พัฒนาการแม่สองภาษา

[gitanjali saengsang]

พัฒนาการแม่สองภาษา

ไม่ได้เข้าหมู่บ้านซะเดือนกว่า ไม่รู้ว่าตอนนี้เพื่อนไปถึงไหนต่อไหนกันบ้างแล้ว ก็ช่วงที่ผ่านมาทั้งงานราษฎร์งานหลวง อิรุงตุงนังมั่วไปหมด คาดว่ากลางเดือนหน้าก็คงยังไม่หายวุ่น ปลายปีเป็นอย่างนี้ทุกทีไม่รู้ว่าพ่อแม่คนอื่นๆจะเหมือนกันบ้างไหม?

แต่ถึงชีวิตจะวุ่นวายอย่างไรดิฉันก็ยังคงยืนยันเจตนาเดิมที่จะร่วมสร้างเด็กสองภาษาไปด้วยกันกับเพื่อนๆในหมู่บ้านนี้ จนกระทั่งเจ้าซันของดิฉันอายุ 11 เดือนครึ่ง ก็รู้อย่างแน่ชัดว่าความสำเร็จก้าวแรกมาเยือนอย่างแน่นอนแล้ว ไม่ได้เข้าใจผิด ไม่ต้องลุ้น ไม่ต้องมานั่งสำรวจตัวเองว่าเราบ้าเห่อ หลงลูกจนคิดไปเองหรือเปล่า เพราะพอเราพูดว่า

Do you want some more rice? เจ้าซันก็ไซด์คำว่า more ตอบมา (หลังจากพยายามทำตามคำแนะนำของน้องแบทม่าม้าน้องคริสอยู่หลายเดือน ซันซันเพิ่มจะทำสำเร็จอายุครบสิบเอ็ดเดือนเต็ม)

Put the litter dug on the big dug เจ้าซันก็จับเป็ดตัวเล็กวางลงไปบนเป็ดตัวใหญ่

Where is your ตา (พ่อของแม่ ใช้ทับศัพท์ไปเลย)? เจ้าซันมองหาแล้วก็ชี้ไปที่ตา

Go to get it เจ้าซันก็เดินไปหยิบของที่เราชี้บอก Take it to ตา เจ้าซันก็เดินถือของไปให้ตา (ซันซัน เดินได้คล่องแล้ว)

Mind the step เจ้าซันจะมองที่พื้น แล้วก้าวข้ามธรณีประตูหรือสิ่งกีดขวางไปอย่างสวยงาม และทำได้ทุกครั้งอย่างที่เราไม่ต้องมานั่งลุ้น

แต่ความสำเร็จอันน่าภาคภูมิใจไม่ได้จบเท่านั้น เมื่อเพื่อนเก่าแก่สมัยวัยเรียนผู้นิยมบริโภคของนอก(สามีฝรั่ง) มาเยี่ยมบ้านพร้อมกับเพื่อนใหม่ที่เพิ่งรู้จักกันหลังเรียนจบ พอเห็นเราพูดภาษาอังกฤษกับลูกเพื่อนเก่าก็ถึงกับอุทานด้วยความตกใจแล้วว่า

“ต๊ายยยย.... หล่อนไปหัดพูดภาษาอังกฤษที่ไหนมา”

“ก็หัดเอาเอง พูดกับลูกนี่แหละ” เราตอบตามความจริง

“จริงอ่ะ....” เพื่อนหัวเราร่วนอย่างพอใจ “ขอฟังอีกทีได้มะ” หล่อนร้องขอ

“ทำไมอ่ะ....”

“ก็สำเนียงดีขึ้น ชัดขึ้น ต๊าย....ฉันไม่อยากเชื่อหู” หล่อนว่า ฉันยิ้มรับเพราะถือว่าเป็นคำชม

“แล้วเมื่อก่อนเป็นไงเหรอ” เพื่อนใหม่ที่นั่งอยู่ด้วยถาม

“ก็เมื่อก่อนภาษาอังกฤษมันโง่จะตาย” เพื่อนเก่ายืนยันอย่างมั่นใจ ส่วนเพื่อนใหม่ทำหน้าปุเลี่ยน เหมือนแสลงคำว่า “โง่” แทนเรา แต่เรายิ้มรับแล้วว่า

“ใช่ โง่ขนาดติดเอฟสองตัว อ่อนสุดๆ”

“ใช่ แต่ดูเดี๋ยวนี้สิ พูดให้ฟังอีกสิ” เพื่อนเก่าร้องขออีก เราเลยน้องเพลง Five litter monkeys’ ให้ฟังซะเลย เพื่อนผู้ชอบบริโภคของนอกฟังอย่างพอใจ หล่อนหัวเราะไปพรางชมเราไปพราง “ต๊าย....สำเนียงดีขึ้นจริงๆนะเนี้ย ต๊ายฉันไม่อยากเชื่อหู”

อันที่จริงภาษาอังกฤษดิฉันไม่ได้ดีขึ้นมากหรอกค่ะ แกรมม่ายังอ่อน จำอะไรแทบไม่ได้ แต่อาศัยท่องจำเอาแบบพูดด้วยความเคยชิน ก็ตามคำแนะนำที่ผู้ใหญ่บิ๊กปรารถนาให้เด็กหมู่บ้านเราเรียนพูดอย่างเป็นธรรมชาตินั่นล่ะ ซึ่ง mommy มือพยายามอาชีพอย่างดิฉัน ก็ใช้หลักการเดี๋ยวกันในการฝึกฝนตนเอง แต่พอลูกชักฟังรู้เรื่องทุกประโยคที่ท่องจำเอาไว้ ก็เริ่มมีปัญหาว่าประโยคที่จำได้ชักไม่ค่อยพอใช้ นับวันก็ต้องใช้ประโยคหลากหลายมากขึ้น ศัพท์แสงมากขึ้น

