หมู่บ้านเด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้ - สองภาษาดอทคอม

บนเส้นทางสองภาษา…เราจะเดินไปด้วยกัน…

บนเส้นทางสองภาษา…เราจะเดินไปด้วยกัน…

…กว่า 7 เดือนแล้ว ที่มาม๊านำพาน้องบุหลันก้าวเดินไปบนเส้นทางสองภาษา

…วันนี้ น้องบุหลันมีพัฒนาการด้านภาษาอังกฤษอย่างเป็นรูปธรรม โดยที่ไม่มีปัญหาใด ใด กับพัฒนาการด้านภาษาไทยเลย

…วันนี้ จึงอยากจะแบ่งปันเรื่องราวของมาม๊าและน้องบุหลัน เพื่อเป็นกำลังใจให้แก่เพื่อนร่วมทางทุกคนโดยเฉพาะคุณพ่อคุณแม่ที่คิดว่าตัวเองไม่เก่งภาษาอังกฤษและมีเวลาคุยกับลูกน้อยแสนน้อย

มาม๊าน้องบุหลัน:- เป็นคนใต้(สุราษฯ)ใจดี เป็นหญิงไทย(จีน)ใจกล้า มีความอดทนและความพยายามเป็นเลิศ

- ปัจจุบันทำงานและพำนักอยู่ในเมืองหลวงกับน้องบุหลันและปาป๊าน้องบุหลัน กำลังสร้างครอบครัวสองภาษา โดยมาม๊าเป็นคนพูดภาษาอังกฤษกับน้องบุหลัน

- ปัจจุบัน ถึงมาม๊าและน้องบุหลันอาจะต้องใช้เวลาบนเส้นทางสองภาษาแต่ล่ะช่วงยาวนานกว่าใครหลายๆคน แต่มาม๊าก็มั่นใจในเส้นทางสองภาษาที่เลือกเดินอย่างเปี่ยมล้น มาม๊ากล้าที่จะบอกใครๆว่ากำลังสร้างครอบครัวสองภาษา และพยายามบอกใครๆว่าครอบครัวสองภาษา พ่อแม่ไม่เก่งอังกฤษ และต้องทำงานนอกบ้านด้วยก็สร้างได้…จริงๆ

น้องบุหลัน:- เป็นเด็กผู้หญิงคิ้วหนา ตากลมโต แต่ดันมีผมน้อย ใครต่อใครเลยคิดว่าน้องเป็นหนุ่มน้อยหน้าคม

- น้องบุหลันไปเนอสเซอรี่ตั้งแต่อายุ 8 เดือนค่ะ น้องเริ่มพูด(ภาษาไทย)พร้อมๆกับเริ่มเดินตอนอายุประมาณเกือบขวบ

- ปัจจุบัน น้องบุหลัน อายุ 1 ขวบ 8 เดือน น้องเข้าใจแล้วก็รู้เรื่องมากมากเลยค่ะ พูดวลีสั้นๆ(ภาษาอังกฤษ)ได้บ้างแล้ว

บนเส้นทางสองภาษา…เริ่มต้นด้วยความไม่แน่ใจในศักยภาพของตัวเอง

- มาม๊าได้หนังสือของคุณบิ๊กมาจากพี่สาวซึ่งจะเข้ากรุงเทพมาช่วงวันเสาร์-อาทิตย์ ตอนนั้นน้องบุหลันอายุ 11 เดือน ก็ตั้งใจว่าจะเริ่มใช้ภาษาอังกฤษกับน้องตอนน้องครบขวบ (นับว่าเป็นโชคดีของมาม๊าจริงๆ เพราะมาม๊าไม่ได้เข้าร้านหนังสือหรือดูทีวีเลยตั้งแต่คลอดน้องบุหลัน พี่สาวเคยบอกว่าไม่นึกเลยว่าหนังสือเล่มเล็กๆ ที่เค้าซื้อให้ จะต่อยอดได้ขนาดนี้)

- เมื่อน้องครบขวบ มาม๊าก็พูดไม่ออก ไม่รู้จะพูดอะไร พูดแล้วมันก็รู้สึกขำ ขำ กว่าสมองจะแปลเสร็จ กว่าจะได้พูด เฮ้อ…เหนื่อยเหรอเกิน พูดได้แค่ good morning คำเดียวอยู่เป็นสัปดาห์

