หมู่บ้านเด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้ - สองภาษาดอทคอม

มาละเหวย....ระหกระเหิน...มหากาพย์เฮฮา

5555++++ เดินทางกลับถึงบ้านก็เปิดคอม เข้าห้องขอนแก่น กด f5 จนนิ้วงอกันแล้วล่ะสิคะ พ่อแมน

ยังค่ะ..ยังไม่ได้เขียน ต้องมาตกลงกันก่อนสิ ว่านี่มันกรุ๊ปอะไรกันแน่ ขอประท้วงก่อนเลยนะคะท่านประธาน

กลุ่มขอนแก่น...ครอบครัวคุณแมนและคุณหมอวิจิตร รวมเป็น 2

กลุ่มโคราช....ครอบครัวคุณยุ้ยและคุณทิพย์ ก็รวมเป็น 2

กลุ่มชัยภูมิ ... แม่แมว 1 ครอบครัว

กลุ่มแปดริ้ว...น้องกิ้ม 1 ครอบครัว

กลุ่มสุรินทร์...หมอกอล์ฟ ก็ 1 ครอบครัว

กลุ่มกรุงเทพ...บ้านเนย บ้านลี่ บ้านเพ่ย มันรวมกันเป็น 3 ชัดๆ...ง่ะ ไหงกระทู้นี้มาโผล่ในห้องขอนแก่น แล้วห้องกรุงเทพปายหนายยยยยยย.... (เริ่มต้นก็ออกหมัดแล้วค่ะ)

.......ก่อนอื่นต้องดีใจกับครอบครัวที่ไม่ได้ร่วมระหกระเหินไปกับพวกเราด้วยนะคะ..เพราะทริปการเดินทางครั้งนี้...ทั้งเหนื่อยทั้งเซ็งสุดๆ

เหนื่อย ----------> ที่ต้องหัวเราะกันทั้งวัน

เซ็ง -------------> พ่อแมนคะ ทำไมจัดแค่สองวันเอง

เพราะ...มันสนุกมากกกกกกกกกกกกก

ภาคที่1 ....ทีมกรุงเทพปะทะแปดริ้ว..เดินทางสู่ถนนมิตรภาพ

หลังจากนัดแนะกันเรียบร้อยแล้ว เจ็ดโมงกว่าๆของเช้าวันเสาร์ ทีมกรุงเทพก็เริ่มเคลื่อนขบวนออกจากบ้านใครบ้านมัน ถึงแม้จะไม่มี ว.แดง แต่เราก็มีไอโฟน มือถือ จีพีเอสและกระแสจิตส่งถึงกันตลอดทาง..

วันนี้อากาศดี เดินทางยังไม่ถึง 5 นาที โทรศัพท์สายแรกดังเข้ามา เพ่งดูชื่อคนโทรมา ถึงกับต้องอุทาน "ชิเป๋ง" อุ๊บบบบบบบบบบบบบบบบ....(ขอโต๊ด...ตกใจนิดหน่อยไงคะ)

"สุมนา" โทรมา.......ลี่จะออกเดินทางตามไปถึงที่นัดหมายช้าหน่อยนะคะพี่ เพราะ..บราๆๆๆๆๆ

ไอ้พี่ก็ได้แต่ค่ะ..ค่ะ..ค่ะ...แต่ใจตอนนี้ไม่อยู่กับตัวแล้ว...มองไปที่หน้ากระจกรถ....เปาะแปะ..เตาะแตะ

โอววววววว..ไม่นะ

คิดมาก..คิดเยอะ คิดรกรุงรังไปตลอดทางว่าจะพาเด็กๆไปเที่ยวฟาร์ม บัตรผ่านก็ซื้อแล้ว ถ้าฝนตกจะทำยังไงดี .....จะล้างอาถรรพ์สุมนายังไงดี ฮ่าๆๆ

คิดว่าลี่คงทิ้งระยะห่างในการเดินทางตามพอสมควร ฟ้าเริ้มกระจ่าง...เฮ

ใกล้ถึงที่หมาย..โทรเช็คทุกคนอีกที (ยกเว้นลี่ หุหุ) ครอบครัวเนยใกล้ถึงแล้ว...กิ้มก็จวนละ ส่วนลี่คงมาถึงหลังสุด

ถึงที่หมาย..เก้าโมงเศษๆ แว๊บๆว่ามีใครกระโดดเข้ามา ฟาร์มนี้ปล่อยจิงโจ้ออกมาที่ลานจอดรถด้วยหรือเนี่ย...

