สมาชิกใหม่แนะนำตัว พร้อมกับขอบอกว่าเริ่มตอน 7 ชวบ ไม่รู้จะไปถึงไหน

[สุรจิตร ตรีนิภากร]

สวัสดีครับ  ผมพ่ออู๊ด พ่อของน้องเฉินกง  เข้ามาดูเวป 2 ภาษานานนนนนนน  มากแล้วครับ

 

แต่ไม่ได้สมัครสมาชิก  ตามความคิดที่ว่า  เรื่องภาษา  ยังไงซะ  เด็กเค๊าก็ต้องพูดได้ เมื่อถึงเวลา

 

จึงพัฒนาลูกแต่ด้านคณิตศาสตร์  โดยทำโจทย์เลขง่ายๆให้ลูก ตั้งแต่อนุบาล 1 ลูกสามารถ บวก ลบ ได้แล้ว

 

และสามารถบวก ลบ ได้หลายๆแถว  ได้ในเวลาที่รวดเร็ว  และให้ลูกทำโจทย์คณิตศาสตร์ทุกวัน จนอายุ 6 ขวบ

 

จึงได้เห็นว่า  อยากให้ลูกได้เรียนรู้ด้านคณิตศาสตร์จากการสอนตามโรงเรียนพิเศษนอกบ้าน  เพราะยังกังวลว่า

 

เราเองจะสอนผิดวิธีมั๊ยนะ   จึงได้พาลูกไปเรียนที่โรงเรียนจินตคณิต  ซึ่งก็ได้ผลจริง  คือลูกสามารถพัฒนาการคำนวน

 

จนสามารถผ่านระดับการเรียนได้เพียง 8 คาบเรียนต่อ 1 ระดับ  เมื่อมีการแข่งขัน  ลูกสามารถแข่งขันได้ในระดับ

 

ที่เป็น เหรียญทองและได้ถ้วยชนะเลิศอันดับสองของภาคอีสาน  เมื่อมาถึงตรงนี้  พ่อๆและแม่ๆ คงถามผมสิครับว่า

 

อ่าว  ก็ไปดีมาดี  นี่นา....  แล้วเกิดอะไรขึ้นกับเด็กน้อยเฉินกงของผม  นั่นสิครับ  ทีนี้มาเริ่มต้นใหม่

 

ด้านภาษา  ผมสอนภาษาลูกแบบที่คิดเอาเองว่าใช่  ก็คือคิดเหมือนๆคนทั่วไป  เอาศัพย์เข้าไว้  เดี๋ยวพูดได้เอง

 

เมื่อถึงเวลาที่ลูกเลื่อนชั้นขึ้น ป.1  และลูกก็เป็นลูกคนเดียว  ที่พ่อและแม่ไม่อยากให้ไปไหนไกลตา

 

จึงมีความคิดกันว่า  ให้เรียนที่อำเภอเล็กๆของเรานี่และ  ด้านความรู้ค่อยพาไปขวนขวายหาพาไปเรียนพิเศษเพิ่ม

 

กันเอาเอง  โชคดีที่  ในจังหวัดของเรา  มีการเปิดสอน โปรแกรม อีพี (มินิอิงลิชโปรแกรม)  โดย เปิดสอนใน

 

โรงเรียนประถมภายในจังหวัด  และในอำเภอเล็กๆของเรา  (เท่าที่รู้ จะเปิดเพียง 2 แห่ง ในจังหวัดของเรา)

 

ถือเป็นโชคดีของน้องที่จะได้เรียนในระดับที่ผมเองคิดว่า คุณครูจะมีความสามารถทัดเทียมกับเมืองใหญ่ได้บ้าง

 

ทีนี้ละครับ  ที่เป็นเรื่องที่ผมต้องกลับมาทบทวนสิ่งที่เราสอนอีกครั้ง

 

เทอมแรกของการเรียนของลูก  ภาษาอังกฤษ ลูกได้ B   ฟังแล้วอย่าพึ่งบอกว่า  ก็ไม่แปลก  ที่ผลออกมาแล้ว