- ทำไมประโยคง่ายๆ ยังคิดตั้งนาน พูดก็ไม่ออก ต้องเข้าเวปหาตัวช่วยบ่อยๆ สมองก็ติดอยู่กับการแปลเหนื่อยจัง…มาม๊าเริ่มเครียด

- เช้าได้คุยกับน้องบุหลันในรถ 5 นาที 10 นาที เย็น ได้คุยกัน ชั่วโมง 2 ชั่วโมง พยายามเริ่มจากกิจกรรมที่ได้ทำด้วยกันบ่อยๆ ใช้คำง่ายๆ เป็นคำๆ ทำเป็นประจำ ทุกวัน ทุกวัน

- งานก็ยุ่ง เวลาที่ได้คุยกับน้องบุหลันก็น้อยแสนน้อย แล้วยังมาเจอคนไกลมองแปลกๆ คนใกล้พูดกระทบอีก เครียด เหนื่อย เหนื่อย เครียด ตรู…จะไปได้กี่น้ำล่ะเนี่ย…อดทน อดทน เพื่อลูก แม่ทำได้

- เมื่อน้องบุหลันพูดภาษาไทยเป็นคำ คำ ได้มากขึ้น น้องก็สามารถพูดศัพท์ง่ายๆ ที่สอนบ่อยๆได้ด้วยเช่น dog bird fish และที่ทำให้มาม๊ายิ้มได้เสมอคือ เมื่อมีใครให้ของ น้องจะยกมือไหว้พร้อมพูดกิ้วเสมอ (มาม๊าตั้งใจสอนให้ไหว้พร้อมพูด thank you ค่ะ) อีกเรื่องนึงที่มาม๊าชอบอวดใครต่อใครก็คือ เมื่อบอกว่า clap your hand น้องจะตบมือทันทีค่ะ

- น้องบุหลันเริ่มพูด thank you ได้ตอนอายุประมาณ 1ขวบ 4 เดือน และเห็นได้ชัดขึ้นว่าน้องเข้าใจที่เราพูด น้องจะทำตามประโยคคำสั่งง่ายๆได้ เช่น Come here please. Sit down/Stand up please. น้องเริ่มบอก more please ได้

- มาม๊าพาน้องบุหลันเดินไปบนเส้นทางสองภาษาด้วยความเหนื่อยล้า ท้อเป็นระยะ ระยะ สงสัยตลอดว่าเราจะทำได้เหรอ จะไหวเหรอ แต่ก็สู้ตลอด ยิ่งสู้ยิ่งเครียด ยิ่งสู้ยิ่งกดดัน ช่วงหลังต้องเจอปัญหา น้องบุหลันพูดอังกฤษต่อไทยอีก โอยยยย มาม๊าจะเป็นลม เริ่มด้วย fishปลา กว่าจะแก้ได้นานนับเดือน แล้วก็มีมาให้แก้ไม่ขาดสาย

บนเส้นทางสองภาษา… และแล้วมาม๊าก็พบกลับจุดเปลี่ยน

-เดือนพฤศจิกาที่ผ่านมา น้องบุหลันอายุ 1ขวบ 5 เดือน มาม๊าได้เข้าร่วมเวอร์คชอปรุ่น 8 ซึ่งนับว่าเป็นเหตุการณ์สำคัญที่ทำให้น้องบุหลันและมาม๊ามีวันนี้ได้ ไม่ว่าจะเป็นสิ่งที่คุณบิ๊กถ่ายทอด การได้เห็นความสามารถของน้องเพ่ย เพ่ย การได้พูดคุยกับน้องเนย การแบ่งปันประสบการณ์ของคุณอ๊อบและคุณเล็ก รวมถึงผู้เข้าร่วมเวอร์คชอปทุกคน

- จากเวอร์คชอปคุณบิ๊กบอกว่า อยากจะให้เน้นคุณภาพมากกว่าปริมาณ การที่เด็กพูดภาษาที่สองได้เยอะในเวลาอันสั้นไม่สำคัญเท่าการทำให้เค้าได้ feeling ของการเป็นเด็กสองภาษา

