พูดแล้วค๊า

[ต้นไม้และดวงจันทร์]

สวัสดีคะสมาชิกทุกท่าน วันนี้มีเรื่องมาเล่าให้ฟังคะ ตั้งแต่ได้หนังสือสองภาษามาก็อ่านจบรวดเดียวเลยคะ แล้วก็เริ่มดำเนินการทันทีทันใจ พูดผิดบ้างถูกบ้างทั้งไทยทั้งญี่ปุ่นทั้งอังกษ มั่วตั๊วกันไปหมด แบบว่าโลภมากอ่ะค่ะ แฮะแฮะ นับตั้งแต่เริ่มดำเนินการจนถึงบัดนี้ก็กินเวลาประมาณสองเดือนได้ วันนี้พาไทคิไปทะเล ระหว่างทางนั่งรถกลับบ้านไทคิพูดว่าเบิร์ด เบิร์ด เบิร์ด ตอนแรกก็ไม่รู้ว่าลูกพูดอะไรเพราะดืฉันมัวแต่กินขนมอยู่ในรถอะคะ ไม่รู้ว่าลูกพูดภาษาไหนเพราะมันมั่วตั๊วไปหมด แล้วภาษาพูดของเด็กก็ยังไม่ค่อยชัด แต่พอมองเห็นลูกชี้มือไปบนท้องฟ้าแล้วมีกา บินอยู่แล้วลูกก็ชึ้ไปที่กา แล้วบอกเบิรด เบิร์ด ดีใจมากเลยคะ ไม่เสียแรงทีพรำสอนมา นอกจากคำว่าเบริด ก็ยังพูดคำว่า walk stop go up down no ได้คะ แต่คำเหล่านี้ส่วนใหญ่จะพูดเมื่อเราทำท่าทางให้ดู แบบว่าไม่ได้พูดออกมาเอง แต่คำว่าเบริ์ดนี่ พอได้ยินลุกพูดดีใจมากเลยคะ เพราะเราไม่ได้เน้นยำให้เขาพูดในตอนนั้น พอเขาเห็นก็พูดออกมาเอง ทำให้เรารู้ว่าเขารับในสิ่งที่เราสอน แล้วยังมีอีกนะคะ เหมือนที่พ่อแม่หลายท่านเคยแนะนำว่าเด็กในวัยนี้ถ้าได้ยินภาษาไหนบ่อยบ่อยก็จะเข้าใจได้ เขาสามารถแยกแยะได้นะคะ พอตอนจะลงรถหลายครั้งที่ดิฉันจะทำท่าลงจากรถแล้วดิฉันก็จะแกล้งพูดว่าแม่จะลงจากรถแล้วนะ ไทคินั่งรอแม่รอยู่ในรถนะ พูดภาษาไทยบ้าง อังกษบ้าง ญี่ปุ่นบ้าง เขาก็จะไม่ยอมนั่งอยู่ในรถจะต้องลงมาด้วยทุกครั้งไม่ว่าจะพูดภาษาใดก็ตาม และนอกจากนี้ ประมาณสามสี่ครั้งดิฉันลองพูดภาษาแบบไม่เป็นภาษาคนก็ว่าได้คะ เพราะพูดมั่วไม่มีความหมายและแต่ละครั้งที่พูดก็พูดไม่เหมือนกันเพราะพูดมั่วอะคะ เพราะอยากรู้ว่าถ้าพูดในสิ่งที่ลูกไม่เคยได้ยินเหมือนว่าเราพูดภาษาอื่น แล้วลูกจะเข้าใจไหม แล้วก็ทำท่าจะลงจากรถแต่ยังไม่ลงนะคะ ไทคิก็ได้แต่มองแต่ไม่มีท่าทางอะไรมองเฉยเฉย เหมือนว่างง แม่พูดอะไร นันแสดงว่าไม่ว่าเราจะพูดกี่ภาษาเด็กก็เข้าใจได้ ถ้าได้ฟังทุกวัน ก็เลยเขียนมาเล่าให้ฟังคะ เผื่อท่านใดที่กำลังท้อจะได้มีกำลังใจ เพราะดิฉันเองก็ท้อหลายครั้งอยู่เหมือนกันคะ คุณพ่อมือใหม่เก่งมากเลยนะคะ ทำได้เป็นปีติดต่อกัน ดิฉันแค่พูดสองเดือนก็เหนื่อยแทบแย่

[Milan]

เป็นกำลังใจให้นะคะ
แต่ประสบผลเร็วมากๆเลยนะคะ
(ไทคิจังหัวไวนะเนี่ย)

ป.ล.
ที่สะดุดเห็นไทคิจังเพราะรูปนี้น่ะค่ะ