วันนี้อากาศครึ้มๆ...ทำท่าคล้ายว่าฝนจะตกแต่ก็คงจะไม่ตก...หลอกเราให้เซโรงังไปเช่นนั้นเองว่าจะซักผ้าดีหรือไม่ดี...อย่าให้สภาพแวดล้อมมาหักเหการตัดสินใจของเราค่ะ หากคิดจะซักก็ซักไปเลย พี่เลยซักไปซะ 2 รอบเลยสิเอา
ยิ่งนานวันยิ่งได้รับรู้มากขึ้น...หลายๆครอบครัวต้องเริ่มฝ่่าฟันสร้างลูกให้เป็นครอบครัวสองภาษาแตกต่างกันไป..บางบ้านฝ่าฟันคนเดียวจนเห็นผลและคนรอบข้างจึงหันมาร่วมแนวทาง..บางบ้านโชคดีพร้อมจะก้าวไปด้วยกันตั้งแต่เริ่มต้น...แต่ก็ยังมีบางบ้านที่ยังต้องฝ่าฟันอย่างเดียวดาย..ในหนทางที่ไม่คุ้นเคย..พี่สาวคนนี้ขอร่วมเป็นกำลังใจในการเดินทางครั้งนี้ด้วยนะคะ ขออย่าได้ท้อแท้หรือหมดแรง เมื่อวันที่รอคอยมาถึง..พี่เชื่อว่าน้องจะภูมิใจถึงพลังที่ทุ่มเท..และเมื่อวันนั้นได้มองย้อนกลับมาในวันนี้...อย่าลืมมาเล่าเรื่องราวที่ได้ฝ่าฟัน..เพื่อเป็นกำลังใจของคนรุ่นต่อไป..และพี่สาวคนนี้ขอฝากความยินดีไว้ตรงนี้ล่วงหน้าพร้อมกับอยากบอกว่า..น้องเก่งมากที่กล้าตัดสินใจ..และน้องเก่งมากที่ได้ทำ
อยากบอกอีกว่าอุปสรรคมิใช่แค่เพียงคนรอบข้าง..ทั้งคนคุ้นเคยและคนแปลกหน้า..อุปสรรคมิใช่แค่วันเวลาที่เอ้อระเหยผ่านไปช้าๆ..แต่อุปสรรคยังรวมถึงกำลังใจที่น้องๆจะทุ่มเทให้กับกันและกัน..ให้กับตัวเองด้วย วันใดที่อุปสรรคเหล่านี้มาเยี่ยมเยือน...แวะเข้ามานะคะมาตักตวงกำลังใจจากหมู่บ้านแห่งนี้..หมู่บ้านที่มีกำลังใจมหาศาลพร้อมที่จะให้น้องๆมาตักตวงอย่างไม่หวงและไม่มีวันหมด..เพื่อเราจะได้ก้าวเดินต่อไปด้วยกัน
เมฆดูสวยงาม
เมื่อยามมองฟ้า ฟ้าดูกว้างใหญ่เหมือนเก่า
เมื่อยังเล็กแหงนดูมือไขว่คว้าเอา
สูงจังอยากตัวโตสูง
จ้องมองแสนนาน
พี่ชายคงเห็นยิ้มเดินมาใกล้แล้วอุ้ม
ขี่คอจนเกือบสูงทัน จ้องมองบนฟ้านั่น
เอื้อมมือถึงจันทร์ จะเอาเป็นของเรา
ครั้งโดนเขารังแก ร้องงอแงร้องไห้
พี่คนนี้ยังคอยคุ้มครองคุ้มภัย
น้องเอยอย่ากลัวใครเขา
สองพี่น้องเดินไป น้องตามพี่ชาย
จับมือจูงน้องไป
มองฟ้าอันกว้างใหญ่ ฟ้าคงไกลไป
ขี่คอพี่สูงเอง
จวบจนฉันโต
พี่ยังคงรักและคอยเป็นห่วงแสนห่วง
เมื่อผิดหวังให้กำลังใจทั้งดวง
น้องเอยอย่ากลัวใครเขา
เมื่อยามท้อใจ
จ้องมองบนฟ้านึกตอนเป็นเด็กเล็กนั่น
ขี่คอจนเกือบสูงทัน เอื้อมมือให้ถึงจันทร์
บอกเอาไว้นาน พี่ชายที่แสนดี
พี่เชื่อว่าด้วยความรู้สึกผูกพันกันดั่งพี่น้อง ณ หมู่บ้านแห่งนี้..เราทุกคนพร้อมจะจูงมือกันไปเอื้อมให้ถึงปลายทางที่ใฝ่ฝันซึ่งไม่ยากเกินแรงศรัทธาค่ะ