หมู่บ้านเด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้ - สองภาษาดอทคอม

::::: บันทึกรักคุณแม่ :::::

ด้วยว่าที่โรงเรียนของน้องเจได้ส่งจดหมายแจ้งคุณแม่ว่าใกล้วันแม่แล้ว ขอให้คุณแม่จัดเตรียมรูปคู่คุณแม่กะน้องเจ 2 ใบ สำหรับทำการ์ดวันแม่และส่งรูปประกวด และขอให้ร่วมอีกกิจกรรมที่ตามความสมัครใจของคุณแม่คือ เขียนเรียงความเรื่อง "บันทึกรักคุณแม่" ซึ่งกันก็เป็นคุณแม่ไฮเปอร์ที่อยากให้ลูกได้มีส่วนร่วมกับกิจกรรมที่โรงเรียนจัดขึ้น จึงลงมือเขียนเรียงความเรื่องนี้ (อย่าง งู-งู ปลา-ปลา) โดยไม่หวังรางวัลใด ๆ ทั้งสิ้นจากทางโรงเรียน แต่หวังว่าจะเก็บบันทึกฉบับนี้ให้น้องเจได้อ่านเมื่อน้องเจโตขึ้นค่ะ มาลองอ่านกันเล้ยยย!

=====================================================================

อดีตคุณแม่ใช้ชีวิตอยู่กับงาน-งาน-งาน กว่าจะกลับถึงบ้านก็ดึกดื่นเที่ยงคืน จนกระทั่งวันหนึ่งคุณพ่อบอกว่า
ถึงเวลาแล้วที่ควรจะมีลูกน้อยกลอยใจเป็นโซ่ทองคล้องใจ เป็นหลาน (รัก) คนแรกของครอบครัว
เป็นขวัญใจของคุณย่า-คุณตา-คุณยายและญาติผู้ใหญ่ที่รอคอยหลานอยู่ ความหวังดีของคุณพ่อครั้งนี้แลกด้วยข้อแม้
ที่คุณแม่ต้องออกจากงานเพื่อมาดูแลลูกอย่างเดียว จนที่สุดของการตัดสินใจครั้งยิ่งใหญ่ครั้งหนึ่งในชีวิต
คุณแม่สละทิ้งงานเพื่อทำหน้าที่ “คุณแม่” ให้กับน้องเจจนทุกวันนี้

เมื่อตั้งครรภ์คุณแม่รู้สึกมหัศจรรย์ปนตื่นเต้นที่มีกำลังชีวิตน้อย ๆ มาอยู่ในตัวคุณแม่แล้ว ก็คงเหมือนกับอีกหลายท่าน
ตรงที่ “จะทำให้ดีที่สุดเพื่อลูก” คุณแม่ไม่ได้อ่านหนังสือหรือนิตยสารเกี่ยวกับแม่และเด็กมากมายนักเพราะคิดเองว่า
รู้อะไรมากเกินจำเป็นจะทำให้กังวลและเครียดเสียเปล่า ๆ จึงตัดสินใจทำอะไรก็ได้ที่สบายใจ มีหยิบหนังสือเกี่ยวกับ
แม่และเด็กอ่านบ้างเพื่อคลายความสงสัยให้กับความมือใหม่ของตัวเอง เลือกฟังเพลงดี ๆ จากชุด “ชมสวน”
ของเสถียรธรรมสถาน เพลงการ์ตูนน่ารัก ๆ อย่าง “โดราเอมอน” หรือเพลงขำ ๆ แบบ “อย่าขอหมอลำ”
(แทนการฟัง Mozart ที่เสียงดนตรีบาดหูคุณแม่ แต่ดีสำหรับพัฒนาการเด็ก) บางครั้งฟัง “นิทาน” และมีบ้างที่หยิบนิทาน
มาอ่านตาม ทำเสียงสูง-ต่ำเลียนแบบซีดีที่ฟัง คุณแม่จำได้ว่าตอนที่คุณแม่เล่าเสียงสูง น้องเจเตะท้องคุณแม่ใหญ่เลย
เรื่องอาหารการกินก็ไม่น้อยหน้ากัน คุณแม่เคยจดบันทึกชื่ออาหารและปริมาณที่ทานในแต่ละมื้อ และได้ปรับเปลี่ยนนิสัย
การกินใหม่ให้มีประโยชน์ลดขนมจุกจิกที่ไม่จำเป็น ทุกมื้อเย็นคุณแม่รับประทาน “สลัดเวียดนาม” มีทั้งผัก ไข่ ถั่ว หมูยอ
สลับกับ “สลัดผักน้ำใสใส่มะเขือเทศราชินีและฟักทองเยอะ ๆ” จนคุณยายแอบบ่นว่า
“หลานชั้นจะหัวโตตัวลีบเหมือนตั๊กแตนมั๊ยเนี่ย!” แต่คุณแม่เชื่อหมอ (และแอบเถียงในใจ) ว่า
“คุณหมอพูดนักพูดหนาว่าอาหารจำพวกแป้งและน้ำตาลไม่มีประโยชน์อะไรมากมาย กินเยอะไปก็อยู่ที่แม่
แม่อ้วนซะเปล่า ๆ ควรจะเน้นโปรตีนจากนม ไข่ เนื้อสัตว์ ผัก ผลไม้นี่นา!”
เท่านั้นยังไม่พอยังมีความเปลี่ยนแปลงทั้งร่างกายและจิตใจเข้ามาเกี่ยวข้องอีก เช่น ฮอร์โมนที่เปลี่ยนแปลงทำให้
คุณแม่หงุดหงิดง่ายแบบไม่มีเหตุผล ซึ่งคุณแม่ก็ข่มใจยิ้มได้ อาการแพ้ท้อง อาหารไม่ย่อยและอาเจียนหมดเกือบทุกมื้อ
ตลอดสามเดือนแรกและสามเดือนหลังของการตั้งครรภ์ และอาการเลือดออกจากช่องคลอดเนื่องจากรกเกาะต่ำจนเกือบจะแท้ง
แต่ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดี คลอดน้องเจออกมาปลอดภัย น้ำหนักตัวอยู่ในเกณฑ์ที่น่าพอใจ ทุกคนที่บ้านตื่นเต้นเตรียมรับขวัญ
กันยกใหญ่ คุณแม่เห็นน้องเจอมยิ้มน้อย ๆ ตั้งแต่วันที่ 2 หลังคลอด จำได้แม่นว่าน่ารักมาก ๆ