 

ยังอยู่ในระดับที่ดี  หวัง A เพื่ออะไร...      ต่อเลยครับแล้วจะรู้ว่า  คะแนนบอกอะไรผม

 

ก่อนการปิดภาคเรียนแรกของลูก  พ่อแม่ทุกคนที่เห็นผลการเรียนของลูกไม่เป็นไปตามที่คิด  จะบ่นกระปอด

 

กระแปดว่าครูไม่สนใจในการเรียนหรือเปล่า  สอนให้เด็กเรียนสบายไปรึเปล่า  แต่ผมกำลังนึกว่า  

 

ผมจูงมือลูกเดินผิดทางรึเปล่า  ครูที่สอนลูกเป็นคนอังกฤษ ทั้ง 2 ท่าน  เค๊าไม่พลาดในการสอนแน่ 

 

จึงได้สอบถามการสอนว่า  ลูกเราเค๊าเรียนอะไรกัน  สอบอะไรกัน   เท่านั้นละครับ    แม่เจ้า.....

 

ครูสอบลูกด้วยสิ่งที่เราไม่เคยสอน       ฮู อา ยู           วอท อิส ยัว เนม         ฮาว โอล อา ยู

 

ผมไม่เคยสอน   ผมไม่เคยถาม  เพราะผมรู้ว่าลูกเป็นใคร  ลูกชื่ออะไร  ลูกอายุเท่าไหร่   แต่ศัพยที่ผมสอนลูก

 

ตั้งแต่ลูกเกิดจนวันนี้  ไม่ได้ทำประโยชน์อะไรซะแล้ว    เพราะตอนนี้ลูกเหมือนบรรณารักษ์ ในห้องสมุด

 

ที่ไม่เคยหยิบหนังสือมาอ่าน  ไม่รู้ว่าจะต้องใช้หนังสือเล่มไหน  เมื่อถึงเวลา  ทั้งๆที่รู้ว่าหนังสืออยู่ที่ไหน

 

อ่านถึงตรงนี้  เมื่อยตากันบ้างหรือยังครับ   ต่อกันเลยดีกว่าครับ

 

พอคิดถึงตรงนี้  ผมก็เริ่มใหม่  กลับมาที่เวป 2 ภาษา  ซื้อหนังสือมาทั้ง 3 เล่ม  อ่านจบใน 2 วัน

 

สมัครสมาชิก  อ่านๆๆๆๆๆๆๆๆ     เอาใหม่

 

ในเมื่อคณิตศาสตร์  ไม่ใช่ปัญหาของลูกแล้ว  คงต้องเริ่มต้นกับภาษาของลูกใหม่

 

ออ...ลืมอีกเรื่องครับ    มีหลายคนที่ผมรู้จัก  จะบอกว่า  ถ้าลูกเก่งเลข  จะไม่เก่งภาษา

 

ซึ่งผมก็ไม่เชื่อหรอกครับ  เด็กที่พูดกับย่าภาษาจีน   กับพ่อแม่ภาษาไทย     ยังเก่งเลขได้เลย

 

วันนี้ ภาษาจีนกลางที่ผมเคยพูดกับลูกบ้างมาก่อน  ก็หยุดไปเลย   มาพัฒนาเค๊าใหม่  เอาฝรั่งอย่างเดียวดูบ้าง

 

ช่วงปิดเทอมเล็ก  ผมได้พาลูกไปเรียน โฟนิค  และวันนี้ลูกสามารถสะกดคำต่างๆด้วยโฟนิคได้แล้ว

 

วันนี้ต้องขอบคุณทุกข้อความ   ทุกคลิป  ในเวปนี้  ที่เป็นแรงขับให้ผมเห็นทางที่คิดว่าน่าจะดีสำหรับลูก

 

ในการเรียนภาษาอีกครั้ง   และขอถือกระทู้นี้แนะนำตัวด้วยครับ