Mama kimsung's Comments

ยินดีเช่นกันจ่ะ ที่ประสบการณ์บางอย่างของกิ้ม เป็นประโยชน์สำหรับคนอื่น...โดยเฉพาะกับเพื่อนรักอย่างหนิง(ไม่ใช่เพื่อนเลิฟ(คนนั้น)น๊ะ ..อิอิ).......กิ้มเองก็ยังทำไม่ได้หมดหรอก..บางอย่างมันยากในการปฏิบัติเหมือนกัน แต่ว่า ยังดีที่เราได้รู้ ได้เห็นแนวคิดดีดี เราก็ค่อยๆ ปรับตัวเราไปเรื่อยๆ...ต้องใช้เวลา และการฝึกฝน และความอดทนด้วย....กิ้มว่า พอเรารู้แนว เราก็จะรู้ว่า เราเอง จะควบคุมจิตใจของเราแบบไหนได้บ้าง ..แต่ว่ามันก็ยังไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้ทั้งหมด แต่เห็นเลย ว่าน้อยลง ลดความกัดดันตัวเอง....เบี่ยงเบนความโกรธของตัวเอง ไม่ให้ปี๊ด คิดไปด้านอื่น แล้วเราก็จะรู้สึกโกรธลดลง ไม่ปี๊ดมาก
....ตอนนั้นที่ เขียนกระทู้หน่ะ กิ้มเองก็ปี๊ดแตกบ่อยเหมือนกัน จนทนไม่ได้ จิตจะเสียประสาทเอา เคยแบบว่าทนไม่ไหว เดินหนีไปตะโกนอยู่สวน นอกบ้าน เสร็จเดินเข้าห้อง คิดโน่นนี่ ร้องไห้เฉยเลย (มันรู้สึกแย่มาก ตอนนั้น) ...เพราะบางที ลูกมากวนตอนที่เราทำงาน ไม่มีเวลามากที่จะมาพะเน้าพะนอไง บางทีงานก็เครียดอยู่ ลูกมากวน สะกิดนิด ก็ยิ่งโมโหอ่ะ....

อันนี้น๊ะหนิง การแก้เด็กเอาแต่ใจ... พอได้ไอเดียทีเดียวหล่ะ อย่างน้อยก็ลดความเครียดของแม่อย่างเรา

http://go2pasa.ning.com/group/englishclub/forum/topics/2456660:Topic:285566

หวัดดีจ้ะ หนิง เป็นไงบ้างจ้ะ เสาร์อาทิตย์ทำไรให้ฮั้งตงและกิมซังกินจ้ะ ลี่ทำเมนูเดิมๆเลยอ่ะ พวกน้ำแกงเต้าหู้ ข้าวผัด ก๋วยเตี๋ยวผัดน่ะ หนิงทำอาหารเก่งแล้วใช่ป่าวจ้ะ ไว้สอนลี่บ้างน่ะ
ขอบคุณมากเลยที่แวะไปคุยกันใน fb จ้ะ เมื่อวานเช็คน้ำหนักมีมี่ ได้ 9.8 โลอีกแล้วล่ะ ขึ้นๆลงตรงนี้หละจ้ะ คงประมาณนี้แล้วมั้งทำใจล่ะ อิอิ

โห เป็นเพื่อนกันมานานมากเลยเนอะ กิ้มกะหนิงคงรู้ใจกันแน่ๆเลยล่ะสิ แต่ก็ดีน่ะที่กิ้มชวนหนิงเข้ามาบ้านสองภาษา ไม่งั้น เราคงไม่ได้มาคุยกันแบบนี้เนอะ ยาโยพูดเก่งขึ้นน่ะ เพราะแม่กิ้มขยันน่ะ หนิงก็ต้องสู้ๆๆจ้ะ จะได้ฝึกลูกๆไปพร้อมๆกันน่ะ

ขอบคุณที่ชวนไปเที่ยวด้วยกันน่ะจ้ะ ว่าแต่ลี่ไปด้วย มันจะเขินๆไงไม่รู้อะสิ อิอิ
ว่าแต่อัมพวาเนี่ยไปเช้าเย็นกลับป่าวจ้ะ เคยไปครั้งหนึ่งตอนมีมี่เล็กๆ ประมาณขวบนึงได้จ้ะ

ว้าวว ดีจังกิมซังช่วยแม่หนิงประหยัดเพิสไปได้หลายบาทเลยน่ะ โป๊โกะแพงด้วยอ่ะ ลี่ก็ซื้อๆเอาตอนมันลดราคาแหล แบบงกเหมือนกันนิ

