Workshop # 14 เก็บตกจากความทรงจำ

[แม่เพ่ยขอแจม]

เสร็จจาก วช. ยังไม่ทันถึงบ้านเลยค่ะ เจอคอมพิวเตอร์ว่างๆอยู่  ไม่มีอะไรทำเพราะเพ่ยก็หลับอยู่ เอาน่ะ เขียนบรรยากาศ วช.ดูกันสักตั้งแบบสดๆ ไม่มีรายชื่อในมือ เพราะวันนี้คนเยอะอีกแล้ว..มือไม่พอจดค่ะ

เก็บบรรยากาศมาเล่า ขาดตกไปบ้าง ไม่ต้องห่วงค่ะ เขียนไปเขียนมาเดี๋ยวก็ครบเอง ดีไม่ดีอาจจะเกินด้วยซ้ำไป  อ่ะฮ้า เชื่อมือพี่สิน้องๆทั้งหลาย  555

 

วช.วันนี้เด็กเยอะเหมือนทุกครั้ง แต่แปลกที่บรรยากาศค่อนข้างสงบ..ไม่วุ่นวาย...งอแงบ้างนิดๆ ฝั่งซ้ายร้อง ฝั่งขวารับ  แต่ถ้าฝั่งซ้ายเงียบ ฝั่งขวาก็เงียบเหมือนกัน  เอากะเขาสิ  แต่อย่างไรก็ตามต้องขอปรมมือให้กับทุกๆครอบครัวในวันนี้ที่สามารถสะกดความซนของเจ้าตัวน้อยได้อย่างยอดเยี่ยมอย่างไม่เคยเจอมาก่อนเลย จริงๆนะเนี่ย

ความร่วมมือของคุณพ่อคุณแม่ในการ วช.ก็ดีค่ะ เป็นกันเอง ซึ่งดูได้จากการพูดคุยถามตอบที่หน้าห้องที่คุณบิ๊กมีตัวเลือกให้ตอบข้อ ก.หรือข้อ ข. แต่คุณพ่อท่านนึงซึ่งแน่นอนว่า..พี่ยังจำชื่อไม่ได้ในตอนนี้เลือกที่จะตอบข้อ ค. เพราะรู้สึกว่าคุณบิ๊กบ้า....เอ๊า.....เพิ่งรู้หรือคะคุณพ่อ แหม่..พวกเราก็บ้ามาด้วยกันตั้งแต่ต้นแล้วนา 555

 

เป็น วช.ที่วิทยากรของเราซึ่งก็หาใช่ใครอื่น  คุณบิ๊กนั่นแหละ เวียนหัวมากที่สุด เพราะอุปกรณ์ทำมาหากินหายตลอด  ประมาณว่าจะหยิบเมื่อไหร่หายเมื่อนั้น ...อยากรู้ใช่ไม๊ว่าฝีมือใคร...พี่จำได้ค่ะว่าใครทำ แต่จำไม่ได้ว่าแม่ชื่อไร  อิอิ รู้แต่ว่า น้องภา ณ ขอนแก่น มาร่วมรับผิดชอบเลย  ก็หลานภานี่นา

 

มีการหลอกล่อให้หลงกลกันเป็นระยะๆ ซึ่งก็สำเร็จด้วยสิ ทำให้เรารู้ว่ายังมีคุณพ่อคุณแม่อีกเยอะเลยค่ะที่กลายเป็นคนคิดมากเพราะติดกับดักทางภาษา แต่เชื่อว่าต่อไปนี้ กับดักพวกนี้คงใช้ไม่ได้ผลแล้ว..ขอให้ก้าวต่อไปด้วยความสนุกนะคะ

 

