หมู่บ้านเด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้ - สองภาษาดอทคอม

Meeting ครั้งที่ 7,8 มองย้อนกลับไป เรามาไกลจากจุดเริ่มต้นของเรามากแล้วน้า...ผู้ใหญ่สองภาษาอุบลฯ !!!

ครั้งนี้ขอรวมรูป meeting ครั้งที่ 7,8 เข้าด้วยกันนะคะ เพื่อประหยัดแรงในการสรุปกระทู้ เนื่องจากคนสรุปเพิ่งฟื้นคืนชีพกลับมาได้ค่ะ อิอิ

เราเจอกันที่เก่า เวลาเดิมนะคะ BunBuree

ครั้งที่ 7 เรามีสมาชิกใหม่คือพี่ปุ๋มนะคะ มีสมาชิกดั้งเดิมเป็นสมาชิกดีเด่นที่ไม่เคยขาดเรียนเลย และสมาชิกที่เข้ามารวมกลุ่มตอนกลางๆ นะคะ ซึ่งไม่ได้แปลว่าใครจะเก่งกว่าใครนะคะ เพียงแค่ว่าสมาชิกที่มาก่อนหรือมาบางครั้งจะได้เล่นการ์ดบางตัว เพราะเราจะสลับกันไป มาอีกครั้งอาจจะเล่นอีกตัวที่เพื่อนไม่ได้เล่น ทำให้แต่ละคนฝึกการ์ดแตกต่างกัน สมาชิกเราค่อนข้างหลากหลาย ครั้งนี้เราเลยแก้ปัญหาด้วยการเอาการ์ดทุกสำรับมารวมกันหมดเลยค่ะ ช่วยๆกันไป ทั้งสำรับที่ 1,2,3 การ์ด theme ห้องน้ำ วลีห้องน้ำ และวลีสำรับที่ 1 เยอะจริงๆ อิอิ สำหรับคำ ก็ฝึกออกเสียงไป วลีก็ทำท่าประกอบ แต่ไม่น่าเชื่อถึงการ์ดจะหลากหลายแต่ครั้งนี้ เล่นไปพอสมควร เริ่มคล่องกันมาก จนต้องสลับการ์ดคำอื่นๆ วลีอื่นๆมาให้ฝึกกันเพิ่ม เก่งกันจริงๆ :)

ครั้งที่ 8 เริ่มเป็น dream team กลุ่มเดิมเริ่มเหนียวแน่น ยิ่งมาบ่อยยิ่งเล่นเข้าขา แกล้งกันมันส์ อำกันขำ สนุกจริงๆ อิอิ ครั้งนี้ตั้งใจเลือกสรรค์ การ์ดใหม่ไปเยอะมาก แต่สูตรเดิมคือรวมกันหลายสำรับ ตอนนี้การ์ดคุณบิ๊กรวมกันไปหมดจนจำไม่ได้แล้วว่าสำรับไหนเป็นสำรับไหน รู้แค่ว่าเพื่อนๆชาวอุบลฯ ฝึกอะไรไปแล้วบ้าง :)

ที่สำคัญครั้งนี้ไปแบบตัวเบามาก (ปกติบ้าหอบ) ไม่ได้เอาการ์ดไปเตรียมเสริม แต่แอบระแวงบอกสมาชิกว่า "อย่าเล่นเก่งกันมากนะค้า..เพราะเอาการ์ดมาชุดเดียวค่า" แต่ตอนท้ายๆทุกคนก็เก่งกันอีกเช่นเคยค่ะ ครั้งหน้ากะเอาไว้ว่า จะเอาการ์ดทั้งหมดมาทบทวนกัน และอาจจะถึงเวลาขยับไปลอง series ที่ 3 เล่าขั้นตอน theme ห้องน้ำกัน คิดว่าคงจะสนุกกันน่าดูนะคะ

เห็นมั้ยคะ ....ตั้งแต่วันแรกที่เรารวมกลุ่มกัน ถ้าเราไม่เริ่มช่วยกันจูงมือ ช่วยกันเดินในวันนั้น เราคงจะรวมกลุ่มกันไม่ได้มาจน 8 ครั้ง นั่นหมายถึงมันกินเวลา 8 เดือนเชียวนะคะ หลายคนก็เพิ่งได้มาเจอ มารู้จักกันในกลุ่ม แต่เกมส์ก็ทำให้เราไม่เขินอายทั้งที่เพิ่งจะมาเจอกัน และเราก็ฝึกกันมาได้ จากจุดเริ่มต้นที่มีคนบอกว่า "ไม่กล้ามา บางคนบอกต้องเป็นจุดอ่อนของกลุ่ม บางคนบอกว่า อายมากจะกล้าพูดมั้ย"

มาถึงทุกวันนี้ ยังไม่เห็นใครมาแล้วไม่กล้าเล่นเลยนะคะ แถมยังมีการช่วยเหลือเกื้อกูล ช่วยกันฝึก ช่วยกันออกเสียง ช่วยกันหาวิธีจำ แม้บางครั้งจะแกล้งกันบ้าง ไม่มีความเป็นพี่เป็นน้อง ไม่มีอา ไม่มีหลาน อิอิ

มองย้อนกลับไป...เรามาไกลจากจุดเริ่มต้นของเรามากจริงๆค่ะ ก้าวของเราต่อไปคือ ถ้าเราเพิ่มความถี่ของตัวเราเองมากกว่านี้ การเดินทางของเราจะสั้นขึ้นค่ะ เดินไปด้วยกันต่อนะคะ ....ผู้ใหญ่สองภาษาอุบลฯ

ดูภาพแล้วมาเล่าเรื่องช่วยกันน้า...