แยกห้องนอนกัน

[แม่น้องดิน]

ไม่มีประสบการณ์ค่ะ แต่อ่านเจอในหนังสือเขาบอกว่าเริ่มแรก(ถ้าไม่ได้แยกตั้งแต่แรกเกิด)ให้แยกที่นอนกันก่อน แต่อยู่ในห้องเดียวกันค่ะแล้วให้มีม่านกั้นเอาไว้ พอลูกเริ่มชินแล้วค่อยเปลี่ยนเป็นแยกห้องค่ะ
นี่ก็กะว่าถ้าน้องดินโตแล้วก็จะแยกเหมือนกันแต่ตอนนี้น้องพึ่งเดือนเดียวเองทำไม่ได้ค่ะ ไม่ใจแข็งพอ
ใครมีไอเดียร์ดีๆๆลองเล่าสู่กันอ่านด้วยนะคะ

[ศศรส บุญศิริ]

ประสบการณ์แยกห้องยังไม่มีค่ะ เพราะเคยคิดว่าจะให้นอนคนละเตียงตั้งแต่เกิด แต่อยู่ห้องเดียวกันนี่แหละค่ะ ซื้อเตียงเด็กมาเรียบร้อย แต่ลูกนอนสะดุ้งเหลือเกินค่ะ เดี๋ยวสะดุ้งแล้วร้อง ไม่ว่าจะเอาผ้าห่อมคลุมอก หรือเอาหมอนมากั้นเพื่อไม่ให้มีพื้นที่ว่างมากเกินไป อาการสะดุ้งก็ไม่หาย แม่ต้องยกมาอุ้มกอดจึงจะหลับสนิทได้ เวลาทานนม (แม่เสร็จ) หลับคาตักแม่ได้สักพักนึง พออุ้มไปนอนไม่นานก็สะดุ้งร้องอีก เลยทำให้ลูกนอนหลับๆ ตื่นๆ แม่เลยต้องอุ้มมานอนกกเอาไว้ หยุดสนิทเลย หลับยาว ตื่นมาสดใส เตียงเด็กที่ซื้อมาเลยต้องบอกขายต่อ เอาลูกมานอนกับแม่บนเตียงใหญ่ แล้วแยกห้องนอนให้พ่อไปนอนห้องเด็กแทนค่ะ คิดว่าการแยกห้องนอนตามที่หนังสือแนะนำมาก็น่าจะทำได้ แต่ก็ดูนิสัยลูกด้วยดีกว่าค่ะ ถ้านอนคนเดียวแล้วไม่มีอะไรไปขัดจังหวะการนอนของเค้าก็น่าจะทำตั้งแต่เล็กๆ ไปเลย ไปแยกตอนโตจะยากต้องรอจนเค้าอยากแยกห้องไปนอนเองก็น่าจะเข้าขวบปีที่ 10 โน่นแหละค่ะ อ้อ..ที่สำคัญแม่จะเหนื่อยหน่อยนะคะถ้าแยกห้องแต่เล็กๆ เพราะต้องคอยลุกไปดูอยู่เรื่อยๆ ตามประสาแม่ห่วงลูก 24 ชม. ถ้าให้นมแม่เองด้วยแล้ว คิดว่านอนอยู่ด้วยกันก็อบอุ่นที่สุดแล้วค่ะ ลูกเป็นเด็กเล็กๆ อยู่กับเราไม่กี่ปีเดี๋ยวก็โตแล้วเค้าก็จะห่างจากอกแม่ไปนอนห้องตัวเองได้ เฮ้อ... ดูเหมือนจะไม่ได้แนะนำอะไรเลยนะคะ เล่าให้ฟังตามประสบการณ์น่ะค่ะ