อยากทราบว่าขันตอนการสอนเป็นแบบไหนกันบ้างค่ะ

[NATTAKAN]

คือนิวเพิ่งเริ่มอ่านหนังสือเด็กสองภาษาค่ะ เลยอยากสอนให้ลูกมีความรู้เรื่องภาษาอังกฤษบ้าง แต่ตัวเองไม่ค่อยเก่งภาษาอังกฤษมากๆค่ะบางทีแค่ออกเสียงยังคิดเลยว่าออกเสียงผิดไหม คือนิวอยากทราบว่า

1.เราจะพูดเป็นประโยคกับลูกตอนไหน แล้วเขาจะเข้าใจไหมที่เราพูด

2.แล้วเราจะเรียงประโยคอย่างไร เริ่มเป้นคำๆก่อนใช่หรือไม่

3.ต้องพูดกับลูกเป็นภาษาอังกฤษตลอดหรือไม่ คือเราอายถ้าเราพูดผิดกลัวลูกผิดตาม

ขอสอบถามผู้มีประสบการณหรือคูรแม่คุณพ่อที่เป็นแบบนิวด้วยค่ะ 

คืออยากให้ลูกพูด ฟังรู้เรื่องค่ะ ตอนนี้กลุ้มใจมากค่ะ ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี

ขอบคุณทุกความคิดเห็นค่ะ

[คุณแม่น้อง silvana & valentino]

ดิฉันเองก็สอนมานานแล้วค่ะ ไทยล้ำหน้า อังกฤษตามหลังค่ะ ไปเรื่อย ๆ ไม่ต้องเครียดค่ะ ดิฉันเองแรก ๆ ก็ย่ำกับที่เหมือนกันค่ะ เพราะสถานการณ์การพูดกับเด็ก ต้องเป็นไปตามวัยของเขา

1.เราจะพูดเป็นประโยคกับลูกตอนไหน แล้วเขาจะเข้าใจไหมที่เราพูด

พูดเป็นประโยคกับลูก  เราสามารถพูดได้เลยค่ะ ตั้งแต่ตื่นนอนตอนเช้า เข้าห้องน้ำ ทานอาหารเช้า เที่ยง ค่ำ เด็กจะสามารถเข้าใจเอาเป็นสถานการณ์ไปนะคะ ตอนเช้าตื่นขึ้นมาก็ good morning ก่อนเลย good morning ทุก ๆวันเข้า เด็กก็จะรู้ค่ะว่าเป็นคำทักทายช่วงเช้า อยากพูดอะไรกับลูกบ้างละคะตอนเช้า เข้าห้องภาษาอังกฤษถามคุณครูเลยค่ะ  

2.แล้วเราจะเรียงประโยคอย่างไร เริ่มเป้นคำๆก่อนใช่หรือไม่

ให้พูดตามสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในแต่ละวันเลยค่ะ  ถ้าจะพาเขาไปฉี่ พูดเลยค่ะ go to take a pee in the toilet , พอลูกเริ่มฉี่ก็ pee pee เน้นให้เข้านิดนึง  หรือก่อนเข้าห้องน้ำ หน้าห้องน้ำก็ชี้ให้เขาเห็นแล้วบอกว่า  toilet ทุก ๆ วันเข้าเด็กก็จะจำ สถานการณ์อื่น ๆ ก็เหมือนกันค่ะ ค่อย ๆ เน้นประโยค และเน้นคำศัพท์ด้วย มันซ้ำอยู่อย่างนั้นละคะทุกวัน ถ้าเด็กยังเล็กและยังพูดไม่ได้

3.ต้องพูดกับลูกเป็นภาษาอังกฤษตลอดหรือไม่ คือเราอายถ้าเราพูดผิดกลัวลูกผิดตาม

ไม่จำเป็นต้องพูดภาษาอังกฤษตลอดค่ะ เพราะมันจะกดดันเรามาก ดิฉันเคยลองแล้วเครียดมาก ๆ เพราะไม่เก่งภาษาอังกฤษ ทำให้ภาษาไทยลูกก็ช้าไปด้วย และรายละเอียดในการพูดกับลูกมันเยอะเราจำภาษาอังกฤษไม่ได้หมด    

ช่วงหลังก็มาอ่านเจอคำพูดของคุณแม่น้องเนย คุณแม่เขาบอกว่าให้ท่องจำประโยคที่จะใช้พูดกับลูกวันนึง สองถึงสามประโยคก็พอต่อวัน ดิฉันก็เริ่มทำตามมันก็ได้ประโยคที่จะใช้พูดกับลูกเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ จริง ๆ และก็ไม่กดดันด้วย อันไหนเราคิดไม่ออกเราก็พูดไทย อันไหนเรานึกภาษาอังกฤษออกเราก็พูดอังกฤษ ลูกยิ่งโตรายละเอียดในการพูดยิ่งเยอะขึ้น ยิบยับไปหมดจำไม่ได้ค่ะ  ก็ต้องอาศัยท่องจำเลยค่ะจำไม่ได้ก็กลับมาท่องใหม่จนคล่อง

