I did it. ความมั่นใจเท่านั้นที่ช่วยได้

[ชัชชญา ลิมป์วนัสพงศ์]

หลังจากได้ฝึกฝนภาษามาสักระยะหนึ่ง ถึงแม้จะไม่เข้าใจแกรมม่าและรู้ศัพท์อันน้อยนิดแล้วนั้น ตอนนี้รู้สึกมั่นใจมากขึ้นที่จะพูดกับลูกในที่สารธารณะโดยไม่สนใจสายตาคู่ไหนๆๆเลย พูดถูกบ้างผิดบ้างแต่ลูกก็เข้าใจด้วยการใช้ภาษามือ เพราะก่อนหน้านี้อายมาก ความรู้เราน้อย เรียนไม่เก่ง รอบๆตัวก็มีแต่คนเรียนเก่งๆ ไม่กล้าพูดกลัวเค้าหัวเราะ เคยมีคนบอกว่าพูดอังกฤษกับลูกสำเนียงยังกะเมียเช่าฝรั่ง แหมในวันนั้นโกรธมาก เพื่อนคนที่พูดเค้าเก่งมากๆๆตอนเรียนด้วยกัน แต่เราก็ไม่สนใจแล้ว เจอฝรั่งก็ยังไม่กล้าทักทายเหมือนเดิม แต่เมื่อ2วันที่แล้วคุณอาของน้องถิงถิง พาเพื่อนชาวจีน-ญี่ปุ่น(แม่จีนพ่อญี่ปุ่น)มาเที่ยวที่บ้านเป็นเพื่อนนักเรียนที่ออสเตรเรีย มาพักอยู่ที่บ้าน 3 คืน สนุกกันใหญ่เลย เราแม่ลูกเลยได้ลองภาษากัน รู้สึกว่ามั่นใจมากขึ้นที่จะพูด เวลาพูดสื่อสารไม่เข้าใจ ก็ใช้วิธีอธิบายกันไปเรื่อยๆๆจนเข้าใจ รู้สึกว่าเออเราก็ทำได้ไม่เลวนะ คุยกันรู้เรื่องด้วยถึงแม้จะอธิบายกันนาน และต้องใช้ท่าทางประกอบ บ้างก็เปิดดิกช์ แต่ก็ภุมิใจมากกกกกค่ะ ได้เรียนรู้การออกเสียง การใช้ประโยค ส่วนศัพท์นั้นเราคุยกันแบบพื้นๆๆๆ ทำให้เรารู้ว่าเราต้องปรับปรุงอะไรบ้างและที่สำคัญต้องใส่อารมณ์เข้าไปในการพูดด้วย ต่อไปจะไม่กลัวชาวต่างชาติแล้ว เพราะพูดผิดเค้าก็แก้ไขให้เราใหม่ ส่วนถิงถิงก็สนุกใหญ่เลยมีเพื่อนเล่นใหม่

[Mommy bam bam]

สู้ สู้ นะคะ ไม่เก่งเหมือนกัน เรียนมาก็เยอะ แต่ก็ไม่เก่งอยู่ดี เจอฝรั่งทีหลบไปหลายวา 555 จนมีอยู่วันนึง หลบไม่ได้ นั่งอยู่บนเครื่องติดกับฝรั่งด้วย (มารู้ตอนหลังว่าเขามาจากออสเตเรีย)หว๋าย ทำไงดีหว่า กลัวเค้าจะถาม คาดไม่ผิดเลย ถามจริง ๆ ด้วย เพราะเค้าเห็นเราถือหนังสือ English conversation for family ตายละหว่าทำไงดี เอาวะลองดู เออ ก็คุยได้นี่หว่า ไหง๋เรากลัวมากมาย จริง ๆ เราก็ทำได้นี่นา แม้ไม่ดีมาก แต่ก็คุยสัพเพเหระกับฝรั่งได้อ่ะ คุยกันเยอะมากเลย คุยเกี่ยวกับที่ออสเตเรีย เราก็คุยเกี่ยวกับเมืองไทย เขาบอกว่าชอบคนไทย ชอบอาหารไทย อร่อย สะอาด เขากินแล้วมีความสุข เขาว่างั้นนะ คุยกันจนเครื่องลง จ๊อบ พาสเสร็จ คุยกันจนถึงคิวแท็กซี่เลย แอบภูมิใจลึก ๆ เราทำได้ไงหว่า ความจริงแล้วเราทุกคนมีความรู้ด้านภาษาอังกฤษ เป็นพื้นฐานกันอยู่แล้วไม่มากก็น้อย แต่มันอยู่ที่ว่าเรากล้าที่จะพูดหรือเปล่าเท่านั้นเอง ทุกวันนี้เห็นฝรั่งไม่กลัวแล้วค่ะ บางครั้งเรายังสามารถช่วยเหลือเค้าได้บ้าง (เล็กน้อย)ถ้าเราพูดผิด เราจะได้เรียนรู้จากการพูดคุยกับเขา เหมือนสอนเราไปในตัว จากเจ้าของภาษาเลย ฮ่า ๆๆๆ

[ชัชชญา ลิมป์วนัสพงศ์]

ขอบคุณทุกกำลังใจ ที่เดินบนเส้นทางเดียวกันอย่างอบอุ่น

[Means&Meeya]

สู้ๆนะคะเราก็ไม่เก่งเหมือนกัน เขิลๆ แต่ก็จะพยายามทำให้ได้ค่ะ เพื่อลูกของเราค่ะ

[gitanjali saengsang]

ดีใจด้วยค่ะ รู้สึกถึงความมั่นใจที่ส่งผ่านมาทางตัวอักษร เป็นกำลังใจให้นะคะ ทำดีได้ดีค่ะ
อ่านแล้วจะเอาความมั่นใจของคุณชัชชญาไว้เป็นแบบอย่าง เพราะตัวเองก็ยังอายอยู่มากกกกก ค่ะ

[ปิยนุช ทองเหมือน]

เก่งมากค่ะ ยินดีด้วยกับความสำเร็จอีกขั้น ตอนนี้น้องศรณ์ศีลยังไม่ยอมพูดเลยค่ะ คนรอบข้างก๊ว่าแต่คุณแม่แต่ไม่เป็นไรจะสู้ต่อไปเหมือนกันค่ะ

[พรเพ็ญ เหล่าเพิ่มพูนสกุล]

ดีใจด้วยคะ เมื่อเราฝ่ากำแพงที่อยู่ในใจเราได้ ปัญหาอื่นก็เล็กลงทันที พยายามไปพร้อมกันนะคะ เป็นกำลังใจให้อีกคนคะ

[อรนภา (แม่เจี๊ยบ & น้องวิน)]

ยินดี และเป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ ท่องไวค่ะเพื่อลูก

[Clamp ka]

เก่งมากค่ะคุณแม่ ป๊อปกะไทเปปรบมือให้ค่ะ เย่ เย่
คนอื่นก็ไม่ต้องไปแคร์มากค่ะ ป๊อปท่องทุกวันว่าทำเพื่อลูก ตอนนี้คนอื่นไม่เข้าใจก็ไม่เป็นไรนะคะ
คุณแม่เข้มแข็งไว้แล้วก็พยายามหาเวลาว่างมาฝึกฝนและพัฒนาตัวเองค่ะ ต้องไม่ท้อถอยนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