ขอพื้นที่สำหรับคนที่หัวใจสลาย และกำลังท้อแท้หน่อยนะค่ะ

[รุ่งตะวัน]

ได้ข่าวว่าห้องนี้เป็นห้องที่รวมสากกระเบือยันเรือรบสำหรับคนเป็นแม่ ก็เลยอยากขอพื้นที่สักนิดเพื่อระบายและผ่อนคลายความเครียดของแม่ที่หัวใจสลายหมาด ๆ หน่อยนะค่ะ เรื่องก็มีอยู่ว่า เราแต่งงานอยู่กินกับสามีมาประมาณ 10 กว่าปีแล้ว (สามีเป็นคนเจ้าชู้) เคยจับได้เรื่อยว่าเขานอกใจแอบมีคนอื่น แต่เราก็ให้อภัยมาตลอด

เพราะเขาบอกว่าเลือกอยู่กับเรา แล้วเมื่อปีที่แล้ว เราก็ท้อง พอคลอดลูกได้ 3 เดือน ก็จับได้ว่าเขามีผู้หญิงอื่นอีก เท่านั้นยังไม่พอ เวรกรรมที่เกิดมันยังไม่สะใจ ยังให้เราได้รับรู้อีกว่าเขามีลูกด้วยกัน โอ้พระเจ้า แถมยังมีก่อนเราที่เป็นเมียแต่งด้วย ผู้หญิงคนนั้นคลอดตอนเราเพิ่งตั้งท้อง แต่เรามารุ้ตอนคลอดลูกได้ 3 เดือนพอดี (เป็นการจับได้มิใช่เป็นการยอมรับ) เท่านั้นละ น้ำตาแห่งความชอกช้ำ ไหลออกมาไม่บันยะบันยัง เหมือนสมองจะแตก ยิ่งมองหน้าลูกตัวเองแล้ว รู้สึกสงสารมาก ภาวะครอบครัวแตกแยกกำลังจะมาเยือนเราแล้วไอ้ตัวเล็กเอ้ย แต่แล้วความหลาบจำหรือความเข็ดก็ไม่ได้อยู่ในสามัญสำนึกของเราอีกจนได้ ตกลงใจให้อภัยเขาอีกละ เพราะสงสารลูก และเขาก็สัญญาว่าจะเลิกกับผู้หญิงคนนั้น ที่ทำไปเพราะมันพลาด (คงคิดว่าเราเป็นฟายมั้ง) แต่เขาบอกว่ายังไงเขาก็ยังมีสายใยผูกพันธ์กับเด็กคนนั้นอยู่ (ทำเป็นดูดีมีความรับผิดชอบ)ก็คงต้องโทรถามเรื่องลูกบ้าง เราก็ ok นะ ใจปล้ำ อยู่แล้วนี่ ทนมาได้ เป็น 10 ปี แค่นี้ทำไมทนไม่ได้ว่ะ  และแล้วเวลาก็ผ่านไปจนตอนนี้ลูกสาว  9เดือน 24 วัน อยู่ ๆ เราก็ได้รับโทรศัพท์ จากผู้หญิงคนนั้นให้มาเจอ เราก็มาตามนัด ตรงเวลาเป๊ะ และแล้ว พระเจ้าก็ไม่ช่วยกล้วยก็ไม่ได้ทอดหละงานนี้  เขายังคบกันอยู่ แต่ผู้หญิ่ง ไม่ต้องการคบด้วย ผู้ชายเป็นคนไม่ยอมปล่อยเขาไป อะไรกันนี้ ฉันโดนหรอกอีกแล้วรึ และได้รับรู้อะไรหลาย ๆ อย่าง ที่เราไม่รู้  จากผู้หญิงคนนั้น เราไม่รุ้เขาต้องการแกล้งเราหรือว่าอะไร แต่คิดว่าเขาไม่หรอกเรานะ เพราะเราให้เขาต่อโทรศัพท์คุยกันให้เราได้ยิน  และเราก็คุยเองด้วย นั้นแหละ ความลับก็ไม่มีในโลกอีกต่อไป จับได้คาหนังคาเขา เฮ่อเศร้า  แต่ทำไมครั้งนี้ น้ำตาไม่มีสักหยด มันแหกผากเลย สมองไม่สั่งการ คิดอะไรไม่ออก ขี้นรถกลับบ้าน ท่องแต่คำว่ามีสติ มีสติ อย่างเดียวเลย เพราะไม่ท่องกลัวนั่งรถเลยบ้าน จนตอนนี้อยากให้น้ำตาไหลมากเลย มันจะได้ผ่อนคลาย หลังจากร้องไห้แล้ว แต่มันก็ไม่ยอมออก เฮ่อ ตอนนี้ยังคิดอะไรไม่ออกเลย ไม่รุ้จะเอายังงัยดี คงต้องปล่อยให้สมองมันว่างเปล่าไปก่อน  แต่แอบคิดนะว่าคำว่าให้อภัย คงจะไม่มีอีกแล้วละ เพราะขนาดน้ำตายังไม่ยอมไหลเลย

