รู้สึกกดดันและเครียดมาก เวลาเห็นลูกคนอื่นทำดีกว่า

[ครูเพ็ญจากอเมริกา]

คุณพ่อคุณแม่บางท่านก็คิดว่า
“ตนเองได้พยายามอย่างที่สุดแล้วที่จะช่วยฝึกสอนลูกได้เรียนรู้ภาษา ทำไมเล่าลูกของเราถึงทำไม่ได้เหมือนลูกคนอื่น ทำไมลูกคนอื่นทำดีกว่าลูกของตัวเอง” เห็นแล้วก็อีดอัดใจ, ผิดหวัง, ท้อแท้จนเกิดความกดดันในสมองและเครียด
จนอาจจะอารมณ์เสียบ้าง การแสดงความรู้สึกเช่นนี้เป็นธรรมชาติที่ห้ามกันไม่ได้ It is okay to feel that way.
อารมณ์เช่นนี้บังคับกันยากหน่อย

การสอนแรกๆของคุณพ่อคุณแม่ อาจจะได้มาจากประสบการณ์ที่เคยผ่านมาจากครูสมัยก่อน
หรือได้มาจากการสอนหรือคำแนะนำของพ่อแม่หรือของคนอื่นๆ โดยที่คุณพ่อคุณแม่บางท่านไม่มีความรู้ในการเข้าใจตัวเองและผู้เรียนรู้ อีกทั้งไม่มีความรู้ที่ว่า "การเรียนรู้และพัฒนาภาษาที่สองนั้น ต้องขึ้นอยู่กับลูกหรือบุคคลที่จะรับรู้ ว่าตัวลูกเองหรือบุคคลคนนั้นจะรับได้ตามที่เราสอนหรือไม่ ถ้าไม่ได้เราก็ต้องเข้าใจและปรับให้เข้ากับความถนัดในการเรียนรู้ของลูก เพื่อให้ลูกหรือคนๆนั้นเกิดความเคยชินกับสิ่งที่เราสอนไว้"

ฉะนั้นยังไม่สายเกินไปที่จะมาเข้าใจตัวเองและลูกของตัวเองเป็นอันดับแรก ก่อนที่จะสอนลูกหรือบุคคลคนอื่นๆ

เพ็ญต้องขอรบกวนคุณพ่อคุณแม่มาร่วมกันตอบคำถามที่ด้านล่างนี้ด้วยกันนะคะ

เพราะคำถามเหล่านี้อาจจะช่วยเตือนสติและเข้าใจในตัวลูกรวมทั้งการเรียนรู้ของลูก
และรวมไปถึงความทรงจำที่จะนำไปดัดแปลงการฝึกสอนของคุณพ่อคุณแม่อีกด้วยค่ะ

เรามาเริ่มต้นด้วยการ ย้อนกลับไปนึกถึงภาพตัวเองสมัยเริ่มแรกเป็นเด็กนักเรียนว่า:

1. เราชอบครูคนไหนเป็นคนแรก
2. ครูทำอะไร ทำไมเราถึงชอบและจำครูได้อย่างแม่นยำ
3. ในที่สุดก็ถามตัวเองว่า ชอบวิชาอะไรเป็นพิเศษ
4. ครูสอนอย่างไรเล่าที่ทำให้เราเข้าใจได้ง่าย จนเรารักที่จะเรียนและชอบวิชานั้นมาตลอดไม่มีวันลืม

 

จำไว้อย่างเดียวคือ "พ่อและแม่คือคุณครูคนแรกของลูก"

เราต้องการสอนให้ลูกรักที่จะเรียนรู้ แทน เกลียดที่จะเรียน

และอยากให้ลูกให้เกียรติเราหรือครู แทนที่จะเกลียดพ่อแม่หรือครู

เพื่อสร้างให้เด็กมีความสุข, ความสนใจ, ความมั่นใจและความมุ่งมั่นในการเรียนรู้ในสิ่งต่างๆที่เราสอน

[ภฤศวัฒน์ เวชอุไร]

จริงจังไปนะครับ ขออนุญาตร่วมพูดคุยด้วยกับบทความนี้เพราะเห็นว่าดูจะจริงจังกับคำว่า พยายาม ฝึก สอนลูก เรื่องภาษาน่ะครับ ความใจร้อนเป็นเรื่องแรกๆที่อาจจะทำให้เรารู้สึกเหนื่อย และเครียด ใจเย็นนิดนึงนะครับ ไม่ต้องตั้งใจ พยายาม ฝึก สอน มากเกินไปลูกจะเครียดไปด้วย พูดแบบสบายๆเป็นธรรมชาติน่าจะดูผ่อนคลายกว่า ส่วนเรื่องครูตอนเด็กๆคิดว่าครูที่สอนแล้วเราสนุก ผ่อนคลาย ก็จะทำให้เราเรียนดีซะส่วนใหญ่นะครับและก็จำชื่อครูหลายๆท่านที่เป็นอย่างนี้ได้แม่นจนโตเลย และเรื่องที่ลูกคนอื่นทำได้ดีกว่าลูกเราอะไรทำนองนี้....รู้สึกเฉยๆครับเพราะหลายๆครั้งที่ผ่านมาตัวผมเองก็ยังทำได้ไม่ดีเท่าคนอื่นๆในหลายๆเรื่องเลย ยกเว้นว่าหากเราดีกว่าคนอื่นมาตลอดแต่ลูกทำไม่ได้อย่างเราอันนี้ไม่แน่อาจจะเครียด แต่ที่ผ่านมาเราก็เป็นซะอยางนั้น คือไม่สมบูรณืแบบ ถึงเวลาลูกจะเป็นบ้างก็ไม่เห็นเป็นอะไร อันนี้ไม่ว่ากันครับ.