สอนลูกน้อยซึมซับหลักธรรมง่ายๆ ใกล้ตัวลูก

[Nam1's mama]

ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า งานเลี้ยงลูกในสังคมยุคใหม่ หากไม่มีหลักธรรมในการเลี้ยงลูก เด็กอาจขาดเกราะคุ้มกันทางจิตใจ ซึ่งมีโอกาสเจ็บป่วยทางใจได้ง่าย ดังนั้นการเลี้ยงลูกด้วยรักอย่างเดียวไม่พออีกต่อไปแล้ว แต่ต้องมีหลักธรรมสอดแทรก เพื่อให้งานเลี้ยงลูกออกมามีคุณภาพ

ในเรื่องนี้ พญ.พรรณพิมล หล่อตระกูล ผู้อำนวยการสถาบันราชานุกูล บอกถึงการเลี้ยงลูกด้วยรัก และหลักธรรมว่า พ่อแม่มีหน้าที่ปลูกฝังความดี และความงามให้กับลูก เริ่มจากปฏิบัติต่อกันด้วยความอ่อนโยน พอถึงช่วงวัยหนึ่งเด็กต้องเรียนรู้การใช้ชีวิตที่ต้องอาศัยธรรมะเป็นเครื่องมือ โดยพ่อแม่สอนลูกได้ตั้งแต่อายุ 1 ขวบครึ่ง-2 ขวบ

"เราสังเกตพบว่าเด็กในวัยนี้ มีความสามารถที่จะเป็นตัวของตัวเองมากขึ้นตามวัย ซึ่งเขาทำอะไรได้ด้วยตัวเองเกือบทั้งหมดแล้ว ทั้งกิน นอน เดิน หยิบของ จะคว้า จะปีน เรียกว่า critical period ซึ่งเมื่อใดที่ความเป็นตัวตนของเขาเกิดขึ้นชัดเจนเราต้องใส่เรื่องธรรมะเข้าไปทันที เพื่อป้องกันการที่เขามีพฤติกรรมเบียดเบียนคนอื่นโดยไม่ตั้งใจ" พญ.พรรณพิมลกล่าว

อย่างไรก็ดี จากประสบการณ์การทำงานด้านเด็ก สิ่งที่พ่อแม่ทุกคนอยากเห็นลูกเป็นคือ การที่ลูกเป็นคนดี แต่ความต้องการของพ่อแม่ กลับขัดแย้งกับความเป็นจริงที่ตัวพ่อแม่เองไม่ค่อยจะใช้เวลาอยู่กับลูกเท่าที่ควร โดยเฉพาะการอ่านหนังสือกับลูก ที่ถือเป็นสื่อกลางในการช่วยดึงสติทั้งของพ่อแม่และลูกกลับคืนมาได้

"หนังสือช่วยทำให้หลายสิ่งหลายอย่างที่พ่อแม่มักหลงลืมกลับคืนมา พร้อมกับสะท้อนความเป็นต้นแบบเพื่อจะได้ทำให้ลูกเห็น และช่วยสอนสิ่งต่างๆ ให้ลูกเรียนรู้ได้ง่ายขึ้นด้วย ที่สำคัญเวลาที่สอนเรื่องนามธรรมกับเด็ก ความเข้าใจของลูกจะค่อยๆ เป็นลำดับขั้นตอน ไม่ได้หมายความว่าเวลาอ่านหนังสือธรรมะให้ลูกฟัง ลูกจะต้องเข้าใจทันที เพราะมันคือการเรียนรู้ระหว่างพ่อแม่กับลูกที่ไม่มีวันสิ้นสุด มันเป็นชีวิตของครอบครัวที่อยู่ด้วยกัน" ผอ.สถาบันราชานุกูลแนะนำ

ด้าน คุณเรืองศักดิ์ ปิ่นประทีป หรือ ตุ๊บปอง ผู้ทำงานด้านเด็กมานานกว่า 30 ปี เผยในประเด็นเดียวกันนี้ว่า ธรรมะไม่ได้เป็นเรื่องยากสำหรับเด็ก ธรรมะเป็นธรรมชาติ เป็นเนื้อแท้ของคนทุกคน โดยธรรมะกับเด็ก เริ่มได้ตั้งแต่คุณแม่กำลังตั้งครรภ์ ที่ต้องดูแลใจตัวเอง ปฏิบัติตนให้ดีเพื่อจะมีจิตใจที่สงบ เพราะการได้มีชีวิตหนึ่งที่ต้องใช้ลมหายใจกับเรา เมื่อแม่สุข ลูกก็จะสุขตามไปด้วย

ขอบคุณภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต

"ตัวคุณแม่ต้องเตือนตัวเองอยู่เสมอว่า ทุกครั้งที่จะทำอะไรต้องไม่ประมาทขาดสติ และระมัดระวังทุกก้าวที่จะก้าว เพื่อไม่ให้คนที่อยู่เบื้องหน้าต้องเจ็บปวดเพราะเรา และเมื่อลูกคลอดออกมา แม่สามารถสอนธรรมะให้ลูกได้ตั้งแต่แรกเกิด เช่น เวลาให้ลูกดูดนมแม่ ต้องอุ้มดึงปากลูกออกจากฐานนมแม่ประมาณหนึ่ง แล้วลูบหลังเบาๆ จากนั้นบอกว่า แม่เจ็บนะลูก แล้วค่อยให้กินต่อ เด็กก็จะเติบโตมาด้วยการเรียนรู้ตลอดเวลาว่า เขาจะไม่ทำให้คนที่อยู่เบื้องหน้าเจ็บปวดเพราะเขา