- จากเวอร์ชอปได้เห็นศักยภาพและได้พูดคุยกับเด็กๆ สองภาษารุ่นบุกเบิก ทำให้มาม๊ามีกำลังใจและเข้าใจถึง “การพูดคุยอย่างเป็นธรรมชาติมากขึ้น” เด็กจะตอบคำถามสั้นๆ ง่ายๆ แต่เราจะติดอยู่กับการสร้างประโยคที่สมบูรณ์ ทำให้เกิดความกังวลว่าที่เราพูดกับลูกถูกรึเปล่า เมื่อลูกโตขึ้นเราจะยังสอนลูกเป็นภาษาอังกฤษไหวเหรอ เมื่อกังวลมากก็ยิ่งพยายามมาก ยิ่งทำให้เกิดความกดดันมาก ตามด้วยความเครียด ความเหนื่อยและท้อแท้ในที่สุด

- กลับจากเวอร์คชอป มีความเข้าใจมากขึ้น ผ่อนคลายมากขึ้น ที่เคยบอกตัวเองให้หาความรู้เพิ่มเติมเร็วๆ เดี๋ยวไม่ทันสอนลูก ก็เปลี่ยนเป็นสะดวกเมื่อไหร่ พร้อมเมื่อไหร่ ค่อยว่ากัน พร้อมทั้งกลับมาทบทวนเส้นทางที่ผ่านมา จากจุดเริ่มต้นจนถึงตอนนี้ น้องบุหลันก็เริ่มก้าวไปข้างหน้าแล้ว ถึงจะเป็นก้าวเล็กๆ ที่ก้าวไปอย่างช้าๆก็ตามที

- กลับจากเวอร์คชอป มาม๊าใช้ภาษาที่สองกับน้องอย่างมีความสุข ไม่เครียด ไม่กดดัน และเป็นธรรมชาติมากขึ้น มาม๊ามีความมั่นใจในการใช้ภาษาที่สองมากขึ้น การมองด้วยสายตาแปลกๆหรือคำพูดใดๆ ที่มากระทบมาม๊าก็ไม่เคยกระเทือนอีกเลย

บนเส้นทางสองภาษา...ก้าวเล็กๆ ของน้องบุหลัน

- ปีใหม่ น้องบุหลันอายุ 1 ขวบ 6 เดือน น้องมีพัฒนาการด้านต่างๆโดยรวมอย่างเห็นได้ชัด รวมทั้งพัฒนาการในการใช้ภาษาที่สอง น้องเริ่มพูดสิ่งที่มาม๊าเฝ้าเพียรสอนมานานสองนาน น้องชี้อวัยวะต่างๆบนร่างกายได้แทบทั้งหมดที่สอน เริ่มบอกความต้องการของตัวเองเป็น เช่นบอก poo poo และรู้ว่าต้องเดินไปห้องน้ำเมื่อปวดอึ น้องรับคำศัพท์ใหม่ๆ ได้เร็วขึ้น พูดตามทุกครั้งที่สอน และสิ่งที่ชัดเจนมากสำหรับมาม๊าก็คือน้องบุหลันมี feeling ของการเป็นเด็กสองภาษา ไม่ว่าปะป๊าจะสอนภาษาไทยหรือมาม๊าจะสอนภาษาอังกฤษ น้องบุหลันรับได้หมด พูดตามหมด เข้าใจหมด (แต่ไม่ค่อยจะทำตามเลยค่ะ) ถ้าเป็นการพูดขึ้นมาเอง จะพูดภาษาที่ออกเสียงง่ายกว่า หรือภาษาที่ใช้บ่อยกว่า หรือถ้าอยู่กับมาม๊ามากหน่อยก็จะพูดภาษาอังกฤษเยอะหน่อย

- ปีใหม่มาม๊าปฏิบัติการหย่านมน้องบุหลันด้วยค่ะ ใช้ฟ้าทลายโจร พอน้องดูดก็ถอยเลยค่ะแล้วทำหน้างงๆ มาม๊าก็เลยบอกว่า Mama’s milk is bad. It’s not eatable เท่านั้นแหละค่ะ ร้องไห้เสียอกเสียใจ มาม๊าเลยได้รู้ว่าน้องเข้าใจที่พูด (มาม๊าจะพูด It’s not eatable บ่อยมาก แต่ก็คิดมาเสมอว่ามันคงยากเกินไปที่เค้าจะเข้าใจ)

