ภาษาอังกฤษไม่ได้เรื่องน่ะเรา เลยต้องเหนื่อย แต่...

[yeye]

ลูกชายอายุ ณ วันนี้ก็จะ 2ขวบแล้ว แอบเข้ามาดูหมู่บ้านนี้อยู่นานไม่กล้าถามแต่แอบเก็บประโยคต่างๆรวมๆไว้เอามาท่องเอามาพูดกับลูกงูๆปลาๆตามประสา ต้องบอกว่ามันยากจริงๆ เริ่มตั้งแต่ลูกอายุ 1ขวบ เวลาผ่านมาก็ปีนึงพอดีขณะที่พยายามสอนลูกตามแนวทางของครูใจดีทุกท่านในนี้แอบอ่านก็หลายบล็อกอยากเปรียบเทียบว่าลูกคนอื่นเขาไปถึงไหนแล้วต้องบอกตามตรงว่าเห็นแล้วทั้งท้อทั้งฮึด ที่ท้อก็เพราะเรามันต้นทุนภาษาน้อย ส่วนฮึดก็เพราะเราประกาศกร้าวในใจว่าจะต้องให้ลูกพูดให้ได้ แต่วันแล้ววันเล่าลูกก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะพูดเป็นประโยค หรือลูกเราพูดช้า ไม่เป็นไรเราก็ฝึกท่องฝึกเก็บเล็กเก็บน้อยลักจำไปเรื่อยๆท่องทุกวันๆละประโยคหรือซ้ำไปซ้ำมาประโยคเดิมๆ ลูกเราก็ยังพูดไม่ได้ จนในที่สุดวันนี้เริ่มแปลกใจไม่ใช่แปลกใจที่ลูกแต่แปลกใจที่ตัวเอง เอ้ย!! นี่เราพูดประโยคได้เยอะแล้วนะนี่เกือบจะห้าร้อยประโยคสั้นๆเข้าไปแล้ว เอาล่ะวาาา.. งานนี้ไม่เสียแรงเปล่า เพราะนอกจากจะท่องโน่นนี่ไปตามประสาแล้วก็ยังทั้งดูทั้งฟังมันสารพัด และแปลกใจต่อมาอีกว่าเออหูเราเริ่มฟังฝรั่งที่พูดเคลียร์ๆช้าๆ พอรู้เรื่องแล้วนี่แม้ศัพหลายคำไม่รู้แต่ก็รู้ว่าพูดคำไหนประมาณนั้น 

และตอนนี้สำคัญที่สุดลูกชายที่อมยิ้มมานานพูดออกมาหลายประโยคแล้วสั้นบ้างยาวบ้าง ไม่มาก แต่เราก็รู้แล้วล่ะว่ามันได้ผล ว่าไอ้การที่เราพูดเองตอบเองให้เค้าฟังมาเป็นปีมันซึม การเปิดเสียงฝรั่งทิ้งไว้ทั้งวันมันก็คงจะมีส่วน ต้องขอบคุณคุณครูใจดีทุกท่านที่นี่และอีกหลายๆที่ที่ได้ใช้ฝึกฟังฝึกดูฝึกอ่านลักเก็บลักจำมาทีละน้อย แม้ตอนนี้เราเองยังไม่ได้ไปไกลกว่าที่อยากไปแต่อย่างน้อยมันก็ดีกว่าเดิมเยอะเลย 

เพราะต้นทุนภาษาอังกฤษของเราระดับที่ว่าพูดไม่ได้เลย ได้แค่ yes no ok และอีกไม่เกิน 10 คำเท่านั้นจริงๆ แต่พออ่านได้แต่แปลไม่ออก เดี๋ยวว่างๆจะมาเขียนเต็มๆ ให้เยอะกว่านี้ค่ะ ที่เข้ามาวันนี้แค่อยากมาบอกคนที่ต้นทุนน้อยเหมือนกันเราเป็นเพื่อนร่วมทางเดียวกันถ้าเราอยากให้ลูกเป็นเด็กสองภาษาจริงๆอยากให้คิดว่าเราต้องทำเพื่อลูกให้ได้ คิดเท่านี้พอค่ะ

[yeye]