ที่แท้เป็นน้องภาจากขอนแก่น ที่เจอกันแบบตัวเป็นๆครั้งแรกก็ทำเอาตกใจ พร้อมคุณหมอวิจิตรที่ดูจะยิ้มอย่างเดียวและสาวน้อยหน้าหวาน น้องเจ้าขา ตัวจริงเธอสวยหวานมากๆ

อ้าว..แล้วนั่นใครล่ะนั่นที่จอดรถตรงข้ามกัน ครอบครัวน้องเนย มาถึงก่อนพี่เล็กน้อย พร้อมเสื้อเด็กสองภาษารุ่นใหม่สีขาวสว่างไสว..แจ่มมากๆ...อิอิ

เฮ้ย....นั่น...ครอบครัวสุมนา อ่ะจ๊าก...มาแล้ว...มาถึงก่อนบ้านเนยอีก เอ่อไหนว่าจะมาช้า ไม่ทราบว่าขี่เครื่องบินเจ๊ทมาหรือไงครับพี่น้อง ลี่มาพร้อมคุณพ่อณัฐและน้องมี่มี่ เป็นคนเดียวที่ไม่ต้องเสียค่าบัตรผ่านประตู...หุหุ..ได้ไงกัน มาด้วยกัน จ่ายด้วยกันสิคะน้อง แชร์ค่ะแชร์

แล้วครอบครัวที่บอกว่าจวนถึงแล้ว..ออกจากบ้านมาตั้งแต่หกโมงไปไหนหว่า...ฮัลโหลกิ้ม...อยู่ไหน..หา..อีก 20 นาทีหรือ โอว (ทราบภายหลังว่าเธอชิลๆกับการขับรถมาก เลยนั่งละมุนละไมจิบวิวข้างทางมาอย่างสบายใจ ฮ่าๆๆดีนะเนี่ย ที่ไม่แวะกินขนมเค๊กข้างทางตามที่บอก)

หิวมากค่ะ ไม่มีครอบครัวไหนทานของหนักมาเลย ทานกันมาแต่สำลีและปุยนุ่น จวนจะได้เวลาเข้าฟาร์ม เลยไปซื้อลูกชิ้นปิ้ง (ไม้ใหญ่มากๆ..แต่อร่อยนิดเดียว) ทันทีที่เงินค่าลูกชิ้นหลุดออกจากกระเป๋า ...หมูไม้ที่อร่อยที่สุดในประเทศไทยก็มาถึง..แถมฟรีด้วย...โอ้ยยยย..เอาสองร้อยของฉันคืนมานะ

คณะของเราฟัดหมูไม้กันอยู่หน้าฟาร์มอย่างไม่เกรงใจใครและไม่ชวนใครกิน ฮ่าๆๆ..ได้แต่แอบส่งสายตาบอกไปว่า อยากกินไม๊ค่ะ อยากกินไปหาซื้อได้นะ ซุปเปอร์หมูไทยจ้า ทั้วราชอาณาจักรเร็วๆนี้

(อย่าลืมจ่ายค่าโฆษณาพี่นะคะกิ้่ม)

Replies to This Discussion

Permalink Reply by ประทุมทิพย์ บุญยะแต่ง on March 2, 2011 at 1:40pm

น้องยีนชอบเครื่องดนตรีุทุกชนิดเิลย เห็นเป็นไม่ได้เลย เอาไม่อยู่ต้องปล่อยเค้า

Permalink Reply by ประทุมทิพย์ บุญยะแต่ง on March 2, 2011 at 9:59am

จากความรู้สึกของคนที่พูดไม่เก่ง เขียนก็ไม่เก่งค่ะ (อดใจไม่ไหวแล้วค่ะขอบอกว่าทั้งที่เขียนไม่เก่งอะ)

ทริปนี้บอกได้อย่างเดียวเลยว่า คิดถูกจริง ๆ ที่ไม่ยอมยกเลิกการเดินทาง เพราะคุณสามีไม่ว่างขับรถให้ และเป็นการขับรถออกนอกเส้นทางด้วยตัวเองเป็นครั้งแรก ที่ไปกับน้องยีนแค่สองคน แต่อย่าห่วงเลยจ๊ะ ถึงเป็นการขับรถครั้งแรกก็เป็นครั้งที่ปลอดภัยที่สูดดดดดดดดดดดดดดด เนื่องจากว่ามีคนประกบหน้าหลังแล้วยังไม่พอแต่นั้นนา ยังมีการ ว. มาจากด้านหลังบอกด้วยนะว่า ผ่านพี่ผ่านไปเลย (เสียง ว.มาจาก แม่แมวนั้นเอง)จากนั้นอีก มีเสียง ว.มาอีกแล้วครับท่าน ออกไปเลยเพ่ ผมคุ้มกันพี่ไว้แล้ว 55555555555 ขอบคุณมากค่ะ คิ้ว (ศิษย์เก่าที่ทำงานทิพย์ค่ะ มทส.)