เรื่องแหล่งข้อมูลไม่ใช่ปัญหาเพราะห้องภาษาอังกฤษ “ซ่อมได้” ถ้ามีเวลาก็เข้ามาซ่อมเสริมความรู้เว้าๆ แหว่งๆ ของตัวเองสักห้าหกประโยค ก็เอาไปต่ออายุการใช้งานได้อีกเป็นเดือน แต่ปัญหาคือมันไม่ค่อยมีเวลา ยิ่งปลายปีที่บรรดาหนุ่มสาวจับมือกันแต่งงาน และกระแสการแข่งขันในกิจกรรมทำมาหากินหลากหลายเท่าไร่ เราก็หัวหมุนเท่านั้น

เฮ้อ..... คงต้องรอให้เดือนแห่งความวุ่นวายผ่านไปก่อน เชื่อว่าความพยายามสร้างแม่สองภาษาเฮ้ย... เด็กสองภาษาคงอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อม ส่วนวันนี้ดิฉันปลีกเวลานอนมาเขียนคงจะขอเล่าให้ฟังแต่เพียงเท่านี้ แค่อยากจะมานั่งยันนอนยัน ยืนกระต่ายขาเดียวยันว่า เด็กสองภาษาพ่อแม่สร้างได้ และโดยเฉพาะพ่อแม่ที่อ่อนภาษาอังกฤษสร้างเด็กสองภาษาได้จริง แม้จะยังไม่สำเร็จซะทีเดียวแต่เชื่อมั่นเหลือเกินว่าอีกไม่นาน......

พวกเรามาพยายามด้วยกันนะ

ปล.ถ้าเรื่องภาษามีอะไรต้องแก้ไขแนะนำกันได้เลยนะคะ ไม่ต้องเกรงใจ ติเพื่อก่อ ต่อเพื่อภูมิปัญญาร่วมค่ะ

[gitanjali saengsang]

ขอบคุณค่ะคุณ  MOM-NARA ^^  

[MOM-NARA]

บอกได้คำเดียวสุดยอดค้า..........

[gitanjali saengsang]

-ขอบคุณค่ะ ^^

[nuch]

เข้ามาทำท่าปรบมืออย่างสวยฮาม และดังๆ

[คุณแม่เอ๋]

ยืนยันเหมือนกันว่าสร้างได้ทั้งเด็กสองภาษาและพ่อแม่สองภาษาค่ะ พยายามต่อไปด้วยกันนะคะ

[gitanjali saengsang]

>my Khorbkhun ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่าน จะพยายามต่อไปค่ะ
>บอมบ์จ้า รออีกไม่นานเกินรอรับลองน้องไซด์ได้แน่นอนค่ะ ตอนนี้ซันซันก็ได้สามสี่ไซด์แล้วค่ะ แต่กว่าจะทำได้แม่แทบหมดกำลังใจเพราะสอนมาตั้งแต่ห้าเดือน
>แบท ขอบคุณนะคะที่เข้ามาแก้ไขให้ พี่เห็นฝรั่งใช้ come to get it ก็เลยนึกว่า go ก็น่าจะใช้ประโยคเดียวกัน ส่วน duck ไม่รู้ว่าพิมพ์ผิดไปขนาดนั้นได้ไง เฮ้อ.....
>ชัชชญา (ชื่อเพราะจังค่ะ) สู้ๆ ค่ะ
>nongluk ค่ะจะพยายามต่อไป
>Ju จริงค่ะ ความพยายามของเรานอกจากจะไม่สูญเปล่ายังยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวด้วย พัฒนาการไปพร้อมกันทั้งแม่ทั้งลูกเลย
>คุณแม่น้องปั้นน้องแป้ง จริงๆเหรอคะ เห็นคุณแม่พูดเก่งสำเนียงน่าฟังมาตั้งนานแล้วนะเนี้ย แอบชื่นชมค่ะ
>wewan ขอบคุณที่ชอบนะคะ แต่เรื่องปริมาณหรือคุณน่ะภาพน่ะไม่เกี่ยวกับกี่ประโยคหรอกค่ะ แต่ตัวเองไม่พร้อมที่จะจำเยอะๆ เลยต้องเอาแต่น้อยน่ะค่ะ อายุเยอะแล้วขี้ลืมค่ะ
>น้องนุช สวัสดีจ้า สู้ๆค่ะ

[nuch]

เข้ามา ขำ อย่างสวยงาม หุๆ สู้ๆ

[wewan]

เขียนสนุกอ่านเพลินเลย ชอบประโยคนี้จัง " เข้ามาซ่อมเสริมความรู้เว้าๆ แหว่งๆ ของตัวเองสักห้าหกประโยค ก็เอาไปต่ออายุการใช้งานได้อีกเป็นเดือน"
ต้องมาทบทวนตัวเองใหม่ซะแล้ว ...เอาแบบคุณภาพ สำคัญกว่าปริมาณ ตามแนวคิดของเด็กภาษาพ่อแม่สร้างได้

[สุภาพร(แม่ปั้น฿แป้ง)]

เราก็หนึ่งใน สอนลูกสองภาษาสร้างพ่อแม่สองภาษาได้ค่ะ อิอิอิ

[Ju (Jui Jui's mommy)]

เจอเหตุการณ์คล้ายกันเลยค่ะ เพื่อนมาเจอเราอีกทีตกใจว่าพูดภาษาอังกฤษเปลี่ยนไปจริงๆ แสดงว่าความพยายามไม่สูญเปล่าค่ะ