การวางแผนล่วงหน้า

[Sasakorn Boonnop]

ต้องการคำแนะนำค่ะ

1) พ่อแม่ควรวางโปรแกรมให้ลูกล่วงหน้าเพื่อเข้าโรงเรียนติดอันดับ ซึ่งในขณะนี้ลูกเรียนอยู่เพียงชั้น ป.4 หรือ

2) ปล่อยให้เขาเติบโตตามวัย เรียน เล่น สนุกสนานตามวัย

ใจหนึ่งก็ต้องการวางแผนล่วงหน้าเพื่อให้ลูกได้เข้าโรงเรียนติดอันดับ แต่อีกใจหนึ่งเพียงมองตาลูกก็อยากให้เขาเติบโตตามวัย ปัจจุบันลูกเรียนในโรงเรียนเอกชนใกล้บ้านก็ถึอว่าเรียนพอใช้ติดหนึ่งในสาม อย่างไหนถูกหรือผิดค่ะ ถ้าเราไม่เตรียมการลูกก็จะพลาดโอกาสในการศึกษาอย่างไม่ได้เพียรพยายาม แต่ถ้าเราเป็นผู้กำหนดทุกอย่างก็ดูเหมือนลูกกำลังติดอยู่ในกรอบที่พ่อแม่สร้างขึ้นดูจะทารุณ ตอนนี้ลูกกำลังเรียนคณิตศาสตร์ ซึ่งดูยากมากสำหรับเด็ก ป.4 (เรียนสมการ, ครน, หรม, อื่น ๆ อีกมากมาย) คุยกันลูกก็ยังบอกว่ารับได้ โอเค... พ่อแม่ก็คิดต่อในเมื่อรับได้ก็จะให้เรียนโปรแกรม Intensive ตอนนี้กำลังงอนอยู่ค่ะ กะว่าจะให้เข้าเลยเพราะเพิ่งเริ่มเรียนได้ไม่เท่าไร ลูกถามว่าจะให้เรียนไปถึงไหน...

กลุ้มใจจัง...แม่กระต่าย

[แม่น้องแบมบู]

ลองแชร์นะค่ะ

โดยส่วนตัวตอนนี้ทำอยู่คือ ข้อ 2 เคยคิดเหมือนคุณ Sasakorn นะค่ะเพราะมีลูกคนเดียว ตอนลูกอยู่อนุบาลก้ำกึงระหว่างส่งลูกไปเรียนโดยตื่นตั้งแต่ดี 5 กว่าจะกลับถึงบ้าน ก็ 6 โมงเย็น เหมือนจะโหดร้ายเกินไปสำหรับเค้า เลยตัดสินใจให้เรียนใกล้บ้านค่ะ การเรียนก็ค่อนข้างดี นใจเรียนดี รับผิดชอบดี  ชอบร้องเพลง ชอบบันเทิง ตอนนี้ลูกป.3 ค่ะ (ยังสองใจอยู่ว่าจะเปลี่ยนรรดีมั้ย) เพราะจบช่วงชั้นพอดี ตอนนี้ให้เรียนเสริมจินตคณิต อังกฤษ  ดนตรี  ว่ายน้ำ  ซึ่ง เค้าชอบและรับได้ คิดว่าเราให้เค้าตามวัยและมีเวลาเล่น ตามวัย  ได้พักผ่อน ได้พูดคุยกับพ่อแม่ อยอกล้อ ตามประสาพ่อแม่ลูก น่าจะดีกว่าเวลาส่วนนั้นอยู่บนรถ(หลับ) เคยคุยกับเพื่อน ๆ พี่ๆ ที่มีลูกโตแล้ว บอกเป็นเสียงเดียวกันว่าอย่าเลย ให้ลูกไปอยู่ไกล ตอนนี้เหมือนเราผลักไสเค้า เวลาที่เค้าโตขึ้นเค้าก้อไม่อยากใกล้ชิดเราแล้ว ยิ่งช่วงที่เป็นวัยรุ่น เริ่มห่างพ่อไม่ พอเรียนจบ อย่าหวังว่าลูกจะมาอยู่ใกล้ชิด ยิ่งคนที่ส่งลูกไปอยู่หอ จะโดนต่อว่า....ทำไมแม่ใจร้ายส่งไปอยู่หอ พอลูกเรียนจบลูกไม่ค่อยสนิทกับพ่อแม่ อยู่แต่ในห้อง มีโลกส่วนตัวสูง เจอแบบนี้กลัวค่ะ แล้วคิดว่าถ้าเราให้เค้าเต็มที่แล้ว ให้ความอบอุ่น สำคัญที่สุด ส่วนความรู้เรียนทันกันค่ะ

***สำหรับ  แนวโน้มตัวเอง น่าจะให้ลูกได้โตตามวัยค่ะ ไม่อยากยัดเยียดมาก  เท่าที่ทำก็คิดว่ามากแล้วค่ะ อยากให้เค้ามีความสุข  และเป็นคนดี ข้อสำคัญถ้าลูกคิดว่าตัวเองต้อง ทำอย่างนั้น อย่างนี้ตามที่พ่อแม่ต้องการ ลูกจะเครียดโยไม่รู้ตัว โดยที่พ่อไม่ก็ไม่รู้เหมือนกัน  ********