แล้วก็มี ว.มาจากด้านหน้าของทิพย์อีกว่า ออกซ้ายนะ ............... ออกขวานะ ยาวไปเลยยยยยยย ยาวไปเลยยยยยยยยยยยย ใช่แล้ว ใช่แล้ว เจ๋ง เจ๋ง 555555555555 ไปตามที่เค้าบอกตลอด

แต่แล้วมีรถ ฟอร์ด เข้ามาขับหน้าทิพย์ แล้วเค้าก็เลี้ยวเข้า Flynow เราก็เลยเลี้ยวตามเค้าเข้าไป 55555555555 คิดว่าเป็นพี่แมน 55555555555 คิ้วก็เลี้ยวตามเข้าไป 55555555555 (อายเหมือนกันนะ) อิอิอิ

ว.ถามพี่แมน ถึงรู้ว่า พี่แมนรออยู่ทางเข้า ก้องแล้ว 555555555 (พี่ทิพย์ขอโทษนะ คิ้ว)

แต่เฮียแมนเราซิ พี่น้อง ทั้งประสานงาน ทั้งต้องดูแลขบวน ทั้งจัดการอาหาร ทั้งจัดการที่พัก ทั้งรอบอกทางคุณสามีหนูอีก อิอิอิ ทั้งครอบครัวตัวเองอีก รู้อยู่ว่า เฮียแกเหนื่อย แต่ช่วยไม่ได้เน๊อะ (อ้าวนึกว่าจะเห็นใจแก ล้อแล้ง ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็ยินดีนะ พี่แมน)

จากนั้นก็ขอบคุณ คุณครอบครัวน้องเจ้าขา ที่ช่วยชวนน้องยีนคุยในโหมดภาษาอังกฤษ ในขณะที่ไปเที่ยวสวนสัตว์ อีกเป็นการปิดท้ายทริปนี้

ขอบคุณทุก ๆ บอกได้คำเดียว คำเดียว เท่าน้านนนนน คุ้ม คุ้ม มาก ม๊าก

น้องยีนติดใจมากค่ะ พี่น้อง บอกกับแม่ว่า อยากไปพบเพื่อน ๆ ยีน ที่เขาใหญ่อีก

(แม่ก็อยากไปอีกค่ะ โดยเฉพาะชิมไวน์ ฟรี 5555555555555)

Permalink Reply by YaYo & JaJa & MamaKim on March 2, 2011 at 11:39am

กร๊ากก...ขนาดเขียนไม่ค่อยเก่งเลยน๊ะค่ะ เล่นเอากิ้มยิ้มซะทีนกามาเยียนเพิ่มเลยพี่...

มันดีๆ เอาอีกๆ เผาต่อ...เอ้ย เล่าต่อเลยค่ะ

Permalink Reply by YaYo & JaJa & MamaKim on March 2, 2011 at 12:21pm

ขอย้อนเหตุการณ์นิด....ณ ก้องรีสอร์ท ........ก่อนออกไปนัดพบ จิบกาแฟยามเช้ากันที่ .......คอฟฟี่ มอร์นิ่ง(ของพี่ตุ๊กตาคนเดียว) ...ซึ่งถ้าหาร้านนี้ วันนั้นคงไม่ได้เจอกันค่ะ............โชคดีที่พี่แก บอกใบ้ สัญลักษณ์ แท้งน้ำเขียวส้ม...ประหนึ่งว่าเรากำลังเล่นแลนลี่่ แล้วให้หาแอลซี...

หลังทานข้าวเช้าที่รีสอร์ท ก่อนไปที่จุดนัดพบ

กิ้ม--------- ฮ แมน ถ่ายรูปรวมกันที่หน้ารีสอร์ทหน่อยดีมั๊ยค่ะ

ฮ แมน---------ดีครับ แต่....ผมขอคุยอะไรกันหน่อยครับ

กิ้ม-----------ได้ค่ะ (คิดในใจ ...พี่แก มีกล่าวเปิดปิดการประชุมด้วยแฮะ)