ปีนี้ปีที่ 3 ของการทำหน้าที่ “แม่” หากถามว่า “รักน้องเจ” แค่ไหน ตอบสั้น ๆ ว่า
“ความรักความผูกพันตีมูลค่าคิดราคาเป็นตัวเงินก็ไม่ได้ แต่แลกกับทั้งชีวิตของคุณแม่ได้อย่างไม่มีข้อแม้”
คุณแม่พยายามเป็นผู้ใหญ่ใจดี (แต่อาจจะมีใจร้ายบ้างบางเวลา) ที่คอยปลูกฝังสิ่งที่ดีงามอบรมสั่งสอน ดุ หรือ
ลงโทษบ้างตามสมควร มีความเป็นเพื่อนให้ แต่ไม่ลืมสอนเรื่องสัมมาคารวะและการสวดมนต์ไหว้พระ ใส่บาตร ทำสังฆทาน
ให้ทาน ปล่อยสัตว์ และทุกครั้งที่คุณแม่ไหว้พระ คุณแม่ขอพร “ให้ลูกเป็นเด็กดีและมีสุขภาพแข็งแรง” วันนี้ในฐานะ “แม่”
แอบยิ้มทุกทีที่นึกถึงสิ่งที่คุณยายพร่ำสอนสมัยคุณแม่ยังเด็ก คุณยายเป็นคุณแม่ต้นแบบที่ดีและสอนเทคนิคดี ๆ
ปรามน้องเจแบบบัวไม่ให้ช้ำน้ำไม่ให้ขุ่นให้กับคุณแม่บ่อย ๆ อีกด้วย

ทั้งหมดที่บรรยายอาจจะดูไม่เหมือนเรียงความสักเท่าไร แต่ทุกตัวอักษรทุกคำกลั่นกรองจากความรู้สึกดี ๆ ของคุณแม่คนหนึ่ง
ให้กับลูกชายตัวน้อยอีกคน คุณแม่เรียกบทความนี้ว่า “บันทึกรักจากคุณแม่” ซึ่งไม่ว่าคุณแม่จะหยิบมาอ่านกี่ครั้ง
ก็จะทำให้คุณแม่ยิ้มได้ เช่นเดียวกันเมื่อคุณแม่เก็บบทความนี้ไว้และน้องเจมีโอกาสได้อ่านเมื่อเขาโตขึ้น
น้องเจจะยิ้มเหมือนที่คุณแม่ยิ้มและจะรู้ว่าคุณแม่รักน้องเจมากแค่ไหน

--- คุณแม่น้องเจ 22/7/52 ---