- ปัจจุบัน น้องบุหลันอายุ 1 ขวบ 8 เดือน น้องพูดภาษาไทยได้เยอะมากค่ะ พูดตามเป็นประโยคยาวๆ ได้ ส่วนภาษาอังกฤษน้องจะพูดคำที่ยากๆได้เช่น elephant(ปกติจะพูดแต่ช้างมาตลอด) ร้องขอเป็นคำๆ ได้ค่อนข้างเยอะ(จากเดิมที่เคยพูดแต่ภาษาไทย) เช่น water, milk, powder, soap, curcuma(ขอขมิ้นค่ะเพราะเวลาถูกยุงกัดจะใช้ทาแผลให้เค้าเสมอ) และเริ่มบอกความต้องการของตัวเองเป็นวลีสั้นได้บ้างแล้ว เช่น take a bath, take it off, put on poko, pick it up แล้วก็มีละเมอเป็นภาษาอังกฤษอยู่คำนึงค่ะ mama boobie หะ หะ คำนี้เพิ่งสอนค่ะ สอนสองสามครั้งก็จำได้แม่นขนาดเก็บมาละเมอเลยค่ะ

ปล. ปัญหาคำอังกฤษต่อไทยยังมีให้ตามแก้อยู่ตลอด ล่าสุดคือ duck เป็ดก๊าบ กร๊ากกกกกกก คราวนี้มาทั้งอังกฤษไทยบวกเสียงร้องด้วย ไม่เป็นรัยค่ะ แก้ไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็หาย

Comment

You need to be a member of หมู่บ้านเด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้ to add comments!

Join หมู่บ้านเด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้

Comment by อดุลย์ on February 8, 2012 at 6:47pm: สู้สู้ครับ ผมเพิ่งเริ่ม น้องซีซ่า 2.4ปี พูดไทยคล่อง ช่างพูดโดยเฉพาะ duck เป็น ก๊าบๆๆๆ ครับ โอววว แก้ยากจริงๆ เจ้าเป็ด ก๊าบๆ เนีย

Comment by Thanita K Udomvittayakrai on August 27, 2011 at 1:56pm: อ่านแล้วเหมือนตัวเองเลย หลังจากอ่านหนังสือคุณบิ๊ก ค่อยหายเครียดหน่อยเพราะตัวเองใจร้อน ยิ่งได้อ่านที่แม่น้องบุหลันเขียนนี่ยิ่งเข้าใจ ใจร้อนไม่ได้ต้องพูดให้ชัดและเคลียร์จะดีกว่า แต่ตอนสอน duck นี่เหมือนกันเลยน่ะ duck ก๊าบๆ 555

Comment by มาม๊าน้องบุหลัน on June 3, 2011 at 4:57pm: มีคนอีกมากมายเลยค่ะ ที่เริ่มต้นเหมือนเรา สู้ต่อไปนะคะ

Comment by tookta mamy 's TAN on June 2, 2011 at 9:05pm: อ่านแล้วนึกถึงตัวเองเลยค่ะ นี่มันชีวิตฉันแน่ๆ เพิ่งเริ่มใช้ภาษาที่2กับลูกซึ่งแม่ก็ภาษาอังกฤษไม่กระดิกเลย พอได้อ่านแล้วก็ เออคนอื่นเค้าก็เริ่มต้นเหมือนเรา เค้ายังทำได้ เพราะฉนั้น ต้องสู้ต่อไป

Comment by มาม๊าน้องบุหลัน on May 10, 2011 at 12:46am: นับจากวันที่เขียน blog นี้.. 1 มีนา 2510... ผ่านไป 1 ปี กับอีก 1 เดือน

ผ่านด่านทดสอบกำลังใจอีกมากมาย...แต่กำลังใจไม่เคยถดถอยเลยแม้ซักนิด

พบเจอเรื่องราวมากมาย...และได้ตระหนักว่าเด็กทุกคนมีศักยภาพมากมายซ่อนอยู่

...เลิกสงสัย...เลิกกังวลใจ...เลิกรอคอย...ก้าวเดินต่อไปบนเส้นทางแห่งนี้...อย่างมีความสุข

เชื่อมั่นในตัวเค้า...และเชื่อมั่นในตัวเรา...แล้ววันนั้น...วันแห่งความปลาบปลื้มใจ...จะผ่านเข้ามา...วันแล้ว...วันเล่า

ภาษาอังกฤษของน้องบุหลันค่อยๆดีขึ้นอย่างช้าๆ (ถึงช้ามาก) แต่สุดท้าย...เค้าก็ทำได้...เสมอ...

...เชื่อมั่นในลูกๆของเรา...สู้ สู้ นะคะ...