sorat's Page

หวัดดีค่ะคุณหมอ เห็นหายไปนานเลยนะคะ งานยุ่งเหรอคะ
พอดีเพิ่งได้อ่านกระทู้ล่าสุดน่ะค่ะ รัตน์ก็เคยนึกไปไกลแบบเดียวกันเลย แล้วก็ทำให้เครียดมากอ่ะค่ะ กลัวสารพัด กลัวว่าเราจะพูดไม่ทันลูก สอนลูกไม่ได้ ลูกเรียนโรงเรียนไทยแล้วภาษาอังกฤษจะสูญเปล่ามั้ย สำเนียงลูกจะบ้านนอกหรือเปล่า อะไรประมาณเนี้ยะ.. จนสามีต้องเตือนสติค่ะ คือเราต้องนึกถึงจุดมุ่งหมายแรกที่เราอยากให้ลูกพูดภาษาอังกฤษได้ ว่าเพราะอะไร แล้วก็ให้ keep จุดหมายนั้นไว้ก็พอแล้ว สำหรับครอบครัวรัตน์ ก็แค่ต้องการให้เค้าไม่กลัวฝรั่ง เจอฝรั่งแล้วไม่ต้องหลบหน้าหนี (แบบแม่) เวลาพูดกับฝรั่งก็ไม่ต้องใจเต้นตึกตักๆ มือไม้สั่น พูดจาโต้ตอบได้อย่างมั่นใจน่ะค่ะ จริงๆแล้วก็แค่นี้เองที่เราต้องการ พอนึกได้อย่างนั้น ความกังวลสารพัด ความไม่มั่นใจทั้งหลายแหล่ ก็หมดไปโดยสิ้นเชิงค่ะ
ความจริงตอนนี้ลูกเต๋าก็ยังไม่เริ่มพูดเลยค่ะ แล้วก็ยังไม่รู้เลยว่าจะทำได้ดีแค่ไหน ผลงานสองภาษาของลูกก็ยังไม่มีเหมือนคนอื่นๆ แต่ก็ขอให้คุณหมอคิดซะว่าเป็นคำแนะนำจากเพื่อนคนนึงแล้วกันนะคะ