่ะ เพราะแม่สอนไทยคำแรกคือ หมา ค่ะ แล้วเปลี่ยนมา opol ตอนขวบสองเดือนค่ะ น้องเลยยังตอบไม่ได้ นึกในใจ ดีไม่ตอบไปว่า "หมา" เพราะเป็นคำถนัดค่ะ

อีกอย่างวัยนี้ น้องคีนยังไม่พูดคำอื่นเลยค่ะ แต่ไม่กังวล เพราะเชื่อว่าไม่ได้เป็นใบ้ค่ะ

[แม่น้องเนอร์ส]

ชื่นชมทั้งคุณแม่และคุณลูกค่ะ จะกลับไปติวเข้มที่บ้านบ้างคะ