 

ระบายมาตั้งยืดยาว ก็คงทุเราความเครียดได้บ้างแล้วละ ต้องขอขอบคุณล่วงหน้าสำหรับท่านที่เข้ามาอ่านเรื่องไร้สาระของกระทู้นี้ด้วยค่ะ ถ้าเป็นการรบกวน   แต่สาเหตุที่เข้ามาระบายที่หมู่บ้านนี้เพราะผู้คนที่นี่ มีน้ำใจงามทุกคนเลย และมีกำลังใจแบ่งปันให้ไม่รู้จักจบจักสิ้นและจะพยายามตั้งใจสอนลูกให้เป็นเด็กสองภาษาให้ได้ค่ะ สักนิดหน่อยก็ยังดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเพื่อลูกเลย เพราะอนาครนี้เราคงเป็น Single Mom

[หม่ามี้พี่กาตาร์&น้องลาเต้]

เพิ่งมีโอกาสเข้ามาอ่าน อ่านแล้วขอเป็นกำลังใจให้ทุกท่านค่ะ พอจะเข้าความรู้สึกอยู่บ้างเพราะว่าทุกวันนี้ตัวเองก็ได้รับผลกระทบจากเรื่องความเจ้าชู้ของผู้ชายอยู่ทั้เรื่องดีและไม่มี เรื่องไม่ดีก็คือ คุณพ่อสามีเจ้าชู้มากมีภรรยาและลูกหลายคน ทำให้มีปัญหาในครอบครัว เพราะอยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่ บนความโชคร้ายก็มีเรื่องโชคดีมากๆอยู่ก็คือ สามีเป็นคนไม่เจ้าชู้เลยค่ะ (การันตีได้จากทุกคนที่รู้จักสามี รวมทั้งญาติๆสามี)ต้นเหตุก็เพราะว่าเห็นความทุกข์ของแม่ (แม่เค้าเป็นเมียหลวงนะคะ) และปัญหาที่เกิดภายในบ้าน ที่ต้องมีเรื่องให้ปวดหัวเป็นประจำ สามียังบอกเลยค่ะว่า ปัญหาส่วนใหญ่เกิดมาจากนิสัยของผู้ชาย

[แม่น้องยูกิ]

ลืมบอกอย่าลืมสวดมนต์ เยอะๆนะค่ะ ลองนั่งสมาธิดู นั่งบ่อยๆแล้วจิตจะค่อยๆสงบลง แล้วความสุขและสิ่งดีๆจะค่อยๆเกิดขึ้นค่ะ

[nuntaka chantorn]

อ่านไปน้ำตาไหลเลยค่ะ เพิ่งได้เข้ามาอ่านตอนนี้คงสบายใจขึ้นแล้วใช่มั๊ยค่ะ เป็นกำลังใจให้กันและกันนะคะ

[สิริเกศ ศรีเฮงไพบูลย์]

สู้สู้นะค่ะคุณรุ่งตะวัน  ถ้าจะทำอะไรขอให้มีสติคิดให้รอบคอบก่อน เรื่องที่ผ่านมาแล้วคงแก้ไขอะไรไม่ได้ ทำวันนี้ให้ดีที่สุดดีกว่าค่ะ เพื่อตัวคุณเองและเพื่อลูก หลังฝนตกฟ้าย่อมสดใสเสมอค่ะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ...