ลองดูนะคะทุกอย่างต้องใช้เวลาโดยเฉพาะคนที่ไม่เก่งภาษาอังกฤษ ต้องขยัน และอดทนค่ะ  จากที่สอนลูกมา เราอาจจะยังโต้ตอบภาษาอังกฤษกันได้ไม่เยอะและก็ยังไม่คล่องมาก ไปเรื่อย ๆ แบบไม่หยุด ไม่ถอย ก็ได้อะไรเยอะ เช่น ลูกดิฉันร้องเพลงภาษาอังกฤษได้หลายเพลงเลย เวลาอ่านนิทานให้ฟังก็ไม่ต้องแปลเขาสามารถเข้าใจได้ทันที  เล่านิทานให้ดิฉันฟังได้หลายเรื่องเลย  ฟังการ์ตูนภาษาอังกฤษเข้าใจในระดับนึง คำศัพท์ไหนที่เราไม่ได้สอนเข้าบางครั้งเขาก็มาถามเองว่ามันหมายถึงอะไร  ลองดูนะคะ ท้อได้ พักได้  แต่อย่าถอย คนที่ไม่เก่งภาษาอังกฤษเจออุปสรรคเหมือนกันหมดค่ะ อยู่ที่ว่าคุณแม่จะสู้ต่อไปหรือเปล่า สู้สู้นะคะเป็นกำลังให้ค่ะ เผลอ ๆ อาจจะล้ำหน้าดิฉันก็ได้นะคะ  ขอให้ประสบความสำเร็จค่ะ

[Chanidapa Rongsee]

วันสอนมา 3 ปีแล้ว ย่ำอยู่กับทีเหมือนกัน 5555 เพราะแม่ความพยายามไม่ถึงพอ แอบขี้เกียจ
ทั้งที่ลูกก็ไม่ต่อต้านแถมลูกเป็นฝ่ายรุกมากกว่า สิ่งหนึ่งที่วันอยากแชร์ตามประสบการณ์ของตัวเอง
คือ วันไม่ได้เช็คการออกเสียงทำให้ออกเสียงผิด และลูกผิดตาม 55+++++
ตอนนี้ตามแก้ไม่หวาดไม่ไหว หากออกเสียงถูกลูกพูดถูกตั้งแต่ต้น จะง่ายกว่าตรงที่ไม่ต้องคอยตามแก้ให้
เพราะลูกจะจำตั้งแต่คำแรกๆที่เราพูด ทำตามขั้นตอนที่คุณ ลลิดา สาริกา แนะนำด้านล่างดีที่สุดแล้วค่ะ
แต่ไม่ต้องกดดันตัวเองนะคะ จะทำให้ท้อไปเสียก่อน ทำไปเรื่อยๆ สบายๆค่ะ
เอาใจช่วยนะคะ
แม่วันแม่น้องเบสท์

[ลลิดา สาริกา]

หวัดดค่ะ อ้อฝึกมา เกือบ 2 ปีแล้วค่ะ ก็ยังย่ำอยู่กับที่ยังไม่ไปไหน เพราะอ่อนอังกฤษมาก ๆ เหมือนกันค่ะ
สิ่งที่อ้อ ทำที่ผ่านมาน่ะค่ะ พยายามหาศัพท์ที่เราใช้บ่อย ๆ ง่าย ๆ เอาพื้น ๆ น่ะค่ะ อย่าเยอะ แล้วก็พยายามฟังเสียงจากดิกส์ให้ชัด และก็มั่นใจว่า ถูกต้องอย่าคิดเองว่าเคยอ่านเคยได้ยินแบบนี้น่ะค่ะ เพราะจากประสบการณ์ของอ้อ ที่ไม่เก่งอิงเลย ก็จะจำศัพท์มาแบบผิด ๆ คำง่าย ๆ ที่เรามั่นใจ ยังผิดเลยค่ะ อ้อใช้วิธี หาคำศัพท์ภายในบ้านก่อนค่ะ เอาที่ต้องใช้บ่อยก่อนน่ะค่ะ อย่าคิดว่า ต้องรู้ศัพท์ทุกคำในบ้าน สัตว์ ก็เอาแค่เราเห็นบ่อย ๆ ก่อน อย่าเยอะ แล้ว พยายามพูดคำนั้น ๆ บ่อย ๆ กระดาษเขียนติดบนวัสดุนั้นเลยค่ะ เดินผ่านก็ออกเสียง หันไปเห็นก็ออกเสียง ถึงช่วงเวลาหนึ่งเราจะจำได้เอง เสร็จแล้วก็หาประโยคสั้น ๆ ง่าย ๆ เอาไว้ท่องเพื่อพูดกับลูก อย่าพึ่งยาวน่ะค่ะ เช่น open the door, sit down, don't play อะไรพวกนี้ค่ะ ให้ชิน พูดโดยไม่ต้องสนใจว่าลูกจะเข้าใจหรือเปล่าตอนนั้น (10 เดือนยังไงไม่เข้าใจอยู่แล้ว) พูดบ่อย ๆ พูดทุกครั้งที่ทำกิริยานั้น พอถึงระยะหนึ่งเด็กเค้าจะเรียนรู้เองว่าถ้าแม่พูดเสียงแบบนี้ คือให้ทำอะไรงะค่ะ อ้อขอแนะนำได้แค่นี้น่ะค่ะ เพราะตอนนี้อ้อ ก็ยังเวียนอยู่ในระดับนี้เหมือนกัน 2 ปีผ่านไป แต่ยังไม่ท้อค่ะ นี่ก็มาหากำลังใจเหมือนกัน เจอคน ความรู้สึกเหมือนกัน เลยอยากแชร์ประสบการณ์ค่ะ