เริ่มต้นอาจจะไม่ดีนัก แต่ก็มีแนวโน้มดีขึ้นเรื่อยๆ

[หม่ามี้พี่กาตาร์&น้องลาเต้]

จากแรกเดิมทีที่หนังสือเด็กสองภาษาพ่อแม่สร้างได้ยังไม่ออกมาวางจำหน่าย น้องกาตาร์เกิดมาเป็นเด็กน้อยที่น่ารักของหม่าม้าแล้ว หม่าม้าก็คุยกับปะป๊าว่าอยากจะให้ลูกเก่งภาษา อย่างน้อยเด็กในวัยของหนูจะต้องสามารถพูดให้ได้อย่างน้อย 3 ภาษาในอนาคต ทำอย่างไรหนอ หนูถึงจะทำได้ เริ่มต้นหม่าม้าก็เลยให้ปะป๊าคุยกับหนูเป็นภาษาอังกฤษแต่ปะป๊าก็ไม่ยอม เพราะว่ากลัวหนูจะไม่เข้าใจ นานๆจะเจอกับปะป๊าซักที ก็ปะป๊าทำงานอยู่ต่างประเทศไม่ต้องห่วงเรื่องภาษาอังกฤษ คุยกับลูกได้สบายมาก เมื่อปะป๊าไม่ยอมคุยภาระอันใหญ่หลวงก็ตกมาอยู่ที่หม่าม้า หม่ามัาก็เหมือนกับคนอื่นๆที่เรียนมาเยอะแต่พอใช้จริงก็ใบ้รับประทาน จึงได้แต่สอนศัพท์ภาษาอังกฤษเป็นคำๆให้ลูกได้เท่านั้น โดยมีความเชื่อลูกสามารถรับรู้และเข้าใจได้แต่ยังสื่อสารกลับมาไม่ได้เท่านั้นเอง หม่าม้าสอนหนูมาเรื่อยๆ แต่บางครั้งก็เหมือนจะลืมสอนเพราะว่าแต่กังวลเรื่องอื่นของหนูอยู่

จนกระทั่งหม่าม้าได้อ่านหนังสือเด็กสองภาษาพ่อแม่สร้างได้ (ต้องขอขอบคุณมากจริงๆคะสำหรับหนังสือดีๆแบบนี้) ทำให้หม่าม้ากลับเข้ามาสู้อีกครั้งพร้อมกำลังใจเต็มเปี่ยมจากปะป๊า คราวนี้พอได้อ่านหนังสือก็จะได้แนวทางที่นำมาปฏิบัติอย่างเอาจริงเอาจังกับลูกเสียที แต่ผลของการปฏิบัติวันแรกก็คือ ลูกร้องไห้วิ่งหนีไปฟ้องยายบอกว่าหม่าม้าแกล้งน้อง เพราะพูดอะไรไม่รู้เรื่องเลย ผลก็คือหม่าม้าใจหาย นึกสงสารลูก แต่ก็ยังไม่มีความคิดที่จะเลิกทำ แค่ท้อแท้หน่อยๆ แต่ก็ได้กำลังใจจากเพื่อนๆสมาชิกทำให้สู้ต่อไป จนกระทั่งผ่านมาสองอาทิย์แล้ว ตอนนี้นี้หนูดีขึ้นมากมาย เมื่อหม่าม้าพูดด้วยก็ไม่งอแง ยอมรับ และปฏิบัติคำสั่งง่ายๆได้อย่างถูกต้อง (อาจจะมีผิดบ้างก็ค่อยๆฝึกกันต่อไป) ที่สำคัญหนูเริ่มพูดตามหม่าม้าเยอะขึ้นแล้ว แค่นี้หม่าม้าก็พอใจมากๆแล้วจ๊ะ

หม่าม้ารู้ตัวว่าหม่าม้าไม่เก่งภาษาอังกฤษเลย หม่าม้ามักจะพูดผิดๆถูกๆเป็นประจำ แต่หม่าม้าจะพยายามแก้ไขให้ถูกต้องและไม่อายที่จะต้องผิดบ้างถูกบ้าง หม่าม้าจะสู้เพื่อลูกนะครับ เรียนไปพร้อมกันนะครับคนดี

สู้ไปพร้อมกันคะ

[แม่น้องนิว]

เรามาสู้เพื่อลูกกันนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ
นุชก็อังกฤษแบบได้บ้างไม่ได้บ้าง แฟนก็ไม่ค่อยยอมพูด เค้าเขินเวลาคนมอง ทั้งๆที่เค้าเก่งอังกฤษกว่าเราอีก แต่พออ่านหนังสือแล้วบวกกับดูเวปนี้ เลยมีกำลังใจขึ้นมาทันที
แวะมาที่ blog นุชบ้างนะคะ (ที่ blog จะพยายามเขียนภาษาอังกฤษค่ะ เผื่อตัวเองจะได้ฝึกคิดเป็นภาษาอังกฤษไปในตัวด้วยค่ะ )

[วิระ รัตนาคณหุตานนท์]

อ่านแล้ว ผมจะพยายามพูดกับลูก ให้เป็นแบบใช้ในชีวิตประจำ

[babyashi]

เหมือนกันเลยค่ะ ตอนนี้น้องกาตาร์อายุกี่ขวบแล้วคะ แม่เม่ยก็พูดอังกฤษไม่เก่งเหมือนกัน แต่ก็ได้แรงบันดาลใจจากหนังสือสองภาษาเนี่ยแหละ ส่วนใหญ่ก็พยายามสอนเป็นคำศัพท์และประโยคสั้น ๆ ไม่รู้ผลเป็นไง แต่ก็คิดว่าจะทำต่อไปค่ะ ยังไงเรามาสู้ไปพร้อม ๆ กัน เพื่อลูกนะคะ