ความเซอร์ไพร์ทครั้งนี้ คือการมาของแขกรับเชิญที่ยังไม่ทันได้เชิญอย่างเป็นทางการแต่เชิญเป็นทางใจไปแล้วคือครอบครัวน้องเนย ซึ่งวันนี้แม่ของเนยมีมีทติ้งกับเพื่อนรุ่นเก่ามากๆ..คุณเล็กแม่น้องเนยซึ่งนอกจากจะได้ฉายาคุณแม่เจ้าปัญหาแล้ว ยังได้ฉายา 1 ใน 8 เทพจากคุณบิ๊กด้วย และเทพที่ว่าก็คือ เทพสะกดวิญญาณ  (อันนี้พี่ตั้งให้) เพราะทุกครั้งที่แม่น้องเนยมาร่วมแบ่งปันประสบการณ์ ภายในห้อง วช.จะเงียบถึงเงียบมาก แม้แต่ลูกเล็กเด็กแดงก็ไม่เว้น.. อูยย..ขนลุก เชื่อแล้วค่ะว่าเทพจริงๆ เล็กเอ๋ย  ขอบคุณนะคะที่ยืนเคียงข้างพี่ตลอดอีกแล้ว

 

อีกหนึ่งน้องสาวที่ไม่รู้ว่าจะขอบคุณหรือสมน้ำหน้าดี  อุ๊บบบบบ....5555 พี่ล้อเล่น  ก็แหม่..มีอย่างที่ไหนมาเยี่ยมพี่ที่ วช.ทั้งที ก็คิดว่าจะมาเพราะความคิดถึงกัน..ที่ไหนได้ มีผลประโยชน์แอบแฝง เพราะนัดคุณคิงมาเอาซีดี..ฮึ่ม..จัดให้เลยค่ะน้องอี๊ดจ๋า...เป็นอีก 1 แม่ที่ร่วมแบ่งปันสิ่งดีๆ เล่าไปเสียงสั่นไป..อิอิ..รักพี่ขึ้นหรือยังคะอี๊ด ขอบคุณนะคะ..และก็ขอบคุณอีกครั้งที่พาลูกสาวมาคืนพี่ แม้จะเป็นเวลาแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็ตาม สาวกุนโตขึ้นเยอะเลย

 

การมาของอี๊ด ทำให้แม่กิ้มพลอยสบายไปด้วย เพราะหลังจากที่ได้เจอกันเจ้าหนูยาโยก็เกิดตกหลุมรักและทำการเปลี่ยนแม่ทันที ตอนยาโยร้องหาแม่ พี่ก็ชี้ไปที่กิ้ม แต่ยาโยไม่เอา...ที่แท้แม่ที่หาก็คือแม่อี๊ดนี่เอง ยังสงสัยอยู่ว่าตกลงยาโยเปลี่ยนใจเองหรือแม่กิ้มกระซิบมาเนี่ย..เอ้าไปหาป้านะลูก  แม่จะฟัง วช. 5555 โดนหลานหลอกหรือเปล่าก็ไม่รู้เนอะอี๊ดเนอะ

 

ขอบคุณอีก 1 น้องสาวที่ส่งเสียมาตามสายถึงสองครั้ง ..จำไม่ได้ว่าเราคุยเรื่องอะไรกัน เรื่องเที่ยวหรือเรื่องเป็นห่วงพี่หว่า..งงๆค่ะ แต่อย่างไรเสียได้ยินเสียงแล้วก็หายเหนื่อยเลย ขอบคุณนะคะน้องเล็กหมอนิค  เจ้าของผลงานแฝดเรอิ-เลอา

 

[แม่เพ่ยขอแจม]