กิมซังเก่งมากเลยอ่ะที่เลิกใส่เพิสนอนแล้วว ของลี่ยังไม่ได้ลองเลย แต่คิดว่า รออีกสักหน่อยดีกว่า คือ จะบอกหนิงว่า มีมี่ติดดูดนิ้วกลางคืนไง ลี่ก็เลยต้องป้อนนมเข้าไปแทนการดูดนิ้ว แก้ยังไงก็ไม่หาย เคยลองฟ้าทะลายโจรอยู่พักหนึ่งก็ดีน่ะ ได้แค่สองอาทิตย์มาใหม่อีกแล้วล่ะ

อ้อ คลิปหนังอันนี้น่ารักดีจ้ะ อยากดูเหมือนกัน แต่ติดตรงลูกสาวเนี่ยหละ ไปไหนไม่ค่อยจะได้เลยยยย เป็นป่าวเวลามีลูกเนี่ย ไม่ค่อยได้ดูหนังมานานมากแล้ววววจ้ะ อาศัยถ้าอยากดูจริงๆ จะเอามีมี่ไปฝากแม่เลี้ยงก่อนจ้ะ

ตอนนี้เค๊าบอกเองได้หมดแล้วหล่ะ..ที่เล่าคือ ช่วงตอนแรกๆ ที่หัดไง .....เมื่อก่อนก็เหมือนกันฉี่เสร็จปุ๊บบอกปั๊บ..เพื่ออะไร ไม่ทันแระ....ตอนนี้เค๊าโตพอควรที่จะห่วงสวยอ่ะ ไม่ยอมฉี่รดง่ายๆ....แถมเวลาห้องน้ำสาธารณะไม่สะอาด ไม่เข้าอ่ะ...ขอฉี่เอ๊าท์ดอร์ 555+

...มีทริปไปภูหลวงอีกทริปตรงกันเลยอ่ะ...ถ้าที่พักอัมพวาไม่ว่างก็เลื่อนไปอีกอาทิตย์นึงได้ป่ะ หุหุ ...จะเหมา2ทริปเลย....
..คุยพี่เสกก็ติดไปเวียงจันทน์ แกก็อยากไปน๊ะ

ต่อๆ....พอกางเกงเปียกแล้ว คราวนี้ ไม่ยอมใส่กางเกงอ่ะดิ ยืนยันจะให้ถอดให้ได้..เราบอกว่าเดี๋ยวๆ รอป๊าไปเอากางเกงในรถก่อน ก็ไม่ย่อม...ไม่ถอดให้เหรอ...ถอดเอง...ชีพยายามถอดตรงนั้นเลย...สรุปว่าเปลือยก้นกลางห้างฯ...เราก็ เอางัยดีหว่า ป๊าเป้ก็ยังไม่มาซะที...คนผ่านไปมา คงคิด..ยัยแม่คนนี้ทำไมให้ลูกโชว์ก้นขาวๆ หว่า..พยายามยืนชิดๆกำแพง..ไม่เวิร์ค เปลี่ยนมาบังเสา..คนก็นั่งอยู่..จะอุ้มให้นั่งก็ไม่ยอม..สุดท้าย เปลี่ยนมาแอบอิงกับชอ๊ปเสื้อผ้าที่ขายเซลอยู่ทางเดิน ..โอ้ยๆ เข็ดๆ...เดี๋ยวนี้เลย วิตกจริตไปเลยเรา ...กลัวลูกฉี่ในที่สาธารณะ 555+

เออๆ สูตรเลิกเพิสเหมือนกันเลย...กิมซังเลิกเร็วนะเนี่ย...เพิสแห้ง 3วันติดต่อมาเลยไม่ใส่ให้เลย....555
...แต่ตอนนี้ยาโยคือไม่ใส่เลย..ไม่ว่าตอนไหน ...เวลาไปไหนแม่เลยพะวงแต่คอยถามลูกว่า ปวดฉี่เปล่า? อยู่ตลอด..เพราะว่าแวะไหนไม่ได้ ชีจะต้องแจม..ยิ่งตอนนี้ จอดเติมน้ำมันเมื่อไหร่ ชีก็เรียกหาแต่ toilet 55.....เคยครั้งนึงตอนให้เลิกใหม่ๆ เคยทำกิ้มอย่างอายหนนึง...ตอนนั้นรู้สึกว่าจะไป ซีคอนฯ พาไปเล่นตรงดงเกมส์..ก่อนเล่นก็พาเข้าห้องน้ำหนแล้วน๊ะ...พอเล่นซักพักชีติดลม ไม่ยอมไปเข้า ..คงปวดสุดๆแหละ ยืนฉี่ไหลที่หน้าตู้เกม....โอ้ย ...กิ้มล่ะ เอางัยดีหว่า....โชคดีที่ไม่มีคนเห็นอ่ะ....รีบอุ้มไปให้ไกลจากตรงนั้นโดนด่วน...กลัวคนมาเห็น เด๋วเก็บค่าซักพรม...