หรือแม้แต่เวลาที่คุณแม่อุ้มลูก แล้วลูกเราตบหน้าแม่โดยที่เด็กไม่รู้ตัวว่าเป็นการตบ หรือทึ้งผมเรา พ่อแม่หลายคนอาจปล่อยเลยตามเลย แต่จริงๆ แล้ว ต้องพูดให้ลูกฟังว่า ไม่เอานะลูก แม่เจ็บนะคะ นี่คือธรรมะเรื่องแรกๆ ที่สามารถสอนให้ลูกได้ เพื่อให้ลูกรู้ว่า เขาต้องมีชีวิตอยู่ร่วมกันอย่างไม่ไปทำร้ายคนอื่น เพราะวัยเด็ก เป็นวัยแห่งเมล็ดพันธุ์ที่งดงามที่พ่อแม่จะหย่อนธรรมะลงไปในใจของเขาได้ง่ายที่สุด"

อย่างไรก็ตาม คุณเรืองศักดิ์เห็นตรงกันกับพญ.พรรณพิมลที่บอกว่า หนังสือเป็นตัวช่วยสำคัญในการสอนลูกเรื่องธรรมะง่ายๆ ดังนั้นขอเพียงพ่อแม่มีความสุขที่ได้เลือกหนังสือ และสนุกที่ได้อ่านหนังสือให้ลูกฟัง ไม่จ้องที่จะสอนอย่างเดียว เชื่อได้เลยว่า จะทำให้เกิดบรรยากาศที่ดีในการอ่าน โดยเฉพาะหนังสือนิทานที่สอดแทรกธรรมะ จะเป็นตัวแทรกซึมไปในสมอง แล้วลูกก็จะได้รับสิ่งต่างๆ ที่ดีตามมาอีกมากมาย

การเลี้ยงลูกด้วยรัก และหลักธรรม เป็นเรื่องที่พ่อแม่ทุกคนสามารถเข้าถึง และเข้าใจได้ไม่ยาก ด้วยการดึงวิถีชีวิตประจำวันมาเป็นตัวบ่มเพาะสอนลูก เริ่มตั้งแต่เล็กๆ เลยยิ่งดี เพราะถึงแม้ลูกจะยังไม่เข้าใจ แต่หากพ่อแม่พูดคุย และสอนเขาบ่อยๆ อย่างแยบยล เด็กก็จะค่อยๆ ซึมซับจนแสดงออกเป็นนิสัยที่น่ารักให้เห็นตามมา

อ้างอิงที่มา ASTVผู้จัดการ MANAGER ONLINE 7กันยายน 2553

[Nam1's mama]

ตอนนี้เลี้ยงลูกอยู่กับบ้าน ไม่รู้ว่าถ้าเค้าอยู่กับกลุ่มเด็กวัยเดียวกันจะเป็นอย่างไรบ้าง แต่เค้าค่อนข้างที่จะกลัวหรือไม่ชอบคนเยอะๆ และติดแม่มาก ตอนนี้ก็เริ่มพาเค้าไปพบปะกับเด็ก ๆ บ้าง เราจะได้เห็นเค้าชัดเจนขึ้นว่าควรจะเพิ่มเติมพัฒนาการให้เค้าด้านไหนบ้าง
คุณโอ๋ ให้ข้อคิดที่ดีนะคะ เด็กยังไม่เข้าใจ ก็เล่นกันตามประสาเด็ก พ่อแม่ต้องคอยสังเกตุและคอยอธิบายให้ลูกได้เข้าใจเหตุการณ์ ตามหลักความจริง เค้าก็จะอยู่ได้ในสังคมของเค้า

[กาหนาฉ่าย]

ดีจริงจ้ะ ช่วยเตือนสติพี่ทีเดียวหล่ะ ขอบคุณนะจ้ะ

[โอ๋...จัง]

เห็นด้วยค่ะ กับการที่เราต้องแสดงให้เขารู้ว่าถ้าเขากัด หรือดึงเราแล้วเราเจ็บ
ลูกชายเวลาไปเล่นกับเด็กคนอื่นเขาไม่เคยตีใครเลย ลูกเราเสียอีกที่โดนตีจนร้องไห้
อันนี้ก็สอนได้อีกค่ะ แต่เป็นการสอนพ่อแม่(อ่านจากหนังสือ) ว่าถ้าลูกโดนรังแก เราต้องไม่พยายามหาเหตุผลให้ลุกให้อภัย เพราะเด็กยังไม่เข้าใจ หรือเข้าข้างลูกเกินไปโดยการไปว่าเด็กที่มาทำลูกเรา แต่แสดงออก หรือพูดความจริงกับลูก เช่น ถ้าลูกร้องไห้เพราะเพื่อนตีก็แค่บอกว่า น้อง..ตีหนูเหรอลูก หนูเจ็บใช่ไหม ไหนแม่ดุซิ...แล้วก็กอด ปลอบเขา ให้เขารู้สึกว่าเราเข้าใจเขานั่นเอง

[ปิยนุช ทองเหมือน]

ขอบคุณมากนะค่ะ ที่นำสิ่งดีๆ มาแบ่งปันกันค่ะ

[จันทรตณา จันทร์ศรีนาค]

ขอบคุณมากนะค่ะ

[Nam1's mama]

เห็นว่าบทความนี้ดีมาก เลยเอามาแบ่งปันให้อ่านค่ะ