จัดให้เลย...ครอบครัวนี้..พ่อคิงกับแม่นุ้ยของน้องเบลส ก่อนกลับบ้านคุณคิงบอกว่าต้องโดนแน่ๆ อ่ะฮ้า...ป๊ะหน้าแม่เพ่ยทั้งที..มีหรือคะจะเหลือคุณคิง มีอย่างที่ไหนอุตส่าห์เป็นเสือปืนไวจอง วช.รุ่น 14 ก่อนใครๆ แต่เฮ้อ.......มาถึง วช.เกือบท้ายสุด นี่ถ้าครอบครัวน้องจิ๊กมี่ไม่มาช่วยไว้ละก็ คุณคิงน่ะจะได้ตำแหน่งมาสายสุดเลยนะเนี่ย เราเห็นคุณคิงเวลาตอบกระทู้แต่ละครั้ง เหมือนคุณพ่อขาลุยเนอะ แต่ตัวจริงเหมือนคุณคิงจะขี้อายมากเลย...เป็นเพราะแม่นุ้ยมาคุมป่าวเนี่ย ฮิ้ววววว...น้องเบลสหล่อค่ะ ยังตัวนิดเดียวอยู่เลย..ไม่งอแงด้วย วันนี้คุณคิงนัดแม่อี๊ดและหมอโอมาเจอกันใน วช. อิอิ หมอโอไม่มา..หมอโอรับผิดชอบด้วย รู้ไม๊มีคนคอยอยู่ที่ วช.หลายชั่วโมงเลยยยยยย

จะกลับบ้านแล้วค่ะ เดี๋ยวค่อยมาคุยต่อน๊า

[Bless's Dad]

บอกแล้วไงครับว่าปกติเป็นคนเงียบ ๆ ตั้งแต่มีลูกก็เริ่มพูดโน่นพูดนี่กับลูกตลอด .... เอาไว้ให้รู้จักกันมากกว่านี้อีกนิ้สสสสสส ครับ กลัวว่าพี่ตุ๊กตาจะขี้เกียจฟังหน่ะสิครับ ถ้ามีการจัด meeting ยังไงก็ชวนเค้าไปด้วยคนนะ นะ นะ นะ Pretty please with a cherry on top.

[แม่เพ่ยขอแจม]

บอกเมื่อไหร่กันว่าเป็นคนเงียบๆ ไม่เห็นรู้เรื่องเลย

อืมมม..ให้ชวนเหรอ...คิดดูก่อน ก็ได้แต่ต้องสัญญาก่อนนะว่าจะไม่พูดเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆ...จะยอมเป็นคนนั่งฟังมั่ง โอเคป่ะ

[Bless's Dad]

ได้งับป๋ม ด้วยเกียรติของลูกเสือสามัญรุ่นใหญ่ (เรียนถึงแค่ ม.3 ไม่รู้ว่าต่อจากนั้นเรียกอะไร) ....

[YaYo & JaJa & MamaKim]

พี่ตุ๊กตา ผลของการหลงแม่..ของยาโย กลับจาก วช พ่อไม่เอา แม่ไม่เอา ....ฮือ ฮือ อย่างเดียว...เหมือนแกล้งร้อง....ท่าจะยังติดลมอยู่กะมัง...

[แม่เพ่ยขอแจม]

ไกลกว่านี้จะมีอีกไหม ?? คุณสุปราณีกับน้องติ ติ๊ วัย 3 ขวบ เดินทางไกลมาจากไต้หวันเชียว..ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เดินทางมาเพื่อฟัง วช.โดยตรง แต่ก็มีความมุ่งมั่นที่จะมาฟัง เอ๊ะ งงไม๊เนี่ย เพราะคุณแม่น้องติติ๊ เป็นเพื่อนของคุณดา คุณแม่หน้าเด้งใสแห่งหมู่บ้าน2ภาษาของพวกเรา ซึ่งมีการหลังไมค์มาโดยตลอดว่าจะมีการจัด วช.ช่วงนี้หรือไม่ เพราะเป็นช่วงที่เดินทางมาประเทศไทยพอดี....จัดให้เลยค่ะ แต่ตั้งแต่เจอหน้ากันครั้งแรก..น้องติติ๊ไม่ยิ้มเลย..555..ขออนุญาตคุณแม่แล้วค่ะว่างานนี้ขอเม้นท์เลยน๊า..ดุค่ะดุ..ตัวจริงเสียงจริง ตั้งแต่ต้นงานยันท้ายงาน ยกตำแหน่งเจ้าเสือยิ้มยากให้ไปเลยจ้า....