ไม่ต้องอิจฉาหรอก..ทุกอย่างมันต้องใช้เวลาน๊ะ...อะไรที่ได้มายาก มันยิ่งมีคุณค่า(โดยเฉพาะทางใจ)...ทำต่อไปเรื่อยๆหนิง ไม่ต้องเครียดมาก...เดี๋ยวลูกจับสัญญาณได้ แล้วจะไม่ให้ความร่วมมือ...ตอนนนี้ก็เน้นใช้เพลง..ใช้การ์ตูน หลอกล่อให้เค๊าสนใจไปก่อน ....แนะนำ Mommmy&Me มียังหนิง อันนี้เด็กชอบทุกคน ร้องเพลงเต้นไปด้วย..เราก็ดู ร้อง เต้น ไปพร้อมกับเค๊าได้ ..ส่วนใหญ่เด็กๆจะชอบน๊ะ
...เรื่องไปอัมพวา กิ้มกลัวว่าลี่จะไม่สะดวกอ่ะดิ ค้างคืนด้วย...กลัวไม่สนิทเพื่อนเรา เกรงใจด้วย...รึงัยดีล่ะ

มาม๊าตูนชื่อ ยุ่ง คับผม แล้วก็ยุ่งตลอดเลย เพราะน้องตูนจะอยู่ไม่นิ่งเลย active ตลอด แต่ไม่ hyper... นะครับ ตูนพูดไทยเก่งแล้ว พูดเจื้อยแจ้วทั้งวัน คนเดียวก็พูดได้ แต่ภาษาอังกฤษจะไม่ค่อยพูดเลย มีก็บางคำครับ good job, happy birthday to you แล้วก็ one to ten.... ครับ เราจะค่อย ๆ เดินไปด้วยกันนะคะ คุณหนึ่ง

มีอะไรมาแนะนำจ้ะ หนิงลองอ่านบล๊อกนี้หน่อยน่ะ (ของใครไม่รู้) อิอิ

http://go2pasa.ning.com/profiles/blogs/i-love-ba-nana-amp-1-2-3

หวัดดีจ้ะหนิง สบายดีป่าว
อยากเล่าให้หนิงฟังว่า เมื่อเช้าดีใจมาก ชั่งนนมีมี่ได้ 10.1 กก แล้วล่ะ เย้ๆ
กว่าจะเพิ่มจาก 9.8 โล จากสองเดือนก่อน มาวันนี้ได้ 10.1 แล้ว จะประคองไปเรื่อยๆๆน่ะ

เห็นว่า หนิงเป็นเพื่อนเรียนโทด้วยกันเหรอ สุดเลิฟซะด้วย ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยจ้ะ
ลี่มี fb น่ะหนิง ลองเข้ามาแอดเราน่ะ ว่าแต่ทำไงอ่ะ ลี่ทำไม่เป้นล่ะ

คิดถึงจ้ะ

สวัสดีค่ะ แม่น้องตูนจ้า ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ เพิ่งมาใหม่ได้ไม่นานค่ะ มีอะไรแนะนำได้นะคะ เริ่มฝึกตูนใหพูด 2 ภาษาได้ 2 อาทิตย์แล้วค่ะ แต่ตูนไม่ยอมพูดเลยอ่ะ ตอบเป็นภาษาไทยตลอด ดีใจจังตูนมีเพื่อนวัยเดียวกันแล้ว จริง ๆ บ้านอยู่แถวกรุงเทพนนท์จ้า แต่ที่อยู่ที่เขียนเป็นบ้านอากง (อยากให้ตูนเป็นเด็กกรุงเทพอ่ะ อิ อิ)

กะว่างั้นแหละ เดี๋ยวลูกเข้า รร เดี๋ยวไม่ว่าง โน่นนี่...ตอนนี้มีโอกาส เวลา ก็เที่ยวๆ ไปเรื่อยๆ...555+
...อัมพวา ไปๆ รวมพลเลย...เด๋วตามหนุน

ดีใจน๊ะ ที่เรื่องราวของเรา เป็นแรงบันดาลใจให้ครอบครัวอื่น โดยเฉพาะ เพื่อนเลิฟเราคนนี้
...เราต้องใช้โอกาสที่มีแรงผลักดันจากลูกตอนนี้ พัฒนาตนเองและลูกไปในคราวเดียวกันนะเพื่อน...รอเป็นกำลังใจซำเหมอ