[แม่โฟร์วิลล์กะไอดิน]

เป็นกำลังใจให้มีสติ ในการดำเนินชีวิตต่อค่ะ ยังไง ก็สู้เพื่อลูกนะค่ะ 

[แม่น้องแก้ม]

ขอเป็นกำลังใจให้นะค่ะ ดิฉันก็เคยเจอผู้ชายแบบนี้มาเหมือนกัน แต่ยังโชคดีอยู่ที่ว่า ดิฉันจับได้ก่อนก็เลยยังไม่มีลูกกับเขา แต่ก็ให้อภัยเขามาตลอด จนวันหนึ่งเขาไปมีอะไรกับเพื่อนเรา(หญิงร้ายชายเลว)ค่ะ เราเป็นฝ่ายเดินออกมาเอง เราผูกใจเจ็บกับสองคนนี้มากถึงขั้นอาฆาตเลย จนได้ไปพึ่งธรรมมะ  ทุกวันนี้ก็อโหสิกรรมให้เขาแล้ว แต่ตอนนี้ชีวิตเราก็ดีขึ้นมากๆเลย ตอนนี้มีครอบครัวที่ดี    ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้นะค่ะ สู้ สู้ ค่ะ

[สุวรรณภา เนตรคุณ]

เพิ่งเข้ามาเป็นสมาชิกครอบครัว2pasa วันแรกค่ะ  ก็ได้มาอ่านข้อความของคุณรุ่งตะวัน  เข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ  อย่าท้อนะคะ  ชีวิตเราไม่ได้ยืนยาวพอที่เราจะต้องแบ่งเวลาไปเศร้า และทุกข์กับคนที่ไม่เห็นคุณค่าของมัน  (อย่าให้คนเลวๆ มาแย่งเวลาชีวิตของเราไปนะคะ)  ใช้มันอย่างมีความสุข  ใช้มันให้คุ้มค่ะ

[น้องเคท]

ขอเป็นกำลังใจให้มากๆ นะค่ะ สู้สู้ ค่ะ

[โอ๋...จัง]

เพิ่งเข้ามาอ่านแต่ขอให้กำลังใจด้วยค่ะ

ปัญหามีกับทุกคนนะคะ เราเองก็สารพันเหมือนกันค่ะ

แต่พยายามไม่ทุกข์ให้นาน เดี๋ยวมันก็ผ่านไปค่ะ

อยู่กับปัจจุบัน และให้ลูกคือแรงใจสูงสุดค่ะ

[แม่แอนน์ของน้องแพรวาจ์]

เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ  แต่ขอให้สู้ๆๆๆต่อไปนะคะ  เพื่อลูกเท่านั้นค่ะ

[กนกวรรณ ชุมมาก]

สู้ๆเป็นกำลังใจให้นะคะ ดำเนินชีวิตต่อไปให้ได้ เพื่อลูกค่ะ ลูกคือทุกสิ่งทุกอย่างค่ะ ขอให้ผ่านไปให้ได้และได้เจอแต่สิ่งดีๆเข้ามาใจชีวิตนะคะ

[Numlps น้ำหนึ่ง]

คุณแม่ต้องอดทนไว้ก่อนนะคะ ท่องไว้คะ ว่า เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา ท่องไปเรื่อยๆเวลาที่คิดมาก เครียดคะ มันอาจจะช่วยไม่ได้มากนะคะ แต่อย่างน้อยๆ จิตใจเราจะสงบขึ้นคะ น้ำหนึ่งก็เคยเป็น single mom ตั้งแต่ตอนท้องเลยคะ เลี้ยงดูแลเอง เข้าใจเลยคะว่า ภาวะนั้นเป็นยังไง อยากให้คุณแม่ ใจเย็นๆนะคะ เราต้องเลือกว่า เราสบายใจที่จะอยู่แบบไหน หน้าที่การงานมั่นคงไหม สามารถที่จะดูแลลูกคนเดียวได้ไหม ที่สำคัญขาดเขาได้ไหม ลองทบทวนดูนะคะ สู้ๆคะ