ทุกคนก็มานั่งรวมกันที่ล๊อบบี้.........ยกเว้นคุณภรรยาของเฮียเค้า ...น้องนก (รับไม่ได้ อิอิ) ขอนั่งไกลหน่อย โซฟา โน่น..........อ๋อ ไม่ใช่....มองไปอีกที....หนุ่มน้อยอาร์ตี้ กำลังต้องการกำลังเสริม เพิ่มพลังงานอยู่นั่นเอง

อ้าว...พี่ทิพย์กับน้องยีนส์ ทำไมตีตั๋วยืนล่ะค่ะ กะเผ่นสะดวกหรือค่ะ.........คือ ถ้ายืดเยื้อ ฉันจะได้ออกประตูง่ายหน่อย 555

นี่ลวดลายการให้โอวาทของเฮียเรา..........พี่หมอเราก็ยังนิ่งฟังอย่างเรียบร้อย(ท่าจะเข้าวัดบ่อยนะคะ)

พ่อคิ้วของน้องปัณณ์บอกว่า.....พูดอะไรก็พูดไปเถอะครับ ผมมีความสุขกับการถ่ายภาพฮะ

อย่าลืมนะคะ....กฎข้อที่ 9 รักษาความสนุกและความสุขให้อยู่กับเรา นะคะ......ผู้ใหญ่บิ๊กย้ำค่ะ ในการสอนเด็กสองภาษา

ฟังไป เล่นไปหลอกเด็กไป ...เฮียแมนเรา เค๊าก็ไม่ว่าค่ะ ......เด็กๆจะได้ไม่รู้สึกเบื่อค่ะ^^

Permalink Reply by YaYo & JaJa & MamaKim on March 2, 2011 at 12:37pm

ณ ร้านกาแฟ คอฟฟี่เมมโมรี่.....ที่พวกเราหาอาร์ซีเจอ..อิอิ

ต่างคนต่างหามุมกันตามอัธยาศัย...กิ้มเห็นตากล้องว่าง เดินไปเดินมา เนื่องจากกาแฟหมดแล้ว....เลยหางานให้ทำ

....ซึ่งท่าทาง งานจะหนักเอาการ เนื่องจาก พี่ตุ๊กตาและกิ้ม บอกตากล้องว่า......... ถ่ายมุมไหนยังไงก็ได้ ขอให้ออกมาสวย....

...คุณซะมีของอะชั้น เป็นคนพูดน้อยต่อยหนักค่ะ..."ไม่เป็นไรครับ รีทัชเอาก็ได้" แป่วววววว

....ยังงี้หมายความว่าไร ฉันต้องพึ่งเทคนิคใช่มั๊ยเนี่ย .........แต่ภาพนี้ยังไม่ได้ทำ ทนดูไปก่อนนะคะ อิอิ

ทริปนี้พี่ตุ๊กตา ไปพักบ้านคุณยุ้ยค่ะ.........เห็นบ้านหลังนี้มั๊ยค่ะ .....สวยมั๊ยค่ะ อากาศก็ดี.....อ๋อ บอกเฉยๆค่ะ.........

เพราะบ้านคุณยุ้ยอยู่ข้างหลังบ้านหลังนี้ค่ะ .............เห็นหลังคาตรงโน้นนนนนนนนนนนนนนนนค่ะ 5555

น้องโมกข์ก็ร่าเริ่งมากค่ะวันนี้ วิ่งเล่น กลิ้ง ม้วนตัวรอบสนามเลยค่ะ เปลี่ยนชุดไปสองรอบเลยค่ะ....เจ้าถิ่นค่ะเจ้าถิ่น

พี่เพ่ยเพ่ยก็ขี้เล่นนะคะ....นั่นแน่ ....แอบเล่นพีคกะบู กับกล้องด้วย.....................(ที่แท้ ไม่ชอบให้คนหน้าแปลกถ่ายภาพค่ะ ต้องคุณพงษ์ระพีเท่านั้น หุหุ)

Permalink Reply by ประทุมทิพย์ บุญยะแต่ง on March 2, 2011 at 1:09pm

+++55555555555555+++ เอาอีก เอาีอีก เอาอีก (เหมือนเวลาดูคอนเสิร์ต มัน มันอะ)

Permalink Reply by แม่เพ่ยขอแจม on March 2, 2011 at 7:51pm

ภาคนี้..คาดว่าน่าจะจบนะ

บรรยากาศร้องเพลง HBD ให้ลี่เป็นไปตามที่กิ้มเล่ามาพร้อมๆภาพเลยค่ะ สนุกมาก คนแก่หายหมด ฮ่าๆๆ

