ทานข้าวกับญาติ....(ครอบครัวพี่เรอิ น้องเลอา)

[แม่เพ่ยขอแจม]

เช้าวันศุกร์ 26 สิงหาคม 2554

พี่ถาม : วันนี้เรามีนัดต้องทำอะไรที่ไหนหรือเปล่า ?

คุณบิ๊กตอบ : เรามีนัดกินข้าวกับญาติเราไง

ย้อนหลังไปเมื่อปลายปี 2552 ในเวิร์คช๊อปเด็กสองภาษาครั้งที่ 3  เราได้มีโอกาสทักทายสมาชิกหมู่บ้านสองภาษาหลายครอบครัว 1 ในนั้นเป็นคุณหมอแม่ลูกแฝดที่เราเคยได้ยินชื่อมานาน แต่ยังไม่เคยทักทายอย่างเป็นทางการ เมื่อได้พบเราก็รู้สึกว่า สวยสมคำลือ เสียดายที่ไม่ได้เจอน้องฝาแฝด..เจอแต่ใครก็ไม่รู้ยืนอยู่ข้างๆน้องหมอคนสวย..ตาปรือๆ จะหลับก็ไม่หลับ จะตื่นก็ไม่ตื่น..แอบนินทาในใจ..คงเป็นพวกติสๆ ทำงานดึกล่ะสิเนี่ย มารู้ตอนจบงานว่าเป็นคุณหมอ ว๊าย !! 

 

ผ่านไปสามเดือน..เทพองค์ไหนดลใจให้พี่กระโดดขึ้นแท๊กซี่ไปเจอครอบครัวหมอเล็กอีกครั้งที่สถานีรถไฟหัวลำโพงก็ยากจะเดา ได้เจอะเจอสองสาวมหัศจรรย์ตัวจริงเสียงจริง ลีลาฮากวนได้ใจ พร้อมคำทักทายคำแรกจากพ่อนิก ที่ชวนให้จดจำไม่รู้ลืม การเจอครั้งที่สองนี้ ทำให้พี่ตั้งใจแน่วแน่ว่า..ครอบครัวนี้ไปไหน ฉันไปด้วย เพราะต่อให้น้ำท่วม จลาจล  ปิดประเทศประท้วง..เราก็ไม่อดตายง่ายๆ...แค่เดินทางจากกรุงเทพชุมพร  หมอยังขนเสบียงราวกับว่าจะเดินทางสิบวัน 

 

เรานักกัน 6 โมงเย็นที่ CDC เลียบทางด่วนรามอินทรา ระหว่างที่พี่เดินเล่นรอ ครอบครัวน้องหมอก็ลั้ลลาอยู่ที่โยโย่แลนด์ สวนสนุกในห้างดัง  ฮ่าๆๆ 

ก่อนหน้านี้ญาติเราบอกว่าทานอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่อาหารไทย เนื่องจากเป็นเย็นวันศุกร์ แถมสิ้นเดือนอีกต่างหาก ร้านอาหารจึงเต็มไปด้วยลูกค้าแน่นขนัด  เราพยายามหาร้านที่จะมีที่นังสำหรับ 8 ที่ จนเจอ...โอ้วแม่เจ้า..เปิดเมนูมา รายการอาหารสัญชาติไทยล้วนๆไม่มีลูกครึ่งเลย หุหุ

 

ทานอาหารเสร็จเช็คบิลไปต่อร้านกาแฟ  แต่เพราะฝนตก ร้านกาแฟจึงมีลูกค้าที่ปักหลักไม่ไปไหน เอาล่ะสิ ทำไงได้ เราเลยต้องใจร้ายกับลูกค้าที่รอคิวโต๊ะเราอยู่ เป็นไงเป็นกัน นั่งต่อวุ๊ย  จึงเป็นที่มาของถังเบียร์สองใบ ขี้เมาสองคน

 

เกือบสองปีที่ได้รู้จัก ได้ทานข้าวร่วมกันจนนับมื้อไม่ไหว ได้มีโอกาสเที่ยวด้วยกันบ้าง ทำให้พี่ได้มีโอกาสรับรู้เรื่องราวดีๆ และน่าประทับใจจากครอบครัวพ่อนิก แม่เล็กมากมาย ความคิดที่ว่าหมอทำงานง่าย ได้เงินเยอะ ไม่ค่อยใส่ใจคนไข้ ก็เริ่มแปรเปลี่ยนไป  

หลายๆครั้งที่ครอบครัวหมอเล็ก ทำงานหนัก ดูแลคนไข้โดยไม่ได้คิดค่าใช้จ่าย  เป็นหมอที่นอนเฝ้าคนไข้..จับมืออยู่เคียงข้างคนไข้จนวินาทีแห่งลมหายใจเฮือกสุดท้าย ที่บางครั้งญาติคนไข้กลับไม่ได้ทำหน้าที่นี้ (หมอขโมยซีน)

เป็นครอบครัวที่ใช้คำว่า "ให้" มากกว่าคำว่า "รับ"

 

ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคนรอบข้างที่แวดล้อมจึงเป็นคนดีๆ...เพราะครอบครัวนี้เขาเป็นคนดี (เขียนซะขนาดนี้ คราวหน้าอย่าลืมเอาขนมมาฝากพี่น๊าาา) 

ครอบครัวเล็กๆน่ารักๆพร้อมลูกสาววัยก๋ากั่นสองคน แวดล้อมด้วยความรักความอบอุ่นจากคนในครอบครัวรวมถึงพี่เลี้ยงแสนดี กำลังขยายครอบครัวให้เติบโตขึ้นด้วยสมาชิกน้อยๆที่รอวันพบเจอ

ขอบคุณนะคะ พ่อนิก แม่เล็ก สำหรับมิตรภาพดีๆ และความผูกพันที่มากมายจนเราต้องเปลี่ยนจากคำว่าเพื่อนเป็นคำว่าญาติ  ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ

 

ครั้งหน้าใครจะทานข้าวกับญาติพี่บ้าง..ยกมือขึ้น

 

ระหว่างที่น้องเรอิเลอาอยู่โยโย่แลนด์ พี่เพ่ยเพ่ยก้อยู่เลโก้แลนด์รอไปก่อน

 

 

น้องมาช้า..หาของรองท้องรอไปพลางๆ

 

 

รอจนตัวแข็งแล้วเนี่ย

 

 

ต่อให้โลกเอียงมากกว่านี้...ความสดใสก็ยังคงอยู่

[แม่ดาว&น้องพลอย]

พี่ตุ๊กตาคงเป็นญาติตัวจริงค่ะ แยกได้ด้วยว่าคนไหนเรอิ คนไหนเลอา  ดาวยังไม่เคยเจอ แยกไม่ออกค่ะ เหมือนกันมาก

ส่วนเรื่องไปทอปเจริญ  5555  คิดได้ไง  ดาวกับพี่ตุ๊กตาสายตาระดับน้ำค่ะ สองสาวโตขึ้นจริง ๆ

 

แม่เรอิ - เลอา  ดาวกับน้องพลอยติดตามสองสาวมาตลอดจ๊ะ ชอบมาก เพราะอยากมีลูกแฝดเหมือนกัน ชอบคุณแม่แต่งตัวให้สาว ๆ ค่ะ น่ารักมากกกกก  ชอบค่ะ เหมือนได้ดูแฟชั่นเสื้อผ้าเด็กเลย

 

[แม่เพ่ยขอแจม]

ดาคะ..นั่นชมพี่ชิมิ  ไม่ได้มีอะไรแอบแฝงนะ  ฮ่าๆๆๆๆๆ

อ้อมคะ ครอบครัวอ้อมก็น่ารักไม่แพ้กันนะคะ เสียดายได้ยินแต่เรื่องเล่า ยังไม่มีโอกาสได้เจอกันจริงๆเลย...ว่าไปแล้ว หมอนิกเขาเข้มจริงๆแหล่ะ เข้มมากกกกกกกกก

ดาวคะ  พี่ก็ใช้เวลาท่องจำนานเหมือนกันค่ะ ว่าคนไหนเป้นคนไหน  ฮ่าๆ  ว่าแต่ถ้าอยากมีลูกแฝด  ตอนนี้ก็ยังทันนะว่าแล้วก็เร่งมือค่ะ

[แม่น้องเรอิ-เลอา-ลูค]

คิดว่ามาได้90%คุณตุ๊ก

[แม่เพ่ยขอแจม]

อีก 10% ที่เหลือนั่นน่ะ เรื่องใหญ่นะคะเล็ก หาเรื่องให้ลุ้นระทึกเรื่อยเชียว

[แม่น้องเรอิ-เลอา-ลูค]

พี่ตุ๊กตาขา เตรียมตัวพร้อมรึยังสำหรับเสาร์นี้คะ มีอะไรให้ช่วย บอกด้วยนะค๊า ^_^

[แม่เพ่ยขอแจม]

เดี๋ยวต้องถามคุณแอนค่ะเล็ก  ฮ่าๆๆ  ว่าแต่รักษาสุขภาพให้ดีนะคะ พี่บอกเจ้าของบ้านไปแล้วว่าวันเสาร์เราจะมีคุณนายมาเยือน 2 คน ให้เตรียมเก้าอี้ไว้ต้อนรับด้วย คือคุณนายเล็ก กับคุณนายกิ้มอ่ะ  อิอิ 

 

ปล.อเวนิวที่เปิดใหม่แถวบ้านพี่ อยู่ตรงข้ามอันเก่า น่ารักมากๆ เหมือนเดินที่ปาลิโอเขาใหญ่แบบนั้นเลย  ร้านเริ่มทะยอยเปิด เมื่อกี้ไปทานเตี๋ยวเรือที่นั่นกับ คบ.มา ยังบอกเลยว่า เดี๋ยวบอกหมอนิกนะ เรามีที่นัดเจอใหม่แแล้วววว  อ่า  ความเป็นญาติมันฝังหุ่นจริงๆ