Finders Keepers นิทานรางวัลCaldercott Medal 1952

[มิ้น]

Finders Keeper 

โดย William Lipkind และ Nicholas Mordvinoff

รางวัล Caldercott Medal  1952

 

รางวัล Caldercott เป็นรางวัลของอเมริกา ประกาศโดย Association for Library Service to Children (ALSC) มอบให้กับหนังสือทีีทำภาพประกอบสวย ชื่อรางวัลตั้งให้เป็นเกียรติแก่นักวาดภาพประกอบชาวอังกฤษ Randolph Caldecott ซึ่งสร้างการเปลี่ยนแปลงในประวัติศาสตร์ของการทำภาพประกอบหนังสือเด็ก รางวัลนี้มีมา 73 ปีแล้วค่ะ เหมือนเป็นแรงผลักดันให้เกิดหนังสือดีๆ  

 

หนังสือที่นำมาแนะนำกันเล่มนี้ก็แก่ใช้ได้ ..ได้รางวัลตั้งแต่สมัยพวกเราหลายคนยังไม่เกิด และยังคลาสสิกถึงทุกวันนี้ ...พูดกันตามตรง นิทานที่ตีพิมพ์กันใหม่ๆในสมัยนี้หลายเล่มยังสู้ไม่ได้ ทั้งแง่ความเป็นศิลปและความมีคุณค่าของเนื้อเรื่อง ที่ได้แง่คิดพร้อมขบขัน

 

ภาพประกอบเล่มนี้คล้ายๆกับงานภาพพิมพ์ ...เวลาทำภาพพิมพ์มันต้องแกะแม่พิมพ์แล้วเอาสีทา ก่อนเอากระดาษปั๊มลงไป ดังนั้นส่วนใหญ่งานจะมีไม่กี่สี (แม่พิมพ์นึงก็สีนึง) ... แต่ความสวยงามไม่ได้วัดกันที่จำนวนสีที่ใช้ ลองดูสีในแต่ละภาพแล้วจะสังเกตเห็นรอยเส้นแต่ละเส้นที่เขาขูดแม่พิมพ์ เราจะเห็นความอุตสาหะ เห็นรายละเอียดเยอะแยะ (พูดแบบเด็กถาปัตย์ที่นั่งฟังอาจารย์จิตรกรรมเลกเชอร์แบบหลับๆตื่นๆ อาจมีผิดบ้างนะคะ -_-") 

 

นิทานเรื่องนี้เกี่ยวกับสุนัข 2 ตัวที่ขุดเจอกระดูก ไม่รู้จะแบ่งกันยังไงดี เลยต้องหากรรมการ...ลองอ่านภาษาอังกฤษดูนะคะ (พยายามถ่ายภาพแบบให้อ่านได้) มิ้นว่าภาษาง่าย พอเล่าให้เด็กสัก 4 ขวบฟังได้

 

 

สุนัข 2 ตัว ตัวนึงมีด่างที่หัวชื่อ Nap อีกตัวมีด่างที่หางชื่อWinkle มันขุดเจอกระดูก

ตัวนึงบอกว่าฉันเห็นก่อน อีกตัวบอกว่าฉันคาบก่อน

มันไปขอให้ชาวนาตัดสินให้ว่าใครควรได้ ชาวนาบอกว่าตอนนี้กำลังยุ่ง มาช่วยงานก่อนแล้วจะตัดสินให้

 

พอช่วยงานเสร็จ Nap กับ Winkle ขอคำตอบ ชาวนาบอกว่ากระดูกไม่เห็นจะสำคัญตรงไหนเลย เอาฟางไปดีกว่า

แพะผ่านมา Nap กับ Winkle จึงไปขอให้ตัดสินให้ แพะบอกว่ามันหิวอยู่ ขอกินฟางก่อนแล้วจะตอบ แต่พอกินฟางเสร็จมันก็บอกว่า "กระดูกไม่เห็นสำคัญตรงไหน จะบอกอะไรให้ อย่าวิ่งตามแพะหากฟันนายคมสู้เขาแพะไม่ได้" 

Nap กับ Winkle ขอให้ชายเดินถนนที่ผ่านมาตัดสินให้ เช่นเคย ชายคนนี้หัดตัดผมอยู่ ขอตัดขนสุนัขสองตัวก่อนแล้วจะตัดสินให้ พอตัดเสร็จก็บอกว่ากระดูสำคัญตรงไหน มีผม(ขน)ทรงเจ๋งๆก็พอแล้ว

Nap กับ Winkle จึงคิดว่าควรไปถามคนที่คิดว่ากระดูกสำคัญจะดีที่สุด มันจึงไปถามหมาด้วยกัน 

ถึงตรงนี้.....เด็กๆน่าจะพอเดาเรื่องได้ หลายคนอาจจะบอกว่า "อย่านะ อย่าไปถาม" 

สุดท้ายเจ้าหมาตัวโตก็แย่งกระดูกไป

สองเพื่อนซี้รวมพลังกันแย่งกระดูกคืน แล้วมันก็ตัดสินใจแบ่งกันแทะกระดูกคนละด้าน

 

มิ้นชอบนิทานเรื่องนี้ตรงตอนจบมากที่สุด เพราะไม่ได้จบแบบตาอยู่ที่แย่งพุงปลาไปปล่อยให้ตาอินกะตานาเก้อ แต่นิทานแสดงให้เห็นว่าเมื่อเราสามัคคีกัน รู้จักแบ่งบันกัน เราจะแก้ปัญหาได้ดีที่สุด -- นี่เป็นสิ่งที่อยากจะสอนลูกชายทั้งสองคนค่ะ

[RATCHANEEWAN KHAMCHAI]

จะหาซื้อได้ที่ไหนค่ะ

จะเก็บไว้ให้น้องแจนอ่าน

[มิ้น]

ดีใจที่ชอบค่ะ ตอนนี้วางออเดอร์ที่เอเชียบุ๊กหรือคิโนคุนิยะ ได้เร็วที่สุด 25-45 วันค่ะ

มิ้นก็รับฝากซื้อหนังสือจากเมกานะคะ แต่พึ่งปิดรับออเดอร์ไปเมื่อเดือนกพ. อีกนานกว่าจะรวบรวมค่าขนมไปซื้อได้อีกรอบ ถ้าสนใจจะฝาก add มิ้นเป็นเพื่อนแล้วกันค่ะ เดี๋ยวส่งข่าวให้ มาเรือค่าขนส่งไม่แพงค่า