หลังจากแจกจ่ายเค๊กเสร็จ ทุกคนก็จับคู่คุยกันต่อ...ช่วงนี้ยาโยยังหวานอยู่กับเจ้าขา ชิงช้าตัวนิดเดียว..นั่งเบียดกันอย่างมีความสุขสองคน ส่วนเพ่ยเพ่ยก็เล่นสนุกกับน้องโมกข์...เดี๋ยวกลิ้งเนิน..กลิ้งเนิน จนชุดเก่งเปลี่ยนสี แม่ยุ้ยต้องพากลับบ้านไปเปลี่ยนชุด..อย่างที่กิ้มว่าค่ะ บ้านใกล้..หลังเขานิดเดียวเอง

ไม่รู้ว่าช่วงที่น้องโมกข์ไปเปลี่ยนชุด..ยาโยเผลอตอนไหน..เจ้าขาเลยมาจับคู่กับเพ่ยเพยได้...เป็นบทพิสูจน์ว่าเพียงแค่ 5 นาที นารีก็เป็นอื่น อิอิ ภาพที่เห็นคือ ช่วงที่เดินทางไปร้านอาหาร เจ้าขาเดินมา ยาโยบอกว่า my friend เอื้อมมือไปจับมือเจ้าขา แต่โดนเจ้าขาสะบัดออก..สาวเจ้าบ่อน้ำตาแตกเลย ฮือๆ น่าฉงฉานเนอะกิ้ม..สุดท้ายแก๊งค์เด็กสาวสามคนเลยขึ้นรถน้องโมกข์ไปร้านอาหารด้วยกัน..เพื่อนสำคัญกว่าพ่อแม่..ดูดิ ฮ่าๆๆ

.....

จำได้ไมีคะกิ้ม ว่าช่วงที่เรารอหมอกอล์ฟ เรากำลังนั่งคุยกัน แล้วหมอวิจิตรเดินผ่านเราไป...เราก็คุยกันถึงหมอนิดเดียว..หมอย้อนกลับมาโบกมือแล้วยิ้ม ถามว่าอะไรนะ เล่นเอาเราสองคนตกใจหมดเลย...ไม่กล้านินทาระยะประชิดอีกเลย...หมออะไรฟระ..ยิ้มเก่ง..หลงทางเก่ง..แล้วยังหูดีอีกต่างหาก..แบบนี้ใช่ไม๊ น้องภาเราเลย.. ตกหลุมรักไปเลยยยย...

ปล.คราวหน้า ใครอยากนินทาหมอวิจิตร..ช่วยเช็คระยะก่อนนะคะว่าอยู่ห่างจากหมออย่างน้อย 5 เมตรแล้วอ่ะ

.....

ช่วงที่ทักทายคุณทิพย์...หน้าตาสดใสกว่าเมื่อคืนที่ไร่องุ่นนะเนี่ย...ถามไปถามมาได้ความว่า..เมื่อคืนพ่อน้องยีนลงมาจากเขาใหญ่ มาสมทบที่รีสอร์ท...ก่อนจะกลับขึ้นเขาไปเมื่อเช้านี้ อ่า......อ๊ะ อึ่ม..อ๊ะ..อึ่ม ฮ่าๆๆๆๆๆ

.......

หมอกอล์ฟมาแล้ว..หมอกอล์ฟมาแล้ว..พี่บอกคนอื่นๆ แล้วก็ยกกล้องวีดีโอขึ้นถ่ายตอนหมอลงจากรถทันที..นั่นๆ อุ่มน้องปิ่นลงมาด้วย..ชัดเจน..ชัวร์...ถ่ายไปเรื่อยๆ ผู้มาเยือนตอนแรกก็ทำหน้ายิ้ม..ไปๆมาๆ ชัดทำหน้างง...ส่วนพี่..ไม่ต้องถาม...งงกว่าอีก...ต๊ายยยย..สายตาแย่แล้วนะยะเนี่ย ฮ่าๆๆๆ พระเจ้า..ถ่ายไปตั้งเยอะ...ผิดตัว

......

ลสักสิบเอ็ดโมงกว่าๆ..การรอคอยของพวกเราก็บรรลุผล หมอกอล์ฟและครอบครัว..มีหมอเปิ้ล..น้องปิ่นและคุณตาคุณยาย..คราวนี้ชัดเจน..เพราะทั้งโทรถาม..ทั้งเช็คหน้าตาก่อนถ่ายวีดีโอ...เป๊ะแล้วพี่น้อง

น้องปิ่น...น่ารักมากกกกกกกกกกกกก...ขี้อาย..ขี้เล่น..แรกๆก็มุดขาพ่อกอล์ฟหลบกล้อง...มุดไปหัวเราะไป...แล้วจู่ๆก็ร้องไห้ซ๊าาาา..เอ่อ..ป้ามะเกียวนะหลาน..ป้าถือกล้องเฉยๆ

ตอนเจอกันครั้งแรก น้องปิ่นยังไม่ขวบเลยค่ะ ตอนนี้สองขวบนิดๆแล้ว ตากลมแป๊ว...น่าเอ็นดูมากๆ..ไม่อยากถามหมอเปิ้ลแล้วว่าทำยังไง..เพราะกลัวจะตอบแบบนกอีก..เปิ้ลไม่ได้ทำค่ะ กอล์ฟททำ เฮ้ออออ

.......