สู้ๆค่ะ ของเอม(ชื่อเอมค่ะ)จะหาประโยครวมๆไว้คัดเอาที่เราจะพูดกับลูกจริงๆ ที่จริงมีแม่ๆใจดีในนี้เอามาแบ่งปันให้ค่ะลองหาดู แต่ว่าให้เราคัดเอาประโยคที่เราใช้พูดเฉพาะกับลูกเรารวมๆไว้ก่อนวันละประโยคสองที่ต้องใช้จริงๆ(เพราะถ้ามากไปเดี๋ยวเริ่มไม่ถูกค่ะ) แล้วก็ท่องทุกวันและเอามาพูดกับลูกทุกวันเดี๋ยวเราจะรู้สึกว่ามันเริ่มน้อยไปล่ะก็หาเพิ่มมาอีกเรื่อยๆ ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆปะเดี๋ยวประโยคที่เราใช้พูดกับลูกจริงๆมันจะเริ่มครอบคลุมหลายสถานการณ์เองแต่ว่าประโยคลึกนี่ค่อยมาต่อยอดหาเอา(เอมเองก็ยังไม่เก่งขนาดนั้น)

อีกอย่างเอมว่าการ์ตูนคายุก็ดีค่ะประโยคต่างๆเป็นเรื่องในบ้านเอมเองก็นั่งเรียนนั่งฟังการ์ตูนกับลูกนี่แหละ แรกๆฟังไม่ค่อยออกแต่แปลกมากยิ่งฟังไปนานๆเหมือนคำพูดมันช้าลงๆ พอเริ่มฟังรู้เรื่องแล้วเราค่อยหาอย่างอื่นฟังเพิ่มก็ได้ เอมใช้วิธีดูการ์ตูนกับลูกวันละสองครั้งเช้าเย็นครั้งละครึ่งชั่วโมงรวมเป็นแค่วันละชั่วโมงต่อวันที่เหลือจะเอาซาวด์เสียงเปิดทิ้งไว้ทั้งวัน(แรกๆจะรำคาญแต่หลังๆไม่ได้ฟังเหมือนมันเงียบไปขาดอะไรซักอย่าง)

ทำแบบนี้ทุกวันแล้วก็หาประโยคเพิ่มรายวัน จนประโยคมันจะเริ่มเยอะล่ะทีนี้ก็ไม่เป็นไรก็ท่องมันทุกวันตอนเช้า บางครั้งก็เบื่อแต่พอเราคิดว่าจะหยุดหน้าลูกก็ลอยขึ้นมากระซิบที่หูเราว่า "แล้วหนูจะพูดกับแม่ได้ไหมหนูเริ่มโตขึ้นทุกวันๆแล้วนะ" มันทำให้เอมหยุดไม่ได้จริงๆถ้าหยุดลูกเราก็หยุด!

[ภัทรเศรษฐ์ ธีวัฒนานนท์]

ต้นทุนภาษาอังกฤษน้อยเหมือนกันค่ะ เลยไม่รู้จะเริ่มอย่างไรดี แต่ก็จะพยายาม...เพื่อลูกค่ะ

[yeye]

ขอบคุณแม่น้องเนยมากค่ะ แม่น้องเนยถือเป็นคุณครูคนนึงในบ้านนี้ค่ะ

[แม่น้องเนย]

สวัสดีค่ะ อยากบอกว่าที่จริงแม่ๆในนี้ที่เริ่มต้นสอนลูกสองภาษา

ก็เป็นคล้ายๆกับคุณ yeye นี่แหละค่ะ ที่ต้นทุนภาษาก็ถึงขั้นแย่ 

เพราะเหมือนเริ่มต้นใหม่กันทุกคน (แต่บางคนภาษาดีก็มีชัยไปกว่าครึ่ง)

ทุกคนมีศักยภาพที่จะพัฒนาตัวเองกันทุกคน แต่มองไม่เห็นและไม่กล้า

เมื่อเราได้เริ่มลองทำแล้วเราจะรู้ว่า เราเองก็ทำได้ และเด็กยิ่งกว่าได้อีกค่ะ

คุณ yeye มาถูกทางแล้วค่ะ ดีใจด้วย  เป็นกำลังใจให้ค่ะ

ส่วนมากเวลาที่เล็กเจอคนที่เพิ่งเคยเห็น เคยรู้จักกัน ทักทายเพราะเห็นเราคุยกับลูกภาษาอังกฤษ

จะรีบบอกว่า "คุณแม่คงมีพื้นฐานภาษาดีมาก่อนถึงทำได้ใช่ไหมคะ"

แต่ความเป็นจริงใครจะรู้บ้างว่า

"เราก็เคยแย่อย่างมากมาก่อน" 55555