[แม่เพ่ยขอแจม]

นี่ก็ไกลไม่แพ้กันค่ะ น้องชมบุญ ขึ้นรถกับคุณแม่จากพิจิตรซิ่งเข้ากรุงเทพตั้งแต่เช้ามืด...คุณแม่รมณบอกว่าตัวเองเป็นพวกทิฐิสูง แรกเริ่มเดิมทีที่ซื้อหนังสือเด้กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้มา ไม่เชื่อหรอกว่าจะทำได้ แต่ด้วยความอยากลอง เอ้า ลองทำตามดู..ผลจากการอ่านหนังสือมากกว่า 10 รอบและลองทำตามมาเรื่อยๆ คุณแม่บอกว่าทำเถอะค่ะ เพราะมันทำได้จริงๆอย่างไม่ยากเลย เพราะตอนนี้พี่ชายวัยสองขวบเศษของน้องชมบุญ CAN SPEAK แล้วค่ะ อุ๊ย รักคุณแม่จริงๆ จุ๊บๆ เสียดายเพียงว่าคุณแม่และน้องชมบุญไม่ได้อยู่จนเลิก วช. เพราะต้องรีบซิ่งกลับเมืองพิจิตรก่อนที่พระอาทิตย์จะตกดิน.

มาถึงก่อนใครเพื่อนและสามารถเก็บเข็มไมล์ในการเดินได้มากกว่าเพื่อนด้วยเช่นกัน น้องแปมแปม เดินได้เดินดี ไม่มีหยุด ไม่มีแรงตก...ตั้งแต่เช้าจนเย็น ผลคือแปมแปมสนุก แต่คุณแม่น่องปูดเลย 555 เช้ามาแปมแปมได้เล่นกับลุงบิ๊ก ลุงบิ๊กพยายามจะให้แปมแปม take it แต่ผ่านไปไม่รู้กี่ take แล้วน้องก็ไม่รับสักที พอคุณพ่อส่งให้แปมรับทันที อ้อ ที่แท้ก็ไม่รับของคนหน้าแปลกเอ๊ย แปลกหน้านั่นเอง ไม่บอกกันก่อนเลย ปล่อยให้ลุงหน้าแตก !! แปมแปมเจอหน้าพี่เพ่ย ต่างคนต่างจ้องตา เด็กๆคิดอะไรไม่รู้ แต่ผู้ใหญ่มองแล้วอดคิดไม่ได้ว่า..สองคนนี้ใครจะชิงลงมือก่อนใคร

[พ่อแปมแปม]

ไปแต่เช้าก่อนใครเพื่อนเลย สงสัยว่าคราวหน้ามี วช,อีกคงมีรางวัลครอบครัวมาก่อนแน่ๆ วันนี้แปม-แปมเดินไกลที่สุดในชีวิตเลยค่ะ เพราะเห็นเพื่อนเยอะ+คนก็เเยะ เลยคึกใหญ่ ยิ่งได้เจอพี่เพ่ย-เพ่ย ยิ่งเดินไม่หยุด หวังจะได้เล่นกะรุ่นพี่ ไม่หวั่นกับเสียงคำรามของพี่เพ่ยแม้แต่นิดเดียว ใจดีสู้เสือและไม่หวั่นแม้วันมามาก ดีใจที่ได้เป็นหนึ่งใน วช.รุ่น 14 ค่ะ(แม่แปมเอง)

[แม่เพ่ยขอแจม]