ได้มีโอกาสแนะนำให้หมอกอล์ฟรู้จักกับเพื่อนคนอื่นๆในก๊วน..ไม่รู้ว่าหมอจำใครได้มั่งสิเนี่ย...แต่แน่ๆ ต้องจำหมอวิจิตรได้ เพราะคู่นี้เขาเพิ่งเจอกันเมื่อวันก่อน ที่มีประชุมหมอที่ขอนแก่น..พอเจอหน้ากัน..ต่างคนต่างร้อง "เฮ้ย" ฮ่าๆๆ..ไอ้เราก็นึกว่าเป็นคู่อริกันมาก่อน ปั๊ดโธ่

......

ระหว่างที่ได้คุยกับหมอกอล์ฟ..หมอกอล์ฟสุภาพมากเลยนะคะ..พูดไรไป หมอก็ขอบคุณครับๆตลอด...แบบนี้คนไข้ห้อง ER คงเจ็บอบ่างสบายใจเนอะ

แอบเห็นว่าหมอทั้งรักทั้งหวงน้องปิ่นมากๆ..เลยแกล้งแซวไปว่าหมอกอล์ฟไปเรียนยิงปืนยังคะ หมอถาม ทำไมผมต้องเรียนครับ...พี่ตอบ..อ้าวก็น้องปิ่นน่ารักขนาดนี้...หมอตอบ...ผมไม่อยากเรียนยิงปืน..แต่ผมอยากมีปืน เออ... ใครที่วิ่งไม่เร็ว หลบกระสุนไม่เก่ง..อย่าแหยมเชียวนะ..คนยิงปืนไม่เป็นเนี่ย..ยิงแม่นนักแล...(แล้วพี่ก้แอบคิดต่อคนเดียว..หมอยิงเสร็จ..หมอคงบอก..ขอบคุณครับ หุหุ)

........

คุณณัฐคุณเป้..เหมือนกันอยู่อย่างหนึ่งจริงๆด้วยกิ้ม..ตอนถ่ายรูปทั้งสองคนเขาพูดประโยคเดียวกันเลย แบบที่กิ้มบอกแหล่ะ...ถ่ายให้สวยๆนะ..แล้วเขาจะตอบมาว่า...ถ่ายยาก..เดี๋ยวรีทัชเอา...เดี๋ยวเอาไม้เสียบหมูปิ้งปักเลยนี่ !!

.........

กิ้มคะ ตกลงเฮียแมนให้โอวาทไรอ่ะ..หรือมัวเล่นกะลูก..ไม่ได้ฟัง ฮ่าๆๆ...เพราะแม้แต่แม่นกยังอุ้มอาตี้หนีเลยใช่ป่าว

.........

พวกเราเจอกัยแบบครบทีมครั้งสุดท้ายก่อนจะแตกทัพ..ที่ร้านครัวเขาใหญ่....ทานข้าวเสร็จ แบ่งเป็นสองทีม

ทีมแรก ไปสวนสัตว์โคราช....ฮ่าๆๆๆๆ....ตลกที่สุด..เพราะนำทีมโดยหมอวิจิตร........จิตร...จิตร (เอ๊กโค่ค่ะ)

ไปถึงกันมั๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย.....

แซวเล่นนะคะ...เรารู้ว่าหมอใจดี หาเรื่องให้พวกเราหัวเราะไปงั้นๆแหล่ะ ตัวจริง..หมอเป็นคนที่ีใจเย็นมากๆเลยค่ะ...หมอไทย..มันต้องแบบนี้สิคะ...(คนไข้ ขาขาดมา..หมอยังนั่งยิ้มอยู่เลย ฮ่าๆๆ..นี่ก็แซวเล่นๆน๊า)

ตามไปในขบวนเดียวกันคือครอบครัวน้องแมวกับพ่อคิ้ว..และคุณทิพย์

ส่วนเฮียแมน..เป็นหัวหน้าก่อการที่เยี่ยมที่สุด..ตามไปดูแลกลุ่มที่สองที่ไปเอีาท์เลทก่อน..แล้วจึงไปสมทบกับทีมน้องภาที่สวนสัตว์ (คุณแม่นก..เฮียแอบบ่นด้วยล่ะว่าแม่นกช๊อปกระจายเลย...โธ่ เฮียแมนคะ มีเป็นล้านจะกลัวอะไรเนอะ)

..........