ใช่จ่ะ กิ้ม+เป้+ยาโย จะไปเซี่ยงไฮ้...กะอากง อาม่าจ่ะ(ป๊าม๊ากิ้ม)...
...ดีใจจ่ะที่เพื่อนชอบ (แต๊ง! ที่รับยาโยเป็นลูกอีกคน..อิอิ)...ที่เขียนก็เล่าออกมาจากใจ พรั่งพรูออกมาจากไหนมั่งไม่รู้...ที่หนิงชื่นใจแบบนี้แสดงว่า หนิงก็กำลังอินกับการสอน2ภาษาแล้วล่ะ ชัวร์...เพราะเมื่อก่อนตอนกิ้มเริ่ม จะรู้สึกแบบนี้แหละ ไปอ่านบล๊อกคนอื่น แล้วเห็นถึงความพยายาม ความปลื้มใจ หลายๆอย่าง...มันเหมือนเป็นแรงผลักดันให้เราสู้ต่อ พยายามเข้าไป... ความพยายามอยู่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่นแน่นอนจ่ะหนิง...สิ่งที่ได้มา ยิ่งยาก ยิ่งมีคุณค่า......ถ้าเราคิดว่าส่งลูกเข้าเรียนอินเตอร์ เดี๋ยวลูกก็พูดได้ มันก็อาจจะจริงน๊ะ....แต่คงไม่มี ...เรื่องราว ระหว่างทาง...ให้เล่า ให้ปลื้ม แบบนี้........รับรองว่าหนิงทำได้แน่นอน....หนิงลองดูบล๊อก "ใครไม่เก่งอังกฤษยกมือขึ้น" ของคุณอ้อมซิ..ชื่อจริง suthawadee เค๊าแนะนำดี เป็นประโยชน์มากๆ

http://go2pasa.ning.com/profiles/blogs/2456660:BlogPost:393049

ได้หนังสือพี่อ๊อบกะเค๊ามั๊ยหนิง...ของเค๊าดีจริงๆ(555 ช่วยพี่อ๊อบโฆ่นา)
....เป็นช่วงรึป่าวหนิง ยาโยมีช่วงนึงก็กินนมน้อย ตอนให้เปลี่ยนจากขวด มาเป็นหลอด...กินแค่ 1-2 กล่อง(180มล)...แต่พอปรับตัวได้ประมาณเดือนถัดมา กินเยอะขึ้นเยอะ ตอนนี้อย่างต่ำ 4 บางวัน 6 กล่อง....ข้าวก็เหมือนกัน บางวันก็กินเยอะ จนกลัวจะยอ่ยไม่ไหว บางวันอย่างวันนี้ ไม่ค่อยจะกิน..ชอบกินแต่มาม่า เซ็งเลย....มาม่าใส่สารอาหารเยอะๆ ไข่ หมู แครอท ไรงี้ไม่ชอบอีกต่างหาก...ชอบแบบเพียวๆ เติมน้ำร้อน...เราหล่ะเซ็งจิต.....เหมือนเค๊าไม่ชอบให้รวมๆ กันหลายๆอย่างมั้ง ถ้าจะกินไข่ก็ไข่กับข้าว หมูทอดก็กับข้าวสวย ซุปก็ซุปไรเงี้ย.... เหมือนต้องลองปรับๆไปดูว่าเค๊าชอบอะไรอ่ะ อาจจะลองให้เค๊าได้กินเอง ตักเอง หกเอง ดูป่าว เผื่อจะสนุกๆ อยากกินข้าวเม็ด...ทำใจเรื่องเก็บนิสนึง......แหมลูกคน2แล้ว ยังต้องมาถามพวกมือใหม่อย่างเราอยู่เหรอจ้า

หนิงเขียนมาเต๊อะ เค้าอ่านด้ายยย แต่ถ้าตอบล่ะก็ คงต้องใข้เวลานานนนน อิอิ
ดีออกจะได้รู้ไงว่า หนิงมีแนวทางเลี้ยงลูกยังไงน่ะ

อ้าว แอบเห็นแม่หนิง ปรึกษาเพื่อนใหญ่เรื่องการกินของลูกสาวสุดเลิฟเหรอ 555...
ยาโยก็กินข้าวเม็ดตั้งแต่ประมาณขวบนึงเหมือนกันนะหนิง ...เพราะแม่ขี้เกียจทำ อุอุ ..กินรวมกับผู้ใหญ่เลย หากับข้าวที่ไม่เผ็ดแค่นั้น...ตอนนี้กินผักกินแต่ก้านอ่ะ ใบไม่กิน...ก้านคะน้า ก้านบล๊อกคลอรี่..เคี้ยวเก่งชะมัด....แต่นานนนนน 555