อย่างที่เกริ่นไปตอนต้นหนุ่มน้อยที่น้องภาต้องร่วมรับผิดชอบ เพราะคุณแม่เป็นเพื่อนที่ได้รับแรงบรรดาลใจมาจากน้องเจ้าขา น้องเรนวัย 3 ขวบของแม่จันทนา ครอบครัวนี้สไตล์เกาหลีจริงๆเลยนะทั้งคุณแม่และคุณน้า น้องเรนเป็นเด็กที่น่าเชื่อได้ว่าเป็นนักเต้นที่มีสเต็ปเท้าไฟแน่ๆ เพราะแม้ว่าเราจะยังไม่มีโอกาสเห็นน้องเรนเต้น แต่เราก็เห็นความไวของน้องเรนในการฉกเครื่องมือหากินของลุงบิ๊ก เห็นอยู่บนโต๊ะแว๊บๆ แป๊บเดียวหาย...แป๊บเดียวหาย ฮ่าๆๆ หันไปหันมาอยู่ในมือน้องเรนซะนี่ ลุ้นตั้งแต่เจอหน้าจนจบ วช.คิดว่าคงไม่ได้ดูน้องเรนโชว์สเต็ปซะแล้ว แต่เด็กไทยไม่ใจร้ายจ้า ในที่สุดก่อนกลับบ้านน้องเรนก็ใจอ่อนยอมโชว์...แต่เอ่อ.....สเต็ปที่โชว์มะช่ายเพลง Bad Guy อ่ะ แต่เป็นแมงมุมลาย ตอนทำตาลุกวาวอยู่บนหลังคาอ่ะ !!!

เจ้าชายน้อยจิ๊กมี่ วัย 9 เดือน หน้าตาน่ารักขาวๆแก้มยุ้ยๆ เห็นแล้วอยากหยิก แต่เกรงใจคุณแม่จัง จิ๊กมี่เห็นกล้องไม่ได้ และยิ่งไม่ได้ใหญ่ถ้าได้เห็นตัวเองอยู่ในกล้องด้วย น้องจะหัวเราะเอิีกอ๊ากทันที เอ่อ กล้องนะคะหลานขาไม่ใช่กัญชา เห็นแล้วหัวเราะเอาๆๆๆ...สู้กล้องแบบนี้ ทำนายไม่ยาก โตขึ้นก็เป็นดาราหน้ากล้องแน่นอน น้องหล่อมาก ขอบอก ตอนเลิกทุกๆคนกลับกันหมดแล้ว เหลือแต่น้องจิ๊กมี่กับคุณแม่ที่นั่งรอคุณพ่ออยู่ที่ รร. เสียดายที่สามารถนั่งเป็นเพื่อนกันได้เพียงไม่นานเพราะคุณบิ๊กมีนัดเรื่องงานต่อ ไม่ทราบว่าตอนนี้จิ๊กมี่กับคุณแม่ถึงบ้านยังคะ ยู้ฮู

น้องมีดี วัย 8 เดือนมีดีมาในชุดของสไปเดอร์แมน เห็นแล้วอดคิดไม่ได้ มาชุดนี้สงสัยต้องมีดีมาอวดสมชื่อ...นั่งแอบมองอยู่ตั้งนาน ที่แท้ก็มีพ่อดีมีแม่สวย..และมาสายสุด ฮ่าๆๆ ไม่เกี่ยวค่ะๆ แซวเล่นให้คุณคิงเขาดีใจเล่นที่ว่าถึงแม้คุณคิงจะมาสายแต่ก็ยังไม่สายที่สุด บอกแล้วเขามีดีสมชื่อจริงๆ เพราะพี่เห็นน้องมีดีคลานได้เร็วและได้เหมือนสไปเดอร์แมนมากๆจริงๆด้วย ยิ่งตอนที่สไปเดอร์แมนปีนกำแพงนั่น ใช่เลย เร็วขนาด....ยกกล้องถ่ายไม่ทัน เก็บภาพไม่ได้ อดดูจ้า !!!

น้องเทียน ..น้องเทียนหน้าตาคล้ายกับน้องลิซซี่ของคุณรีมากๆ จนคิดว่าโห.. ลิซซี่บินมาจากอเมริกาเพื่อเข้า วช.เลยหรือนี่ แล้วรีก็ดูตัวโตขึ้นด้วย (อุ๊ย...ล้อเล่นค่ะแม่ตรี) อ่ะ ลิซซี่หน้าโหลนะเนี่ย 555 น้องเทียนอายุ 2.4ขวบ เป็นสาวมั่นมากเพราะไม่ติดคุณแม่เลย คุณแม่ต่างหากที่ติดเทียน เทียนชอบหนีออกไปเล่นนอกห้อง เทียนอยากเล่นกับพี่เพ่ย แล้วก็ไม่เข้าใจว่าทำไมพี่เพ่ยถึงไม่เล่นกับเทียน..ตอบยากค่ะหลานเทียน