ส่วนหมอกอล์ฟกับหมอเปิ้ล มีคำพูดถึงเพื่อน..หมอนุ้ยกับหมอต้นด้วยนะ แต่มันอยู่ในวีดีโอน่ะ...รอหน่อยนะคะ แต่รู้มาว่าหมอกอล์ฟนัดเจอครอบครัวนุ้ยวันพฤหัสนี้ที่กรุงเทพ...คงได้บอกกล่าวกันบางส่วนแล้วเนอะ อิอิ..(ล้วนแต่เป็นคำเยาะเย้ยทั้งนั้น ฮ่าๆๆ พี่เขียนสคริปให้ค่ะ)

..........

แม้เราไม่เคยพบเจอกันมาก่อน....

แต่ทุกย่างก้าวที่เราเดิน...มันเต็มไปด้วยมิตรภาพ...

ไม่แบ่งฉัน..ไม่แบ่งเธอ....

มีแต่คำว่าพี่กับน้อง.....

เราหัวเราะอย่างไม่ปิดกั้น...แล้วก็นินทาอย่างเปิดใจ...

เพียงเวลาสองวันสั้นๆ....

แต่มิตรภาพและความเอื้ออาทรต่อกัน มันเหมือนสั่่งสมมาแรมปี

มันส์มากกกก...สนุกมาก......

สุดยอดเลยค่ะเฮียแมน...

สุดยอดเลยค่ะ...ทุกๆคน

ลืม ปล. เค๊กส้มที่ร้านบอกว่าอร่อยมากกกก..ก่อนออกจากร้าน..พี่ไม่เห็นว่าชิ้นไหนจะไม่เหลือเลยอ่ะ...อร่อยยังไงฟระเนี่ย เฮ้อ

Permalink Reply by YaYo & JaJa & MamaKim on March 2, 2011 at 8:22pm

ว้า จบแล้วเหรอ...ปั่นกระทู้ 3 วัน 3 คืน 3 เวลาหลังอาหาร และก่อนเข้านอน ฮ่าๆๆๆ

.....คนตามอ่าน ตามเสริมก็ไม่เป็นอันทำงาน ....ลูกสาวก็ปล่อยให้ดูดีวีดีไปจนพอใจ.....แม่ขอตอดนิดตอดหน่อย เข้ามาอัฟกระทู้มันส์ๆกับเค๊าหน่อยค่ะ.......ก็ความรู้สึกสนุก และมีความสุขมันยังค้างอยู่ในใจมากมาย จนอยากแบ่งปัน เพื่อน พี่ น้อง ในเวปนี้.........สุดท้ายแล้ว ขอจบแบบนางงาม "กิ้มรักเด็กค่ะ"......จุ๊บๆ ^____^

Permalink Reply by Nui & Pordee krub on March 2, 2011 at 9:02pm

555 มีฝากสคริปมาเยาะเย้ยด้วย รอดูค่ะพี่ตต.

โอ๊ยทำไมไม่ไปเน้อ เสียดายยยยยยยยยยมากกกกกกกกกกกกกกกก

Permalink Reply by สุมนา วงศาสุทธิกุล on March 3, 2011 at 9:47am

ใช่ค่ะน้องนุ้ย พี่ก็เห็นตอนครอบครัวหมอกอลฟ์ฝากคำพูดเด็ดๆให้น้องนุ้ยด้วยน่ะ อิอิ

Permalink Reply by mom_jenita on March 3, 2011 at 11:22am

หมอต้นติดเวรเหรอน้องนุ้ย พี่จะบอกว่า วันหลัง pack กระเป๋าไว้เลย ว่างไม่ว่างก็ช่าง เราไปกับลูก 2 คนก็ได้ พี่หมอเป็นบ่อย โน่น นี่ด่วน