ว่าแต่ลูกคนอื่นหน้าโหล ลูกตัวเองก็โดนเหมือนกัน เพราะแม้แต่คุณบิ๊กพ่อแท้ๆของเพ่ยเพ่ยยังทักว่าน้องนฎาหน้าเหมือนเพ่ยเพ่ยมาก คุณพ่อน้องนฎายังบอกว่าตอนที่ซื้อหนังสือมาเปิดดูเห็นรูปเพ่ยเพ่ย ยังคิดว่าเป็นลูกตัวเองเลย ตอกย้ำความเหมือนเมื่อคุณเล็กแม่น้องเนยเดินเข้ามาใน วช.แล้วเห็นน้องนฎา ยังคิดว่าเฮ้ย ทำไมวันนี้เพ่ยเพ่ยดูตัวเล็กจัง... อืมแบบนี้คงต้องเชื่อแล้วค่ะว่าเหมือน แต่ช้าก่อน,,,ลูกหน้าเหมือนเพ่ยเพ่ย แล้วพ่อล่ะหน้าเหมือนใครหรือเปล่า แอบนั่งคุยกับคุณบิ๊ก คุณพ่อกลยุทธของน้องเขาหน้าเหมือนสรยุทธเลยนะเนี่ยแถมชื่อยังคล้ายกันด้วย เอ๊ะ ครอบครัวนี้ยังไงกัน ฮ่าๆๆ

น้องเอมี่ ของคุณแม่ปวีณา เดินเก่งไม่แพ้น้องแปมแปม แต่คนที่เดินตามน้องไม่ใช่คุณแม่หากแต่เป็นคุณพ่อ น้องเอมี่ตัวขาวๆน่ารัก เวลาเดินจะถือหลอดยาดมไปด้วย เอ๊ะ น้องจะเป็นลมหรือคะคุณพ่อ คุณพ่อบอกเปล่าครับ แต่ผมเองต่างหากที่จะเป็นลม คิดว่าคุณพ่อคงล้อเล่น เจอกันอีกครั้งก็..เออเนอะ สงสัยพ่อจะเป็นลมเก่งจริงๆด้วย เพราะหนนี้น้องถือยาดมถึงสองหลอด ขืนยังเดินต่อไปเรื่อยๆ น้องจะถือถังอ๊อกซิเจนแทนไม๊คะเนี่ยคุณพ่อ

[แม่เพ่ยขอแจม]

น้องปลายฟ้า มีชื่อจริงที่อลังการงานสร้างมากค่ะ "เด็กหญิง ทิวาเรืองฉาย" วัยหกเดือน ตอนคุณพ่อเข็นมาในรถเข็น น้องหน้ากลมตาแป๋วมากๆ เจอกันอีกครั้งหลังจากที่น้องถอดหมวกคลุมออก โอวววว....เรืองแสงเอ๊ยเรืองฉายมากค่ะ อิอิ ปลายฟ้าหัวเหม่ง อุ๊บบบบบ....บอกแล้วไง งานนี้ล้อเล่นเยอะ ถ้าผู้ถูกพาดพิงไม่เข้ามาแก้ไขข้องมูล ฮ่าๆๆอย่าเคืองกันน๊า แล้วนั่นสินะ หัวเหม่งไม่น่ารักตรงไหน น่ารักเนอะ เพราะเพ่ยก็หัวเหม่งเหมือนกันค่ะ หุหุ