นี่ครั้งนี้ก็เตรียมการไว้แล้วว่า ถ้าพี่หมอติดงาน พี่ก็จะมากัน 2 คนเหมือนพี่ทิพย์

Permalink Reply by mom_jenita on March 2, 2011 at 8:12pm

ตัดเกรดนศ.เสร็จเรียบร้อย สบายใจ….โห เผลอแป๊บเดียว ปาไป 16 หน้าแล้วเหรอเนี่ย

ขอมาทำงานเล็กๆน้อยๆ...ภาเขียนต่อตอนพี่ตุ๊กตาไม่ได้อยู่ด้วยนะคะ เดี๋ยวจะหาว่าขอนแก่นไม่ทำงานเอาซะเล้ย..ให้ท่านภริยาผู้ใหญ่บ้าน ทำงานหนักซะจริงๆ ตอนไปเที่ยวก็ต้องคอยดูแลลูกทริปตลอดทาง โดยเฉพาะน่าห่วงจริงๆ ไอ้เทียน่าป้ายแดงเนี่ย 555 คือว่า พี่หมอแค่อยากขับไปดูเส้นทางอื่นๆบ้างว่าเป็นยังไงอ่ะค่ะ เห็นบรรยากาศดี ถนนสวย แล้วค่อยจะขับตามไป อิอิ

ตื่นเช้าวันอาทิตย์ อุ่นเครื่องกันแต่เช้าเพราะกะว่าวันนี้ต้องทำงานกับกลุ่มขอนแก่นบ้างเดี๋ยวจะหาว่ามาแล้วไม่ได้อะไรติดไม้ติดมือไปเลย อิอิ หลังจากภาอู้งานอยู่ 1 วันเต็มๆ

เริ่มโหมโรงพูดอังกฤษกับเจ้าขาแต่เช้า เจ้าขาทำหน้างง....และงง ประมาณ อาไรกันเนี่ย แม่จะมาไม้ไหน ปกติพูดอังกฤษกับแม่ เห็นทำหน้าอึ้งเอ๋อ ประมาณอะไรจ๊ะ พูดใหม่ซิคะ หุหุ

เจ้าขาถาม : Mommy,Which language should I talk to you? กว่าจะอธิบาย สาธยายกันเสร็จสรรพว่าวันนี้ต้องช่วยกันทำมาหากิน ก็มาทานข้าวสายพอดี 555..

ครอบครัวที่ไม่ได้ไปนอนบ้านคุณยุ้ย มาพักกันที่รีสอร์ท ที่พี่แมนจับจองไว้ มีทั้งหมด 6 ครอบครัว ครอบครัวพี่กิ้ม พี่ลี่ พี่ทิพย์ พี่แมน ภา และแมว

ระหว่างทานอาหารก็มีเต้นระบำประกอบเพลงโชว์ของยาโย กับเจ้าขา แถมมีน้องปัณณ์มาหมุนตัวเป็นลูกทีมอีกตังหาก มีมี่ น้องยีนส์กับแดนนี่ก็ร่วมขบวนสนุกสนานกับเค้าด้วย

ทานอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อย ตามกติกามารยาทชาวขอนแก่น อาจจะดูเป็นงานเป็นการเล็กน้อย เพราะประสบการณ์สั่งสอนเราชาวขอนแก่น ตอนพี่กุ้ง ถ่อมาจากอุดร ปรากฏว่า เวลาจะคุยกันแทบไม่มี วิ่งจับเด็กไปมา อ้าว..หมดเวลาแล้ว แยกย้ายกลับบ้านดีกว่า แหม..สุดแสนละอายใจ หุหุ

หลังจากนั้น เราก็ปรับปรุงทีมขก.เราว่า ถ้าไม่ได้ทำอะไรจริงๆ ก็ขอให้ได้นั่งคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันเล็กๆน้อยๆ ใครมีประสบการณ์ มีปัญหาติดขัดอะไร ใครอยากพูด อยากแชร์อะไร ก็มาแบ่งปันกัน ใครที่ลูกพูดเก่งๆกันแล้วอยากแนะนำ อยากบอกอะไรเพื่อนๆบ้าง ใครที่ลูกยังเล็ก หรือกำลังรอลุ้นกัน ก็ช่วยๆกันจูงมือกันเดินต่อไป ภายใต้ความเชื่อว่า เมื่อตกลงใจเดินบนเส้นทางนี้แล้ว ถ้าไม่เลิกล้มไปซะก่อน รับรองว่าได้เป็นเด็ก 2 ภาษาสมใจกันทุกคนแน่นอน แลกเปลี่ยนประสบการณ์ ผลัดกันเล่าช่วยกันแนะนำแบบไม่มีใครกั๊ก หรือหวงวิชากันเลย ทุกคนน่ารักมากกกกกกกก บรรยากาศดีๆแบบนี้เกิดขึ้นในห้องขอนแก่นอีกครั้ง