เห็นน้องแคมป์แล้วนึกถึงอะไรดีน๊า....นึกถึงว่าน้องแคมป์กำลังอยู่ในอ้อมกอดของขุนเขา.. ขุนเขาที่หญ่ายยยยมาก ฮ่าๆๆ คุณพ่อขาอย่าเพิ่งโกรธน๊า บอกแล้ววันนี้ขอแซวแรง ยิ่งตัวโตต้องยิ่งแซวแรง ต่อให้อีกนิดขุนเขาที่ใหญ่ไปด้วยความรักไง เห็นน้องแคมป์ถูกคุณพ่ออุ้มแล้วน่าสบายจัง คงทั้งนุ่มทั้งอุ่น...เหมือนมีเตียงกับผ้าห่มส่วนตัวมาเลยนะเนี่ย น่าอิจฉาจริงๆ

ไม่น่าเชื่อแต่ต้องเชื่อ คิดว่าจะมีแต่คุณแม่หน้าเด้ง ไม่เจอกันแค่เดือนเดียว คุณพ่อเอกชัยของน้องซีซีที่วันนี้มาเข้า วช.แก้ตัวจากคราวก่อนที่น้องซีซีไม่สบายชิงกลับบ้านไปเสียก่อน เดือนเศษผ่านไป คุณพ่อหน้าเด้งขึ้นเยอะเลย คุณแม่บอกว่าเป็นแบบนี้นานแล้ว ไม่เชื่อค่ะ ไปดูวิดีโอแล้ว ไม่เห็นเหมือนเลย อ่ะ มีเคล็ดลับไรดีๆแอบอุ๊บอิ๊บไว้..ไม่ยอมนะเนี่ย รู้แล้วว่าทำไมวันนี้ไม่พาซีซีมา ก็สองคนจะแอบไปเที่ยวต่อใช่ไม๊ล่ะเนี่ย ยังวัยรุ่นอยู่เลย ฮ่าๆๆ เจอหน้ากันคุณพ่อกลัวจะพาดพิงแรง เนี่ยเขียนแบบชื่นชมกันสุดๆเลยนะคะเนี่ย ไม่ต้องระแวงค่ะ อิอิ

ครอบครัวน้องแจแปนมาแปลก เพราะคุณแม่บอกแจแปนที่เราเคยเห็นๆกันเป็นผู้ชายซึ่งก็จริงนะเนี่ย เพราะ วช.รุ่นก่อนหน้านี้ที่จัดในกรุงเทพ น้องแจแปนก็เป็นหนุ่มหล่อ ก่อนหน้านั้นก็หล่อ แต่แจแปนวันนี้เป็นสาวน้อยค่ะ เกิดจากการที่คุณพ่อคุณแม่ไปฮันนีมูนที่ญี่ปุ่น เอ๊ะติดเรทไม๊เนี่ย ผู้รู้เช็คหน่อยนะคะ อิอิ แม่เมย์คงชอบญี่ปุ่นมาก เลยขอจองชื่อนี้ไว้ก่อนไม่ว่าจะได้ลูกสาวหรือลูกชาย เสียดายเราไม่ได้เห็นสาวน้อย เพราะวันนี้แจแปนไม่ได้มาด้วย แต่เห็นหน้าแม่เมย์แล้ว คอนเฟิร์มได้ว่าคงจะสวยเอาการทีเดียว เพราะแม่เมย์สวยมากเลย จนพี่อดที่จะแหย่ให้พ่อสุริยาหวั่นไหวไม่ได้ แหม่ ก็อยากมีแฟนสวยทำไมเนอะ

ดึกมากแล้ว พาเพ่ยเพ่ยเข้านอนก่อนน๊า ถ้านอนไม่หลับจะมาเขียนต่อค่ะ แต่คงจะหลับ ฮ่าๆๆ ติดค้างอีกหลายครอบครัว รอก่อนๆ

[babyashi]

มันส์เหมือนเดิมเรย พี่ตุ๊กตา ชอบๆๆ

[แม่เพ่ยขอแจม]

คำเตือนจ้า กระทู้นี้เขียนโดยความคิดและความรู้สึกส่วนตัวของผู้เขียน โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน เด็กอายุต่ำกว่า 13 ปี ควรได้รับคำแนะนำจากผู้ปกครอง จริงๆนะ